Α ρε παλιομισοφόρια! Αυτά κάνετε στ' αγόρια και τσινάνε μετά σε μας τις καλές! Λυσσάρες! Ε λυσσάρες! Αδιάβαστο τον έστειλε τον ποιητή η κυρία!

αγνώστου ζωγράφου

Γράμμα σε σας

Κυρία:

Σύμφωνα με ότι λένε ήδη εσείς έχετε άλλον εραστή.
Κρίμα που η βιασύνη δεν είναι ποτέ κομψή.
Ξέρω ότι δεν είναι συχνό που μια όμορφη γυναίκα,
παραιτείται να είναι χήρα, χωρίς να έχει υπάρξει σύζυγος.

Και μου φαίνεται άδικο να συζητηθεί το δικαίωμα
να μοιραστούν οι λύπες της, οι απολαύσεις και η κλίνη της
αλλά ο έρωτας κυρία όταν φτάνει η λησμονιά
έχει επίσης το δικαίωμα ενός ξεχωριστού φινάλε.

Συγγνώμη... Αν σας πληγώνει η κατηγορία μου... Συγγνώμη
αν και ξέρω ότι η πληγή δεν είναι στην καρδιά
και για να με συγχωρήσετε... Σκεφτείτε αν υπάρχει περισσότερο δίκιο
σ' αυτό που λέω εγώ ή σ' αυτό που κάνατε εσείς.

Έπειτα να ξέρετε ότι μια κυρία με γυμνή πλάτη
χωρίς πένθος σε μια γιορτή, μπορεί να είναι μια χήρα.
Αλλά όχι όπως τόσες άλλες ενός πρώην κυρίου
αλλά γι αυτήν μόνο, χήρα ενός μεγάλου έρωτα.

Κι ο δικός μας έρωτας θυμάμαι, ήταν ένας έρωτας διαφορετικός
τουλάχιστον στην αρχή, όχι πια, φυσικά.

Θα είστε το λυκόφως στην άκρη της θάλασσας,
που ανάλογα ποιός το κοιτάζει, θα είναι όμορφο ή χυδαίο.
Εσείς θα είστε το λουλούδι που ανάλογα ποιός το κόβει,
είναι κάτι που δεν πεθαίνει ή κάτι που δεν ενδιαφέρει.

Ή ίσως αληθινή νύχτα έρωτα και τρέλας
να έζησα εγώ σ' ένα όνειρο και... κι εσείς μια περιπέτεια.
Εάν... εσείς ορκιστήκατε εκατό φορές ότι είστε για πάντα δική μου
εγώ φιλούσα τα χείλια σας, αλλά δεν το πίστευα.

Εσείς ξέρετε και συγχωρείστε με ότι εκείνο τον όρκο
επηρέαζε αρκετά η κατεύθυνση του ανέμου.
Γι αυτό δε με παραξενεύει που ήδη έχετε άλλον εραστή
κάποιον που ίσως του ορκίζεστε τα ίδια αυτήν τη στιγμή.

Και όπως εσείς κυρία ήδη μάθατε να είστε άπιστη
εγώ έτσι ξαφνικά, πονάω γι αυτόν.

Ναι είναι αλήθεια... κάποια νύχτα η πόρτα της ήταν ανοικτή
κι εγώ σ' άλλο παράθυρο ξεχάστηκα στην πόρτα της
Ή μια νύχτα με βροχή φωτίστηκε η ζωή μου
κοιτώντάς με στα μάτια μια άγνωστη.

Κι επίσης είναι δυνατόν ο νωχελικός έρωτάς μου
να περιφρόνησε το ποτήρι της, πίνοντας στο ρυάκι.
Εντούτοις κυρία... Εγώ και με τη δίψα ή χωρίς δίψα
δεν σκεφτόμουν ποτέ μιαν άλλη... όταν φιλούσα εσάς.

Συγχωρείστε με πάλι αν σας λέω αυτά τα πράγματα
αλλά ούτε οι τριανταφυλλιές δίνουν μόνο τριαντάφυλλα.
Και δεν λέω αυτά τα πράγματα για σας ούτε για μένα
αλλά για... για τους έρωτες που τελειώνουν έτσι.

Αλλά βλέπετε κυρία... πόση διαφορά υπήρξε
ανάμεσα σε σας που κλαίγατε... και σε μένα που χαμογελούσα.
Έπειτα ο έρωτάς μας ολοκληρώνει με διαφορετικά φινάλε
εσείς φιλάτε έναν άλλον... Εγώ γράφοντας αυτούς τους στίχους.


Jose Angel Buesa
Από το «Poeta Enamorado»
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη

Carta a Usted
Señora:

Según dicen ya tiene usted otro amante.
Lástima que la prisa nunca sea elegante.
Yo sé que no es frecuente que una mujer hermosa,
se resigne a ser viuda, sin haber sido esposa.

Y me parece injusto discutirle el derecho
de compartir sus penas sus goces y su lecho
pero el amor señora, cuando llega el olvido
también tiene el derecho de un final distinguido.

Perdón... Si es que la hiere mi reproche... Perdón
aunque sé que la herida, no es en el corazón
Y para perdonarme... Piense si hay más despecho
que en lo que yo le digo, que en lo que usted ha hecho.

Pues sepa que una dama con la espalda desnuda
sin luto en una fiesta, puede ser una viuda.
Pero no como tantas de un difunto señor
sino para ella sola, viuda de un gran amor.

Y nuestro amor recuerdo, fue un amor diferente
al menos al principio, ya no, naturalmente.

Usted será el crepúsculo a la orilla del mar,
que según quien lo mire será hermoso o vulgar.
Usted será la flor que según quien la corta,
es algo que no muere o algo que no importa.

O acaso cierta noche de amor y de locura
yo vivía un ensueño y... y usted una aventura.
Si... usted juró cien veces ser para siempre mía
yo besaba sus labios, pero no lo creía.

Usted sabe y perdóneme que en ese juramento
influye demasiado la dirección del viento.
Por eso no me extraña que ya tenga otro amante
a quien quizás le jure lo mismo en este instante.

Y como usted señora ya aprendió a ser infiel
a mí así de repente me da pena por él.

Sí es cierto... alguna noche su puerta estuvo abierta
y yo en otra ventana me olvidé de su puerta
O una tarde de lluvia se iluminó mi vida
mirándome en los ojos de una desconocida.

Y también es posible que mi amor indolente
desdeñara su vaso bebiendo en la corriente.
Sin embargo señora... Yo con sed o sin sed
nunca pensaba en otra... si la besaba a usted.

Perdóneme de nuevo si le digo estas cosas
pero ni los rosales dan solamente rosas.
Y no digo estas cosas por usted ni por mí
sino por... por los amores que terminan así.

Pero vea señora... que diferencia había
entre usted que lloraba... y yo que sonreía.
Pues nuestro amor concluye con finales diversos
usted besando a otro... Yo escribiendo estos versos

Jose Angel Buesa