Φτου σκόρδα λεβέντη μου! Να σ' έχει η ζωή καλά!
Επιτέλους! Ο καινούργιος «Νταλάρας» είναι επιπέδου «Η άσφαλτος που τρέχει». Και πόσο του πάει Θεέ μου αυτό το είδος! Πόσο του πάει... και πόσο μου πάει! Έξι χρόνια τον περίμενα! Έχει διαλέξει φοβερά κομμάτια και από μουσική και από στίχο. Κορυφαία επιλογή και με εκτέλεση κόψιμο φλέβας, είναι η τραγουδάρα Απόψε γίνε! Πάντα με συγκινούσαν τα «φανταρίστικα» γιατί έφαγα κανά δυο στρατούς στο δόξα πατρί, αφού ερωτευόμουνα και βγάζαμε τη θητεία παρέα. :) Έτσι ζώντας εκ των έσω την πίκρα του φαντάρου που δυο χρονάκια από τη ζωή του τα χαλάλιζε στην πατρίδα(ποιός ήρθε;), συνέπασχα. Έτσι εξηγείται και η καρτερικότητά μου στις βαρετές αφηγήσεις των ανδρών, που συχνά κρατούν αιώνες, στα του λοχαγού τους, των αναφορών, των καψονίων κτλ. Τα ξενοπηδήματα και τα μπουζουξίδικα που πήγαιναν στις εξόδους, δεν τα αναφέρουν. Ούτε ότι έταζαν γάμο στην Άρτα και στα Γιάννενα... Το χόντρυνα; Σιγάααα τα κραμβολάχανα! Επίτηδες αποφορτίζω το τραγούδι μη μου συγκινηθείτε οι απόντες και σκίσετε κανά καλσόν! Ότι μισείς περισσότερο σ' αυτή την κωλοζωή, σε βρίσκει. Κι εγώ μισώ τις απουσίες... Μια λύση θα ήταν να μισώ τους απόντες, αλλά δεν μου προκύπτει γμτ! ;) Δικό σου βλαμμένο! χαχαχαχαχαχαχα. Ναι παιδί μου δικό σου. Είσαι εδώ; Ε τότε τί αναρωτιέσαι;
Η ξενιτιά σου
Γίναν τα μάτια σου ψυχρά και κρύο έχουν φέρει
θέλω απόψε μια αγκαλιά μα δεν απλώνεις χέρι.
Μοιάζει ετούτη η στιγμή με πλοίο που σαλπάρει
κι εσύ εισιτήριο ζητάς στα ξένα να σε πάρει.
Την ξενιτιά σου ακολουθώ πιστός σαν μετανάστης
που ψάχνει ελπίδα να πιαστεί στο δρόμο της αγάπης.
Κι η προσφυγιά μου αν φανεί στα τρύπια μου παπούτσια
θα πω πως ήσουν όνειρο και μια ζωή απούσα.
Καίγεται ο κόσμος άλλη μια απ' τα δικά σου χείλη
κι είναι τα λόγια σου φωτιά που ανάβουν το φιτίλι.
Σ' ένα υπαίθριο σινεμά με φόντο τη σελήνη
παίζει η σκηνή του χωρισμού και ένοχους μας κρίνει.
Μουσική: Κωνσταντίνος Βελλιάδης
Στίχοι: Τέρπανδρος (Όπα! Παποίος ει; Όποιος και νά 'ναι, είναι μέσα στη γυναικεία ψυχή... μπράβο του!)
.jpg)
19 σχόλια:
Σιγά τα αίματα, βρε Μαριάννα!
Με τη φλέβα εννοώ...
Πράγματι είναι "τραγουδάρα" η επιλογή σου!
Διαβάζοντας το ξέσπασμά σου παρακάτω, έμεινα...
Θα 'θελα να 'ξερα αυτό το "βλαμμένο" τι θέλει...
Ψυχραιμία...
xaxaxa γνωστή η διαφορά ορέξεων περί του ακατονόμαστου.. αλλά σε αγαπώ γιατί κατά τα άλλα είσαι καλό παιδί.. :):)
την καληνύχτα μου :):)
Μηθυμναίος
Στο βλαμμένο μου κάνω πλάκα. :))))
Καλησπέρες!
koulpa
Να σε στείλω να κάνεις παρέα με τη νερένια. :)))))
Φιλιά!
Γιώργος Νταλάρας, κεφάλαιο για το ελληνικό τραγούδι.
Σε ό,τι αφορά τις καταθέσεις της ψυχούλας σας
Εγώ να ευχηθώ να αξιωθείτε και σε Τρίτη και τέταρτη θητεία
Μέσα από…γιους.
Εκτός κι αν είστε τυχερή και καταργήσουμε ως τότε τους στρατούς.
Να μεγαλώνουν τα παιδιά σε αποστρατικοποιημένη κοινωνία!
Τι συνειρμοί Θεέ μου!
Να είστε καλά Μαριάννα, με γλυκάνατε.
...........!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μα γιατί;! ΓΙΑΤΙ!
Πήρες ένα σφουγγάρι και έσβησες όλα όσα ζήσαμε! χαχα
Όπως θα κατάλαβες, δεν είμαι και φαν του κυρίου, αλλά έχε χάρη που ''κατά τα άλλα είσαι καλό παιδί''!
καλή ακρόαση με το θεό σου!
Σταυρούλα μου, κάθε φορά που γράφεις, όπως τότε στην Έλλη Παππά, μια γλυκιά ζεστασιά απλώνεται σε όλο το ιστολόγιο. Και δεν είναι γιατί συμφωνούμε. Αυτό είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει. Είναι γιατί σπάνια συμβαίνει αυτό μέσα από τη γραφή στα σχόλια. Θα χαρώ πολύ να σε γνωρίσω καλύτερα. Δεν έχεις ιστολόγιο ε; Η ευαισθησία σου είναι ιδιαίτερη και θα μπορούσες να την εκφράσεις πολύ όμορφα.
Πολλά φιλιά και σ' ευχαριστώ!
ΥΓ. Με το Βασίλη του non mollare mai;
Σ.Π.Ρ.
Μωρό μου!
Ευχαριστώ βρε! Για την κατανόησή σου... Πάντα με συγκινούσαν οι μεγαλόψυχοι άντρες. :Ρ
Ας μου εξηγήσει κάποιος, το κέρατό μου, πώς γίνεται όλη η Ευρώπη και όχι μόνο, να λατρεύει και να τιμά τον Νταλάρα κι στην ψωροκώσταινα στους "κουλτουρόκυκλους" ειδικά, να θεωρείται ύβρις και αμάρτημα να σου αρέσει.
Το κανείς δεν άγιασε στον τόπο του, ίσως να εξηγεί... ;)
Καλησπέρα Μαριάννα μου.
Ζεστασιά έχουν ανάγκη οι άνθρωποι στην κρύα εποχή που ζούμε.
Μια γλυκιά κουβέντα, μια ευχή, για να μπορούν να δουν τη ζωή
Με αισιοδοξία.
Σ’ ευχαριστώ για την ευγένεια και τη γενναιοδωρία της φιλοξενίας σου.
Όχι, ιστολόγιο δεν έχω. Έλλειψη χρόνου από τη μια,
_ μεγαλώνω δυο γιους _ καθόλου εμπειρία στους υπολογιστές από την
Άλλη. Όμως δεν έχω παράπονο. Μου προσφέρετε βήμα
Τόσο γενναιόδωρα όλοι εσείς οι ακριβοί φίλοι του Καπετάνιου μου,
Όπως περήφανα και στοργικά σας αποκαλεί.
Μαριάννα μου, έχω την εξαιρετική τιμή και τύχη να είμαι αδελφή
Του Βασίλη. Αισθάνομαι πραγματικά ευλογημένη γι’ αυτό.
Για τον Άνθρωπο, το Δάσκαλο, τον Καπετάνιο μου, είμαι περήφανη.
Θα τα λέμε λοιπόν. Κι αν το παλέψουμε μπορεί και να συναντηθούμε.
Γι αυτό άλλωστε είναι οι άνθρωποι, για να σμίγουν, να αφουγκράζονται
Ο ένας τον άλλο. Να αναγνωρίζονται και να πορεύονται μαζί.
Χαμόγελο σου στέλνω κι ένα όμορφο όνειρο για απόψε.
Να τον χαίρεσαι τον αδερφό σου Σταυρούλα μου! Συμφωνώ και επαυξάνω. Εξαιρετικός ποιητής και από το λίγο που τον ξέρω, σεμνός και ευαίσθητος άνθρωπος. Τυχαία βρέθηκα στο μπλογκ του και με εντυπωσίασε η ποίησή του.
Να χαίρεσαι και τα παλικάρια σου! Να τα καμαρώσεις όπως ονειρεύονται! Κι εγώ έχω δυο γιους και μια κόρη στη μέση να μου τη φυλάνε... ;)
Θα χαρώ πολύ να τα πούμε αν με το καλό βρεθούμε η μια στα λημέρια της άλλης.
Έτσι κι αλλιώς θα τα λέμε κι από δω.
Καλό σου βράδυ, φιλιά και την αγάπη μου στον Βασίλη!
Μαριάννα μόλις πληροφορήθηκα πως το 2003 κυκλοφόρησε ελληνική μετάφραση του Υπερσιβηρικού από τον ΚΛΈΙΤΟ ΚΥΡΟΥ
ΦΙΛΙΑ
Ναι το ξέρω στο είχα γράψει εδώ, όταν σου πρωτοείπα για τον Σαντράρ. Το οποίο δεν έχω καταφέρει να βρω και έχω διαβάσει μόνο αποσπάσματα. Θα το παραγγείλω όμως και θα σου πω.
Πάντως ανεξάρτητα απ' αυτό, η κάθε μετάφραση έχει τη δική της αξία και τα έργα που αγαπώ πολύ μου αρέσει να τα διαβάζω σε πολλές μεταφράσεις. Έτσι συγκρίνω και τελικά επιλέγω και κρατάω αυτήν που μου πάει.
Φιλιά!
Ώστε "θεός σου" ο θείος, ε;
μπες δες το post μου να αφρίσεις, λοιπόν, που δε μπόρεσες να ήσουν εκεί! Κι αύριο, Τετάρτη, γίνεται η παρουσίαση του καινούργιου άλμπουμ του- αυτού που κόβεις φλέβα- μα, δεν θα πάω. Έχουμε αφενός τις Ποιητικές Ανιχνεύσεις του Παγουλάτου στο Nosotros και αφετέρου νοστάλγησα την πανουσική ρήση "Όχι άλλο Νταλάρα..." κλπ. κλπ.
BOSKO
Καλά σου Μπόσκο! Στα καλύτερα δεν μας καλείς! Ήσουνα παρέα με τον θεό και δεν είπες λέξη; :))))))))
Γελάω και μόνο που σκέφτομαι τις ξινισμένες φάτσες που θα βλέπουν τις φωτό που ανέβασες και θα σε κράξουν πάλι απ' τα ερτζιανά, εσένα και την κλίκα σου μέσα! :))))
Νοστάλγησες την πανουσική σαχλαμάρα; Σιγά που έπηξες στον πολύ Νταλάρα! Γιατί πού τον άκουσες;
Πάντως, σοβαρά μιλάω, εκτός από το ότι σέβομαι το περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, θα ήθελα να ακούσω από σένα και τη Λένα, στο ντιβάνι του δισκαναλυτή, κριτική για το νέο σιντί του Νταλάρα.
Και πρόσεχε, γιατί αν δεν είσαι καλό παιδί, θα φωνάξω τη Μυτιληναίου! :Ρ
Κι επίσης δεν θες να γίνεις Απέργης, να δεις τον Θεό με τις δερματινιές, μπαρούτι να σε ψάχνει!
Αν προλάβω αύριο θα έρθω... ξέρεις.
Tον είδα το καλοκαίρι στη Χαλκιδική.
Αν κανείς σκεφτεί την ηλικία του, τη διάρκεια της καριέρας του και τη φρεσκάδα που έχει ακόμα η φωνή του, πραγματικά αισθάνεται την ανάγκη να του σφίξει το χέρι και να τον ευχαριστήσει για την προσφορά του.
Είναι όμως βέβαιο, πως αν είσαι τόσα χρόνια στους κορυφαίους τραγουδιστές της πατρίδας σου, σίγουρα....ενοχλείς.
Τώρα το ερώτημα. Τον αποδέχεσαι πρεσβύωπα σε όλα;
Οχι φυσικά. Ομως απο το 75 μέχρι σήμερα τον είδα 8-10 φορές, και κάθε φορά είχα την αίσθηση ότι τα δίνει όλα στη σκηνή σαν άριστος επαγγελματίας. Επίσης δεν ξέρω πολλούς Ελληνες απο 40 εως 70 ετών να μήν έχουν σιγοψιθυρίσει έστω ένα τραγούδι του όλα αυτά τα χρόνια.
Φιλιά και πολλές ευχές στη μπλογκοκυρά μας και στους αναγνώστες της. Καλές γιορτές.
Πρεσβύωψ
Πρεσβύωψ
Επιτέλους ένας φυσιολογικός άνθρωπος! χαχαχαχαχαχα
Να 'σαι καλά Γιάννη μου! Πολύ χαίρομαι που είσαι αντικειμενικός και κυρίως που ξέρεις να σέβεσαι και να εκτιμάς την προσφορά ανθρώπων, που έχουν χαρίσει σε όλους μας κομμάτια από την ψυχή τους.
Και έχουμε αρκετούς στην Ελλάδα τέτοιους. Και με τη λογική αυτή θα έπρεπε να κρίνονται για το σύνολο της προσφοράς τους και μόνο.
Κι εγώ δεν συμφωνώ με πολλά που έχει πει ή κάνει ο Μίκης, αυτό δε σημαίνει ότι δεν τον αγαπάω ή ότι δεν εκτιμώ το τεράστιο έργο του, την προσφορά του στον τόπο και σε όλους μας.
Ο καημένος ο Νταλάρας, αν είχε πει έστω μια ατάκα σαν αυτές του Μίκη θα είχαν πέσει πάνω του να τον φάνε. Είναι απίστευτο το πόσο τον περιμένουν με το δάχτυλο στη σκανδάλη. :)
Καλές γιορτές και σε σένα!
Πολλά φιλιά!
Μπράβο βρε παιδί μου, μπράβο βρε κούκλα μου και να μου συγχωρεθεί η ανιδιοτελής οικειότης! Δεν τριγυρίζω ακριβώς στα blogs πλέον, τριγυρίζω όμως έξω και πάντα μ' ενοχλούσε το μένος κατά του Νταλαράκου - πάλι να μου συγχωρεθεί η οικειότης. Είναι "συγγενής" βλέπεις...
Εδώ βρίσκω κάποιαν που ανερυθρίαστα και εμπαθώς αγαπά - κι αυτό μόλις μου ήρκεσε για ωραιότερη βραδιά.
Εξαιρετικό και το ιστολόγιό σας!
Να 'σαι καλά Ηλία! :)
Χαίρομαι πολύ που υπάρχουν ακόμα αντικειμενικοί άνθρωποι, χωρίς παρωπίδες προσωπικών συμπλεγμάτων και εμπαθειών. Δεν γίνεται να αναγνωρίζεται η προσφορά και η ποιότητα Νταλάρα διεθνώς και στην έντεχνη(;) παρέα της Αθήνας που θεωρεί cult τον Τζιμάκο ή τον Καζαντζίδη, να ντρέπονται οι άνθρωποι να πουν ότι τους αρέσει.
Έχω δώσει απίστευτες μάχες στα φόρα, στα μπλογκς, στο φέιςμπουκ, παντού... υπερασπιζόμενη το δίκιο, την ποιότητα, την μοναδικότητα και την προσφορά Νταλάρα.
Χάρηκα που βρεθήκαμε και που έγραψες!
Ξέρεις, καλή μου, για μένα δεν είναι καν θέμα αντικειμενικότητας. Αφού κάποιος σ' ακουμπά, πάει τελείωσε. Αφοσίωση, είναι φίλος, ότι κάνει ξέρεις από που έρχεται, το αγαπάς. Όσοι δεν το 'νοιωσαν ποτέ αυτό, κάνουν κριτική. Γι' αυτό εγώ έπαψα πια εντελώς να συμμετέχω σε τέτοιου τύπου "συζητήσεις" μπας και πείσω/παροτρύνω κάποιον να αισθανθεί. (Συμφωνώ πάντως με όσα περί "παρεούλας" γράφεις.)
Είδα εδώ εσένα σήμερα κι ευχαριστήθηκα. Απλά και γεμάτα.
Την καλησπέρα μου ξανά.
Δημοσίευση σχολίου