Η πιο όμορφη θάλασσα...
Θάλασσα πλατιά...
Τρεις μέρες χώρισα από 'σένα...
Ο Μάνος, ο Γκάτσος... θα σε περιμένουν και θα σε προσέχουν.
Πριν από 2 χρόνια
Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2009
Καλό ταξίδι αγγελόφωνη... Εδώ θα είσαι πάντα... στην ψυχή μας, στα δάκρυα, στη μοναξιά μας, στους αγώνες μας...όπως ήσουν πάντα.
Η πιο όμορφη θάλασσα...
Θάλασσα πλατιά...
Τρεις μέρες χώρισα από 'σένα...
Ο Μάνος, ο Γκάτσος... θα σε περιμένουν και θα σε προσέχουν.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
%20(1).png)
.jpg)
.jpg)
13 σχόλια:
έχει τραγουδήσει τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια.. και χριάστηκε να ζητήσω τη συνδρομή του γούγλη για να την θυμηθώ.. καλό της ταξήδι..
Θα μένει ζωντανή στη μνήμη μας ακούγοντας τη φωνή της στα τόσα τραγούδια! Αγωνιστικά πάντα, η Μαρία Δημητριάδη δε χρειάζεται επικηδείους νομίζω... Θα τη θυμόμαστε!
ΥΓ: Καλή και δημιουργική χρονιά!
Kαι η Μαρία μας 'έφυγε';
Μα καλά, τις φετινές γιορτές πόσοι ξεχωριστοί και αξιόλογοι 'δικοί' μας άνθρωποι πέρασαν στο Πάνθεον των Αθάνατων;
καλό της ταξίδι της Μαρίας..
και καλή συνέχεια σε μας που μένουμε στο χώμα το σκληρό.. καλή χρονιά, Μαριάννα, καλή και δημιουργική
Υπάρχει κηδεία χωρίς γέλιο.
Στο καλό.
"κοιμήσου,Περσεφόνη,στην αγκαλιά της γης..."
Καλό κατευόδιο.
Τελειώνουν οι εποχές...
Ποτέ, ποτέ μαζί
- του Μίκη Θεοδωράκη από το Δελτίο Καιρού.
Νύχτα μαγικιά μια σκιά περνά
Σκέψου τώρα τη φωνή
που σου ‘λεγε, ποτέ, ποτέ μαζί
….
Μάγισσα χλομή το στερνό σου φιλί
ξεχασμένη μουσική
μια μαχαιριά - ποτέ, ποτέ μαζί
Γραμμαγραφία (Σαλβαντόρ '80)
-Eμπάργκο, Θάνου Μικρούτσικου και Άλκη Αλκαίου-
Το μπάντζο σφίγγανε στα χέρια οι μιγάδες
δέκα ρεπόρτερς καταγράφαν τα συμβάντα
πριν στο χορό τους μας τραβήξουν οι μαινάδες
οι ανεμώνες μας, βρεθήκαν μείον σαράντα
Πού πας χλωμός καλέ μου Μιγκέλ
γέμισε ο τόπος κίτρινες τουλίπες
και στην πλατεία Χόρχε ντ' Αλβαράδο
περιπολούν δεινόσαυροι και γύπες
Ο σεισμολόγοι στο Παλάτσιο Νασιονάλ
τα βάζανε με τους κρατήρες της Σάντα Άννα
φοράς σομπρέρο κι έχεις πρόσωπο οβάλ
κι ούτε που πρόλαβες να παίξεις στην αλάνα
Πού πας γυμνός καλέ μου Μιγκέλ
γέμισε ο τόπος με κηλίδες απουσίας
τις τεφροδόχους κλείσαν σε κρυφή σπηλιά
και μας πουλάν ενέσεις ευθυμίας
Θάνατος από καημό
-Τροπάρια για φονιάδες, Θάνου Μικρούτσικου και Μάνου Ελευθερίου-
.......
στον κρεμαστό τον κήπο της αυγής
μεσάνυχτα μάς μήνυσες θα βγεις
μα πώς να σε ξανάβρω μες στη γης
λουλούδι μαύρο της Αραγωνίας.
Απ' το Ροζάριο ως τη Σάντα Λουκία
είναι χιλιόμετρα φως και δροσιά
σε κυνηγάνε σαράντα νησιά
Μη σταματήσεις για νερό και εκκλησιά
τρέχει κι ο θάνατος μέσα στη φυτεία.
....
kai mono ο τιτλος σου ειναι ό,τι της αξίζει!
μπράβο σου ρε μαριάνα!
ευχαριστώ και για τις ευχές σου!
Είμαι σίγουρη πως αν η Μαρία Δημητριάδη, διάβαζε την αγάπη σας στις αναρτήσεις και στα σχόλια σας, θα συγκινιόταν όπως κι εγώ. Να 'μαστε καλά να τη θυμόμαστε με όλη την αγάπη και το σεβασμό που αξίζουν καλλιτέχνες τέτοιας ποιότητας και κυρίως τέτοιας συνέπειας.
Κάποιοι άνθρωποι τελικά είναι αθάνατοι... φθαρτό είναι μόνο ότι ξεχνιέται.
γράφω από μια μουντή και βροχερή Θεσ/νίκη. Πολύ λυπήθηκα με το θάνατο της Δημητριάδη, παρ' όλο που τον τελευταίο καιρό ξέραμε ό,τι την ταλαιπωρούσε αυτή η σπάνια ασθένεια που της έκοβε σταδιακά την αναπνοή. Τη θυμάμαι πριν λίγα χρόνια, αδυνατισμένη, με παντελόνι, σε μια συναυλία στο θέατρο Βράχων για τις γυναίκες του Ιράν (μαζί με Μητσιά, Κωχ, Βενετσάνου). Συγκινητικό το λιτό post- αφιέρωμα που της έκανες με τα σπάνια βιντεάκια. Μου άρεσε πολύ κι αυτό που έγραψε ο Καφάτος για τον πρώην άνδρα της στο τέλος του δικού του post. Όταν γυρίσω, το δικό μου αφιέρωμα, με μάλλον αδημοσίευτες φωτογραφίες της Δημητριάδη από το αρχείο φίλων τραγουδιστών.
Αθάνατη, κυριολεκτικά όμως!
Ήταν σπουδαία: φωνή, γυναίκα, σε όλα της.
Και, αυτό που είπες, μόνο ότι ξεχνιέται πεθαίνει...
Να είσαι καλά Μαριάννα, αξέχαστη θα είναι!
Μεγάλη φωνή.
...Δώδεκα και μισή πως πέρασε η ώρα
δώδεκα και μισή πως πέρασαν τα χρόνια... Κ. Καβάφης
Τη θυμάμαι το καλοκαίρι του 74 και του 75 σε καλοκαιρινές μπουατ της Πλάκας. Επίσης στο Σπόρτιγκ όταν παρουσίασαν με τον Μικρούτσικο την Καντάτα για την Μακρόνησο.
Η πορεία της έδειξε οτι δεν ενέδωσε, δεν αφέθηκε στη δίνη της διάβρωσης όπως οι περισσοτεροι της γενιάς μας.
Στο καλό Μαρία.
Πρεσβύωψ
Δημοσίευση σχολίου