Ο μνηστήρας της οδού Ανθέων 362, Ψυχικό, ενταύθα

Τα ραντεβού με τον... μνηστήρα


Κάθε φορά που ερχόμουνα και άνοιγες την πόρτα
γλυκολαλούσαν τα πουλιά, πρασίνιζαν τα χόρτα.

Την σφάλιζες αργά αργά, πάνω της με κολλούσες
μ' έπιανες από τα μαλλιά, με λύσσα με φιλούσες.

Είμαι τρελός από έρωτα ψιθύριζες στ' αυτί μου
εσύ είσαι η μούσα μου, νεράιδά μου, ζωή μου.

Σαλτάριζα, σου τύλιγα τα πόδια μου στη μέση
και σού 'λεγα το πάθος σου πόσο πολύ μ' αρέσει.

Φιλάρεσκα αφηνόμουνα στα στιβαρά σου χέρια
με χάιδευες, με άναβες, μ' ανέβαζες στ' αστέρια.

Στα χέρια σου με σήκωνες, μ' άφηνες στο κρεβάτι
τα χείλη σου έτρεμαν γλυκά, σου γυάλιζε το μάτι.

Αρχόντισσά μου μ' έλεγες, κυρά μου, άγγελέ μου
τέτοια γυναίκα στη ζωή δεν είχα εγώ ποτέ μου.

Μην υπερβάλλεις σου 'λεγα, ήλιε μου κι ουρανέ μου
κι εγώ έναν άντρα όπως εσύ, δεν είχα στο καρνέ μου.

Οι ώρες γίνονταν πουλιά, πετούσαν, δεν περνούσαν
οι δείχτες γύριζαν τρελά, μέχρι κι αυτοί βογγούσαν.

Το πάθος μας ζωντάνευε και τ' άψυχα τριγύρω
μοσκοβολάς σου έλεγα, σαν μια διπλή με γύρο.

Πείνασες, μου 'λεγες, μωρό; Πάμε για παϊδάκια;
Βαριέμαι, αγάπη μου γλυκιά, παράγγειλε σουβλάκια.

Σουβλάκια βρε στο Ψυχικό; έλεγες και γελούσες.
Ντύσου Θεά μου... φύγαμε για τις «Εννέα Μούσες».

Ντιντή δεν είναι κυριλέ; Είναι αρκετά τα πράντα;
Μήπως να παραγγείλουμε σουβλάκια στη βεράντα;

Η γυναικάρα του Ντιντή, ότι και να φορέσει
κι από το φάκτορι άουτλετ να 'ναι, θα μου αρέσει.

Ξεκόλλα έρωτα τρελέ, μη με υποβιβάζεις
έστω και υποθετικά, πρόσεχε τί μου βάζεις

Εγώ στο φάκτορι άουτλετ, δεν πήγα ούτε παιδάκι
Ασλάνη μ' έντυνε η μαμά ή στον Νίκο και Τάκη

Εντάξει πριγκιπέσσα μου, ο λόγος που το λέει
χαλάρωσε, έβαλα σιντί με τη Βανέσσα Μέι

Δεν την μπορώ μωρέ Ντιντή, βάλε μου Μαζωνάκη
θέλω το γκούτσι φόρεμα για να φτιαχτώ λιγάκι...

Μαριάννα Τζανάκη