Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

Αφήνει την ευημερία του καφέ του χαμογελά σε όποιον τον κοιτάζει, παρηγοριέται, γιατί έχει ένα μυστικό...Ζωή είναι να προχωράς διπλώνοντας σημαίες.


Ο άντρας της Δευτέρας με το μυστικό

Αυτή τη Δευτέρα του Απρίλη την εύκρατη κι εργατική
πολύ νωρίς το πρωί, χωρίς να έχει κοιμηθεί·
στην καφετέρια διασταυρώνεται ο γύπας
των εργασιακών ωραρίων,
ανάμεσα σε φλυτζάνια, φρυγανισμένες φέτες κι εφημερίδες
συζητούνται οι τελευταίες ειδήσεις,
και ο άντρας του μυστικού
καταδύεται στο τούνελ μιας νέας βδομάδας.
Αφήνει την ευημερία του καφέ του
χαμογελά σε όποιον τον κοιτάζει, παρηγοριέται,
γιατί έχει ένα μυστικό.

Τα νεανικά κορμιά είναι παρόντα,
αλλά μας έχει επιβληθεί από το παρελθόν
η αυθαίρετη αφέλεια των συζητήσεών τους.
Ο άντρας με το μυστικό το καταλαβαίνει
στο δρόμο για τη δουλειά,
όταν οι μαθητές γεμίζουν το λεωφορείο
κι ένας σαματάς των κορμιών με το πλυμένο πρόσωπο
εξουσιοδοτείται από τη Δευτέρα.
Τους βλέπει να μεγαλώνουν, παρατηρεί
μια κραυγή μυστηρίου στα μάτια τους,
μετά μια ανησυχία ξεθωριασμένη
από την χρήση χρόνου.
Ζωή είναι να προχωράς διπλώνοντας σημαίες.

Ο άντρας με τ' αναμμμένα μάτια
τραυματίζεται με τ' ακαδημαϊκά τριαντάφυλλα,
καταφέρνει ανάμεσα σε χαιρετισμούς, μαχαιριές και κυπαρίσσια
να διασχίσει την πανεπιστημιούπολη,
να διατρέξει τους διαδρόμους σε αναζήτηση της τάξης του
για το μάθημά του,
αλλά έχει ένα μυστικό
και το θέμα δεκαεννέα μετατρέπεται
σε υλικό έκπληξης,
ποιήματα που δραπετεύουν απ' τη σελίδα,
στίχοι που φτάνουν στην κορυφή
μιας ματιάς σε αγωνία,
κάποιος που αφήνει σημειώσεις
και βιβλία κειμένου,
για να κλείσει τα χέρια μέχρι να πληγωθούν
με άλλο ζωντανό τριαντάφυλλο
πολύ πιο ανηλεές,
το τριαντάφυλλο ενός μυστικού στην ψυχή μιας Δευτέρας.

Ανοίγει την πόρτα του γραφείου
και τα βιβλία χαμογελούν σαν παλιοί συνένοχοι.
Σ' αυτά έχει διαβάσει αυτό που νιώθει,
μόνο λογοτεχνία ανατρεπτική.
Αλλά αυτή τη φορά όχι,
σήμερα το πρωί όχι,
και ο άντρας του μυστικού σηκώθηκε,
κοιτάχτηκε στον καθρέφτη,
και ανακάλυψε το αίνιγμα
των παράξενων αναμμένων ματιών του,
και είπε πως όχι,
αυτή τη φορά όχι.

Και η πόλη; Άνοιχτή
απ' το φως, κορμί τεντωμένο,
έχει αλλάξει δέρμα στο παράθυρο.
Και δεν θα είναι υπομονή, ούτε δρομάκι νυχτερινό,
ούτε εργατική μέρα κυκλοφορίας αμφίβολης.
Έτσι πάει στο τηλέφωνο,
ψάχνει το μπλε μελάνι στο σημειωμένο νούμερο
στην άδεια οδήγησης,
η κατάσταση μιας Δευτέρας
που πια δεν έχει επιθυμία ημερομηνίας
αλλά γεύσης από φρούτα στα χείλη.
Ο άντρας με το μυστικό σημειώνει και λέει:
«Καλημέρα, εγώ είμαι, τελείωσα».

Luis García Montero
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη

14 σχόλια:

Vassilis Stranger είπε...

Μία πρόταση μου έκανε κλικ, και ενώ συνεχίζω να διαβάζω το ποστ έχω μείνει εκεί

" ... Ζωή είναι να προχωράς διπλώνοντας σημαίες ..."

Όμως είναι πολλές φίλη μου, άλλες είναι ατσαλάκωτες και ας περάσαν τα χρόνια, άλλες πάλι είναι ξεσκισμένες από το αγιάζι των χρόνων, άλλες έχουν να σου θυμίζουν πολλά.

Σταματώ να γράφω όμως και βυθίζομαι στις σημαίες μου, να σε καλά, είμαι εδώ και ζω.

Vassilis.

μαριάννα είπε...

Vassilis Stranger

Καλησπέρα Βασίλη. Συμφωνώ μαζί σου. Σ' αυτό το ποίημα η φράση που κολλάμε όλοι είναι ακριβώς αυτή. Στα ισπανικά πολλοί την έχουν κάνει υπογραφή και μότο τους. Παρά τον ρεαλισμό της και την αλήθεια που κρύβει, δίνει μια δύναμη για συνέχεια... αυτοσκοπός δεν είναι η έπαρση των σημαιών. Σημασία έχει το ταξίδι κι ο καλός ο καπετάνιος ξέρει κι από υποστολή και δίπλωμα σημαίας. Αρκεί να μην παραδίνει όπλα και ψυχή... ;)

Να 'σαι καλά! Χαιρετώ.

Antoine είπε...

Κάτι σαν ραπ μου ακούγεται...

Ποίηση πολύ... postmodern!

xrysoula_ v είπε...

Κι όμως, Μαριάνα...

Για κάτι τέτοιες ποιότητες, έστω και αν ζούμε σε καιρούς εκπτώσεων ή γενικής υποστολής, το ταξίδι, η προσπάθεια α ξ ί ζ ε ι.

Εστω κι αν έχουμε μείνει λίγοι, έστω και αν δεν μας ακούν οι ΠΟΛΛΟΙ.

Σ' ευχαριστώ

(ποιητικό μού βγήκε το σχόλιο!)

μαριάννα είπε...

Antoine

Αυτά σου βγάζει ο Μοντέρο; Πολύ παράξενο. Είδες τελικά, η καλή ποίηση μπορεί να ερμηνεύεται ποικιλοτρόπως. Σπουδαίο αυτό...

μαριάννα είπε...

xrysoula_ v

Ποιητικό το σχόλιο ή ποιητικός ο τρόπος που σκέφτεσαι Χρυσούλα μου; Και πόσο το χαίρομαι! Ειλικρινά σε απολαμβάνω πολύ ΚΑΙ στα σχόλιά σου, που κι αυτά ακολουθούν πάντα την ποιότητα της γενικής σου έκφρασης, αλλά και στάσης ζωής.
Ε ναι, είναι παρηγοριά αυτό που λες, άλλωστε είναι ακριβώς αυτό που μας έκανε να αγαπήσουμε το δίκτυο. ;)

Juanita La Quejica είπε...

Λες μετά από όλη την περιπέτεια που έζησε να ένοιωσε ότι τέλειωσε; Ο κύκλος ίσως του ακαδημαϊκού; Να την μάζεψε άραγε για πάντα αυτήν την σημαία; Ξέρεις πότε το έγραψε το συγκεκριμένο;

Γιωργος Κεντρωτης είπε...

Στη φωτογραφία του ιστολογίου βλέπω την Κέρκυρα ζωγραφισμένη με λουλούδια (... ανάποδα!) Χαίρε!

μαριάννα είπε...

Juanita La Quejica

Όχι, είναι πιο παλιό. Είναι από τα πιο γνωστά του κι αγαπημένα ποιήματα και γράφτηκε πολύ πριν τα γεγονότα με τον Φόρτες.
Από αυτό το ποίημα πολλοί Ισπανοί έχουν κάνει μότο τους τη φράση:
" ... Ζωή είναι να προχωράς διπλώνοντας σημαίες ...".

μαριάννα είπε...

Γιώργος Κεντρωτής

Πράγματι. :) Αν και φαντάζομαι ότι θα είναι όντως ζωγραφισμένη με λουλούδια αυτή την εποχή και θα 'ναι ένα όνειρο. Έχω κάνει Πάσχα κερκυραϊκό και ήταν αξέχαστο. Θα είσαστε εκεί για Πάσχα; Εγώ νοστάλγησα Ελβετία και πάω εκεί.

Χαιρετώ! Καλό ΣΚ!

Γιωργος Κεντρωτης είπε...

Θα είμαστε στην Αθήνα! Έχουμε χορτάσει κορφιάτικα Πάσχα(τα). Να περάσεις καλά.

μαριάννα είπε...

Ευχαριστώ Γιώργο μου. Ευχές πολλές σε σένα και στην οικογένειά σου! Θα τα ξαναπούμε... Το αθηναϊκό Πάσχα είναι όμορφο αν το ζήσεις νοσταλγικά. Θυμάμαι πανέμορφες, αθηναϊκές στιγμές μοσχοβολιάς, λεμονανθών, νεραντζανθών και ήχων γλυκών, μα πιο πολύ απ' όλα, ερωτικών, νεανικών σκιρτημάτων. Και η χαρά των καινούργιων ρούχων, με τα πασχαλιάτικα χρώματα... ίσως μυρωδιές και ήχοι να υπάρχουν ακόμα. ;)

Μηθυμναίος είπε...

Μα είναι δυνατόν να μην κολλήσεις σ’ αυτή τη φράση;
Vivir es ir doblando las banderas
Υπέροχο μότο, ομολογώ δεν το γνώριζα…
Πόσο μας πλουταίνεις Μαριάννα!!!

Σου εύχομαι ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ! Tα όνειρα καθώς κι οι προσδοκίες σου ν’ αναστηθούν… όπως Εκείνος!

μαριάννα είπε...

Μηθυμναίος

Στράτο μου Καλή Ανάσταση και σε σένα! Να περάσετε υπέροχα και να χαίρεστε την όμορφη, ακόμα μεγαλύτερη τώρα, οικογένειά σας!;)
Τυχερέ χαζοπαππού! Θα έχετε απαρτία; Όλοι στη Μήθυμνα; Εμείς πάλι σκόρπιοι. Βλεπόμαστε με δόσεις. Ήρθε ο μικρός για το καθολικό Πάσχα και θα κάνουμε ελληνικό στο Λουγκάνο.
Θα τα λέμε όμως...

Φιλιά!