Και σ' αγκαλιάζω χωρίς να κοιτάω, χωρίς να σε αγγίζω. Δεν πρέπει να αποκαλυφθεί με ερωτήσεις, με χάδια, η τεράστια μοναξιά να σ' αγαπάω μόνο εγώ...

Ο τρόπος που αγαπάς εσύ

Ο τρόπος που αγαπάς εσύ
είναι να μ' αφήνεις να σ' αγαπώ.
Αυτός ναι, με τον οποίον μου παραδίνεσαι
είναι η σιωπή. Τα φιλιά σου
είναι για να μου προσφέρουν τα χείλη
να τα φιλήσω εγώ.
Ποτέ λόγια, αγκαλιές,
δεν θα μου πουν ότι εσύ υπήρξες,
ότι με αγάπησες: ποτέ.
Μου το λένε λευκά φύλλα,
χάρτες, ευχές, τηλέφωνα·
εσύ, όχι.
Και σ' αγκαλιάζω
χωρίς να σε ρωτάω, από φόβο
ότι μπορεί να μην είναι αλήθεια
ότι εσύ ζεις και μ' αγαπάς.
Και σ' αγκαλιάζω
χωρίς να κοιτάω και χωρίς να σε αγγίζω.
Δεν πρέπει να αποκαλυφθεί
με ερωτήσεις, με χάδια,
αυτή η τεράστια μοναξιά
του να σ' αγαπάω μόνο εγώ.

Pedro Salinas
La voz a ti debida.
Editorial Castalia. Colección
Clásicos Castalia, núm. 2
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη

Συλλογή ποιημάτων που του ενέπνευσε ο παράνομος έρωτάς του για την Katherine R. Whitmore... Έρωτας που έδωσε μερικά από τα σημαντικότερα ερωτικά ποιήματα που γράφτηκαν τα τελευταία χρόνια. Ποιήματα που συγκλόνισαν τους ερωτευμένους της γης και που συντρόφεψαν τις κάρτες και τα ερωτικά τους γράμματα. Αν πρόκειται για τέτοια έμπνευση και για τέτοιον έρωτα, χαλάλι η παρανομία!;) Συγχωρεμένοι, αμφότεροι οι εμπλεκόμενοι και καλή δύναμη στους... κερασφόρους συντρόφους των. Κέρατα ποιεῖν τινι! Ωραιότατη γυνή! :)))))

Katherine R. Whitmore (nee Katherine Prue Reding) (Kansas, 1897-1982) was a Spanish literature professor at Smith College. She majored in Spanish language and literature at the University of Kansas, and received her doctorate from Berkeley. She taught at a college in Richmond and, from 1930 on, at Smith College. She married Brewer Whitmore, another professor at Smith, in 1939.

Whitmore spent the summer of 1932 and the 1934-1935 academic year in Madrid, where she met poet Pedro Salinas, who fell in love with her. The relationship was the inspiration of Salinas' La voz a ti debida (1932), Razón de amor (1936), and Largo lamento (1939). Salinas' love letters to Whitmore from 1932 to 1947, kept at Houghton Library in Harvard University, were published in 2002 as Cartas a Katherine. Whitmore was specialized in Generation of '27 literature, which means she had to teach the poetry written for her to her students.

She wrote several books, including The Generation of 1898 in Spain as Seen Through Its Fictional Hero (1936), and Handbook of Intermediate Spanish (1942).

'Τυφλοί εν μέσω φωτός...'

Οκτώ μήνες μετά που ο Salinas ανακάλυπτε την Katherine Whitmore στην τελευταία σειρά της αίθουσας που έδινε τα μαθήματά του σχετικά με τη γενιά του '98, στη Μαδρίτη, κι ενώ είχαν περάσει πέντε ή έξι μήνες χωρίς να την δει, αφού εκείνη είχε επιστρέψει στις ΗΠΑ, ο ερωτευμένος γράφει σ' ένα από τα γράμματά του: "Πόσες νύχτες πετάγομαι, ανήσυχος, πρωινές ώρες, σαν να έχω ακούσει μια κραυγή , και είναι μόνο η ψυχή μου, που αναρωτιέται με λαχτάρα: " Σε αγαπάει ακόμα; ". Αίσθηση τρομακτική που εκείνη τη στιγμή, που δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να την αποφύγω, εσύ θα σταματούσες να μ' αγαπάς. Αλλά εσύ, Katherine, μ' ένα τακτ και μια λεπτότητα ασύγκριτη, λίγο λίγο, έχεις κερδίσει, μ' έχεις κάνει να πιστέψω σε μια πιθανότητα του έρωτά μας. Στην δυνατότητα του έρωτά μας. Σε μια δυνατότητα σημαντική, βασική, την εσωτερική. Και στην άλλη, επίσης ψυχής, την εξωτερική. " Θα δούμε. Να μην το αμφισβητήσεις ποτέ". Έτσι, τι καλά! Τι χαρά! Το αδύναμο παιδί που υπάρχει μέσα μου παρηγοριέται μ' αυτά τα λόγια, βρίσκει καταφύγιο σ' αυτά, παίρνει κουράγιο και δύναμη, πιστεύει σε όλα, είναι όλα δυνατά. Το εξωτερικό και το εσωτερικό. Το τεράστιο διάστημα, το χωρίς όρια, που αγαπιόμαστε, και το περιορισμένο με ημερομηνία που βλεπόμαστε. Η ψυχή μου, η ζωή μου χρειάζονται να ξέρουν ότι ο έρωτάς σου είναι δυνατός μακριά και κοντά, μες στην αγκαλιά σου και με τη σκιά σου. Είχα έναν φόβο, απέραντο. Μου φαινόταν αδύνατον. Katherine, κέρδισες. Άλλη μια νίκη δική σου. Δεν πιστεύεις, όχι, πως είμαι σίγουρος, όχι, πως δεν αμφιβάλλω πια. Αυτό δε θα συμβεί ποτέ. Ο έρωτάς σου είναι ιδιαίτερα πολύτιμος ώστε να πιστέψω επιβεβαιώνοντας την κατοχή του. Πάντα θα φοβάμαι, Katherine. Ασφάλεια, ποτέ. Εμπιστοσύνη, ναι. Αυτή είναι η νίκη που έχεις κατακτήσει, η ψυχή, το ίδιο στο σύνολο όσο και στις λεπτομέρειες. Έχω εμπιστοσύνη. Ζω πιο ήρεμος, προχωρώ τις μέρες μου με λιγότερη καχυποψία. Αλλά δεν ξεχνώ πως η ζωή και όλα της τα σημαντικά αγαθά είναι αιώνια και στιγμιαία, και ότι ξαφνικά σε μια στιγμή μπορούμε να μείνουμε τυφλοί εν μέσω φωτός, νεκροί εν μέσω ζωής, μόνοι εν μέσω έρωτος".