Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009

Rafael Alberti...Υπάρχει χυμένο αίμα του καλύτερου αδερφού. Αίμα στις μυρτιές και στα νερά στις αυλές. Ποτέ δεν πήγα στη Γρανάδα.


El paseo de los tristes es un precioso rincón a los pies de la Alhambra*.
Φωτό: Μαριάννα, Γρανάδα Μάιος 2007

Μπαλάντα κάποιου που ποτέ δεν πήγε στην Γρανάδα

Πόσο μακριά από θάλασσες, κάμπους και βουνά!
Άλλοι ήλιοι πια κοιτάζουν το γκρίζο μου κεφάλι.
Ποτέ δεν πήγα στη Γρανάδα.
Το γκρίζο μου κεφάλι, τα χαμένα χρόνια.
Θέλω ν' ανακαλύψω τους παλιούς, ξεχασμένους δρόμους.
Ποτέ δεν είδα τη Γρανάδα.

Δώστε ένα μπουκέτο πράσινο φως στο χέρι μου.
Ένα κοντό γκέμι κι έναν μακρύ καλπασμό.
Ποτέ δε θα συναντήσω τη Γρανάδα.
Τί κόσμος εχθρικός κατοικεί στα δρομάκια της;
Ποιός στην καθαρή ελεύθερη ηχώ των ανέμων της;
Ποτέ δεν πήγα στη Γρανάδα.

Ποιός τώρα φυλακίζει τους κήπους της κι
αλυσοδένει τη μιλιά των σιντριβανιών της;
Ποτέ δεν είδα τη Γρανάδα.

Ελάτε όσοι ποτέ δεν πήγατε στη Γρανάδα.
Υπάρχει αίμα χυμένο, αίμα που με καλεί.
Ποτέ δε θα μπω στη Γρανάδα.

Υπάρχει χυμένο αίμα του καλύτερου αδερφού.
Αίμα στις μυρτιές και στα νερά στις αυλές.
Ποτέ δεν πήγα στη Γρανάδα.

Του καλύτερου φίλου, στις arrayanes**.
Αίμα στον Δάρρο, στον Χενίλ αίμα.
Ποτέ δεν είδα τη Γρανάδα.

Αν ψηλοί είναι οι πύργοι, η ανδρεία είναι μεγάλη.
Ελάτε απ' τα βουνά, τις θάλασσες, τους κάμπους.
Θα εισβάλλω στη Γρανάδα.

Rafael Alberti
Μετ: Μαριάννα Τζανάκη



** Fotografía antigua ALHAMBRA Granada Patio de los Arrayanes
No 109 - Fachada de invierno. Fotógrafo Garzón.
Circa 1920.


Φωτό: Μαριάννα, Γρανάδα-Δάρρο, Μάιος 2007, Κρατήσεις για γαϊδουράκια-ταξί!


*Ο περίπατος των θλιμμένων είναι μια πανέμορφη γωνιά στους πρόποδες της Αλάμπρα. Είναι μια πλατεία που εκτείνεται κατά μήκος του ποταμού Δάρρο. Ονομάστηκε έτσι γιατί παλιά, περνούσαν από δω οι νεκρώσιμες ακολουθίες που ανέβαιναν στο κοιμητήριο που βρισκόταν πίσω από την Αλάμπρα.

Η πλατεία και το αυθεντικό συντριβάνι κατασκευάστηκαν το 1609 όταν ανακατεσκευάστηκε η περιοχή. Παλιά γιορτάζονταν διάφορες γιορτές εδώ και σε άλλους καιρούς, κάλυπταν την κοίτη του ποταμού με ξύλα για να δημιουργηθεί μια σκηνή για ταυρομαχίες, παιχνίδια, έργα, κτλ.

4 σχόλια:

Juanita La Quejica είπε...

Υπέροχο, να είσαι καλά που το μοιράστηκες μαζί μας.
Συμπτωματικά, μόλις γυρίσαμε σπίτι με δώρο ακουαρέλλα από το Real Alcázar που μας έφεραν φίλοι Ισπανοί από την Σεβίλλη και μοιραζόμασταν το απόγευμα αναμνήσεις από εκεί και από την Γρανάδα.

μαριάννα είπε...

Juanita La Quejica

Τυχερούλα! Ακουαρέλλα ε; :)
Άσε... Τί τό 'θελα το ποστ αυτό; Με έχει πιάσει μια βαρύτατη νοσταλγία, βαρύτατη όμως... άνοιξα και το φάκελο με τις φωτό και σφιγγόταν η καρδιά μου. Καλοκαίρι, μη σου πω και νωρίτερα, θα πάω επειγόντως. ;)

Μηθυμναίος είπε...

Σ’ αυτή τη θλιμμένη Γρανάδα που εκείνος «εκένταγε φιλιά, ζωγράφιζε πουλιά και κρίνα στην κοιλάδα»…;

Καλημέρα και καλή εβδομάδα Μαριάννα και Χουανίτα!!!

μαριάννα είπε...

μηθυμναίος

Υπέροχο κι αυτό... Ο θάνατος του ποιητή. Να είσαι καλά!

Καλημέρα Στράτο μου!