Αν με πηγαίναν αύριο στην κρεμάλα
μανούλα μου, μανούλα, δόλια μάνα
ξέρω ποιανού το δάκρυ στάλα στάλα
θα 'πεφτε από τα μάτια τα μεγάλα
μανούλα μου, μανούλα, δόλια μάνα
Μια και με γράψανε φονιά
πήρα τον κόσμο παγανιά
και την ζωή σεργιάνι
κακό να κάνω στους κακούς
που εσύ μονάχα τους ακούς
μα ο νους σου δεν τους βάνει
Στην ερημιά που 'χα βρεθεί
με το 'να χέρι στο σπαθί
και τ' άλλο στο βαγγέλιο
ήρθαν μανάδες κι ορφανά
κι είπα το δάκρυ που πονά
να τους το κάνω γέλιο
Μα τώρα που 'φτασε η στιγμή
να κλείσουν οι λογαριασμοί
ποιός τάχα θα μπορέσει
να δει πως είχα μια καρδιά
σαν της αγάπης τα παιδιά
και να με συγχωρέσει;
O Πασχάλης Τερζής δεν τραγουδάει εδώ. Κεντάει... Το μπουζούκι δε... Αχ! Μανούλα μου!
Αααααα ρε Μάνο! Στις γειτονιές του παραδείσου θα τα πίνετε με Γκάτσο απόψε!
Τρίτη 20 Μαΐου 2008
Ένας ευαίσθητος ληστής... ρεσιτάλ ερμηνείας!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg)
50 σχόλια:
Μαριάνα μου καλημέρα,
είναι 2 το πρωί και κάθομαι και ακούω και ξανακούω αυτό το υπέροχο τραγούδι που μετράει πολλά χρόνια διαδρομής κι ακούγεται τόσο φρέσκο κάθε φορά.
σ΄ευχαριστώ που με ταξίδεψες κι απόψε
monahikoslikos
Καλησπέρα Λυκάκι μου! Όντως. Μετράει πολλά χρόνια και άπειροι καλλιτέχνες σημαντικοί, το έχουν τραγουδήσει. Σαν τον Τερζή όμως κανένας! Ο άνθρωπος δίνει ρέστα πραγματικά. Λες και γράφτηκε για τη φωνή του. Αφού να σκεφτείς το άκουσα πριν λίγο με Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον οποίον λατρεύω ατέλειωτα χρόνια τώρα, και πραγματικά δεν πλησίαζε Τερζή, με τίποτα...
Εδώ μου θύμισε την ατάκα του Τζεφιρέλι για τον Παβαρότι: Υπήρξαν τενόροι, υπήρξε κι ο Παβαρότι.
Θα το παραφράσω και θα πω: Τον ληστή τον είπαν πολλοί, τον είπε κι ο Τερζής.
Καλή σου νύχτα Λύκε μου! Να 'μαστε καλά!
να στη σπάσω τώρα; και πολύ μάλιστα; τι σχέση έχει ο τραγουδιστής της πίστας και των γαρίφαλων με ένα από τα πρώτα, υπερρεαλιστικής στιχουργικής, νεοελληνικά τραγούδια; τι σου αρέσει στην ερμηνεία του Τερζή; εξηγήσου μπας και καταλάβω ο κολλημένος...αμάν πια μ' αυτήν την απενεχοποίηση των απανταχού μαύρων σκύλων. Σε λίγο θα μου πεις ό,τι καλά θα ήταν να έβγαζε κι ο Ρέμος δίσκο με τον Θεοδωράκη, όπως ετοιμάζονταν. Χώρια που ο Τερζής μου είναι και συμπαθής ως γνήσιος λαϊκός ερμηνευτής και άνθρωπος. Χατζιδάκι, όμως και ειδικά "Μυθολογία" να τραγουδάει, ούτε με σφαίρες...Συγχώρα με για την αντίδραση αυτή, μα με έχεις μάθει καλά πλέον...
BOSKO
Βρε καλώς το! Κι ας άργησε. Πιο νωρίς περίμενα να σκάσεις μύτη. Ήθελα να στο αφιερώσω, αλλά δεν ήθελα να σε συγχίσω.
Λοιπόν, πριν πω οτιδήποτε άλλο, θα σου πω ότι ενώ η φωνή του Τερζή δεν μου πάει καθόλου, αναγνωρίζω ότι είναι σπάνιος άνθρωπος και με φωνητικές δυνατότητες εξαιρετικές. Παρ' όλα αυτά η χροιά της φωνής του δεν είναι του γούστου μου.
Εδώ όμως έπαθα πλάκα. Ο άνθρωπος ερμηνεύει μοναδικά. Αν το έχεις με Βενετσάνου ή Γαλάνη ή Παπακωνσταντίνου ή όποιον άλλον, ανέβασέ το να συγκρίνουμε.
Πω πωωωωω... πόσο σας βαριέμαι μωρέ μπόσκο μου τους κολλημένους! Έτσι είναι και οι γιοι μου! Αυτοί δεν ακούνε καν ελληνικά. Ο μεγάλος μόνο, Χατζιδάκι.
Προσωπικά, το θεωρώ μέγα κόλλημα. Και τα στεγανά που βάζεις τα βρίσκω παντελώς άσχετα.
Και δεν κατάλαβα. Τί έχει ο Ρέμος;
Εν τω μεταξύ είσαστε τρεις ομάδες που δεν μπορώ να επικοινωνήσω ουσιαστικά μαζί σας, μουσικά. Οι ροκάδες και οι αγριοέντεχνοι ή οι κλασικοβαρεμένοι!
Και οι τρεις ομάδες είσαστε τόσο βαρεμένοι που είσαστε ικανοί να κάνετε τον κόσμο να σιχαθεί τη μουσική.
Καλές οι άριες, αλλά έλεος...
Καλή η Φλέρυ και η Νένα, αλλά έλεος...
Καλό και το ροκ, αλλά αν το ακούς συνέχεια, κινδυνεύεις... :Ρ
Άντε βρε φιλιά! Κι όταν θα έρθω θα σου φτιάξω μερικά σιντί, να συνέλθεις. ;)
Είχε τύχει να τα ακούσω τα τραγούδια τότε που προβλήθηκαν στην τηλεόραση και είχα μείνει κι εγώ να τα χαζεύω..
Πολύ καλά έκανες που τα επανέφερες...
Καλό βράδυ
Είναι τρομακτικό το πόσο πολύ διαφωνώ με τον Μπόσκο μερικές φορές...έχει ένα φοβερό ταλέντο να με ξενερώνει απίστευτα με κάποια πικρόχολα σχόλια του...μήπως να σου φέρω τις σοκολάτες που λέγαμε μπας και γλυκαθείς λίγο???
Μια αφιέρωση πήγα να κάνω ο άνθρωπος στη μανούλα μου και ....τσουπ!να΄τος ο σπασίκλας!
Έλεος πια με την δήθεν 'κουλτούρα' σας!THE HELL WITH IT!
laura
Sotiris K
Μα είναι μια ερμηνεία που θα τη θυμόμαστε για πολλά χρόνια. Και με στενοχωρεί που δεν μπορούν να το διακρίνουν νέοι και ποιοτικοί άνθρωποι. Οι ρεμπέτες και ο Καζαντζίδης είναι ποιότητα. Ο Τερζής τραγουδούσε στις πίστες λέει με τα γαρίφαλα. Ενώ οι ρεμπέτες κι ο Καζαντζίδης τραγουδούσαν στη Λυρική ή στο Μέγαρο. :)))
Να 'σαι καλά Σωτήρη μου! Καληνύχτα!
laura
Γι αυτό θα γίνετε οι καλύτεροι φίλοι με τον μπόσκο! Κι ότι στοίχημα πας... ;)
Φιλάκια ομορφιά μου!
ώστε οι γιοι σου είναι κολλημένοι επειδή δεν ακούνε ελληνικά ή μόνο Χατζιδάκι; και γαμώ τα παιδιά πρέπει να' ναι, μαζί τους κι εγώ! Και πες στην κόρη σου να περάσει απ' το Κύτταρο με εκείνες τις σοκολάτες να ακούσει μουσική της προκοπής επιτέλους! Σωστός; Λοιπόν, δεν ξέρω τι έχει ο Ρέμος, θα σου πω όμως τι ΔΕΝ έχει! Επίγνωση καμία, μα καμία δεν έχει! Του τι τραγουδάει! Όταν τραγούδησε Θεοδωράκη στη...Μακρόνησο (ναι, συνέβη κι αυτό στην Ελλάς του 2000) δήλωσε ευθαρσώς ό,τι δεν είχε ιδέα τι ήταν η Μακρόνησος. Κανονικά Long Island, που λέμε! Και μη μου πεις "ήταν ειλικρινές το παιδί", διότι θα φάω τις κοτσίδες μου! Το τραγούδι δεν είναι μόνο λαρύγγι, που λέει κι ο Λάκης Παπαδόπουλος, αλλά είναι τέχνη. Κι η τέχνη θέλει παιδεία και μια Α στάση ζωής του καθενός με τον τρόπο του. Πώς το' χε πει κάποτε η συχωρεμένη η Μοσχολιού: "αυτές σήμερα τραγουδάνε με το μπούτι"! Η Μοσχολιού μπορεί να μην είχε επίσης παιδεία, αλλά είχε ένστικτο, άντε και πολύ τύχη. Κάποτε ο Τερζής είπε σεμνά σε φίλο μου και συνάδερφο του "πόσο σε ζηλεύω που τραγουδάς σε μικρές μουσικές σκηνές για την ψυχή σου". Όταν αυτός τον ρώτησε "εσύ, Πασχάλη, τι ετοιμάζεις για το χειμώνα;", δίστασε να απαντήσει. Όταν του' πε ό,τι θα βγει με την Παπαρίζου, του κάνει ο δικός μου "γιατί, ρε συ Πασχάλη, θα βγεις μ' αυτή που δείχνει το βρακί της;". Και ο Τερζής- εκτιμητέα η στάση του- έσκυψε απλά το κεφάλι. Μου αρέσουν οι τρεις κατηγορίες ακροατών που έβαλες. Εγώ εκφράζω και τις τρεις σε ένα, με πολύ φανατίλα όμως!
σας φιλώ μαμά & κόρη!!!
BOSKO
Λοιπόν, αστέρι μου, ένα ένα, γιατί είσαι και ποταμός.
Σχετικά με το Ρέμο και την άγνοιά του. Ένα φτωχόπαιδο που δούλευε από τα γενοφάσκια του εργάτης σε άπειρες δουλειές, ψυχούλα και χρυσή καρδιά, κατά κοινή και γενική ομολογία. Δεν είχε την τύχη να μορφωθεί και ο κάματος του νεανικού μεροκάματου, δε σ' αφήνει χρόνο να μάθεις και να θες. Όταν σηκώνεσαι 4 το χάραμα, πέφτεις και ξερένεσαι από τις εννιά.
Χρυσό λαρύγγι όμως, συνέπεια επαγγελματική και μια καλοσύνη ολοφάνερη στο λαμπερό πρόσωπό του. Τον είδα τότε στο Αθηνών Αρένα με τον Νταλάρα κι έπαθα πλάκα! Ένας γλύκας και μια φωνάρα απίστευτη και τραγουδούσε 5 ώρες ασταμάτητα ,όμως.
Και σε ρωτώ, ο Μπιθικώτσης που όλοι ξέρουμε τη στάση του επί χούντας και δεν ήταν άγνοια σαν του Ρέμου, ήταν στάση συνειδητή. Ο σερ λοιπόν κρίνεται ικανός να ερμηνεύει Θεοδωράκη, ενώ ο Ρέμος όχι;
Εκτός κι αν απορρίπτεις και τις εκτελέσεις Μπιθικώτση... του οποίου η χροιά της φωνής και πάλι δεν μου πάει, αλλά δεν μπορώ να μη δω την άνεση με την οποία έβγαινε σε πανδύσκολα κομμάτια, η φωνή του.
Το τραγούδι είναι τέχνη που λέει ο Λάκης, αλλά όπως είδες και ο Καρατζαφέρης, είναι Καρατζαφέρης.
Άστο, μπόσκο μου. Καλύτερα να μη συνδέουμε τις φωνές και τις δημιουργίες με τη στάση ζωής...
Από την άλλη κι εγώ επηρεάζομαι. Αλλά κρίνω με άλλη επιείκεια τον καθέναν.
Τα φτωχά παιδιά που δούλευαν από τα δώδεκα, έχουν άλλα ελαφρυντικά. Δε θα χρεώσω Λάκη και Ρέμο, ίσα.
Και τον Πασχάλη τον καταλαβαίνω που ανέχεται οποιαδήποτε δίπλα του. Και δεν είναι η χειρότερη η Παπαρίζου, η οποία είναι παιδί μεταναστών από την Σουηδία, σεμνό και μετρημένο και πολύ Ελληνίδα, όπου αν την δεις στην καθημερινότητά της στο ταβερνάκι, να χτυπάει σαρδέλες και ταραμοσαλάτες, θ' αναφωνήσεις: Όχι, δε γίνεται. Δεν είναι αυτή.
Μια σχέση είχε χρόνια τώρα και πριν τη δόξα και μετά, το ίδιο παλικαράκι.
Δε θα μπορούσα να ισχυριστώ τα αυτά για την αγαπημένη Μοσχολιού, με όλο το σεβασμό στη δουλειά που άφησε και στη μνήμη της.
Ούτε θα αναφερθώ στις πολιτικές της επιλογές και στις τουλάχιστον ατυχείς θεοχριστιανοσατανοτέτοιες αντιλήψεις της.
Σάλτο χοντρό με το 666, που αν δεν ψήφιζες δεξιά θα σε έπαιρνε και θα σε σήκωνε, έλεγε. Το σπίτι παρεκκλήσι, και ιστορίες γι αγρίους προς τη δύση του βίου, γιατί πριν... δεν προλάβαινε.
Άσε μπόσκο. Παλιά καραβάνα η φιλενάδα σου τα ξέρει όλα απ' έξω κι ανακατωτά.
Αν λοιπόν διαβάσεις παλιά περιοδικά κι εφημερίδες για τη Μοσχολιού, θα καταλάβεις ότι η Παπαρίζου, που το σύστημα την θέλει έτσι μασκαρεμένη, είναι αγία.
Κι όταν οι φωνές των ανθρώπων είναι καθαρά λαϊκές, πού θες να τραγουδήσουν; Στο Κύτταρο; Πού να πάει ο Πασχάλης δηλαδή; Σε μπουάτ; Θα πάει εκεί που τον θέλει το κοινό του. Και το κοινό του είναι τα λαϊκά στρώματα που μιλάει στην ψυχή τους.
Δεν είναι ούτε φρικιά, ούτε οι ροκάδες, ούτε οι έντεχνοι, πόσο μάλλον οι Μεγαρίτες(εκ του Μεγάρου) και οι Ηρωδειάδες!
Θα πω στην Τσούγδω να σου τηλεφωνήσει να κανονίσετε πότε να έρθει. :)))
Μια αγκαλιά σφιχτή!
Α ρε Μπόσκο...είναι που τα λές και χαριτωμένα:)
Εγώ Κύτταρο θα έρθω αλλά μετά θα έρθεις κι εσύ μαζί μου στα δικά μου τα μέρη για ποτάκι!
Για πές μου όμως και κάτι άλλο...Το ΜΑΜΜΑ ΜΙΑ πήγες να το δείς????
Φιλιά πολλά!
laura
Υ.Γ. Γητεύτρια ως γνήσιο τέκνο σου,συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!
laura
Βρε μικρό δεν γράφεις τις εντυπώσεις σου από το ΜΑΜΜΑ ΜΙΑ;
Ακριβώς όπως μου τα περιέγραψες να τα πεις. Να μάθει ο κόσμος...
Φιλάκια κοριτσάρα μου!
άσ' το, ρε Μαριάννα, ένα μήνα να συζητάμε και να ανταλλάζουμε σχόλια, δεν πρόκειται να βγάλουμε άκρη...Διαφωνούμε ΡΙΖΙΚΑ, αλλά δεν πειράζει! Ναι, θα τον χάλαγε τον Πασχάλη το Κύτταρο...εδώ τραγούδησε η Γλυκερία χθες βράδυ, δεν είδες το post μου;
laura...
μπα, δεν το είδα το Mamma mia, παρ' όλο που μας τα κάνανε τσουρέκια πολίτικα με τα δελτία τύπου από δυο μήνες πριν. Δε θα' λεγα- ως γνήσιος κολλημένος- ότι είναι του γούστου μου...
Αγριοεντεχνοι!
Χαχαχα,Ι adore you φιλεναδα!
Το ενθυλακωνω και το εξαπολυω;-)
Ας τον μικρο να βαυκαλιζεται με τα κολληματα της γενιας των ταγαριων(pardon my french,αλλα ξερω πως με καταλαβαινεις;-)που με τα καμωματα τους και τα complexities τους παρεδωσαν τη γενια μας ντουγρου στους lifestyle κοχωνες του Κωστοπουλου,και αφου λουστραριστηκαν μεσα απο τα διαφορα πακετα, επιδοτησεις και Μουσικομεγαρα και λιγδωσαν και το ποιοτικο τους αντερακι, θυμηθηκαν πως κατι σαπιο υπαρχει στο βασιλειο της Δανιμαρκιας(εκτος απο τα δοντια τους)και εχουν γινει υπερμαχοι της γενετικοτραγουδιστικης καθαροτητας.Ουτε ο dr Μενγκελε τετοια λυσσα σου λεω;-P
greek-GAYLOLITA
Πες τα αστέρι μου! Πες τα! ;)
Με εκφράζεις απόλυτα και το ξέρεις. Γελάω... είσαι φανταστικό πλάσμα όταν πάρεις φόρα! Απόλαυση τρελή!
Μα υπάρχει η παροιμία που λέει: «Είπαν του τρελού να χέσει κι έκατσε και ξεκωλιάστηκε!»
Ε έλεος... δε θα βγάλουμε και σπυριά πια! χαχαχαχαχαχα
Σαν μια φίλη μου παλιά, που τα είχε με έναν Κνίτη, φοιτητή της Ιατρικής, ο οποίος μοιραζόταν ένα δυάρι στη Θεσσαλονίκη, με έναν συμφοιτητή του.
Κι όταν πήγαινε η κοπελιά κλείνανε την πόρτα και για να μην ακούγονται τα ανεστανάγματα, έβαζε αντάρτικα στο φουλ!
Κι η κοπελιά ζούσε ένα δράμα! Δεν αντέχω μου έλεγε τέτοιο σεξ, γελάω και ξενερώνω.
Φιλιά πολλά! Καλημέρα!;)
φιλενάδα,
σε βρίσκω πολύ κολλημένη με τις παροιμίες της "γενιάς των ταγαριών".
Μια πιο σύγχρονη παροιμία, λέει:
"είπαν του τρελού να γαμάει χωρίς προφυλακτικό και κάποιοι άλλοι που δεν "καμώνονται" και δεν "βαυκαλίζονται" με τις μαλακίες που λένε οι διάφορες οργανώσεις Υγείας, που δεν έχουν "complexities"* και δεν είναι "αγριοέντεχνοι" σαν τον Βosko, το "ενθυλάκωσαν" και το διαδίδουν μέσα από το μπλογκ τους και έχουν γίνει υπέρμαχοι του απροφύλακτου σεξ που παραδίδει τη σύγχρονη γενιά ντουγρού στο AIDS"
Εκσυγχρονίσου κι εσύ βρε παιδί μου!
*
Για όσους δεν γνωρίζουν αγγλικά complexity σημαίνει πολυπλοκότητα
Eπί του θέματος, κατανοώ τον κάθε Τερζή που θέλει να τραγουδήσει Χατζιδάκι και τον κάθε Σεφερλή που θέλει να παίξει στην Επίδαυρο.
Αλλά πόσο δικαιούται ο κάθε φιλόδοξος καλλιτέχνης να ρίχνει στην πίστα τον Ευαίσθητο Ληστή αντάμα με τα σουξέ της Πέγκυς Ζήνα;
Eκτός αν θέλει να μας αποδείξει ότι τα διαμάντια λάμπουν ακόμα κι αν τα ρίξεις μέσα στα σκατά.
(και ο Τερζής μ' αρέσει αλλά έκαστος στο είδος του)
... έκαστος στο είδος του κι εφ' ω ετάχθη.
Στροφή στην καριέρα της δικαιούται μόνον η Άντζελα Δημητρίου.
Πες τα, κ.σ-μ! Ας τραγουδάει τα σουξέ του ο κ. Τερζής που τα λέει μια χαρά και τα ΄κονομάει κιόλας. Κι ας αφήσει τα τραγούδια του Χατζιδάκι και του Γκάτσου να τα υπηρετούν ερμηνευτές, που βγάζουν σ' ένα χρόνο όσα βγάζει αυτός σ' ένα...βράδυ. Τέλος!
Ποιο τέλος;
Tώρα αρχίζουν όλα, Bosko!
Οι φήμες λένε ότι η Μπεζεντάκου θα τραγουδήσει Σπανό, για μη κολλημένους. Xωρίς ...complexities.
"Αν είσαι μια μικρή παραπονεμένη τρύπα σε μια ερημιά
πώς θες να το ξέρω, πως θες να το ξέρω..."
ή "μια μελαγχολική ανοιχτή τρύπα" λέει το άσμα;
Δεν καλοθυμάμαι.
κ.σ-μ...
απ' τον Σπανό των τελευταίων χρόνων, να σου πω, θα το περίμενα. "Εδώ είναι κουλτουριάρηδες/ φύγε ή κάτσε κι άκου/ αλλιώς αν θες να δεις βυζί/ τράβα στη Μπεζαντάκου"...κάτι τέτοια ακούω κι αναπολώ τον Στάλιν ώρες- ώρες. Γητεύτρια, ετοιμάσου για νέα επίθεση μ' αυτό που μόλις είπα!!!
κάτσε τώρα, γιατί με έβαλε στην πρίζα ο κ.σ-μ και φόρτωσα άγρια πάλι! Καλά, ρε Μαριάννα, εσύ, ξύπνια γυναίκα και μου λες ό,τι ο Ρέμος κοιμάται και ξυπνάει στις 4 απ' το νυχτοκάματο; σιγά, δάκρυσα! Ρε, το εργατόπαιδο τον Ρέμο! Πείναγε και σπούδαζε ο φουκαράς! Λοιπόν, για να ξέρεις- που είμαι σίγουρος ό,τι το ξέρεις- ο κ. Αντώνης Ρέμος πληρωνόταν περίπου 25.000 (!) ευρώ τη βραδιά, την ίδια στιγμή που ο αγαπημένος σου Μαραμής, ο Παντελής Θεοχαρίδης, ο Βασίλης Γισδάκης, η Σοφία Παπάζογλου κι ένα σωρό άλλα νέα παιδιά με αισθητική, ταλέντο και παιδεία, καλλιτεχνικά- οικονομικά σχεδόν φυτοζωούν. Ακόμη και ο Μάλαμας, ο Θ. Παπακων/νου ή ο Περίδης, που θεωρούνται "επιτυχημένοι", ούτε στον ύπνο τους δεν έχουν δει τα μεροκάματα του κατακαημένου αοιδού Αντώνη Ρέμου. Άσε με τώρα και με πιάσανε τα διαόλια μου!!!
Και ποιος τη λογαριάζει την Μπεζεντάκου Μπόσκο;
Έχεις ακούσει την Μπεζεντάκου να κρίνει τους "κολλημένους" σαν εσένα; με δηθενιές ανακατεμμένες με αγγλικούρες και ισπανικούρες για ημιμαθείς για να ψαρώνει το κοινό της; Ή πιστεύεις ότι το κοινό της είναι τόσο αφελές και την περνάει για καλλιτέχνιδα;
Δεν κρύβεται το κορίτσι, είναι αυτή που είναι και το δείχνει. Δεν κρίνει αφ' υψηλού και ειρωνικά αυτούς που "βαυκαλίζονται με τα κολληματα της γενιας των ταγαριων" όπως κάνουν οι διαδικτυακοί μπεζεντάκοι.
Λοιπόν επειδή ντε και καλά μερικοί μερικοί εδώ πάνε να μας ταυτίσουν με την άλλη πλευρά, χωρίς να είμαστε, ας ξεκαθαρίσουμε μια και καλή.
Δεν έχω το πρόβλημα εγώ που ακούω όλα τα είδη μουσικής, διαλέγοντας αυτό που μου αρέσει. Και θέλω να πιστεύω ότι στον μισό αιώνα της ζωής μου έχω διαμορφώσει μια κάποια αισθητική να το πω; Ας το πω...
Το πρόβλημα το έχουν αυτοί που αρνούνται κάθε άλλο είδος μουσικής εκτός από ένα. Οι μονομανείς. Η μονομανία είναι κακό πράμα παιδάκια.
Οι άνθρωποι σήμερα έχουν και μυαλουδάκι και κρίση. Αυτό το έγραψα και στο παραπάνω ποστ. ;)
Θα σας παίξω λοιπόν με το παιχνίδι των ερωτήσεων, αυτών που δεν απαντά ποτέ ο μπόσκο. Προκαλώ και καλώ και την Κσμ να απαντήσει.
1. Γιατί ο Σερ νομιμοποιείται να τραγουδάει Θεοδωράκη και όχι ο Ρέμος;
2. Γιατί η Γλυκερία που τραγουδάει και σε μεγάλες πίστες, μπορεί να τραγουδάει στο Κύτταρο και είναι ιν, ενώ ο Τερζής τα παίρνει και του απαγορεύεται να τραγουδάει Χατζιδάκι!
3. Γιατί η Μοσχολιού νομιμοποιείται να μιλάει γι αυτές που τραγουδούν με το μπούτι; Τη στιγμή που όλοι ξέρουμε ότι η Μοσχολιού δεν καταλάβαινε μπιτ τί τραγουδούσε. Μεσουράνησε επί χούντας, απειλούσε με τον 666, είχε κάνει το σπίτι της τον ναό του κιτς, κατά τα λοιπά ήταν κουλτουριάρα. Ενώ άλλες σύγχρονες λαϊκές φωνές είναι για φτύσιμο.
4. Κατηγορείται ο Νταλάρας ως εμπορικός από το μισό πληθυσμό; Και κυρίως από την ψευτοκουλτούρα να φύγουμε ή όχι;
5. Ο Σφακιανάκης είναι απορριπτέος κατά μπόσκο, πάλι. Που φωνές σαν του Νότη βγαίνουνε κάθε 100 χρόνια. Ναι ή όχι;
6. Τα μπουζούκια τα απορρίπτουμε, αλλά ο Καζαντζίδης Θεός των κουλτουριάρηδων. Και η Καίτη Ντάλη!!! Που να με πληρώνουνε δεν μπορώ να ακούσω ούτε τον έναν, ούτε την άλλη.
7. Η Λίτσα Διαμάντη, η Πόλυ Πάνου, η Καίτη Γκρέυ, η Μαίρη Λίντα, η Μαρινέλα και η Μοσχολιού, στα νιάτα τους ήταν περίπου σκυλούδες. Απαγορευόταν στην εποχή μου να τις ακούμε. Δεν μιλώ για Μπέλλου και για πιο βαριά... αυτά ήταν όλα η ντροπή της πατρίδας και τους άξιζε Καιάδας! Ο Ζαμπέτας; Ο Χριστάκης; Τί είπες τώρα;
8. Ποιός είναι αυτός που χωρίζει τη μουσική, τη λαϊκή, σε αποδεκτό και μη αποδεκτό; Με ποιά κριτήρια; Με βάση τη μουσική; Τη φωνή; Το πού τραγουδούσε το χειμώνα και με ποιά παρτενέρ;
9. Ρε πάμε καλά; Ξεκολλάτε.
10. Δε θα μασήσουμε στις διαχωριστικές γραμμές κανενός. Αν γουστάρω να ακούσω Πετρέλη θα τον ακούσω και δε θα υποκύψω σε καμιά ξινίλα πλέον. Γιατί εγώ ακούω και την βαριά κουλτούρα και τα βαριά φλαμένκο που οι πιο πολλοί αγνοούν και τα ναπολιτάνικα που τα ξέρει μόνο ο Κεντρωτής, και κλασικά και Ούγγρικα και της Παναγιάς της μάτια.
Και δε θα πω τον Χρυσομάλλη μπασκλασαρία, όπως πολλοί έντεχνοι, ούτε αν είμαι στο πλεμπομάγαζο Αθηνών Αρένα ή στο κατάπτυστο της Ιεράς Οδού, θα απαγορεύσω στον Πάριο να τραγουδήσει Θεοδωράκη, στον Νταλάρα να τραγουδήσει Χατζιδάκι ή στην Αλεξίου ή στον Τερζή ή στη Μαρινέλα.
Και σας πληροφορώ ωραίοι και ωραίες, ότι έχω δει τις τύπισσες που τα δίνανε όλα στην πίστα και στα τραπέζια, όταν έπεφτε τραγούδι που απαιτούσε ησυχία και σεβασμό, να κάθονται κλαρίνο και να κλαίνε.
Ακούς να απαγορευτεί ο Χατζιδάκις στον Τερζή!!!
Έλεος!!!
Ο Μάνος είχε γράψει δεκάδες τραγούδια για την Αλίκη. Όπου όταν την έβλεπα στο θέατρο, οι ξινές της εποχής με έκραζαν. Όταν πέθανε αναγνωρίστηκε ως καλή ηθοποιός και της έγραψαν διθυράμβους. Εγώ όπως ξέρετε, ήμουν άρρωστη με τη Λαμπέτη... αυτό δε σημαίνει ότι είχα στεγανά για κανέναν.
Απλά επέλεγα.
Θα επανέλθω... :ΡΡΡΡ
μπόσκο
Διαστρεβλώνεις. Ή δεν με διάβασες. Εγώ αναφέρθηκα στη φτώχεια του Ρέμου όταν ήταν μικρός για να σου εξηγήσω ότι ήταν αναμενόμενο να μην ξέρει για τη Μακρόνησο. Σου εξήγησα την ταπεινή του καταγωγή για να καταλάβεις.
Δεν σου είπα πόσα παίρνει σήμερα σε σχέση με τα εκλεκτά παιδιά που ανέφερες και που ξέρεις ότι είναι οι αδυναμίες μου. Ούτε ο Μάνος όμως πήρε ποτέ όσα έπαιρναν ο Χιώτης ή ο Ζαμπέτας στα λαϊκά μαγαζιά.
Τα λαϊκά μαγαζιά συντηρούνται καθημερινά γιατί προσφέρουν εκτόνωση. Και δεν είναι κακή η εκτόνωση. Την έχει ανάγκη ο κόσμος για αποφόρτιση.
Γιατί το ναρκωτικό και ο καναπές του ψυχώ δεν συντηρούνται από λαϊκούς. Ούτε τα νεκροταφεία των νέων. Από την υψηλή κουλτούρα συντηρούνται.
Τώρα αν κάποιος από τους λαϊκούς που έχει φωνάρα, επέλεξε το λαϊκό για να βιοπορίζεται ανέτως, δε θα τον σκίσουμε. Μέρος του συστήματος είναι όλα.
Από την άλλη καταλάβετε ότι ζείτε στην Ελλάδα. Μια χώρα με 9 μήνες καλοκαίρι. Ο κόσμος είναι έξω καρδιά. Η βαριά κουλτούρα τον πνίγει. Ενώ εδώ που είμαι εγώ, όλα είναι αλλιώς, ακόμα και για μένα. Εδώ έκοψα το τσιγάρο χωρίς να το καταλάβω.
Μy point, όπως λένε οι ημιμαθείς ψευτοκουλτουριαρέοι, δεν ήταν να ανοίξουμε κουβέντα για τα γούστα μας στη μουσική και να κρίνουμε έναν έναν καλλιτέχνη, αλλά για το κατά πόσον δικαιούνται διάφοροι διαδικτυτακοί μπεζεντάκοι να ειρωνεύονται ως κολλημένους στη γενιά των ταγαριών αυτούς που εμμένουν στην ποιότητα μόνον. Κολλημένοι, ξεκολλημένοι είναι περισσότερο από βέβαιο ότι οι εμμονές τους πάνε ένα βήμα παραπάνω την ποιότητα των αναζητήσεών μας, από ό,τι τις πηγαίνουν τα χατζιδακικά διαλείμματα της Πέγκυς Ζήνα.
Αυτή ήταν η αφορμή μου για να σχολιάσω.
Πιστεύω ότι η ποιότητα δεν είναι αποσπασματική ενασχόληση ενός καλλιτέχνη. Τώρα σπάμε πιάτα, τώρα κάνουμε ένα τρίλεπτο διάλειμμα για να ξεπλυθούμε με Χατζιδάκι, επιστρέφουμε για να μας ράνουν με γαρύφαλα μέσα από αλουμίνια ταψάκια μιας χρήσεως και ξανά μανά Χατζιδάκι για να δείξουμε πως έχουμε και μια ποιότητα. Χωρίς την άδεια του συνθέτη, μάλιστα.
Γιατί ο ίδιος έκανε τέτοια πειράματα. Έχω όλο το ηχητικό ντοκουμέντο από το Τρίτο, που συνομίλησε με τον Φλωρινιώτη και του έδωσε να τραγουδήσει μέχρι και Μουλουτζί "στον αστροναύτη χωρίς επιστροφή". Κρίμα που δεν μπορώ να το ανεβάσω στο ίντερνετ. Αλλά όλα αυτά τα πειράματα είναι κάτω από την έγκριση του δημιουργού τους. Και σίγουρα, ο Χατζιδάκις δεν έκανε τη μουσική του για να ξεπλένονται οι σκυλάδες στις πίστες. Ότα τους ακούω, σκυλιάζω εγώ, που πάω να τα σπάσω και βλέπω να κάνουν μπιντέ με τη μουσική του Χατζιδάκι.
Το ζήτημα που βάζεις δεν λύνεται, ούτε ξεκαθαρίζεται στα εφήμερα ποστς ενός μπλογκ.
Κολλημένοι, ξεκολλημένοι είναι περισσότερο από βέβαιο ότι οι εμμονές τους πάνε ένα βήμα παραπάνω την ποιότητα των αναζητήσεών μας...
Εδώ συμφωνώ απόλυτα. Γι αυτό αγαπώ τον μπόσκο.
Αλλά μην κάνεις κι εσύ πως δεν καταλαβαίνεις βρε φιλενάδα. Για Τερζή μίλησα όχι για Πέγκυ Ζήνα. Για Νταλάρα και Αλεξίου και Πάριο μίλησα, όπου όλοι αυτοί απορρίπτονται συλλήβδην. Δεν είναι άδικο;
Εσύ εν τω μεταξύ περιγράφεις διαδικασία καραγαβγάδικου. Δεν είναι έτσι οι μεγάλες πίστες.
Δεν σπάνε πια πιάτα, σε πολλές δεν πλησιάζει ο κόσμος καν την πίστα, κάθεσαι τρως, πίνεις το ποτάκι σου πληρώνεις τη μάνα σου και τον πατέρα σου και φεύγεις.
Τώρα όλο και κάποιος μικροτσούτσουνος θα κάθεται πρώτο τραπέζι πίστα και θα στείλει καμιά 300αριά καλαθάκια πλεχτά από ψαθάκι, με γαρίφαλα, να ράνουν οι δίμετρες λουλουδούδες τον καλλιτέχνη. ;)
για να μην παρεξηγούμαι, γητ
Δεν έχω τίποτα με τα λαϊκά μαγαζιά - αλλά τα λαϊκά όμως. Ούτε με τις φωνές που γράφεις έχω τίποτα. Ούτε θα απορρίψω με τη μία μια έξοδο για "εκτόνωση".
Αλλά ούτε και δέχομαι ότι μία μεριά έχουμε το ελληνικό καλοκαίρι και από την άλλη τη "βαριά κουλτούρα". Αν και δεν ξέρω πώς την εννοείς, γιατί πιστεύω ότι ο γνήσιος κουλτουριάρης είναι σαν εσένα περίπου. Κουλτουριάρης, για μένα, δεν σημαίνει αναγκαστικά τρομοκρατημένος κομπλεξικός που φοβάται να δείξει ότι τα σπάει και με τον Πάριο άμα λάχει.
Αλλά τώρα μιλάμε για μουσική...
(άλλωστε είμαι βέβαιη ότι και ο Bosko έχει χορέψει πάνω σε τραπέζι, αλλά γμτ, αυτά δεν πρέπει να τα ομολογούμε δημοσίως γιατί μας διαβάζουνε και μικρά παιδιά.)
"Εδώ συμφωνώ απόλυτα. Γι αυτό αγαπώ τον μπόσκο."
Xαχαχα! εδώ το βουλώνω.
Δεν θα πω ότι έχεις μεγάλη καρδιά και τους αγαπάς όλους.
Οι απαντήσεις που ποθούσες:
1. Γιατί ο Σερ πρωτογνώρισε τον Θεοδωράκη στην εξορία και πρωτύτερα είχε εμφανιστεί ως συνθέτης συμπαθητικών λαϊκών τραγουδιών. Η νέα μόδα αποκαλεί τα τραγούδια αυτά "σκυλάδικα του ΄50 και του ΄60" για να ρίξει στάχτη στα μάτια του πιο αμύητου κοινού και βέβαια για να εξαγνίσει την κακογουστιά της. Και, ξέρεις, πέραν του Μίκη, ο Ελύτης είχε παρουσιάσει με περηφάνια τον Σερ στην πρώτη παρουσίαση του "Άξιον Εστί".
2. Γιατί η Γλυκερία παραμένει τραγουδίστρια ρεπερτορίου και όχι των ευκαιριακών σουξέ, εν ολίγοις δεν τραγουδά για να τα πάρει. Αναφέρομαι, δε, σε μια τραγουδίστρια που σημειωτέον δεν είμαι και φαν της. Δε με έχει όμως στενοχωρήσει δισκογραφικά ποτέ σχεδόν.
3. Η Μοσχολιού μπορεί να ήταν μια γραφική παλαιοημερολογίτισσα και να ανέμιζε τα σημαιάκια της ΝΔ, αλλά τα τραγούδια που έχει ηχογραφήσει είναι ένα κι ένα! Με Ξαρχάκο, Μαρκόπουλο, Κραουνάκη, Σπανό, Θεοδωράκη κλπ. Όλες οι τραγουδίστριες, επιπέδου Φλέρυς, Νένας & Κωχ, έχουν μιλήσει για τη μοναδική φωνή της με τα καλύτερα! Ε, δε θα βάλω τη Μοσχολιού ίσα κι όμοια με τον αναρχοφασιστοχασικλή- και καλά- Notis!
4. Ο Νταλάρας δεν κατηγορείται ως εμπορικός- αλίμονο, έχει στις πλάτες του την πιο αξιόλογη ιστορία του νεοελληνικού τραγουδιού- αλλά ως άνθρωπος που δρα λίγο σαν...μπάτσος του τραγουδιού. Καταλαβαίνεις, υποθέτω, τι εννοώ.
5. Ο Σφακιανάκης έχει μια ολότελα κενή συναισθηματικά και εγκεφαλικά φωνή, κατάλληλη για ανθρώπους χαμηλού νοητικού επιπέδου. Συγνώμη κιόλας δηλαδή...Κι αν θες καψούρα, άκου το I put a spell on you και όχι τον Notis, όπως μου είπε κάποτε η Αρλέτα!
6. Τα πάντα είναι ζήτημα αισθητικής και διαφορετικού γούστου. Για την Καίτη Ντάλη, ας πούμε, ψιλοσυμφωνώ. Για τον Καζαντζίδη, όμως, διαφωνώ πλήρως. Υπάρχει ωραιότερο λαϊκό τραγούδι απ' το "Σαββατόβραδο" του Μίκη και του Λειβαδίτη με τη φωνή του; Τσέκαρε τον και στην "Ανάσταση Ονείρων" του Λεοντή και στα τραγούδια του Χατζιδάκι και στα πρώτα του Τσιτσάνη! Μοναδικός! Τα κατώτερης ποιότητας ηχογραφήματα του στα 80s δε με αφορούν. Αν κι αυτά είναι αριστουργήματα μπροστά στην παπαριά και την ποπ λαϊκοκλαψομουνίαση του Ρέμου και του Notis.
7. Ναι, ήταν η ντροπή της επίσημης Ελλάδας που έβγαινε από έναν πόλεμο και έναν Εμφύλιο και την έβρισκε με μιμητισμούς κλασικών συνθέσεων, οι οποίοι μετέτρεψαν πολλά αθηναϊκά σπίτια σε μικροαστικά σαλόνια με μαθήματα πιάνου και γαλλικών σε αγάμητες κορασίδες. Μόνο ένας Χατζιδάκις (και πάλι!) απενοχοποίησε το λαϊκό και το ρεμπέτικο με την ομιλία του στο Θέατρο Τέχνης εν μέσω άγριων καιρών. Η δε Μπέλλου είναι η σημαντικότερη τραγουδίστρια- μαζί με τη Βέμπο και τη Νταντωνάκη- που πέρασαν απ' αυτόν τον τόπο.
8. Όποιος και να' ναι αυτός, αν χωρίζει τη μουσική βάσει όλων όσων λες, πολύ καλά κάνει! Και βέβαια παίζει ρόλο με ποιον εμφανίζεσαι μαζί και σε ποιο χώρο. Οι καλλιτέχνες οφείλουν να πορεύονται με γνώμονα αυστηρό το ήθος και το γούστο. Και η κ. Παπαρίζου, που εκθείασες ως "απλό παιδί", μάλλον δεν ξέρει τι εστί γούστο.
9. Όχι, δεν πάμε καλά. Καθόλου καλά. Όσο η δική σου, πραγματικά μεγάλη καρδιά, χωράει κάθε καρυδιάς καρύδι. Δεν ξέρω, ίσως επειδή ζεις σε μια απ' τις πιο πολιτισμένες ευρωπαϊκές χώρες, να νοσταλγείς υπέρμετρα την ελληνική λεβεντιά και λαϊκουριά του Notis κι εγώ δεν ξέρω ποιου άλλου. Άρχισε σιγά- σιγά να ξεχωρίζεις το καλό απ' το κακό, στο λέω εγώ που με περνάς σχεδόν ένα τέταρτο αιώνα!
9. Υπάρχουν κατάπτυστα πλέον μαγαζιά στην Ιερά Οδό; Πού, άραγε; Κάτω απ' τις μαρκίζες; Ένα θα σου πω! Κάποτε, ο Χατζιδάκις ζήτησε από τον εταιρειάρχη που εκπροσωπούσε έναν απ' τους τραγουδιστές που αναφέρεις, 150.000.000 δρχ. για να του γράψει 10 τραγούδια σε στίχους Γκάτσου. Όταν ο εταιρειάρχης τα έχασε και ρώτησε για το μέγεθος του ποσού, ο Χατζιδάκις απάντησε "τόσα θέλω αφού μου ζητάτε να ξεφτιλιστώ απέναντι στον ίδιο μου τον εαυτό"! Και όπως ειν' αντιληπτό, ο δίσκος αυτός δεν έγινε ποτέ!
Περί Βουγιουκλάκη, ήμουν απ' αυτούς που είχαν θεωρήσει πανέξυπνο το ξύλωμα της...προτομής της και την αντικατάσταση της από μια σιδερώστρα! Πολλά μπράβο στον Γιώργο Χατζιδάκι που αρνείται να διασύρεται η μουσική του Μάνου από δω κι από κει, σε αντίθεση με τη Μαργαρίτα Θεοδωράκη που παρακάλαγε τον Τερζή να τραγουδήσει Μίκη. Κι όχι βέβαια γιατί εκτιμούσε την "τεράστια φωνή" του, αλλά για λόγους ευνόητους!
Σε φιλώ πολύ- πολύ που με έκανες να γράφω για δυο ώρες, εκθέτοντας τις απόψεις μου! Αυτό ειν' ωραίο blogging, όχι αβρότητες, βαυκαλισμοί και παπαριές! Εύγε, γητεύτρια!
Βαριά κουλτούρα εννοώ μόνο κοντσέρτα και μουσικές δωματίου και αν δεις το καλοκαιρινό πρόγραμμα εδώ θα τα παίξεις. Θα το φέρω όταν θα έρθω. Καθημερινά σε κλειστούς χώρους κοντσέρτα για βιολί, για πιάνο, για φλάουτο, κιθάρα και συμφωνική έτσι και αλλιώς και μπαλέτα και αυτά.
Χώρα χωρίς ταυτότητα. Ξέρεις τί σημαίνει; Να τους μαθαίνω ελληνικούς χορούς παραδοσιακούς και να κατουριούνται πάνω τους από χαρά και υποχρέωση. Καλός ο Μπαχ και ο Μπετόβεν, αλλά ρε παιδί μου αυτοί παραείναι εδώ. Και νομίζω ότι το κλίμα επιδρά πολύ.
Τέσσερις μήνες βρέχει σχεδόν ασταμάτητα. Σήμερα είναι αργία και είναι τετραήμερο κι από τη βροχή δεν έχουμε όρεξη να πάμε πουθενά.
Πώς να μην επιδρά;
άντε, να γελάσεις λίγο! Με εμπνέεις για το νέο μου post, παρ' ότι ετοίμαζα κάτι για το νέο βιβλίο κόμικς του trashman. Θα το αναρτήσω σύντομα και θα πω ό,τι εσύ με ενέπνευσες! Φιλιά!
tractatus είπε:
Οφείλω να πώ οτι οι ανταλλαγές της αβροφροσύνης πέρα απο ένα σημείο για μένα τουλάχιστον είναι κουραστικές και περιττές...
BOSKO είπε:
Αυτό ειν' ωραίο blogging, όχι αβρότητες, βαυκαλισμοί και παπαριές!
Επιτέλους!
Aρχίζουμε να γινόμαστε πολλοί...
Μ' αρέσει να κάνουμε τα ποστς μιούζικαλς, σαν το κουσουμού ένα πράγμα.
Πριν σας αποχαιρετήσω για σήμερα ένα τραγούδι από το μιούζικαλ που συζητήσατε
CHIQUITITA - όπως ακούγεται στο Μamma Mia. (να πάτε)
Λοιπόν, επειδή δεν γίνεται να βγάλουμε άκρη εδώ όπως είπε και η Κ.σ-Μ. κλείνουμε από τώρα ένα ραντεβού στην Αθήνα να τα πούμε από κοντά, να το χορτάσει η ψυχούλα μας. Κι άμα διαφωνήσουμε εμένα να με φτύσετε να μη με βασκάνετε! :)
Μπόσκο η απάντησή σου είναι ένα ξέσπασμα αριστούργημα και σ' ευχαριστώ γι αυτήν την κατάθεση ψυχής, πραγματικά. Σου υπόσχομαι να αποτελέσει σημείο αναφοράς συχνά πυκνά. Το ότι διαφωνώ σε λεπτομέρειες καθόλου δεν αίρει τη μεγάλη αξία της μαρτυρίας σου.
Κ.σ-Μ. το να αγαπάς όλον τον κόσμο σε γλιτώνει από λίφτινγκ μου είχανε πει όταν ήμουνα μικρή. Και τώρα που συνήθισα πώς ν' αλλάξω; Απλά έχω κι εγώ τις αδυναμίες μου σαν άνθρωπος. Κάποιους τους αγαπώ λιγάκι παραπάνω. Όσο πατάει η γάτα... ;)
Φιλιά και στους δυο και καλό απόγευμα!
Ααααα... ευχαριστούμε πολύ! Άρα δίκιο είχε η τσούγδω μου που της άρεσε! Φοβερό μιούζικαλ το κουσουμού!!!! :)
Συμφωνώ απόλυτα και με τα σχόλια της tractatus και του μπόσκο! ;)
Σε γλιτώνει από το λίφτινγκ, αλλά δεν σε γλιτώνει από το γλείφτινγκ Μαριάνναμ'.
Παρά που φοβάμαι τα αίματα, έχω αποφασίσει ποιο είναι χειρότερο.
Να πω ότι συμφωνώ μέχρι κεραίας σε όλες τις απαντήσεις που έκανε τον κόπο να γράψει ο Bosko, εκτός από αυτή για το Ι put a spell on you. Μεγαλύτερη καψούρα από αυτό, δεν υπάρχει:
Wild is the Wind
Kαι ότι ακόμα κι αν άκουγα από τον Γιώργο Μάγκα την:
Ερημιά του Μάνου Χατζιδάκι, ΄
καλύτερα θα μου καθόταν από την Κρασογιώργαινα με το Σφακιανάκη.
Πάντως, επειδή με προκάλεσες μ' αυτά που λες να κάνω ένα φλας μπακ που λέτε εσείς οι έντεχνοι, συνεργούσης σε δημιουργία αναμνήσεων και μελαγχολικής διάθεσης και της θείας Ερημιάς του Μάνου, έχω να σου πω ότι τη μεγαλύτερη προδοσία και το μεγαλύτερο κακό στη ζωή μου, το υπέστην από τους σοβαρούς, ώριμους, έντεχνους, μορφωμένους και καθ' όλα αξιοπρεπείς και κοινωνικά άμεμπτους και κυριλάτους, ανθρώπους. Πιο σκληροί από το ατσάλι με το πρόσχημα της ειλικρίνειας, που όμως ήταν επιλεκτική και γενικά σε επίπεδο προσωπικό έχω να θυμάμαι τρυφερές και ανιδιοτελείς στιγμές από ανθρώπους που είχαν με την κουλτούρα την σχέση που έχει ο σκυλάς με τους έντεχνους(γιατί η σκυλού μπορεί να έχει, τις βρίσκουν πολύ σέξυ οι κουλτουροκάπως τις σκυλούδες).
Κατάλαβες λοιπόν γιατί εγώ αγαπάω όλον τον κόσμο και είμαι ανοιχτή; Γιατί πια έχω πάρει τις αποστάσεις μου. Φόρεσα το καλό μου συρματόπλεγμα κι έγραψα στα παπάρια μου το είδος που λέγεται άντρας και δη διανοούμενος, πρωτίστως και καλλιτέχνης, δευτερευόντως και κυρίως τον πάνω από σαράντα.
Κι επίσης, με το να αγαπάς όλον τον κόσμο, καλύπτεσαι και δεν κινδυνεύεις τόσο να αγαπήσεις έναν.
Και είναι πολύ διαφορετική η ψυχοσύνθεση της γυναίκας που είναι καλυμμένη συναισθηματικά από σύντροφο, από εκείνην της μη. Γιατί κακά τα ψέματα, συναισθηματική κάλυψη ολοκληρωμένη δεν έχεις, ακόμα κι από 1000 άτομα, όταν σου λείπει το ένα.
Εσύ λοιπόν πάντα, το έχω παρατηρήσει αυτό και μακάρι πάντα καλά να είσαι, μιλάς από θέση ισχύος. Γι αυτό βγάζεις ακαμψία και αυστηρότητα στις κρίσεις και στις θέσεις σου. Είσαι απόλυτα δίκαιη, αλλά λειτουργείς κι αυτό είναι φανερά καρμπινάτο, πολύ απαιτητικά.
Ζητάς πολλά από τους ανθρώπους, που ίσως να μην είναι σε θέση να δώσουν, όχι γιατί δε θέλουν.
Κι αν στη ζωή δεν έχεις φάει μάπες χοντρές, τέτοιες που να χάνεις το φως σου, δεν μπορείς και να καταλάβεις. Άλλο πράμα η θεωρεία κι άλλο να σε σαλτάρει η μοναξιά.
Και κρίνεις ως επιπολαιότητα ή αφέλεια ή γλείψιμο, ενδεχόμενες συναισθηματικές ανάγκες. Και μένα με κουράζουν οι αβροφροσύνες και οι τυπικούρες, ειδικά όταν νιώθω το δημοσιοσχεσίτικο, αλλά έχω άλλη κατανόηση γιατί ενώ η ζωή ήταν γενναιόδωρη μαζί μου, μου φόρεσε κι έναν μαλακομαγνήτη. :)))))
Ευχαριστώ για τις μουσικές!!!
Αν στους "εσείς οι έντεχνοι" περιλαμβάνεις κι εμένα, σφάλλεις γιατί ούτε καν τον όρο δεν δέχομαι. Από αντίδραση, γιατί o όρος χρησιμοποιείται σε αντιδιαστολή όχι προς το ά-τεχνο, αλλά προς το λαϊκό και συμβαίνει να βρίσκω πολύ πιο έν-τεχνα – με τον ακριβή ορισμό της τέχνης - πολλά λαϊκά αριστουργήματα
(όπως αυτό λ.χ.: Θέλω να πάψεις να γελάς.mp3).
Ύστερα κανένας μας δεν έχει την εικόνα του σοβαρού, ώριμου, γραβατωμένου, κυριλάτου και λοιπά για τους έντεχνους, όπως γράφεις. Το αντίθετο θα έλεγα πως ισχύει. Αναλογίσου τους "έντεχνους" που ξέρεις και θα συμφωνήσεις. Οπότε δεν καταλαβαίνω όλη αυτή την παράθεση χαρακτηριστικών που δεν συνδέονται και δεν έχουν κοινό παρονομαστή.
Αυτή είναι η πρώτη παρεξήγηση. Η δεύτερη φαντάζομαι πως έχει σχέση με το γλείφτινγκ, που το έγραψα και που επιμένω να το εννοώ απολύτως, αλλά που σαφώς δεν αφορά σ’ εσένα. Σε γλιτώνει από το γλείφτινγκ που δέχεσαι – αυτό ήταν το νόημα - [εννοώ το εικονικό, κολακευτικό γλείφτινγκ - το κανονικό γλείψιμο, όντως επιδρά ευεργετικά στην επιδερμίδα, το λέει και η επιστήμη]. Όπου το "σε" είναι αοριστολογικό και αναφέρεται στον καθένα μας. Αν πίστευα ότι το κάνεις εσύ, να είσαι βέβαιη ότι δεν θα με ενδιέφερε να "μιλάω" μαζί σου. Μπορώ να ξεχωρίσω τις υποχρεώσεις μιας οικοδέσποινας, και την ευγένεια που οφείλει στους επισκέπτες της - να είσαι βέβαιη και γι αυτό. Δεν γίνεται να έχεις ορθάνοιχτη την πόρτα σου και να δέχεσαι κόσμο για να τον ...αποπαίρνεις.
Εννοώ τα μονότονα επαναλαμβανόμενα κολακευτικά σχόλια από τους ίδιους και τους ίδιους σχολιαστές, πράγμα που συμβαίνει σε πολλά μπλογκς, και χωρίς να το εντοπίζω στο δικό σου, δεν μπορείς να αρνηθείς ότι συμβαίνει κι εδώ. Γιατί να μην το σημειώσω τώρα που βρήκα και δύο ...αδέλφια; Προσωπικώς είμαι δυσανεκτική στους χειροκροτητές [ειδικά στους μεταφερόμενους ;-) ] και ξέρω ότι το ίδιο είσαι κι εσύ. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν συμμετέχω σε επίπεδες συζητήσεις ανταλλαγής φιλοφρονήσεων ή απολύτου συμφωνίας. Θα μπορούσες να φανταστείς το μπλογκ σου μόνον με χειροκροτητές; Θα σου άρεσε;
Κατά τα άλλα, τα προσωπικά μας πάθη (παθήματα) δεν γίνεται να αποτελούν τη βάση της θεωρητικοποίησης των μουσικών μας προτιμήσεων (για να θυμηθούμε και από πού ξεκινήσαμε). Αν ένας κολλημένος με το έντεχνο μας πίκρανε, δεν θα πει ότι χρεώνουμε και όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά και ελαττώματά του στον Μαχαιρίτσα, τον Μαραμή, τον Βοsko ή σ' εμένα (την καημένη) που δεν είμαι ούτε του έντεχνου, και στηρίζουμε τον Σφακιανάκη επειδή τραγούδησε ποίηση Βάρναλη με γουναρικό λεοπάρ και οκτώ κιλά βάτες. Δεν καταλαβαίνω αυτούς τους συνειρμούς. Α, Μαριάννα, βγάλε από το νου σου αυτή την εικόνα γιατί θα αδικήσεις ανθρώπους αν στον καθένα που εντοπίζεις ένα από τα χαρακτηριστικά που σε "απωθούν" προσθέτεις και τα υπόλοιπα. Προσωπικώς, δεν έχω διόλου "αριστοκρατικές" αντιλήψεις, ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Γι αυτό και δεν ενοχλούμαι καθόλου από μπλογκς με εκθέματα αμπαζούρ καμωμένων με κοχύλια, αστερίες και ψαράδικα δίχτυα, αισθητικής τουριστικού μαγαζιού, ενώ αντίθετα θα με είδες να την λέω σε διάφορους δηθενατζήδες που αυτοπροβάλλονται ως ψαγμένοι εικαστικοί καλλιτέχνες και "κρίνουν" ειρωνικά "κολλημένους bosko και γενιά των ταγαριών". Αυτό έγραψα προσπαθώντας να αποφύγω κοινοτοπίες αλλά δεν το κατάλαβες. Ούτε είναι θέμα ακαμψίας, αυστηρότητας ή απαιτητικότητας – σε ό,τι με αφορά, πάλι, αυτό που με "βασανίζει" είναι μια πολύ αυξημένη αίσθηση του γελοίου (και της αδικίας - σωστά το σημείωσες). Για τον ίδιο λόγο θα με βρεις πολύ ανεκτική στα καμώματα των νεαρών παιδιών, αλλά δεν μπορώ να μη βρίσκω γελοίες κάποιες προεφηβικές αντιδράσεις μεγάλων ανθρώπων. Αυτό είναι το συναίσθημα που καθορίζεις τα σχόλιά μου, γι αυτό και δεν θα με δείς ποτέ θυμωμένη, κανείς δεν θυμώνει με τις γελοιότητες.
Yποθέτω ότι όλα αυτά τα χαρακτηριστικά δεν τα "καταλογίζεις" ούτε στον Bosko ούτε στον/την tractactus που σημείωσαν το ανούσιο των ανταλλαγών φιλοφρονήσεων και μου έδωσαν την αφορμή να το σχολιάσω εκτενέστερα.
Και τελικώς, γράφεις όσα γράφεις, για να καταλήξεις να συμφωνήσεις ότι κι εσένα σε κουράζουν οι αβροφροσύνες αλλά έχεις άλλη κατανόηση και τις δέχεσαι επειδή η ζωή σου φόρεσε μαλακομαγνήτη.
Πού ακριβώς διαφωνείς τότε;
(Και, σκέψου ότι εγώ δεν είπα κανέναν μαλάκα – έστω και εμμέσως.
:-D :-D :-D)
Για Τερζή μίλησα όχι για Πέγκυ Ζήνα
Στην ίδια πίστα λένε τα τραγούδια τους. Είναι σαν να κυκλοφορεί σιντί με την Ζήνα που περιλαμβάνει extra συμμετοχή του Τερζή στον Ευαίσθητο Ληστή. Ε, όχι. Δεν υπάρχει μόνον το κειμενικό περιβάλλον, αλλά και το μουσικό και έχει μεγάλη σημασία το πώς διαχειρίζεσαι το υλικό σου.
Ωχ! πάλι το ίδιο "λάθος" έκανα. Διορθώνω γιατί σε φοβήθηκε ο μάτης μου:
έχει μεγάλη σημασία το πώς διαχειρίζεται κανείς το υλικό του
Ένα ένα τα βλέπω και επανέρχομαι
"Φόρεσα το καλό μου συρματόπλεγμα κι έγραψα στα παπάρια μου το είδος που λέγεται άντρας"
Από ό,τι καταλαβαίνω από αυτή τη δήλωσή σου, μέχρι τώρα είχες μόνον ομοφυλοφιλικές σχέσεις αφού έχεις παπάρια και πήγαινες με άντρες.
Γιατί δεν δοκιμάζεις με γυναίκα; Ποτέ δεν είναι αργά.
Να δεις βρε παιδί μου, πώς είναι και η ετεροφυλοφιλική σχέση! Μπορεί και να σου βγει σε καλό.
(αρκεί να αποφασίσεις ότι δεν σε ενδιαφέρει η συν-ουσία και μπορείς να αρκεστείς στα υποκατάστατα σιλικόνης)
Το εσείς οι έντεχνοι ήταν αστειάκι. Χαριτολογώντας το είπα. Όσον αφορά τα λαϊκά αριστουργήματα, τα αναγνωρίζω μεν, λόγω πολύχρονης εξοικείωσης του αυτιού με τις μουσικές, δεν τα αντέχω δε. Θα τα ακούσω μια φορά, θα πω πολύ καλό τραγούδι και θα το ξανακούσω μόνο αν βγει με καινούργια ενορχήστρωση και με σύγχρονη φωνή, ακόμα κι αν το παλιό λαρύγγι ήταν χρυσό. Δεν αντέχω δηλαδή τα παλιά λαϊκά και τα ρεμπέτικα με τίποτα. Με τον ορισμό που δίνει στον έντεχνο, φοβάμαι ότι θα πήγαινα καρφωτή για 'κει, αν δεν με γλίτωνε το μοντέρνοκυριλέ μου στάιλ.
Αν πρόσεξες χώρισα σε δυο κατηγορίες, αν και δεν ήμουν απολύτως σαφής, τους έντεχνους. Τους έντεχνους διανοούμενους της κυρίλας και του Μεγάρου και τους έντεχνους περίπου Κύτταρο. Τις δυο κατηγορίες εντέχνων θα τις διακρίνεις σαφώς στον Ιανό. Συχνά συνυπάρχουν. Στα άλλα στέκια όχι.
Σε προσωπικό επίπεδο νταραβερίστηκα και με τις δυο κατηγορίες. Τις ίδιες οδυνηρές αναμνήσεις έχω. Αυτό δεν ισχύει εκτός Ελλάδας. Ότι νταραβέρι είχα με ξένους, ερωτικό ή φιλικό, μου άφησε τις πιο τρυφερές και γλυκές αναμνήσεις. Αυτές που πραγματικά πονάνε. Γιατί τις άλλες, τις κακές, τις έχεις απλά γραμμένες και προσπερνάς γρήγορα.
Όχι δεν εννοούσα, σαφώς, ότι αναφερόσουν σε μένα με το γλείφτινγκ. Δε παρανόησα. Υπερασπίστηκα το γλείφτινγκ των άλλων και είπα ότι μπορεί να είναι από ανάγκη και αδυναμία και όχι από υστεροβουλία και ότι το καταλαβαίνω και το βλέπω με μεγαλύτερη κατανόηση και ανεκτικότητα, γιατί έχω περάσει ζόρια στη ζωή μου συναισθηματικής ερημιάς και ενώ εγώ δεν το κάνω, όμως το κατανοώ.
Δυσανεξία απόλυτη έχω στο δημοσιοσχεσίτικο γλείφτινγκ που γίνεται κατά κόρον και νομίζω ότι σ' αυτό είμαστε δυσανεκτικοί οι περισσότεροι.
Για το κανονικό γλείψιμο που κάνει καλό στην επιδερμίδα, έχω κάνει κοινωνιολογική ευρωπαϊκή μελέτη στους Εκφραστές και είχε πέσει τρελό γέλιο, διότι απεδείχθη με συντριπτικά ποσοστά έναντι των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, ότι οι Έλληνες πλέον δεν διεισδύουν, γλείφουν. Από τον καημό τους να τους επιστρέφεται. :Ρ :Ρ
Περί καλλιτεχνών γενικά και εκκεντρικότητας Σφακιανάκη κτλ, ναι μεν συμφωνώ στο ένα μέρος και κατανοώ τον τρόπο που σκέφτεστε, διαφωνώ όμως ως προς την απόρριψη και την απαγόρευση στο να τραγουδήσουν τα καλά τραγούδια, ενώ τα λένε θεϊκά και καλύτερα από πολλούς άλλους. Όπως είπε ο Νότης τα Γενέθλια δεν τα είπε άλλος. Και μιας και αναφέρθηκες στο λεοπάρ και στις βάτες ή στις φαβορίτες θα προσθέσω εγώ, σου θυμίζω τον Νταλί που αν σου δείξω φωτογραφίες του από τη Νέα Υόρκη και το Παρίσι θα φρίξεις κυριολεκτικά. Ο Νότης είναι γιάπης μπροστά του. Να απορρίψουμε τα έργα του Νταλί από τα Μεγάλα Μουσεία γιατί δίπλα μπορεί να είναι ένας Ελ Γκρέκο ή ένας Γκόγια;
Γιατί του ενός είναι καλλιτεχνική εκκεντρικότητα και του άλλου κατινοταγαριά;
Και δεν σακιάζω προς Θεού. Εκτός αν κάνω πλάκα. Απλά η αναδρομή που έκανα, με έκανε να σκεφτώ πως όλα τα συσάρεστα τα έχω υποστεί από ανθρώπους που δεν αναμενόταν λογικά.
Και μαλακομαγνήτη εννοώ στους συντρόφους και όχι στους φίλους. :))))
Στους φίλους, το έχω πει πολλές φορές, η ζωή ήταν πολύ γενναιόδωρη.
Σε τέσσερα πράγματα θεωρώ ότι πέτυχα στη ζωή μου ή ότι στάθηκα πολύ τυχερή. Στα παιδιά μου, στους φίλους μου, στη δουλειά μου και στους παράφορους έρωτες. Οι μεγαλύτερες αποτυχίες μου ήταν στους συντρόφους και στα οικονομικά μου! :))))
Σ' αυτά τα δυο έχω τρελή γκαντεμιά!
Φαντάζομαι με την προηγούμενη απάντηση να ήμουν πιο σαφής και να ξεκαθάρισες τα πάντα εκτός από ένα.
Κατάλαβες δηλαδή ότι διαχωρίζω τον σύντροφο από τον έρωτα. Έρωτες ζω συνέχεια και μάλιστα παράφορους. Από 'κει και τα κέφια, να 'ναι καλά όλοι τους! Σου μοιάζω για μαραζωμένη;
Σύντροφο δεν έχω. Κι αυτό ναι, μου λείπει πολύ και θα μου λείπει. Άλλο σύντροφος κι άλλο έρωτας. Κι όποιος ισχυριστεί ότι τα πέτυχε και τα δυο σε ένα, θα έχει πιάσει και το λότο, δε γίνεται αλλιώς.
Εκεί που σε μπέρδεψα μάλλον, είναι στα παπάρια, αλλά έχω πάρει την άδεια από τους οικείους μου να χρησιμοποιώ τα δικά τους όποτε θέλω, κι έτσι έχω πολλά. :ΡΡΡΡΡ
Και μιας και αναφέρθηκες στο λεοπάρ και στις βάτες ή στις φαβορίτες θα προσθέσω εγώ, σου θυμίζω τον Νταλί που αν σου δείξω φωτογραφίες του από τη Νέα Υόρκη και το Παρίσι θα φρίξεις κυριολεκτικά. Ο Νότης είναι γιάπης μπροστά του. Να απορρίψουμε τα έργα του Νταλί από τα Μεγάλα Μουσεία γιατί δίπλα μπορεί να είναι ένας Ελ Γκρέκο ή ένας Γκόγια; Γιατί του ενός είναι καλλιτεχνική εκκεντρικότητα και του άλλου κατινοταγαριά;
Πάλι ανόμοια συγκρίνεις και συμπεραίνεις.
Ο Νταλί ήταν εικαστικός, αυθύπαρκτος με έργο δικό του, και η εμφάνισή του ήταν σε συμφωνία με το έργο του, αλλά και να μην ήταν, δικό του είναι και όπως θέλει το διαχειρίζεται. Δεν καταλαβαίνω τον διαχωρισμό που κάνεις από τον Ελ Γκρέκο ή τον Γκόγια. Τα έχουμε ξαναπεί αυτά.
Ο Σφακιανάκης είναι ερμηνευτής του έργου τρίτων και η λεοπάρ με τις βάτες δεν συνάδει με την ερμηνεία τραγουδιών του Χατζιδάκι. Δεν απαξίωσα τις ενδυματολογικές του επιλογές.
Ούτε είπα πως δεν δικαιούται να πει τα τραγούδια που θέλει, μην επανερχόμαστε στα ίδια. Aλλά τo δικαίωμα του κάθε Σφακιανάκη δεν μπορεί να είναι κόντρα στο δικαίωμα του δημιουργού που είχε άλλο όραμα για το μουσικό περιβάλλον που θα ενέτασσαν το έργο του. Απλό ζήτημα σεβασμού είναι. Τι λες; Θα τον επέλεγε ο Χατζιδάκις για να τον ερμηνεύσει μια βραδιά στην Αρχαία Αγορά με λαμέ κουστουμιά και κατσαριδοκτόνο μποτίνι; Και θα έβαζε follow στον Ευαίσθητο Ληστή το "Να 'χα δύο χειροβομβίδες / να τα κάνω όλα βίδες / σπίτια αυτοκίνητα / κινητά και ακίνητα";
Ούτε μπορεί να είναι κόντρα στο δικό μου δικαίωμα να πηγαίνω στα παραλιακά για να πετάξω γαρδέgnες και να κωλώνω επειδή ξαφνικά αποφάσισε η ορχήστρα να παίξει Χατζιδάκι για το πρώτο όνομα της πίστας.
Για τη βελτίωση των οικονομικών σου θα σου στείλω ένα σίγουρο προγνωστικό στο στοίχημα αλλά μην το πεις σε άλλον.
για περάστε μια βόλτα απ' το blog μου.
χαιρετώ!
Το βασικό είναι τα προγνωστικά για το στοίχημα! Σόρρυ που επικεντρώνω σ' αυτό αλλά μια αποφράδα μέρα κοντινή, έμαθα ότι δε θα πληρωθώ Ιούλιο και Αύγουστο επειδή λήγει η απόσπασή μου, ούτε καν τον Ιούνιο, ολόκληρο. Με το που κλείνουν τα ελβετικά σχολειά λέει το σοφό ελληνικό υπουργείο, πάραυτα διακόπτεται και η μισθοδοσία. Λες και δεν έχουμε πληρώσει ενοίκιο και παροχές για όλο τον Ιούνιο και θα βγάλουμε και φτερά να πετάξουμε την επόμενη μέρα που κλείνει το ελβετικό σχολείο. Ενώ τα προηγούμενα χρόνια μας έλεγαν ότι πρέπει να είμαστε μέχρι το τέλος του μήνα στη θέση μας.
Κατά πούθε να κάνω και να μη θέλω να ρίξω τα σχετικά άσματα Θεέ; Εν τω μεταξύ εγώ θα ζητήσω παράταση της απόσπασης γιατί το δικαιούμαι, λόγω παιδιού που σπουδάζει. Και να μου τη δώσουν, θα μου τη δώσουν τον Οκτώβρη, ξαναλέει το σοφό υπουργείο. Στο μεταξύ ο γιος μου θα παραμείνει στο σπίτι γιατί οι εξετάσεις τους τελειώνουν Ιούλιο και ξαναρχίζει Σεπτέμβρη. Και δε γίνεται να ξενοικιάσει το σπίτι για ένα μήνα. Άσε που αντί να έρθει τον Αύγουστο Ελλάδα να ξεκουραστεί, θα πρέπει να μείνει να κάνει κανένα μεροκάματο εδώ σε κανένα Μακ Ντόναλντς, που είναι Έλληνας ο υπεύθυνος και παίζει να βρει δουλειά. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα και δεν απασχολούν τα σοφά υπουργεία. Ούτε τα απασχολεί ότι οι μισθοί μας, τα επιμίσθια όπως λέγονται, έχουν να πάρουν αύξηση δέκα χρόνια τώρα. Και όταν ήρθα είχα το μισό κόστος ζωής εδώ, ακριβώς, συγκριτικά με σήμερα. Ένα μπλογκ ανοίξανε κάτι συνάδελφοι με το όνομα Μαύρη Κιμωλία και δεν προλάβανε να γράψουν 5 ποστ, το κλείσανε. Τώρα μόνοι τους; Τους ψιθυρίσανε κανένα μυστικό χαϊδευτικό στ' αυτάκι; Τί να πω; Ιδέα δεν έχω και δεν ξέρω και ποιοί ήτανε, ούτε από ποιά χώρα, αλλά με πιάσανε και γέλια γιατί εμένα τα οικονομικά μου πάντα γι αυτό είναι σκατά. Γιατί ποτέ δεν το βούλωσα το ρημάδι μου. Θα σου πω τί έχω περάσει στη ζωή μου, κυρίως νεοδιόριστη.
Όπως λοιπόν πολύ καλά γνωρίζεις, ο τσαμπουκάς πληρώνεται. Και στη δουλειά και στην οικογένεια και στη σχέση και στην κοινωνία. Αλλά προτιμώ τη φτώχεια μου και τη μοναξιά μου, παρά να γλείψω εκεί που φτύνω. Δηλαδή να μην πω τη γνώμη μου. Θα την πω κι ας καώ.
Και στο γάμο μου αυτό έκανα και με κάποιους μαλακοπιτουραίους, δηθενατζήδες της βαριάς κουλτούρας, δημοκράτες του κώλου, κακαντράκια του κερατά, που νταραβερίστηκα μετά, που τα είχαν κλούβια. Γιατί αν είχαν βάρος θα άντεχαν την αλήθεια και να την ακούσουν και να την πουν. Ο κόσμος σήμερα σε θέλει γλείφτρα και ναισεόλισσα. - Δεν είσαι; Τιμωρία! Στη γωνία! Μόνη! Ε πες μου τώρα τί απαντάς εσύ; Δε θα επιστρατεύσεις τα όργανα όλης της οικογένειας για να δώσεις την πρέπουσα απάντηση; Υπάρχουν και άτομα ακομπλεξάριστα κι ωραία, πώς να μην κάνουμε παρέα; Και δε θα χορέψεις το άσμα: Μόοοοονη... μόοοοονη... μόοοοοονη... σαν το μυρωδάτο το λεμόνι!!!!
Για το Μάνο μην ορκίζεσαι... Εδώ λέμε για Φλωρινιώτη... θα κώλωνε στο Νότη; Είχε άλλη αντίληψη ο Μάνος κι ευτυχώς. ;)
Αλλού είμαι εγώ αδιαπραγμάτευτη, όμως. Στο ατάλαντο και στο ψώνιο. Το ψώνιο και με τάλαντο, όρα Χατζηγιάννη, δεν το πάω ούτε με σφαίρες! Δεν πα να 'χει και φωνή κι ότι θέλει...
Περί το .. τραγούδι, μια σκέψη.
Μόνον.
Φαντάζεστε τον εαυτό σας, παρατημένο από τον έρωτα, καψούρη κατά το λαϊκώς λεγόμενον, φτιαγμένο με κόκκινο κρασί και να έχεις διάθεση να τραγουδήσει το "Ασπρα καράβια τ όνειρά μας" εντέχνως προσέχοντας να αν είναι κανονικές οι επάνω νότες και όχι το Ιστορία μου αμαρτία μου, επειδή είναι βαρύ λαϊκό;
Και το αντίστροφο ισχύει βέβαια!!
(γητεύτρια προφανώς συντάσσομαι απολύτως με τις απόψεις σου)
Βρήκα όμως εξαιρετικά ενδιαφέρουσα τη συζήτηση γιατί έπεσαν στο "τραπέζι" πολλά και ενδιαφέροντα θέματα..
Άσχετη πληροφορία.
Αμέσως μετά τη λεγόμενη μεταπολίτευση, όταν γύρισε και ο Θεοδωράκης στην Ελλάδα, έψαξε το Μπιθικώτση για να ξανακάνουν συναυλίες. Εκείνος, κατά ομολογία και των δυο (Θεο. και Μπιθ.) αποδέχτηκε μεν ντράπηκε δε διότι είχε καταστρέψει όλους τους δίσκους που τραγουδούσε τα τραγούδια του Θεο.
(Αυτό για το αν θα πρέπει ο Ρέμος να τραγουδάει ή όχι Θεοδωράκη λόγω πολιτικών επιλογών ..)
Τώρα θα μου πείτε και ποιος είσαι εσύ που πήρες και αυτό το δασκαλίστικο ύφος.
Σωστά.
Άσχετος περί τα μουσικά, όπως και περί τα περισσότερα, είμαι απλώς ένας "καταναλωτής" μουσικής που θεωρώ εαυτόν ροκά, και μπορώ να απολαμβάνω τους ήχους της κιθάρας του Χέντριξ, και τη φωνή του Τερζή να ψέλνει ή να τραγουδάει δημοτικό τραγούδι!
Έχω άραγε δικαίωμα σ αυτή τη ζωή; :)
Α ναι και στα συναισθηματικά μου "κολλήματα" ουδόλως κωλύομαι να σηκωθώ μερακλωμένος και να χορέψω το "Θε μου, τη δεύτερη φορά που θάρθω για να ζήσω, όσο η καρδιά κι αν λαχταρά δεν θα ξαναγαπήσω"
(Πάντως την τελευταία φορά που χόρεψα, χόρεψα .. τουίστ )
Καλημέρα σας
Sotiris K
Γελάω με το άσπρα καράβια που βρήκες. χαχαχαχαχαχα Έχεις πολύ πλάκα! :)
Λοιπόν για τον Σερ δεν την ήξερα την λεπτομέρεια που αναφέρεις. Στο Ρέμο αναφέρθηκα γιατί ειπώθηκε ότι δεν ήξερε τη Μακρόνησο και απάντησα ότι ήταν αναμενόμενο για πολλούς λόγους.
Πάντως Σωτήρη μου οι χορευτικές σου επιλογές είναι εξαιρετικές και το τουίστ και οι ζεμπεκιές!
Μια χαρά μου ακούγεσαι! Μακάρι να κανονίσουμε να βρεθούμε κάπου να του δώσουμε να καταλάβει. ;)
Πολλά φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου