Πέμπτη 26 Μαρτίου 2009

Ο Γιώργος Χρονάς στην Βιβλιοθήκη της «Ε» ως Καταφύγιο Θηραμάτων! Καλή επιτυχία!


Κι όπως χάζευα το αφιέρωμα του Σπύρου στην Ημέρα της Ποίησης, στο "Στην Υγειά μας" , ακούω τον Γιώργο Χρονά να λέει ότι του ανατέθηκε η διεύθυνση στη Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας! Έτσι η Βιβλιοθήκη πια θα έχει περισσότερη ποίηση και θα ανανεωθεί εντελώς. Δεδομένης της ποιότητας Χρονά, αλλά και της πείρας τόσο του ίδιου, όσο και των συνεργατών του, από τα ονόματα που διάβασα, νομίζω ότι έχουμε να περιμένουμε ακόμα πιο όμορφες μέρες από το αγαπημένο μας ένθετο. Δεν έχω λοιπόν παρά να ευχηθώ ολόψυχα Καλή Επιτυχία σε όλους!

Ο Γιώργος Χρονάς έστειλε την ακόλουθη επιστολή στα μέσα ενημέρωσης:

Αγαπητοί φίλοι,

με την Ελευθεροτυπία της Παρασκευής, 6 Μαρτίου 2009, αρχίζει η νέα εποχή για τη Βιβλιοθήκη, που συνοδεύει το φύλλο της εφημερίδας 52 φορές το χρόνο.
Ως Καταφύγιο Θηραμάτων, ο υπότιτλος για τη Βιβλιοθήκη, διασώζει και διατηρεί καθετί, από τον κόσμο του βιβλίου και της τέχνης.

Οι νέοι συνεργάτες που έρχονται μαζί μας, στο καταφύγιο θηραμάτων, είναι οι:
Μάρη Θεοδοσοπούλου, Μαρία Λαϊνά , Χάρης Μεγαλυνός, Αγαθή Δημητρούκα και οι Γιάννης Πετρίδης, Κώστας Ζουγρής.

Επίσης οι: Γ. Χ. Πανόπουλος, Κωνσταντίνος Μπούρας, , Αντώνης Γαλέος, Πόπη Μουσουράκη, Γιώργος Ίκαρος Μπαμπασάκης, Διονύσης Μουσμούτης, Γιώργος Βέης, Κωνσταντίνος Ματσούκας, Λίνα Πανταλέων, Γιώργος Περαντωνάκης, Χρύσα Σπυροπούλου, Σταύρος Σταυρόπουλος, Δημήτρης Τσεκούρας, Χάρης Μαυρομάτης, Ντίνος Σιώτης, Λίλυ Εξαρχοπούλου, Χρήστος Παρίδης, Ειρήνη Βρής, Κατερίνα Αγγελιδάκη, Δήμος Μαρουδής, Βασίλης Ζηλάκος, Πόλυ Κρημνιώτη, Χριστίνα Σταθοπούλου, Γιάννης Γκούμας, Νένα Κοκκινάκη, Βασίλης Λαλιώτης, Πέτρος Δραγουμάνος, Αλέξανδρος Ασωνίτης, Αύγουστος Κορτώ , Σπύρος Αραβανής, Άντυ Δημοπούλου, Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης, Γιάννης Λειβαδάς , Λάμπρος Σκουζάκης, Παναγιώτης Γούτας, Βασίλης Κοντόπουλος, Γιώργος Χαντζής, Δημήτρης Γκενεράλης, Κώστας Γ. Παπαγεωργίου, Κωνσταντίνα Γιαννούτσου, Αλέξανδρος Στεργιόπουλος, Κωστής Καλογρούλης, Πάνος Σαββόπολος, Έλενα Δουβλέτη κ. α.

Είναι πάντα μαζί μας οι: Κατερίνα Σχινά, Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Μισέλ Φάις, Στάντης Ρ. Αποστολίδης, Βασίλης Καλαμαράς.

Πηγή: Λώρη Κέζα


Το σώμα στη μάχη


Από τον Γιώργο Χρονά


Και μόλις έμπαινε η άνοιξη μερικοί Θηβαίοι ένοπλοι μπήκαν την ώρα του πρώτου ύπνου στην πόλη. Ακόμη δεν είχαν σταματήσει οι βροχές. Η πρωινή ομίχλη δεν διαλυόταν με την άνοδο της θερμοκρασίας. Στους γύρω λόφους, στην Πάρνηθα, στην Πεντέλη, στον Υμηττό πύκνωνε περισσότερο. Πολλοί έλεγαν πως, ίσως, κάποτε όλο αυτό ήταν βυθός λίμνης έως την ημέρα που άνοιξε και χύθηκε το περιεχόμενό του στη θάλασσα. Ομως μπέρδευαν, ιστορικά, την Αττική με την πεδιάδα της Μεγαλόπολης στην Αρκαδία. Η βλάστηση, οι θάμνοι, τα καμένα δέντρα με τις σταγόνες της βροχής δυνάμωναν. Θέριευαν. Τόσο όσο να νομίζουν πως η καταστροφή δεν είχε έλθει ποτέ στη χώρα. Οι τζαμαρίες, οι προσόψεις των κτηρίων είχαν σκεπαστεί με νέο χρώμα πλαστικό. Τα γυαλόχαρτα, οι σμυριδοτροχοί είχαν καθαρίσει κάθε σύνθημα. Μόνο στην Ακαδημία Αθηνών είχαν μείνει -στα πέντε μέτρα- τα λόγια. Ισως για να μη σκεφτούν και γράψουν άλλα πάνω σ' αυτά - αν τα έσβηναν. Τα ρολά ήταν παντού. Οι βιτρίνες είχαν χαθεί. Τα αλουμίνια κατέβαιναν μέχρι την άσφαλτο. Οι πλαστικοί κάδοι των σκουπιδιών αντικαταστάθηκαν με μεταλλικούς. Οι φωταψίες στην πόλη ήταν χωρίς νόημα. Η ζωή τέλειωνε νωρίς και τα ταξί κυκλοφορούσαν στους δρόμους άδεια. Η κρίση είχε χτυπήσει κι εδώ. Οι βιβλιοθήκες γέμιζαν κυνηγημένα θηράματα. Τα βιβλία είχαν μεγάλη ζήτηση. Όλοι ήθελαν να μάθουν τα νέα που δεν παλιώνουν. Μπορούσες πίσω από τα παράθυρα της βιβλιοθήκης να δεις σκεπτική τη Μάρη Θεοδοσοπούλου να ξεχωρίζει τα βιβλία που θα μελετούσε. Κατέβαζε πάντα το τηλέφωνο - δηλαδή δεν απαντούσε. Δεν απαντώ στις ερωτήσεις, έλεγε η Μαρία Λαϊνά, γράφω για το νέο φύλλο. Το αμάξι μου έχει την πόρτα ανοιχτή. Δεν ταξιδεύω. Ανεβαίνω τα σκαλιά και ανάμεσα στο παράθυρο και τη γάτα ανοίγω τη γραφομηχανή. Ομως ζω παράξενα. Ανάμεσα στη σιωπή και στο χιόνι. Ο Χάρης Μεγαλυνός βυθισμένος σε μια βικτωριανή εποχή ψάχνει τα χημικά υγρά των σχέσεων. Το βιβλίο αυτό του Ντίκενς διάβαζε πριν πεθάνει ο Ζήσιμος Λορεντζάτος. Πρέπει να βιαστώ, λέει. Η εφημερίδα περιμένει. Το καταφύγιο θηραμάτων βαδίζει τον δρόμο του. Παρακαλώ λίγο φως στο μονοπάτι αυτό των ελαφιών! Του λύκου! Της αρκούδας! Ο Γιάννης Πετρίδης καθισμένος στην καρέκλα που βλέπει στον κήπο, ακούει τις μουσικές που γεμίζουν τα αυτιά των συγγραφέων. Ακόμα κι αυτοί που δεν ακούν -μια εκπυρσοκρότηση τους έκοψε την ακοή;- ανοίγουν το στόμα όπως τα ψάρια στις παραλίες αναζητώντας χόρτο ή οξυγόνο. Ο Κώστας Ζουγρής μελετάει τις μουσικές για τον Πόε. Νυν και Αεί ή Ποτέ Πια - αυτό, το τελευταίο, του Πόε. Διαλέγω το Νυν και Αεί, λέει και βάζει τη βελόνα από το Πρώτο Πρόγραμμα στο Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Από τις 4 στις 6. Μόνο με γνώση και αγάπη για το κοινό. Ο Ντίνος Σιώτης καθαρογράφει όσα είδε στην Αμερική. Ζυγίζεται στη σελίδα 116 του Ομπάμα. Ο Αρανίτσης συνάντησε τον ζωγράφο Μπαλτύς ή τον Φράνσις Μπέικον; Ακολουθούν οι υπογραφές του Γιώργου Χαντζή, του Κωνσταντίνου Ματσούκα, της Λένας Πλάτωνος, της Χριστίνας Σταθοπούλου, του Λάμπρου Σκουζάκη, του Γιάννη Λειβαδά, του Νεκτάριου-Γεώργιου Κωνσταντινίδη, του Χρήστου Παρίδη, του Σπύρου Αραβανή, της Αντυ Δημοπούλου...

Οι Κερκυραίοι διαφωνούν, αν και θέλουν να μπουν στον κατάλογο. Οι Δωριείς συμφωνούν. Οι Βοιωτοί επίσης. Οι Αθηναίοι τώρα φτάνουν. Οι Μεγαρείς γίνανε αντιληπτοί. Οι λαοί της Θεσσαλίας, οι κάτοικοι του Ολύμπου, της Κατερίνης, τα Ιωάννινα, οι Πατρινοί, οι Αργείοι, οι Κρήτες, οι Μακεδόνες, οι Ξανθιώτες -ο Χατζιδάκις- οι της Αλεξανδρούπολης. Οι Χαλκιδείς. Οι Λαμιώτες. Οι Σπαρτιάτες. Οι της νήσου Κω. Οι της Ιου. Οι Ιλλυριοί φτιάχνουν καφέ. Και ανάβουν φωτιά να ζεσταθούν. Οι φωνές σταματούν. Ολοι διαβάζουν Βιβλιοθήκη -καταφύγιο θηραμάτων. Γιατί κάποια πράγματα εκλείπουν. Λείπουν. Και εδώ διατηρούνται ατόφια. Δυνατά.

Φωνή από τον εξώστη: Αφήστε μας να περάσουμε στις άλλες σελίδες! Φτάνει!

Ελεος! Και ο τίτλος σου είναι από το ποίημα του Παζολίνι!

Καλημέρα. Είμαστε εδώ. Στην αγκαλιά της Ελευθεροτυπίας!


ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 06/03/2009


ΛΟΓΟΥ ΧΑΡΙΝ


Νέα εποχή


Σε μένα, λοιπόν, πέφτει το θλιβερό καθήκον να γράψω τον επικήδειο της στήλης. Και, εκπροσωπώντας αυτοβούλως τους υπόλοιπους συναδέλφους, μέλη της συντακτικής ομάδας της «Βιβλιοθήκης», να συνθέσω τον αποχαιρετιστήριο λόγο του εντύπου μας, όπως το ξέρατε ώς τώρα. Από την επόμενη Παρασκευή, η «Β» κυκλοφορεί σε νέα μορφή, ως «καταφύγιο θηραμάτων», όπως προσφυώς την ονομάζει ο νέος της διευθυντής, Γιώργος Χρονάς. Ολότελα ανανεωμένη, ολότελα διαφορετική. Περισσότερο «λογοτεχνική» και λιγότερο σχολιαστική. Εξού και οι στήλες εξαλείφονται, μαζί και το «Λόγου χάριν». Αποχαιρετισμός ή επικήδειος, λοιπόν, όπως τον θέλετε.

'Η μάλλον όχι - τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Στους αποχαιρετισμούς δίνει κανείς υπόσχεση ή ευχή νέας συνάντησης, μετατεθειμένης στο μέλλον· στους επικήδειους, ο αποχωρισμός είναι οριστικός. Επάνοδος δεν υπάρχει. Η αυλαία πέφτει, ο αποχωρών εξαφανίζεται για πάντα. Οσοι επιμένουν να τον θυμούνται, το πολύ να τον νεκρολογούν: να μιλούν για τις αρετές του εκλιπόντος, για το «δυσαναπλήρωτο κενό» που αφήνει κ.λπ. - πράγματα ούτως ή άλλως πληκτικά και, βεβαίως, άκρως σχετικά.

Τα τελευταία λόγια αυτής της στήλης, λοιπόν, δεν θα είναι ούτε αποχαιρετιστήρια ούτε επικήδεια. Θα είναι υπομνηστικά. Θα επαναλάβουν, σαν σε ρόχθο, όσα είχαν πριν από πέντε χρόνια φιλοξενηθεί στην ίδια αυτή θέση, με αφορμή τα πέμπτα γενέθλια της «Βιβλιοθήκης». Διαπιστώνοντας ότι, αν τότε τα πράγματα ήταν αρκετά δύσκολα, σήμερα ενδέχεται να είναι και αφόρητα· ότι αν τότε η υπεράσπιση του Λόγου έμοιαζε ακόμη εφικτή, σήμερα η επιμονή σ' αυτήν φαντάζει έως και γελοία. Ενας γραφικός αναχρονισμός.

Κοντά έντεκα χρόνια έζησε η «Βιβλιοθήκη» όπως την ξέραμε. Με τους συνεργάτες της να προσπαθούν, στο μέτρο των δυνατοτήτων του ο καθένας, να ανταποκριθούν στην ευθύνη των «φυσικών οδηγών» του μέσου αναγνώστη (όπως όριζε ο Φάνης Κακριδής τους ειδικευμένους δημοσιογράφους, βιβλιοπαρουσιαστές και κριτικούς) - να βοηθήσουν, δηλαδή, αυτόν τον αναγνώστη «να ξεχωρίσει τον χαλκό από το μάλαμα». Να βρει τον δρόμο του μέσα στον, πραγματικά συντριπτικό, όγκο της βιβλιοπαραγωγής, που του προκαλεί ίλιγγο, αν όχι αίσθημα ανεπάρκειας. Δεν θελήσαμε να τον κολακέψουμε τον αναγνώστη μας, να τον παραδώσουμε στην ευτέλεια, να τον υποτιμήσουμε, ούτε ασφαλώς και να τον χειραγωγήσουμε. Αντιθέτως, επιχειρήσαμε -κάποτε αντιτιθέμενοι ακόμη και στην ίδια την εφήμερη φύση της εφημερίδας- να του υπενθυμίσουμε ότι καλό θα ήταν να μην αρκείται στην πληροφόρηση· να μην περιορίζεται στο δευτερογενές κείμενο (την κριτική ή τη βιβλιοπαρουσίαση), αλλά να ερεθίζεται απ' αυτό για να προσέλθει στην πρωτογενή πηγή, το βιβλίο, διεκδικώντας, επιτέλους, τον αργό χρόνο της ανάγνωσης, μέσα στη βραδύτητα του οποίου ξεδιπλώνεται κάθε εσωτερικευμένη εμπειρία - και η αισθητική εμπειρία, πρωτίστως. Αυτόν το χαρακτήρα είχαν και τα αφιερώματα: να δώσουν στα τεύχη της «Βιβλιοθήκης» προοπτική, συνέχεια και διάρκεια, αποτελώντας τον πυρήνα μιας προσπάθειας που αρνείται να γίνει «μιας χρήσης».

Γιατί το βιβλίο απαιτεί τον χρόνο τού Εγώ μας, χρόνο βαθύ, αληγή, άτρυτο, χρόνο αντίθετο προς την αμεσότητα της σύγχρονης επικοινωνίας, χρόνο που προστατεύει το περιεχόμενο, το αίσθημα και την ενδοσκόπηση. Και σ' αυτόν τον χρόνο -τα όρια του οποίου μπορεί και πρέπει να λησμονήσει ο αναγνώστης προκειμένου να εγκαταλείψει ό,τι τον κρατά δέσμιο στον συνεχή ενεστώτα ενός τυφλού παρόντος, χωρίς αγωνίες, χωρίς αναζητήσεις, χωρίς ανάγκη για υπέρβαση- τάχτηκε όλα αυτά τα χρόνια η «Βιβλιοθήκη». Επενδύοντας πάνω απ' όλα στο κείμενο, χωρίς να φοβάται τη μεγάλη έκταση ή τη «στρυφνότητα» των θεμάτων. Θεωρώντας ότι δεν υπάρχουν «στρυφνά» θέματα, αλλά μόνο στυφή και άχαρη, διεκπεραιωτική και πεζή διαπραγμάτευση. Οσο γι' αυτήν εδώ τη στήλη, όσο κι αν δεν το κατάφερνε πάντα, στόχο είχε να ανταποκριθεί στην ανάγκη του ιδανικού αναγνώστη, που δεν είναι παρά μία, επίμονη και αναμφίλεκτη: η αναζήτηση του νοήματος, ακόμη και υπό το καθεστώς της γραφειοκρατίας της πληροφορίας.



ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΧΙΝΑ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 27/02/2009

15 σχόλια:

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Εκφράζοντας με τη σειρά μου ευχές για καλή επιτυχία, και με δεδομένη την προτίμησή μου στον ποιητή Χρονά, θα ήθελα να σημειώσω ότι "ανανέωση" δεν σημαίνει και αλλαγή προς το καλύτερο.

Για μένα, όπως και για πολλούς άλλους, - τους περισσότερους από ό,τι ακούω και διαβάζω - είναι λυπηρό το γεγονός ότι η Ελευθεροτυπία σταμάτησε την έκδοση της γνωστής, παλιάς και άκρως επιτυχημένης Ββλιοθήκης της.

μαριάννα είπε...

Kατερίνα σ-Μ

Σε καταλαβαίνω βέβαια, αλλά διαφωνώ. Πάντα κάτι μπορεί να γίνει καλύτερο. Προσωπικά μου έλειπε ποίηση από τα τεύχη της Βιβλιοθήκης και αυτό νομίζω θα αλλάξει τώρα. Δεν είναι προς το καλύτερο αυτό;

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Διαφωνείς επειδή έχεις την εξαιρετικά εκνευριστική συνήθεια να βλέπεις πάντα το ποτήρι μισογεμάτο.

"Αν είχες τα μάτια τα δικά μου" θα το έβλεπες πάντα μισοάδειο.

μαριάννα είπε...

Kατερίνα σ-Μ

Χρέωσέ μας τώρα που δεν είμαστε τοξικές. Που δεν βλέπουμε τη ζωή με μαύρα γυαλιά. Που είμαστε ερωτευμένες με τον όμορφο κόσμο μας. Που έχουμε θετική άποψη και μια αύρα αισιοδοξίας πνέει στο πέρασμά μας. Που είμαστε γλυκές, τρυφερές και προσηνείς. Όμορφες, χαμογελαστές, υπάκουες, υπομονετικές. Που κεντάμε με τις ώρες και πλέκουμε ζιπουνάκια και τη φανέλα του στρατιώτη. Έλεος πια, με σας τις ξινές που προδικάζετε και προγράφετε τα μελλούμενα! Δεν σας έμαθε κανείς ότι θα είσαστε κακοπάντρευτες και κανένας σωστός άντρας δε θα σας θέλει;

* Το «μας» είναι από σεμνότητα για να μην χρησιμοποιώ «εγώ», αλλά πιστεύω ότι εκφράζω και πολλές γυναίκες της νέας γενιάς(μπούχαχα!)
** Κι επίσης το «μας» είναι και απενοχοποιητικό, όπως μας δίδαξε πρόσφατο απολογητικό λογύδριο ταπεινής συγγνώμης, που όπως η σοφή μας πείρα προέβλεψε... κράτησε όσο να φουσκώσει το ζυμάρι. :ΡΡΡ
*** Και τρίτον και καλύτερο, επαναλαμβάνω γουστάρουμε ΠΟΙΗΣΗ. Πώς αλλιώς να το πούμε καλύτερα; :))))))

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

"Περισσότερη ποίηση" δεν μου λέει τίποτα απολύτως. Με το ζύγι πάει η ποίηση ή με τις σελίδες;

Mαύρα γυαλιά, πάλι, δεν φόρεσα για να διαβάσω τους νέους συνεργάτες. Είναι αρκετοί αυτοί που δεν μου επιτρέπουν να συμμερίζομαι την αισιοδοξία σου. Kαι για να αποφύγω παρεξηγήσεις, δεν εννοώ συνεργάτες που συμβαίνει να είναι και μπλόγκερς.


υ.γ.
Οι άσχημες και οι ξινές έχουν τις τύχες τις καλές. Δεν βλέπεις γύρω σου;

μαριάννα είπε...

Kατερίνα σ-Μ

Γελάω πολύ όταν αποδυναμώνεσαι επιχειρηματολογικά και αρνείσαι να πεις το πολύ απλό: Έχω φάει κόλλημα και δε γουστάρω αλλαγές.

Σαν κάτι τύπους που κρατάνε το παλιό κινητό τους-κουμούτσα γιατί τους βολεύει, λέει... αρνούμενοι να γίνουν παίγνιο Hitech. Κρατάνε το παλιό, πλην όμως πολύ ποιοτικό για τη δεκαετία του '60, αυτοκίνητό τους και φυσικά τί να φτουρήσει ο Κόστνερ μπροστά στον Έρολ Φλυν; :))))))

Μέτρησα εγώ την ποίηση με το κουταλάκι; Είπα πολύ απλά ότι η Βιβλιοθήκη θα μπορούσε να έχει περισσότερα ποιητικά θέματα, κάτι που υποσχέθηκε ότι θα κάνει ο Χρονάς. Γιατί να μην το χαρώ; Γιατί μέσα στους συνεργάτες μπορεί να είναι και κανά δυο μέτριοι ή κακοί; Οι παλιοί δηλαδή ήταν όλοι καλοί;

Κι επίσης οι συνεργάτες οι νέοι, που δεν σου αρέσουν, δεν αποκλείουν τους παλιούς, απλά κι αυτοί θα προσθέσουν το δικό τους λιθαράκι. Γιατί όχι;

ΥΓ. Δεν έχουν την τύχη την καλή οι άσχημες και οι ξινές. Η παροιμία η σωστή λέει:

Να 'χα πουτάνας ριζικό και ακαμάτρας μοίρα!

Σωστόοοοοοος ο σοφός λαός! ;)

Έλα, χαλάρωσε... θα βγει το πρώτο τεύχος από το Καταφύγιο Θηραμάτων και δε θα σε μαζεύουμε από τη χαρά σου! Θα ξετρελαθείς... :))))

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Αν και δεν έγραψα για "κακούς", δεν πρόκειται για "κάνα δυο". Μετρώ οκτώ, τουλάχιστον με εξάντληση των ορίων ανοχής (μου), που δεν μου επιτρέπουν αισιοδοξία.

Ξέρεις Μαριάννα, πριν ενθουσιαστώ με κάτι - οτιδήποτε - εξετάζω τα δεδομένα. Κρατώ μεγάλο καλάθι, αν ξέρω ότι η σοδειά είναι καλή - αν δεν είναι κρατώ μικρό. Αν νομίζεις ότι ο ενθουσιασμός από δηλώσεις, προθέσεις, καλή διάθεση και μαντέματα, μετράει περισσότερο από το ζύγισμα των δεδομένων, και ότι αυτό μας επιτρέπει να κάνουμε ασφαλέστερες προβλέψεις, τότε, δεν έχουμε την ίδια αντίληψη περί επιχειρηματολογίας.

Και ότι θα το διαβάζω, δεν το συζητώ. Ύστερα με τον Χρονά έχω κάποιους "άρρηκτους δεσμούς". Και κοκορεύομαι να λέω, ότι ήταν ο πρώτος ποιητής που πέρασα στο διαδίκτυο, όταν αυτό βρισκόταν στην βρεφική του ηλικία στην Ελλάδα και όλοι προτιμούσαν τις παλιές γνωστές αξίες χωρίς να αποτολμούν "ανανέωση" και διαφορετικές προτάσεις. Ως αναγνώστρια του Χρονά από την πρώτη ποιητική συλλογή του και από τα πρώτα τεύχη της Οδού Πανός, έχω διαμορφώσει άποψη και χαίρομαι που η συνέπειά του αναγνωρίζεται πια από πολλούς.

Ίδωμεν...

υ.γ.
Ναι, τρώω κολλήματα και δεν εννοώ για ποιο λόγο προβαίνουν σε "ανανεώσεις" επιτυχημένων μοντέλων. Και το παλιό μου κινητό-κουμούτσα μού το πήραν με το ζόρι και το πέταξαν γιατί νόμιζαν όλοι ότι έπαιρνα μαζί μου το ασύρματο του σπιτιού μου. Είναι σαν να μου έκοψαν το χέρι, σου λέω. Πόνος!


...αλλά επί του προκειμένου, δεν μιλάμε για ντιζάιν.

μαριάννα είπε...

Kατερίνα σ-Μ

Ειλικρινά δεν κατανοώ καθόλου γιατί το να υποδεχτεί κάποιος θετικά την ανάληψη ευθύνης, ενός εντύπου, αγαπημένου και καταξιωμένου, από ένα πρόσωπο με ποιότητα αναγνωρισμένη κι επιτυχία στον τομέα του, θεωρείται ως «ενθουσιασμός από δηλώσεις, προθέσεις, καλή διάθεση και μαντέματα» και του έχει αποκλειστεί το ζύγισμα των δεδομένων με σοβαρότητα.

Γιατί δεν θεωρείς ότι και οι δυο ζυγίσαμε τα δεδομένα μας και βγάλαμε η κάθε μια το δικό της συμπέρασμα;

Επειδή όμως αυτός ο διάλογος και η ανακύκλωση επιχειρημάτων ένθεν κακείθεν, μάλλον οδηγεί σε αδιέξοδο, το μέλλον θα δικαιώσει την θετική ή την αρνητική διάθεση.

Άλλωστε, κοντός ψαλμός αλληλούια. ;)

Και μια απορία. Γιατί οι οκτώ που δεν σου επιτρέπουν αισιοδοξία, βαραίνουν περισσότερο από τους υπόλοιπους 47κ.ά συν τον Χρονά που εκτιμάς εξίσου με μένα;

μαριάννα είπε...

Κατερινάκι

Μόλις πήρα την «Ε» με τη νέα Βιβλιοθήκη. Ε λοιπόν τη βρήκα

ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ή.

Με πολύ ενδιαφέροντα θέματα τα οποία θα διαβάσω μέσα στο ΣΚ.
Δες την και πες μου αν είμαι εγώ η ενθουσιώδης ή εσύ η ρομαντική του «ο παλιός είναι αλλιώς».

Μη ξεχνάς παιδί μου, πως «ο νέος είν' ωραίος». ;)

Ανώνυμος είπε...

Κορίτσια που μαλώνετε,μη μαλώνετε,το γράφειν είναι ένα ξέσκισμα της σάρκας ούτος ή άλλος για αυτό τι λέτε,τώρα που πέρασε ο καιρός κι η ένταση σας άλλαξε μορφή-λένε πως καταλάγιασε-τι λέτε να της δώσουμε μορφή όμορφη,πιο ζωτική, τι θα λέγατε να το συζητούσαμε οι τρεις μας το θέμα?-οι θεοί ας κοιτούν..εννοώ ας ακούν... κι ας μεθά ο χρόνος...

μαριάννα είπε...

vavou

Εκείνο που δεν κατάλαβα ποτέ στη ζωή μου, την εκτός και εντός δικτύου, είναι το γιατί οι άνθρωποι εκλαμβάνουν ως τσακωμό τη διαφορετική άποψη. Γιατί δεν το λαμβάνουν ως μια υγιέστατη έκφραση και ανταλλαγή γνώμης, ανθρώπων με άποψη που δεν στέκουν απαθείς μπροστά στα θέματα που τους αφορούν άμεσα ή έμμεσα.
Θα μ' ενδιέφερε vavou, να μου υποδείξεις πού ακριβώς διέγνωσες τσακωμό στον παραπάνω διάλογο.

Καλησπέρα

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

vavou,
μη δίνεις σημασία. Κάνουμε πως τρωγόμαστε για να μαζεύουμε κόσμο.

Είδες που πιάσαμε κι εσένα;

WC
:-)

A, Mαριάννα, ξέχασα να σου πω. Πήρα την Ελευθεροτυπία που λες αλλά δεν την βρήκα εξαιρετική.
:-p

μαριάννα είπε...

Κατερίνα

Σοβαρά ε; Τί δεν σου άρεσε; Κάτι συγκεκριμένο ή έτσι γενικά;
Αν εξαιρέσεις το μέγεθος που θα το ήθελα μικρότερο, αλλά κατανοώ ότι λόγω κόστους δε γίνεται, ως πρώτο φύλλο ήταν πραγματικά πολύ καλό. Αντικειμενικά... Έκανα μια πρόχειρη δημοσκόπηση. ;)

Και βρε συ, μη μαρτυράς τα μυστικά μας. Θα αρχίσουν κι άλλοι να συνδιαλέγονται και δε... λέει! :Ρ

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Με αφορμή την πρόσφατη απόλυση της Κατερίνας Σχινά από την Ελευθεροτυπία, θυμήθηκα αυτή τη σχετική συζήτηση που είχαμε εδώ και την βρήκα με την βοήθεια του google για να την συμπληρώσω με δεδομένα πλέον και όχι με ευχολόγια. Και να, λοιπόν, που όπως δεν νόμιζες "αποκλείστηκε" μία παλιά αξιόλογη συνεργάτις:
Κατερίνα Σχινά: Πως με οδήγησαν στην “έξοδο” από την “Ελευθεροτυπία”

μαριάννα είπε...

Κατερίνα,

διάβασα το λινκ που έδωσες. Δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει με αυτά που λέγαμε. Με τη συζήτησή μας για τη μορφή του εντύπου δηλαδή.

Σου υπενθυμίζω ότι η διαφωνία μας ήταν στο ότι εγώ πίστεψα ότι η Β είχε ανάγκη από περισσότερη ποίηση και όχι από τόσες παρουσιάσεις βιβλίων και ήλπιζα ότι θα βελτιωνόταν, όπως κι έγινε, με την ανάληψη της Δ/νσης από τον κ.Χρονά.

Όσον αφορά τώρα αυτά που γράφει η κ.Σχινά, δεν γνωρίζω και δεν με εντυπωσιάζουν. Πρώτη φορά είναι που σε κάποιο χώρο άλλοι "χνωτιάζουν" με τον παλιό κι άλλοι με τον νέο; Είδαμε την άποψη της κ.Σχινά μόνο. Τις απόψεις της κ.Τεγοπούλου και του κ.Χρονά δεν τις γνωρίζω.

Κι επίσης την κ.Σχινά δεν την γνωρίζω. Την έχω δει μια φορά σε τηλεοπτική συζήτηση και απλά την εκτιμώ από αυτά που διάβαζα ως τώρα στην Β. Δεν έχω άποψη λοιπόν.

Τον Γιώργο Χρονά όμως τον γνωρίζω μέσα από την ποίησή του και κάποιες φορές που βρεθήκαμε συζητήσαμε κάμποσο και ομολογώ ότι έχω την καλύτερη εντύπωση για την ευγένεια, την απλότητα, τη φιλική του διάθεση, το χαμόγελο.

Κι απ' όσα έχεις πει κι εσύ νομίζω ότι συμφωνούμε. Οπότε ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι θες να πεις περί δεδομένων και όχι ευχολογίων.