Σάββατο 24 Μαΐου 2008

Τα πατερημά των τραγουδιστών και τα δάκρυα των θεατών... δύο σε ένα!


Susheela Raman - Salt Rain 'Maya'

Η αλήθεια είναι πως με την Ανατολή, δεν έχω και μεγάλη σχέση. Ούτε την Άπω, ούτε τη Μέση. Λίγα πράγματα με έλκουν κι αυτά κυρίως στον κινηματογράφο. Και στη λογοτεχνία το ίδιο ελάχιστα. Αυτό το τραγούδι όμως μου άρεσε πολύ. Η Susheela Raman είναι Ινδή στην καταγωγή.
Μου πρωτομίλησε γι αυτήν ένας φίλος μου Ιταλός πριν μερικά χρόνια και μου έστειλε το Μaya απο το Salt Rain. Και μαγεύτηκα από τον αισθησιασμό της φωνής, και το πάντρεμα της ινδικής μουσικής με το απίστευτο κλαρίνο του δικού μας Αχαλινoτόπουλου!

Αυτό που καταφέρνει να κάνει η Susheela Raman είναι να μας μεταφέρει την ινδική κουλτούρα με δυτικό τρόπο και πάντρεμα, μέσα από τα παραδοσιακά τραγούδια της Ινδίας, κυρίως προσευχές, που έρχονται ακόμα και από 1100 χρόνια πριν.

Μία άλλη Ινδή που σημάδεψε τα παιδικά μας χρόνια με δάκρυα εἰναι η Ναργκίς. Θυμάμαι που έκλαιγα μικρή στο σινεμά, χωρίς να ξέρω γιατί, επειδή έκλαιγε η μαμά μου! Με το που μεγάλωσα λιγάκι γαϊδούρεψα και δεν έκλαιγα ούτε με τη Βούρτση, ούτε με Χούλια. Πλάνταζα στο κλάμα όμως με την Μέριλ Στριπ, δεν έχω δει άλλη γυναίκα να κλαίει πιο φυσικά, αφού ρουφάς τη μύτη σου και με το που τη βλέπεις, και με κάτι σιωπηλές θλίψεις που με τσάκιζαν. Επίσης βγήκα ημιλιπόθυμη απ' το κλάμα, από τον Άνθρωπο με το γαρίφαλο, αφού θέλω να το δω ξανά να δω αν θα συγκινηθώ τόσο, και από το Αμαντέους. Τον θρήνησα τον Μότσαρτ κανονικά πιο πολύ από την Κονστάνς. Και στο σινεμά ο Παράδεισος πλάνταξα στο κλάμα, γιατί λατρεύω και τον Νουαρέ και το σινεμά. Έκανα τον πόνο του εντελώς δικό μου. Γιατί κι εγώ εκεί στα εννιά, τα πιο πολλά ακατάλληλα τα είδα από τη μια από τις τρυπίτσες στο μηχανοστάσιο που πρόβαλλε τις ταινίες ο κυρ Γιάννης, ο μηχανικός που είχαμε στο θερινό σινεμά που είχε ανοίξει ο πατέρας μου πίσω από το Πλανητάριο. Μιλάμε για καμίνι καλοκαιριάτικα εκεί μέσα, αλλά μπρος στα μεγαλεία των ερώτων που έβλεπα, χαλάλι κι η ζέστη και όλα. Εκεί όμως που είπα θα με πάρουν με φορείο, ήταν στον Κύκλο των Χαμένων Ποιητών... Δηλαδή έλεος... σ' αυτήν την ταινία δεν ελέγχομαι. Μου φεύγουν τα δάκρυα ποτάμι. Αθόρυβα κι απλά. Ρέουν, κυλάνε... έτσι και μου πει δε κανένας σταμάτα ρε παιδί μου ταινία είναι, τότε είναι που δονούμαι από λυγμούς γιατί σκέφτομαι από τον Όλιβερ Τουίστ, μέχρι το Γιάννη Αγιάννη και το Γληνό και το Δελμούζο. Μη σου πω και την Πηνελόπη Δέλτα...


Mother India (1957), Nargis
Song: duniya me hum Music director: Naushad, director: Mehboob Khan

20 σχόλια:

γιωργος είπε...

Πολυ καλο...

μαριάννα είπε...

Να 'σαι καλά Γιώργο! Καλωσόρισες!

Vrakas Kostas είπε...

Ποτε ξανα δεν διαβασα τετοια αναρτηση/καταθεση ψυχης!
Ισως φταιει και η ηχητικη υποβολη,που την εκανε τελεια!
Καλημερα Μαριαννα!

Ανώνυμος είπε...

Γητευτρια καλισπερα σου!!
Πόσο όμορφω βρίσκο παντα το βλογ σου
Να σαι καλά!!
Un Cariñoso Saludo para ti.

μαριάννα είπε...

vrakas kostas

Καλημέρα Κωστή μου! Να είσαι καλά και σ' ευχαριστώ! :)Ααααχ! Κωστή μου ο κόσμος είναι πολύ σκληρός για τις γυναίκες ακόμα. Και μη νομίζετε πως μόνο στην Ινδία τα πράγματα είναι δύσκολα γι αυτές. Παντού τα ίδια είναι. Όσο υπάρχουν και δρουν ανεξέλεγκτοι αυτοί που τις απειλούν και τις τρομοκρατούν. Γι αυτό και θα φέρουμε την τάξη, τουλάχιστον στο ελληνικό δίκτυο, να έχει κάτι να μας θυμάται. Θα απαλλάξουμε τις γυναίκες από την τρομοκρατία. Με τον Εισαγγελέα, την Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και τους δικηγόρους του Δικτύου. Να μπει ένα φρένο στους στυγνούς εκβιασμούς της δικτυακής μαφίας.
Θα σας ενημερώσω σύντομα.

Πολλά φιλιά Κωστή μου! Καλημέρα!

μαριάννα είπε...

ξιπόλιτη

Καλημέρα κοριτσάκι μου! Να είσαι καλά! Χαίρομαι όταν περνάς...

Besitos y un abrazo cariño!

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

@γητεύτρια
Σας χαιρετώ αγαπητή μου!
Μια ερώτηση μόνο. Διάβασα χθες, πρόχειρα, τον εφιάλτη σας, και επειδή ζω κάτι παρόμοιο αλλά στην πραγματικότητα, γιατί ακυρώσατε την ανάρτηση; Ήταν τόσο πραγματικός που νόμιζα ότι τα πρόσωπα υπάρχουν.
Ποιός παρενέβη; Ο μέγας αδελφός ή μέγας λογοκριτής;

μαριάννα είπε...

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ

Καλημέρα και σας ζητώ συγγνώμη για την αναγκαστική λογοκρισία των σχολίων, αλλά εχθές το βράδυ έζησα έναν πολύ χειρότερο εφιάλτη, από αυτόν που κατέβασα κατόπιν εκβιασμού και δεν θέλω να τον ξαναζήσω, μέχρι αύριο το πρωί που θα επικοινωνήσω με την Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.

Ετοιμάζω δε ένα ποστ εφ' όλης της ύλης για να εξηγήσω τους λόγους τους ακριβείς και όχι φυσικά το ζήτημα της διαφοράς στην λέξη στο ποίημα του Ταρκόφσκι που το έπιασε ως σανίδα σωτηρίας και αρπάχτηκε από το άλλοθι που εγώ και πάλι γενναιόδωρα του προσέφερα για να τον ξελασπώσω και να καγχάζει με ποστ κάνοντας πάλι τον μάγκα.

Θα τα γράψω αναλυτικά λοιπόν γιατί κάποτε θα πρέπει να εξυγιανθεί το δίκτυο από αυτά τα φαινόμενα.

Υπέστην εκβιασμό στυγνό και άμεσο.

«Θα περιμένω μέχρι τη 1. Η κατεβάζεις το ποστ, ή ζητάς δημόσια συγγνώμη η τη Δευτέρα θα μαζέψω το υλικό για το Υπουργείο Παιδείας.

Τελεσίγραφο.»

Και παράλληλα, αυτός και ένα τσιράκι, ξέρω ποιός, κράτησα από το
FEEDJIT Live Traffic Feed τα στοιχεία του, μπήκαν και με βομβάρδιζαν με σχόλια, που φυσικά τα έχω κρατήσει όλα.

Γράφω λοιπόν ένα ποστ και εξηγώ τα πάντα για να καταλάβει το δίκτυο περί τίνος πρόκειται και με τί έχουμε να κάνουμε.

Όλη η ιστορία ξεκίνησε από το δικό σας μπλογκ, που θυμάστε πόσο τον υποστήριξα, παρ' όλο που ήταν καταφανές πόσο δίκιο είχατε σε όλα και είδατε πώς πήγα να αποφορτίσω την κατάσταση.

Και μετά την ανάρτηση για την ΚΟΥΣΟΥΜΟΥ και το ΚΩΜΕΙΔΥΛΛΙΟΝ έκανα ένα ποστ με χιούμορ και καλό τρόπο και τον ΞΑΝΑΧΑΪΔΕΨΑΜΕ για να σταματήσει.

Γιατί;

Γιατί είμαι ηλίθια φιλότιμη και δεν ξεχνώ ότι εξ' αιτίας του ασχολήθηκα με τη μετάφραση που αγαπώ τόσο και γιατί ως τώρα πίστευα στη λογοτεχνική του αξία.

Η οποία αυτή τη στιγμή μου δημιουργεί μόνο ναυτία και αναγούλες.

Ομολογώ πως αν δω κείμενό του μπορεί και να τα βγάλω.

Την καλημέρα μου!

μαριάννα είπε...

Αν κοιτάξετε δίπλα τα πρόσφατα σχόλια, φαίνονται ακόμα μερικά από τα χθεσινά...
Έχω φυσικά κρατήσει αντίγραφα, από τα πάντα. Απόλυτο και πλήρες ιστορικό.

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

@γητεύτρια
Φτάσαμε λοιπόν στο χαφιεδισμό!!!
Βέβαια από έναν άνθρωπο που έχει γράψει τόσες αθλιότητες και χυδαιότητες για ανθρώπους που δεν συμφωνούν μαζί του και σχολιάζει φορώντας την κουκούλα της ανωνυμίας, τι να περιμένεις!!!
Πάντως όπως και να γίνει, πρέπει να συνεχίσουμε να υπερασπίζουμε την ελευθερία της έκφρασης, ανεξάρτητα της έγκρισης του κ. Μίχου.
Σας καλησπερίζω

Dr_MAD είπε...

τουλάχιστον με τις κόντρες αυξάνεται η επισκεψιμότητα! ουδέν κακόν αμιγές κακού...

[απορώ πώς ένας "άντρας" απειλεί μια γυναίκα... "άντρας"?]

Θράσος είπε...

Eξαιρετικό ποστ...
Και εγώ το παθαίνω με μερικές ταινίες αυτό αλλά για άλλες ταινίες...αν και ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών με συγκινεί κάθε φορά που το βλέπω. Νομίζω ότι στην περίπτωση σου έχει κάποια σχέση και το επάγγελμα σου.

μαριάννα είπε...

MAD

Καλημέρα! :)
Σαν τη τηλεθέαση να πω ένα πράμα. Εξαρτάται από το τί ζητάει ο καθένας στη ζωή και πού και σε τί αναζητά την καταξίωση.
Έλλειψη επιβεβαίωσης; Ανάγκη αποδοχής; Ξέρω κι εγώ πώς τα λέτε εσείς οι γιατροί... ;)
Προσωπικά με απασχολεί η εκτίμηση των φίλων και μόνο αυτή. Τα νούμερα είναι για τους πολιτικούς και τα κανάλια.
Όσο για την απορία σου, να σου πω ότι αυτό είναι το σύνηθες στους καιρούς μας; Πρώτη αιτία θανάτου των γυναικών η ενδοοικογενειακή βία. Μη σου κάνει εντύπωση λοιπόν, αν οι άντρες βγάζουν αυτές τις επιθετικές συμπεριφορές ακόμα και στο μπλογκινγκ.

Καλωσόρισες!

μαριάννα είπε...

Θράσος

Καλημέρα!
Ναι έχει να κάνει με τη δουλειά μου σαφέστατα γιατί μου θυμίζει την ιστορία του εκπαιδευτικού ζητήματος στην Ελλάδα που είναι αληθινό μυθιστόρημα, αλλά και την καταπίεση που έχουν υποστεί όλα τα ελεύθερα πνεύματα της ανθρωπότητας από τα αρτηριοσκληρωτικά και συντηρητικά μυαλά. Κυριολεκτικά τσακίστηκαν ζωές. Κι έχω μια μεγάλη ευαισθησία σ' αυτό.

Σε φιλώ!

zero είπε...

Συγγνωμη γητευτρια, αν θελεις στειλε μου σε μειλ το ονομα και το nick του κυριου που σε απειλησε.
Διαβασα την αναρτηση και τα σχολια και θα περιμενω το μειλ σου.
Σε ευχαριστω.

ΥΓ: και την διευθυνση του μπλογκ που διατηρει στο διαδικτυο.

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

zero,
Αν δώσετε στο google Γιώργος Μίχος blog, θα σας βγάλει εκεί που θέλετε.

...αλλά τζάμπα θα χάσετε το χρόνο σας. Εκεί θα σας περιμένει ένα αυτιστικό μπλογκ, με άπειρα κόπυ πέηστ ποιημάτων και τραγουδιών και ενδιαμέσως, πού και πού, κάποιες λογοτεχνίζουσες απόπειρες αυτοθαυμασμού ή επιθετικές προς τρίτους. Σχόλια δεν επιτρέπει, οπότε τι να πάτε να κάνετε;

Mια βόλτα έκανα κι εγώ για να δω τι πράγμα είναι αυτό το μπλογκ και σκυλοβαρέθηκα.

Ως ανώνυμος σχολιαστής στο ποστ του εκβιασμού, ήταν μακράν καλύτερος!

(γητ, μήπως πρέπει να "ξεθάψεις" το ποστ για να μην αναγκάζεις τον zero να σου γράφει εδώ;)

μαριάννα είπε...

zero

Καλησπέρα zero μου.

Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για την συμμετοχή σου!
Όμως νομίζω πως εγώ το εξάντλησα αυτό το θέμα.
Και ειλικρινά έδωσα μια υπόσχεση στον εαυτό μου, για να ηρεμήσω, γιατί έχω άλλα να νοιαστώ, να μην ασχοληθώ ξανά με το προφίλ το συγκεκριμένο.

Σε φιλώ και σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου!

μαριάννα είπε...

Κ.σ-Μ.

Καταλαβαίνεις γιατί το έθαψα έτσι; Δεν μπορώ να ανοίγω το μπλογκ μου και να βλέπω μπροστά μου... θου Κύριε!
Ακολούθησα τακτική αλάνθαστη Ανθρώπου Χωρίς Ιδιότητες στον Αργύρη! :))))))))))
Καλά μιλάμε όλα τα λεφτά!!!

Ανώνυμος είπε...

Μαριάννα μου εσύ το έσβυσες αλλά ο *φίλος* μας σε βλέπει στον ύπνο του. Σε τιμάει σήμερα.

Θα του τελείωσαν οι αναγνώστες και προσπαθεί να πάρει μερικούς από τους δικούς σου .... ;)

μαριάννα είπε...

Μπιρόσοφος

Καλημέρα! :)

Δεν το έσβησα, το πήγα πιο πίσω για να μη μου χαλάει τη μέρα και τη μόστρα μη σου πω. Το πήγα ακριβώς ένα χρόνο πίσω.

Έκανα περίπου ότι κάνει ο ΑΧΙ στον Αργύρη! :))))))))

Δεν πα να γράψει τόμους για μένα και να λέει ότι θέλει...

Έχω ένα ελάττωμα-προτέρημα, αργώ να βάλω το χι στους ανθρώπους, όχι να διαφωνήσω ή να αντιπαρατεθώ, αυτό είναι υγιές. Να διαγράψω αργώ.

Εδώ μπιρόσοφέ μου, αστέρι, που εχθές μου έφτιαξες το βράδυ μ' ένα υστερόγραφό σου και γελάω ακόμα, εδώ λοιπόν έχω πατήσει τέτοιο ντιλίτ, μέχρι εξαερώσεως.

Να μιλήσουν για μένα αυτοί που με αφορούν και που εκτιμώ, να σκάσω και να πλαντάξω, αλλά να μιλάνε οι Αργύρηδες, ούτε καν θα το δω.

Έτσι κι αλλιώς σπάνια μ' έβλεπε στα περίφημα στατιστικά! Εντελώς σπάνια όμως. Τώρα πια ποτέ.

Διότι μέχρι πρότινος απέρριπτα τον άνθρωπο και κρατούσα τον ποιητή, τώρα και την Οδύσσεια να γράψει... μου 'ρχονται οι μπύρες στο λαιμό, μπιρόσοφέ μου.

Φιλιά και την καλημέρα μου!

Και να είσαι καλά!