Σάββατο 25 Ιουλίου 2009

Ángel González: Αν ήμουν Θεός και είχα το μυστικό, θα έφτιαχνα ένα πλάσμα ίδιο με σένα· θα το δοκίμαζα (με τον τρόπο των αρτοποιών...



Μου φτάνει έτσι

Αν ήμουν Θεός
και είχα το μυστικό,
θα έφτιαχνα ένα πλάσμα ίδιο με σένα·
θα το δοκίμαζα
(με τον τρόπο των αρτοποιών
όταν δοκιμάζουν το ψωμί, και συγκεκριμένα:
με το στόμα),
κι αν αυτή η γεύση ήταν
ίδια με τη δική σου, ή ήταν
η δική σου μυρωδιά, και ο τρόπος σου
να χαμογελάς,
και να σιωπάς,
και να κρατάς το χέρι μου σφιχτά,
και να φιλιόμαστε χωρίς να πληγωνόμαστε
- γι αυτό ναι είμαι σίγουρος: βάζω
μεγάλη προσοχή όταν σε φιλώ -
τότε,

αν ήμουν Θεός,
θα μπορούσα να σε επαναλάβω και να σε επαναλάβω,
πάντα την ίδια και πάντα διαφορετική,
χωρίς να κουραστώ ποτέ απ' το ίδιο ακριβώς παιχνίδι,
χωρίς να παραμελήσω αυτή που ήσουν,
γι αυτήν που θα γινόσουν άμεσα·
Δεν ξέρω πια αν γίνομαι κατανοητός, αλλά θέλω
να διευκρινίσω ότι αν ήμουν Θεός,
θα έκανα ότι είναι δυνατόν για να είμαι ο Ángel González
για να σ' αγαπώ τόσο όσο σ 'αγαπώ,
να αναμένω με ηρεμία
ότι σκέφτεσαι κάθε μέρα
ότι σε αιφνιδιάζει όλα τα πρωινά
το φως που μόλις γεννήθηκε απ' το δικό σου φως,
και τραβάς την ανεπαίσθητη κουρτίνα που χωρίζει
το όνειρο από τη ζωή,
ανασταίνοντάς με, με τα λόγια σου
Λάζαρος χαρούμενος,
εγώ, μουσκεμένος ακόμα
από σκιές και νωθρότητα,
αιφνιδιασμένος και συνεπαρμένος
στην παρατήρηση όλου εκείνου
που, μαζί με 'μένα,
ανακτάς και διασώζεις, μετακινείς, αφήνεις
εγκαταλελειμμένο όταν -κατόπιν- σιωπάς...
(Ακούω τη σιωπή σου.
Ακούω
αστερισμούς: υπάρχεις.
Πιστεύω σε σένα.
Βρίσκεσαι.
Μου φτάνει).


Ángel González
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη



"TANGO DE LA SEMANA NEGRA", DE JOAQUIN SABINA.

Carvalho y Philippe Marlowe primos hermanos,
que malinches tan cine made in aqui,
que pinches gachupines tan mejicanos,
cuanto republicano sin pedigri,
que hueste tan ilustre de trashumantes,
que arciprestes sin fe ni sombra de luz,
que nietos de sor Juana Ines de Cervantes,
que mapa del reves, que caras, que cruz.

Que noches de callejon sin salida,
derroche, Tenampa patria querida,
mi coche vuela en direccion prohibida
rumba a la Semana Negra
que le alegra el corazon a Gijon.

Que cura Jose Alfredo pa’las heridas,
quien dijo non plus ultra, se equivoco,
que vuelo de panuelos de despedida,
que tren de Agathas Crhisties de Benidorm,
que escoces en las rocas tan insurgente,
cuanta boca con dientes que amortizar,
perdi mi pasaporte, senor agente,
el norte no es tan norte, cerca del mar.

Que noches de callejon sin salida,
derroche, Tenampa patria querida,
mi coche vuela en direccion prohibida
rumba a la Semana Negra
que le alegra el corazon a Gijon.

Los begin the begin, cuando terminan
estilo Lauren Bacall, dicen que no,
que putas son las musas de las esquinas,
siempre acaban con otro mejor que yo.
Que zocalo en el alma, viva Chavela
elemental dear Watson, traduzca usted,
crimen en Maracaibo, nueva novela
de Paco Ignacio Taibo, sale este mes.

Que noches de callejon sin salida,
derroche, Tenampa patria querida,
mi coche vuela en direccion prohibida
rumba a la Semana Negra
que le alegra el corazon a Gijon.

29 σχόλια:

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

αν ήμουν Θεός,
θα μπορούσα να σε επαναλάβω και να σε επαναλάβω,
πάντα την ίδια και πάντα διαφορετική,
χωρίς να κουραστώ ποτέ απ' το ίδιο ακριβώς παιχνίδι,
χωρίς να παραμελήσω αυτή που ήσουν,
γι αυτήν που θα γινόσουν άμεσα·

έστω κι αν μου θυμίζει Νερούντα δείχνει να κατέχει τόσο καλά το εκφραστικό εργαλείο που ακόμα και μεταφρασμένο είναι υπέροχο!

όμορφη ανάρτηση!
Γειά σου Μαριάννα!

μαριάννα είπε...

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ

Είναι σημαντικός ποιητής πραγματικά Στρατή και αγαπήθηκε όσο ελάχιστοι στη χώρα του για πολλούς λόγους. Πέθανε πέρυσι και η Ισπανία τον θρήνησε όπως εκείνος θα ήθελε με αφιερώματα και μνήμες, αντί για δάκρυα. Βασανισμένος από τα παιδικά του χρόνια λόγω πολιτικών διαφορών με το φρανκικό καθεστώς, συγκινεί πάντα η ποίησή του γιατί είναι βιωματική και αληθινή. Όσο για τις αλληλεπιδράσεις σίγουρα υπήρχαν, αφού όλοι αυτοί ήταν και φίλοι μεταξύ τους. Και η γενιά του '50 στην οποία ανήκει ο Γκονθάλες, αλλά και η γενιά του '27 και οι πιο νέες γενιές κατόπιν. Γι αυτό και τους χαιρόμαστε.
Μακάρι να ήταν το ίδιο κι εδώ. :)
Να 'σαι καλά Στρατή μου, σε παρακολουθώ πάντα και θαυμάζω πολλά από τα ποιήματά σου τα πρόσφατα, ως ώριμο καρπό σου, αλλά έχω εντυπωσιαστεί πολύ και από κάποια παλιά που έχεις αναρτήσει τελευταία.

Καλό ΣΚ!

Vrakas Kostas είπε...

Πολυ ερωτικος!
Παρα πολυ!
Και απλος!
Τωρα καταλαβα γιατι οι αρτοποιοι πιανουν δουλεια μεσανυχτα Μαριαννα;)
Πολλα φιλια!!!

μαριάννα είπε...

Vrakas Kostas

Κι εγώ τώρα το κατάλαβα Κωστή μου. Γιατί ξυπνούσανε τα μαύρα μεσάνυχτα.;)
Εδώ είσαι ακόμα; Θα φύγεις; Δεν έρχεσαι Ελλάδα να κάνεις διακοπές, να δεις και κανέναν φίλο; Ή θα μας φάει η Ισπανία πάλι; ;)

Φιλιά πολλά και καυτά(από μια Αθήνα που φλέγεται εννοώ). :))))

Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ ότι η κόλαση θα είναι χειρότερη. Στη ζωή μου ότι μισούσα το λούστηκα. Επί παντός. γκρρρρρρ...

xrysoula_ v είπε...

Εχει κανείς σας προσέξει, εκεί κατά τις τρεις περίπου τα χαράματα -εδώ,στην Ελλάδα- πόσο αισθαντικά όμορφη και ερωτική, αναδύεται η μυρωδια του φρεσκοψημένου ψωμιού;

Κι αν ο συγκεκριμένος φούρνος καίει και παραδοσιακά καυσόξυλα, το άρωμα του ξύλου, της γης, του μυρωμένου και ήσυχου καλοκαιριού τη νύχτα, δίνει ένα μαγευτικό οίστρο στο ΄Ονειρο.

Χίλια ευχαριστώ Μαριάνα για τη συγκεκριμένη ανάρτηση.

Φλέγεσαι κι εσύ απ' τον καύσωνα, ε;
Εγώ να δεις...

Η ποίηση είναι πάντοτε ο πιο γλυκός και δροσερός Άρτος.

Ξέρεις εσύ

(είπα να μην παρέμβω κι εδώ, αλλά θα 'σκαγα!!!!!)

Vrakas Kostas είπε...

Οπως το ειπες Μαριαννα μου..
Θα μας ..φαει συντομα η Ισπανια και..η ισπανιδα μαζι...
Ναι βρε κοριτσι,τι ζεστες ειναι κι αυτες;
Εγω μετα απο τοσα χρονια προσαρμογης στο εδω κλιμα,ουτε 24 ωρες δεν θα αντεχα κατω!
Αλλα κι εμεις εδω,βριζουμε το...παπαριασμα..
Μπηκαμε ..στο πλυσιμο που λενε φετος, απο τις νεροποντες!
Ειδες τι καλη που ηταν..η Ελβετια;
Ευχομαι να ερθουν συντομα,τα καλυτερα.. που ερχονται;)
Φιλια πολλα και καλη εβδομαδα να εχουμε Μαριαννα!

μαριάννα είπε...

xrysoula_ v

Τα σχόλιά σου πάντα είναι ποίηση. Κι εμείς που αγαπάμε την ποίηση, θεωρούμε πολύτιμες τις παρεμβάσεις σου. Να γίνεις λοιπόν πιο τακτική σχολιάστρια. ;)
Όσο για την μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού, ποιός θα μπορούσε να την περιγράψει πιο εύστοχα;

Ψιλοδρόσισε εδώ. Σε σας;
Χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση γιατί τον αγαπούσα πολύ τον ποιητή, όπως και τον άλλον απίστευτο, τον Αγιάλα που είναι 103 χρόνων κι ακόμα πάει σε παρουσιάσεις ποιητικών συλλογών!!!! Θα κάνω ανάρτηση σύντομα για τον συγγραφέα-φαινόμενο μακροζωΐας.

Φιλιά!

μαριάννα είπε...

Vrakas Kostas

Σε ζηλεύω για δυο πράγματα. Για τις νεροποντές και για την... Ισπανία!
Να περάσεις υπέροχα μάτια μου! Το αξίζεις! ;)

Φιλιά πολλά και καλή βδομάδα!

xrysoula_ v είπε...

Κάπως πήγε να δροσίσει τη νύχτα, αλλά τώρα το Αρχιπελαγος είναι πάλι στις Φλόγες εδώ, Μαριάνα.
Κι εγώ χαίρομαι που είμαι κοντά σου / σας. Ξέρεις, ότι αυτό δεν το λέω μόνο για να το πω, ε;

Και μια που ανάφερα Αρχιπέλαγος. Διάβασες ότι οι αλευρόμυλοι "Αρχιπέλαγος" του Βραχά -παππού του Ελύτη, γίνονται Μουσείο Ο. Ελύτη;
Ισως το βρήκαν πιο 'πιασάρικο' εμπορικώς, αλλά δεν παύει να κερδίζει ο Πολιτισμός -έστω κι έτσι.

Ο έρωτας
Τ' αρχιπέλαγος
Κι η πρώρα
Των ονείρων σου...

Μηθυμναίος είπε...

Αν ήμουν Θεός, Μαριάννα μου, και είχα το μυστικό, τι δεν θα 'κανα...
Θα μ' έκανα ποιητή, σίγουρα, για να χαρίζω σε όλους ομορφιά, λυρικότητα, ευαισθησία, αισθητική μεγαλοπρέπεια, μήπως και γλυτώσουμε τον πάτο που είναι πια μια αναπνοή κοντά μας...

Πόσα ευχαριστώ σου χρωστάμε, φίλη μου, για όσα υπέροχα ανακαλύπτεις και μας χαρίζεις, κάθε τόσο!

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!!!

giannis kazanis είπε...

Γεια σου Μαριάννα.

Λίγο διαφορετικό μα έτσι μου βγήκε. ελπίζω να σου αρέσει.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ

Πάντα έχουμε ένα μυστικό,
βαθιά μες στην καρδιά κρυμμένο.
Σαν θα ξυπνήσει γίνεται όνειρο γλυκό,
και βάσανο σαν είναι κοιμισμένο.

Είναι γλυκό το μυστικό,
που κουβαλάμε πάντοτε μαζί μας.
Μοιάζει ποτό δροσιστικό,
και ομορφαίνει τη ψυχή μας.

Ένα μεγάλο μυστικό,
αν βγει απ’ την καρδιά στα χείλη.
Δεν είναι πια όνειρο γλυκό,
γιατί το μοιραστήκανε δυο φίλοι.

Του έρωτα τα μυστικά,
δεν μένουν στην καρδιά κρυμμένα.
Και γίνονται φανταστικά,
σε ζευγαράκια ερωτευμένα.

Του έρωτα τα μυστικά,
σαν είναι δυο καρδιές σε ένα σώμα.
Δεν χάνουν την αξία τους αυτά,
μέχρι να μπουν κι οι δύο καρδιές στο χώμα.

Καζάνης Γιάννης.

Juanita La Quejica είπε...

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ το βίντεο! Πώς το ανακάλυψες; Ευχαριστώ!

Juanita La Quejica είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=0p2aiuQvJaY
Κοίτα τί βρήκα χάρη σε σένα!
Το αγαπημένο μου του José Alfredo Jiménez.
¿Quién no sabe en esta vida la traición tan conocida que nos deja un mal amor?

Θράσος είπε...

Εκπληκτικός!!!
Είσαι ρομαντική για αυτό μου αρέσεις.

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Eίμαι περίεργη να μάθω σε ποια ηλικία έγραψε αυτό το ποίημα...

- - -
xrysoula_ v:Εχει κανείς σας προσέξει, εκεί κατά τις τρεις περίπου τα χαράματα -εδώ,στην Ελλάδα- πόσο αισθαντικά όμορφη και ερωτική, αναδύεται η μυρωδια του φρεσκοψημένου ψωμιού;

Tι μου έκανες τώρα? Μου θύμισες ότι πρέπει να συμπληρώσω άλλη μια μυρωδιά στον κατάλογο των ...χαμένων αρωμάτων.

Γράψε αμέσως πού το μύρισες στις τρεις τη νύχτα και καταφθάνω!
:-)

μαριάννα είπε...

xrysoula_ v

Ναι διάβασα για το Μουσείο και το χάρηκα. Πάντα το παίρνω από τη θετική του πλευρά, ανεξαρτήτως...
Άσχετον, αλλά είδες τί έγινε με την ταινία του Γαβρά και τα κοψίματα πάλι, που αποδεικνύουν περίτρανα ότι το σκοτάδι καλά κρατεί. Να τα κουκουλώνουμε, όπου και όπως μας βολεύει. Προσφιλής μας μέθοδος...

μαριάννα είπε...

Μηθυμναίος

Χαίρομαι αφάνταστα, αφάνταστα όμως, όταν μπορώ με τις αναρτήσεις μου να προβάλλω δημιουργούς που ενώ θα έπρεπε και άξιζε να τους ξέρουμε, δεν τους μάθαμε ή γιατί δεν προλάβαμε ή γιατί για πολλά χρόνια πολλοί ποιητές, βρίσκονταν στις μαύρες λίστες των συντηρητικών και των τρομοκρατημένων του κόσμου.

Να 'σαι καλά Στράτο μου!

μαριάννα είπε...

giannis kazanis

Γεια σου Γιάννη μου. Ευχαριστώ για το ποίημα που μας χάρισες!

Να είσαι καλά!

μαριάννα είπε...

Juanita La Quejica

Τα βίντεο του Γκονθάλεζ είναι πολλά και εξαιρετικά, του ετοιμάζω ένα αφιέρωμα στην Υπεράσπιση της ποίησης. Το συγκεκριμένο το ανακάλυψα μέσω Montero, Sabina και Semana Negra που παρακολουθώ κάθε χρόνο γιατί καραζηλεύω την απλότητα και τον αυθορμητισμό και την επαφή του κόσμου με τους δημιουργούς.
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟΙ. ΕΙΝΑΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ. ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΨΩΝΙΣΜΕΝΕΣ ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΝΤΙΒΕΣ ΠΟΥ ΣΚΥΛΟΤΡΩΓΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΣΤΗΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΑΝΙΑΡΕΣ, ΜΗΝ ΠΩ ΘΛΙΒΕΡΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΟΥΣ.
Τους παρακολουθώ και ντρέπομαι για την νεοελληνική μας κατάντια. ;)

Tu recuerdo y yo ε; Υπέροχο τραγούδι! Υπέροχο! Πες μου κάτι γιατί δεν θυμάμαι καλά, αλλά μου έχει κολλήσει. Δεν το έχει τραγουδήσει και η Chavela Vargas;

μαριάννα είπε...

Θράσος

Αμ εσύ γιατί μου αρέσεις λες; ;)

Φιλιά!

μαριάννα είπε...

Κατερίνα σ-Μ.

Άστα-βράστα φιλενάδα. Σε πολύ ώριμη ηλικία το έγραψε. Στα 65 του. Που σημαίνει, ότι όντως είναι διαμάντι ψυχής. Διότι αλλιώς και άλλα πράγματα, εκτιμά η ωριμότητα και άλλα η νιότη. Γι αυτό και είναι πολύ συγκινητικό. Λασκαράτο μου θύμισε και το υπέροχο «Πώς να σε πω γυναίκα μου η ψυχή μου;»


Εδώ η φωτό για του λόγου το αληθές! :Ρ

Juanita La Quejica είπε...

Η Chavela, η Lila Downs και όλος ο καλός ο κόσμος! ΚΛΑΣΣΙΚΗ (με κεφαλαία) ranchera. Αναφέρεται σε ένα τραγούδι παλαιότερης εποχής, το La que se fue... ουσιαστικά θυμίζει λίγο το Ζητάτε να σας πω του Αττίκ, στο ίδιο στυλ κινούνται οι στίχοι. Ακούγεται βέβαια τελείως διαφορετικά τραγουδισμένο από Λατινοαμερικάνους.

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Αφού το έγραψε στα 65 του, το μόνο που μπορώ να συμπεράνω είναι ότι αυτό το όμορφο ποίημα το έγραψε ...από μνήμης. "Διαμάντι ψυχής" δεν μπορώ να ανιχνεύσω - από πού φαίνεται αυτό;


υ.γ.
Πάντως, αν ήμουν ποιήτρια, στα δικά μου 65 θα το έγραφα έτσι:

Aν ήμουν Θεός
και είχα το μυστικό
θα έφτιαχνα ένα πλάσμα ίδιο με μένα πριν 35 χρόνια: Θεά.

:-DDDD

μαριάννα είπε...

Κατερίνα σ-Μ.

Το διαμάντι ψυχής φαίνεται όταν ένας άντρας στα 65 εξακολουθεί να βλέπει τη γυναίκα του με αγάπη και να θυμάται όλες τις ομορφιές που έζησε μαζί της. Οι πιο πολλοί μεγαλώνοντας(κάποιοι και νωρίτερα), ονειρεύονται πιπίνια και τις γυναίκες τους τις βλέπουν γαλιάντρες ή βακέτες. :)

Όσον αφορά το ποίημα που θα έγραφες ως ποιήτρια στα 65 σου, θα διαφωνήσω. Γιατί και μετά από 35 χρόνια, πάλι κουκλάρα θα είσαι. Είναι θέμα ψυχής. Γι αυτό κόψε τις ξινίλες όλες, να καλοδιατηρηθείς. :ΡΡΡΡΡ

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Ένας άνδρας στα 65 του, δεν σημαίνει ότι, ντε και καλά, έχει χάσει και την καλή του όραση και δεν ξεχωρίζει ένα πιπίνι από μία βακέτα.

Είμαστε, όμως, σίγουροι ότι το ποίημα το έγραψε για την βακέτα του;


υ.γ.
Ξινίλες;;;
Mε προβληματίζεις τώρα... Λες να κακογεράσω και να γίνω σαν τον Bosko, που τά 'βαλε χθες με το "Αλικάκι";;;

Αλλά, οk, σιγά μην αρχίσω να το σκέπτομαι από τώρα. Έχω ακόμα 35 χρόνια μπροστά μου...

μαριάννα είπε...

Κατερίνα σ-Μ.

Για την καλή του το έγραψε, αλλά την είχε γνωρίσει μεγαλούτσικος, γύρω στα πενήντα και την παντρεύτηκε στα εβδομήντα κοντά στην σύνταξη. :)
Μα κι εσύ μην ψειρίζεις τί γράφουν οι ποιητές. Άσε να παραμυθιαστούμε λίγο. Φτιάχνουν έναν όμορφο κόσμο, που δεν υπάρχει ή αν υπάρχει δεν τον βρίσκουμε, για μας τους αναγνώστες που τον αναζητάμε. Οι μεγάλοι έρωτες και οι αφοσιωμένες αγάπες και ζωές, υπάρχουν μόνο στα ποιήματα, στις πινελιές του μουσαμά, στο πανί της οθόνης ή στις νότες τις μουσικές.

Το είδα το ποστ του Μπόσκο. :)))))) Πολύ ξινίλα όμως λέμε. Και ανάλυση μονομερής ως προς τη ζημιά στην εξέλιξη του ελληνικού κινηματογράφου που είχε κάνει η Αλίκη και καλά, αλλά δεν είχα χρόνο να γράψω αναλυτικά και δεν έγραψα καθόλου. Διαφωνώ κάθετα μαζί του στο συγκεκριμένο θέμα.

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Εγώ τα ψειρίζω; Ή εσύ που τους βγάζεις ψυχογράφημα επειδή παραμυθιάζουν με τα στιχάκια τους; Αφού τα έχουμε ξανασυζητήσει βρε! Και οι ποιητές μια δουλειά κάνουν. Αν την κάνουν καλά, τόσο το καλύτερο για μας τους αναγνώστες.

υ.γ.
Πω πω, όλα τα βιογραγικά του τα γνωρίζεις!
Mήπως ξέρεις και πού την γνώρισε;
;-)

Και γιατί το καθυστέρησε 20 χρόνια; Συνήθως περιμένουν οι νέοι μέχρις ότου αποκατασταθούν. Αυτός τι περίμενε; Να πάρει σύνταξη πρώτα; Ή μήπως φοβόταν να το πει στους γονείς του;

Αααα, μισά μάς τα λες.

(τον Bosko μην τον παρεξηγείς. Δεν μπορούσε να καπνίσει στην ρωμαϊκή αγορά και είχε χαρμανιάσει, γι αυτό τα έβαλε με τη Βουγιουκλάκη)

μαριάννα είπε...

Κατερίνα σ-Μ.

Λοιπόν, βιογραφικά του Άνχελ, όντως ξέρω κάμποσα, λόγω Μοντέρο. Ο Μοντέρο έχει γράψει ένα βιβλίο που του το έχει αφιερώσει και αναφέρεται στον σπάνιο αυτό άνθρωπο, ποιητή και φίλο του, που εκδόθηκε φέτος και δεν έχει έρθει φυσικά στην Ελλάδα. Στο εξώφυλλο έχει μια καταπληκτική ασπρόμαυρη φωτό του Άνχελ με κοντά παντελονάκια, όπου θα 'ταν γύρω στα πέντε. Συγκινητικό πολύ και σε μια από τις παρουσιάσεις ήταν και ο Σαμπίνα όπου ήταν αδύνατον να περιορίσει τον ενθουσιασμό του. Όταν ετοιμάσω το ποστ θα το δεις... Φιλίες, αξίες, ιδανικά, συνεπής στάση ζωή, σεμνότητα. Να μην ξεκολλάς να τους μελετάς. Και πραγματικά για μερικούς ποιητές και το εννοώ απολύτως, η ποίηση ήταν έρωτας παθιασμένος και όχι δουλειά όπως λες. Δεν βιοπορίζονταν από την ποίηση. Ούτε οι σημερινοί βέβαια. Πολύ σπάνια έως καθόλου.

Για το ποστ του Αντώνη, συμφωνώ μαζί σου, σε όσα έγραψες και με μερικούς ακόμα, αλλά δεν προλαβαίνω να μπω σε τέτοιο διάλογο γιατί μιλάω πολύ και θα χαθώ και δεν έχω χρόνο τώρα.:)

elena είπε...

πολύ όμορφο! πάντα αναρωτιέμαι όταν διαβάζω τέτοια ποιήματα αν μετά του πέρασε του ποιητή, αν μετά γράφει τα ίδια για μια επόμενη ή αν η μούσα του είναι υπαρκτή ή φανταστική. Μου άρεσε για χρόνια μια ποιητική συλλόγή που λέγεται "ερωτική ωδή στην αιώνια αγαπημένη" και η φιλóλογός μου που μου την είχε συστήσει μου είχε πει ότι ο ποιητής δεν βρήκε ποτέ την αιώνια αγαπημένη του (τον ήξερε..).