Ζεϊμπέκικο της φυλακής
Εγώ σε πέτρινο κελί κι εσύ σε ξένο στρώμα
Ατσάλι η νύχτα και γυαλί
Της προδοσίας το φιλί μου το χρωστάς ακόμα
Ο μοναχός μοιράζεται τη μοναξιά με τ' άστρα
Όποτε σε θυμήθηκα, όποτε σε θυμήθηκα
Στα πέλαγα κοιμήθηκα και ξύπνησα στα κάστρα
Δικός σου ήμουν κι έγινα ένας κατάδικός σου
Μαζεύω τα κομμάτια μου
Εσύ δεν δίνεις μάτια μου ούτε τον πυρετό σου
Ο μοναχός μοιράζεται τη μοναξιά με τ άστρα
Όποτε σε θυμήθηκα όποτε σε θυμήθηκα
Στα πέλαγα κοιμήθηκα και ξύπνησα στα κάστρα
Απο το cd Ουράνια τόξα κυνηγώ
Μουσική τραγούδι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Ένας δίσκος Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο Σ!!!! Ο Λ Ο Κ Λ Η Ρ Ο Σ... Οι στίχοι του Αλκαίου δεν περιγράφονται. Ε ναι, ούτε η ερμηνεία του Βασίλη περιγράφεται...
.jpg)
29 σχόλια:
Καλημέρα και καλή εβδομάδα.
Τι μου κάνεις πρωί-Πρωί' και είμαι στην δουλειά, βλέπεις δεν μπορώ να ρίξω μια γυροβολιά.
Φιλιά πολλά και πολύχρωμη ναι είναι η μέρα σου.
Να μου ζήσεις Μαριάνα!
Με απογείωσες πρωί πρωί με τον Μεγάλο!!!!!!
Ροκ, ατσάλι και μετάξι, πάντα ο Βασίλης
-η σταθερή μου αξία κι αδυναμία.
Να αιωρείσαι μέσα σε πέτρινο κελί, ε;;;
Α ρε ζωή θανατηφόρααααααααααααα
Vassilis Stranger και xrysoula_ v
Καλημέρα και καλή βδομάδα! Αχ πως με καταλαβαίνετε βρε παιδιά! ;)
Και μουσικά λοιπόν συμφωνούμε. Μα δεν είναι ξεσηκωτικό τραγούδι;
Και ο στίχος του Αλκαίου δεν είναι για να πιεις χωρίς καμιά ενοχή; :)
Πάντως σ' αυτό τον δίσκο βρίσκουμε έναν Βασίλη τρυφερό, ροκά, συναισθηματικό, υπέροχο όπως πάντα.
Πολλά φιλιά και στους δυο σας και καλή βδομάδα!
Κι είναι η ώρα τέτοια τώρα τι καλύτερο από μεζεδάκι, κρασάκι και ζεϊμπεκάκι για χώνεψη...
Α ρε Μαριάννα!!!
Υπέροχος Παπακωνσταντίνου!!!
Καταπληκτικός Αλκαίος!!!
Όπως πάντα!
Αλεξάνδρα
Γεια σου Αλεξάνδρα μου. Καλό μήνα με χαρές και μουσικές που αγαπάμε!
Κι ο Βασίλης είναι μέσα σ' αυτούς, αλλά και τα ζεϊμπέκικα! ;)
Μηθυμναίος
Καλώς τον! Πες τα Στράτο μου, πες τα, να τ' ακούσουν οι ξινές οι φιλενάδες μου που λένε πως Βασίλης και ζεϊμπέκικο είναι άκυρο. :))))))
Φιλιά!
Σου άρεσε; για το cd μιλάω, όχι για ένα συγκεκριμένο τραγούδι. Διάβασα την ανάρτηση σου λίγη ώρα αφότου παρέδωσα την κριτική μου στο περιοδικό και διερωτώμαι για ποιο λόγο εγώ βρήκα τα τραγούδια παλαιομοδίτικα, εγκλωβισμένα στην αισθητική των 80s και σχεδόν αδιάφορα συγκριτικά με έναν στιχουργό τέτοιου διαμετρήματος. Μου έμεινε μόνο η καλή φωνή του Παπακωνσταντίνου, μα τι να την κάνεις; Σα φασολάδα χωρίς φασόλια είναι...
BOSKO
Αλίμονο αν συμφωνούσαμε βρε συ! Δυο γενιές διαφορετικές και με άλλα ακούσματα ο καθένας. Μόνος σου είπες τη λέξη κλειδί: Παλιομοδίτικα. Γι αυτό αρέσανε σε μένα και σε σένα όχι. Εγώ θυμήθηκα τον παλιό καλό Βασίλη που αγάπησα...
Κι έπειτα, αν συμφωνούσα με τους κριτικούς μουσικών περιοδικών ή περιοδικών του σινεμά, θα ανησυχούσα. :ΡΡΡΡ Μια χαρά κορίτσι είμαι, να γίνω ξινό τώρα πια; Δεν ξίνισα όταν έπρεπε... :)))))
Με φώναξες;
...άκουσα τ' όνομά μου.
Catherine Scorsese Martin
Γιατί είπα πουθενά εγώ, Κατερίνα Σκορτσέζε Μάρτιν και δεν το κατάλαβα;
Ξέρεις πόσες μέρες κρατιέμαι.
Μη με προκαλείς...
Χελόου μις λέμον! ;)
Στο έχω ξαναπεί, σε όλα μπορώ να αντισταθώ εκτός από τις προκλήσεις.
Πάμε λοιπόν.
Ήθελε ο Βασιλάκης να κάνει ζεϊμπέκικο τους στίχους του Αλκαίου; Ωραία, ας το έκανε να του φύγει η κάψα. Αλλά γιατί να το κρατήσει για την πάρτη του; Γιατί δεν το έδινε στον Μητροπάνο;
Στην Στανίση;
Στην Ελένη Ροδά, έστω.
(Δώρο ένα χασάπικο.)
- - - - - - - -
Βosko, Eύγε!Εννοείται για το "Ζωντανοί στο Κύτταρο", όχι γι αυτό που σου έμεινε από το cd. Γιατί εμένα μού έμεινε ο Μητροπάνος. Που δεν άκουσα.
Έχουμε κάτι απο Μαραμή ή Λίτσα Γιαγκούση να στανιάρουμε;
Δεν μπορώ να ακούσω τον Παπακωνσταντίνου... το ξέρω στενοχωρώ αλλά δεν μπορώ!
Υ.Γ. Ελπίζω να με συγχωρήσεις μετά το Σαγκάλ που έβαλα!
Catherine Scorsese Martin
Κοίτα να δεις, σε καταλαβαίνω από μια μεριά, είσαι της παραδοσιακής καλής συνταγής στη ζεμπεκιά. Εγώ πάλι γουστάρω και το πιο ελαφρύ είδος, το ξέρεις. Και από αγαπημένες φωνές γουστάρω τα πάντα(λέγε με Νταλάρα) και Βασίλη και κάμποσοι ακόμα που εσάς του παραδοσιακού σας φέρνουν τη γνωστή... ξινίλα. :)
Αλλά πέρα από την πλακίτσα που κάνουμε εμείς οι δυο μεταξύ μας, όπου όντας τόσο διαφορετικές τα βρίσκουμε μια χαρά, σεβόμενες η μια την επιλογή της άλλης, θέλω να θέσω ένα ερώτημα ψιλορητορικό, και λίγο πιο γενικό, που μένει μόνιμα αναπάντητο. Όχι μόνο σε σένα, αλλά και σε όποιον τύχει να μας διαβάσει.
Προσωπικά όταν κάποιες εκτελέσεις ή μουσικές ή ερμηνευτές δε μου αρέσουν, αδιαφορώ.
Είδες ποτέ να γράψω σε σένα ή στον μπόσκο ή σε όποιον άλλον που ποστάρει τραγούδι που του αρέσει, ότι δεν μου αρέσει και μάλιστα να επιτεθώ απαξιωτικά και ειρωνικά για την επιλογή του;
ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ, ΝΑ ΕΞΗΓΟΥΜΑΙ.
Το λέω γενικά για πολλούς που στο όνομα της υποκειμενικής ποιότητας που υπηρετούν, θάβουν με κακία περισσή όσους δεν την υπηρετούν κατά τη γνώμη τους.
Οι δηλωμένοι λάτρεις του Καζαντζίδη, του ρεμπέτικου και του «έντεχνου»(του βαφτισμένου έτσι από μια συγκεκριμένη μερίδα).
Έναν άνθρωπο στο δίκτυο έχω συναντήσει, με τον οποίον συμφωνώ στις μουσικές επιλογές κατά 95% κι αυτός είναι ο Κεντρωτής. Και η Χουνίτα στα ισπανικά.
Να το πω πιο απλά: Γιατί ξινίζετε όταν δεν σας αρέσει κάτι;
Αφού περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Δεν γίνεται να ταιριάζουμε όλοι στα ακούσματα και όχι μόνο... Σωστά;
Ανώνυμε, καλησπέρα βρε!
Για δεν πας με το άλτερ έγκο σου στην Καίτη Ντάλη, να στανιάρεις να μη μας ζαλίζεις τον έρωτα; :ΡΡΡΡ
Antoine
Σεβαστό και κατανοητό. Κι εγώ πολλούς δεν μπορώ να ακούσω. ;)
Τον Σαγκάλ τον λατρεύω! Θα έρθω να δω.
Παρ' ότι γράφεις ότι δεν με αφορά, θα απαντήσω μιας και με ρωτάς. Αν και θα ήταν προτιμότερο να δώσεις ένα συγκεκριμένο παράδειγμα για να καταλάβω τι εννοείς.
Σ' αυτό το ποστ, λοιπόν, δεν βλέπω κανέναν που να επιτίθεται απαξιωτικά. Βλέπω μόνον κάποιους να διαφωνούν και πιστεύω ότι η διαφωνία κάνει πιο εποικοδομητικές τις συζητήσεις από μία συμφωνία. Προσωπικώς θα έβρισκα ανιαρότατες τις συζητήσεις που ο ένας δίνει συγχαρητήρια στον άλλο και το ότι εσύ αδιαφορείς όταν βλέπεις κάτι που δεν σου αρέσει, δεν μου είναι και πολύ πιστευτό. Για παράδειγμα, θυμάμαι αρκετές αναρτήσεις σου, όπως και σχόλιά σου, που αναφέρονται σε πράγματα που δεν σου αρέσουν.
Όσο για την ποιότητα, δεν είναι ποτέ υποκειμενική, η ποιότητα έχει πάντα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Για το γούστο, δεν διαφωνώ, όπως άλλωστε το γράφεις κι εσύ "περί ορέξεως κολοκυθόπιτα".
Εννοείται ότι θα σεβαστώ την επιθυμία κάποιου μπλόγκερ που θα διευκρινίζει ότι δεν δέχεται σχόλια διαφορετικής αντίληψης ή διαφωνίες, αλλά προσωπικώς τα μπλογκς δεν τα θεωρώ κάτι σαν οικογενειακό άσυλο, γιατί είναι δημόσιες δημοσιεύσεις. Αν λόγου χάριν πήγαινα στο σπίτι κάποιου μπλόγκερ και με κερνούσε κάποιο γλυκό, θα το έτρωγα μέχρι ψίχουλο ακόμα και αν δεν μπορούσα να το καταπιώ. Αλλά σε μια δημόσια δημοσίευσή του, όπου συμβαίνει να διαφωνώ στο σύνολό της ή σε κάποιο μέρος της, θα του το γράψω. Για να γίνω πιο σαφής, κάνω ό,τι θα ήθελα να κάνουν και σ' εμένα, εκτός της περίπτωσης του γλυκού που δεν καταπίνεται. Εκεί θα προτιμούσα να μου το πουν, και θα το εκτιμούσα πολύ περισσότερο από το να μου πουν ψέματα. Όχι μόνον γιατί δεν πληγώνομαι με χαζά, αλλά γιατί θα με βοηθούσε να διορθώσω τη συνταγή μου και να μην αναγκάσω άλλον επισκέπτη μου να το καταπιεί με το ζόρι.
Γιατί ξινίζετε όταν δεν σας αρέσει κάτι;Aφού σ' αυτό περιλαμβάνεις κι εμένα, μιας και μου απευθύνεσαι σε δεύτερο πληθυντικό, ξεκαθαρίζω: Δεν έχω ξινίσει ποτέ μου και έχω δεχθεί πολλά αρνητικά σχόλια. Δέχομαι τον χαρακτηρισμό "ξινή" στο πλαίσιο της σάτιρας και του αυτοσαρκασμού (προσωπικώς το ερμηνεύω ως ευθύτητα), αλλά έχεις εξετάσει το ενδεχόμενο να "ξινίζεις" εσύ όταν πέφτεις σε διαφωνία;
Για προχώρα σε αυτοκριτική, συντρόφισσα, τι έμαθες τόσα χρόνια κείθε πέρα στους (πρώην) σοσιαλιστές;
Κατερίνα, γράφεις:
Σ' αυτό το ποστ, λοιπόν, δεν βλέπω κανέναν που να επιτίθεται απαξιωτικά.************************
Δηλαδή ο ανώνυμος, προσωπικός μας, διορισμένος από την τρέλα του, σεκιουριτάς, δεν απαξιώνει τον Μαραμή όταν τον ταυτίζει με την Γιαγκούση;(καλά να είναι η κοπέλα, αλλά άσχετο είδος με το είδος που εκπροσωπεί ο Μαραμής).
Φοβερός πολέμιος του Μαραμή λοιπόν, έχει φάει τα λυσσακά του, σε κάθε ποστ που παρουσίαζα εκδήλωση του Μαραμή. Ή με σχόλια καυστικά ή με σχόλια στα παραμπλόγκ του ή με σχόλια που μου ζητούσε να μην τα δημοσιεύσω και το σεβάστηκα γι αυτό και δεν τα σχολιάζω. Τα έχω όμως κρατήσει όλα και ξέρω καλά ποιούς φοβόταν και δεν τα έλεγε επώνυμα και φανερά. Θα σου πω ιδιωτικά. Φάνηκε από τις συνεργασίες.
Επίσης έχω υποστεί φοβερούς «διωγμούς» για τον Νταλάρα, χρόνια τώρα, και για οποιαδήποτε μουσική επιλογή, δεν άρεσε στους τύπους με τα σηκωμένα δάχτυλα.(δείκτες) :)))
Με άλλα λόγια και για να μη σε ζαλίζω, οι εκπρόσωποι του «έντεχνου» του τόπου, αποδέχονται ορισμένα ονόματα και μόνο και διακατέχονται και από μια παρελθοντολαγνεία η οποία συντηρεί συγκεκριμένα πρόσωπα καλλιτεχνών, όπου αν είσαι μάγκας τόλμα να πεις ότι δεν αντέχεις άλλο να τ' ακούς.
Φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα κι ιστορία οι παρέες... α ρε Νιόνιο!
Και καλά να ακούνε ότι θέλουν και να προωθούν ότι θέλουν. Αλλά να σου τη λένε αν σου αρέσει ο Νταλάρας, ο Πάριος, η Αλεξίου ή ο Κότσιρας, είναι σπαστικό. Κέφι σου δεν είναι; Δεν συζητώ να τολμήσει κανείς να πει ότι ακούει Ρέμο ή Πλούταρχο ή κάτι παρόμοιο. Στο εκτελεστικό απόσπασμα πάραυτα.
Και δεν εννοώ και το ξέρεις καλά, έκφραση άποψης σε ανάρτηση, όπως έκανε ο Μπόσκο και ο Αντουάν παραπάνω ή εσύ. Εννοώ απαξίωση και των καλλιτεχνών, αλλά και όσων τους ακούνε. Εδώ φαγωθήκαμε στο ποστ του Παπαδημητρίου με Καβάφη.
Και καλά να την κάνει ένας σοβαρός άνθρωπος, έστω και ξινός, αλλά να έχει μούρη να απαξιώνει και ο λατέρνος, ε, είναι για γέλια. Διαφωνείς;
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Πού έχουμε κολλήσει, βρε παιδιά;
Αλλο εγγύηση, άλλο ποιότητα και άλλο ετικέτα.
Τον Καζαντίδη δεν τον αντέχω κ α θ ό λ ο υ. Τον δίσκο του "Υπάρχω", όμως, ακόμα τον λιώνω!
Τον Βασίλη τον πιστεύω ως σταθερή αξία, αλλά έχω καιρό ν' αγοράσω Cd του. Δεν με κάλπτε με τις επιλογέ του.Δεν είμαι fun του τυφλό, τον επιλέγω, για να διαφωνώ ή συμφωνώ με τη μουσική και τη φωνάρα του.
Και ΑΥΤΟ το cd του, το πήρα ήδη.
Λόγια στάρατα, χωρίς πατάτα -λέω τώρα, εγώ, ως ταπεινός υδροχόος....
και συγνώμη που επεμβαίνω, ε;
xrysoula_ v
Καλώς την! Σε κουβέντα βρε να βρισκόμαστε. Μια κι έχει πέσει ψοφίλα στα μπλογκς. :))))
Πάντως εμείς οι δυο συμφωνούμε μουσικά και ποιητικά. ;)
Κι εγώ δεν αντέχω Καζαντζίδη με τίποτα, αν και τον εκτιμούσα πολύ σαν άνθρωπο και σαν φοβερή φωνή. Την οποία όμως δεν αντέχω. Αυτό δεν είναι θέμα περί ορέξεως κολοκυθόπιτα;
Κι όμως... Όχι, σου λέει ο στόκος. Ο Νταλάρας φταίει για όλα. χαχαχαχαχαχαχαχαχα
Αφού ευχαριστήσω την Κατερίνα σ-Μ. που της άρεσε το "Ζωντανοί στο Κύτταρο" (και σένα, Μαριάννα, μου τα' πες στο blog μου), έστω κι αν προβλήθηκε κουτσουρεμένο στην τηλεόραση, θα πω ότι πολύ μου άρεσε η όλη συζήτηση μεταξύ των bloggers στο εν λόγω post. Αυτό που δεν μου αρέσει είναι το νέο cd του καλλιτέχνη -όπως και οι περισσότερες δουλειές του τα τελευταία χρόνια- και επίσης απορώ που...οσμιστήκατε τον Μητροπάνο. Πέρα από ένα εξηλεκτρισμένο ζεϊμπέκικο, το cd περιέχει FM- rock μπαλάντες, ολότελα ξεπερασμένες. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, πάντα.
BOSKO
Η άποψή σου είναι σεβαστή και πάντα ευπρόσδεκτη, ασχέτως συμφωνίας ή διαφωνίας γιατί εκτός από φίλος και ειδικός, είσαι ευγενής και σέβεσαι το διάλογο, αλλά κυρίως μιλάς επώνυμα.
Περί του καλησπέρα βρε, έχει το ίδιο πρόβλημα με τον Μαραμή που είχε και μαζί σου. Δηλαδή, νέοι, επιτυχημένοι, ωραίοι τύποι και σας αγαπάω εγώ, το χειρότερο. χαχαχαχαχα
ααα, καταααάλαβα...
παλιά μου τέχνη κόσκινο...
ε, αγάπα το μωρέ κι εσύ το παιδί λίγο, όχι τίποτα άλλο, μη σ'τα κάνει βασιλόπιτες (ορίστε, πάνω που είπες ό,τι είμαι ευγενής).
θα τα πούμε μετά την Κίνα, θα σου' χω και μοναδικό τσάι γιασεμιού με μικρά ανθάκια που ανοίγουν μόλις τα βάλεις στο βραστό νερό! Τέλεια, δεν έχεις δοκιμάσει νοστιμότερο τσάι!
Θα έρθεις σπίτι να το πιούμε παρέα. Μετά το δείπνο φυσικά που θα έχω φτιάξει για πάρτη σου λεβέντη μου!
:)))))))
Φιλιά μάτια μου! Να περάσετε υπέροχα! Με το καλό να γυρίσετε φορτωμένοι νέα όμορφα κι εμπειρίες. Να προσέχεις το Μαριζάκι ε; ;)
Έκανα κι εγώ μια κριτική για τον δίσκο και θα τη βρείτε στο μπλογκ.
Εγώ συντάσσομαι με τη θέση Μποσκοΐτη.
Την καλησπέρα μου :)
Χρήστος Μιχαήλ
Ευχαριστώ Χρήστο για το σχόλιό σου. Σεβαστή η κάθε άποψη. Και αλίμονο αν ήταν όλες οι απόψεις ίδιες. Θα ήταν αφόρητα ανιαρή η ζωή. Η υπερπροσφορά στη μουσική αγορά είναι τόση, ευτυχώς, που καλύπτει όλους μας.
Η δική μου η γενιά είναι σημαδεμένη από το όνομα Παπακωνσταντίνου, από τις μπαλάντες του και από τη φωνή του και δεν μας ενοχλεί αν είναι «παλιομοδίτικο» όπως είπε ο Αντώνης ή αν η φωνή του Βασίλη πάει στο ζεϊμπέκικο όπως είπε η Κατερίνα, λιγότερο από του Μητροπάνου.
Σημασία έχει πως δυο δημιουργοί, διαμετρήματος Αλκαίου και Βασίλη, μας χάρισαν ένα δίσκο που εμείς αγαπάμε.
Θα δω την κριτική σου φυσικά.
Την καλησπέρα μου
Δημοσίευση σχολίου