Εφ’ ω και σε χαιρέτησα, Αντώνα, η σερέτισσα…

Το τσερβέλο

Εσύ πού λες πώς θα ’πρεπε λίγο τσερβέλο να ’χα,
και το δικό σου σπαταλάς εις βάρος μου μονάχα,
—δε θαύμασες το πιάνο μου και τη βιβλιοθήκη μου;
Δεν είδες το κατάμεστον οικόσημο καθίκι μου;
Τέτοιο καθίκι, σαν αυτό, βρε Παπανικολάου,
θα βρεις μονάχα στην αυλή του φίλου Νικολάου!
Σε τέτοιο, τάχα κι ή Σεπτή Εκείνου Υψηλότης,
δε σφίγγεται, κάθε πρωί, να κάνει το ψιλό της;...
Δεν είδες τα βιβλία μου, τι πράματα και θάματα,
τι τόμοι κι εγχειρίδια, και κλασικά συγγράμματα;,..
Αλλά, για να μιλήσουμε και δι’ εμέ τον ίδιον,
μήπως κι εγώ, βρε Μήτσο μου, δεν είμαι έν-χοιρίδιον;


[Σπίρτο]

Μητσάκι μου, μού φαίνεται πως αδικείς το πνεύμα μου!
Δεν είμαι σπίρτο, φυσικά, σαν κάποιους από σας
– αλλ’ έχω, καθώς τo ’νιωσες, πιστεύω, κι απ’ το γεύμα μου,
τίτλους λαμπρούς, οικόσημα, περγαμηνάς χρυσάς!

Πιστεύω να καμάρωσες τ’ αρχοντικό σερβίτσο μου,
και το μικρό μου το λακέ, με την οικοστολή:
Όταν υπάρχουν όλ’ αυτά, και βρίσκεις και ψωλή,
το παραπάνω το μυαλό, τι να το κάνεις, Μήτσο μου;

Εφ’ ω και σε χαιρέτησα,
Αντώνα, η σερέτισσα…

Ναπολέων Λαπαθιώτης
[1933]

Δυο ανέκδοτα αθυρόστομα ποιήματα, από τις σελίδες του Νίκου Σαραντάκου



Σημειώνει ο Νίκος Σαραντάκος:

«Το ποίημα αυτό δημοσιεύτηκε στο Οχτασέλιδο του Μπιλιέτου από τον Γιάννη Παλαμιώτη, ο οποίος ίσως πρόσθεσε και τον τίτλο [Σπίρτο]. Το αναδημοσίεψαν πολλοί στο Διαδίκτυο, κι εγώ στις σελίδες μου.

Όμως, ο Παλαμιώτης δεν δημοσίεψε στην αρχή μια χειρόγραφη σημείωση του Λαπαθιώτη, η οποία ανέφερε ρητά ότι πρόκειται για (δήθεν) σημείωμα που στέλνει ο Αντωνάκης στον Μήτσο Παπανικολάου. Οι δυο τους είχαν σεξουαλικές σχέσεις εκείνη την εποχή και ο Λαπαθιώτης δεν έχανε ευκαιρία να πειράξει τον Αντωνάκη, ίσως λίγο ζηλιάρικα.

Έτσι, στο Διαδίκτυο το ποίημα αυτό έχει παρερμηνευτεί και είτε ρητά είτε υπονοούμενα φέρεται αφιερωμένο από τον Λαπαθιώτη προς τον Παπανικολάου, ενώ στην πραγματικότητα ομιλεί ο Αντωνάκης, πράγμα που εξηγεί και το «Αντώνα η σερέτισσα» της υπογραφής. Ξαναλέω, ο παραθέσας το γεύμα είναι ο Αντωνάκης.