Carlos Cano: María la Portuguesa και ο θρύλος για τη μυστηριώδη γυναίκα που ενέπνευσε το τραγούδι...

Carlos Cano και María Dolores Pradera

María la Portuguesa

(Carlos Cano)

En las noches de luna y clavel,
de Ayamonte hasta Villarreal,
sin rumbo por el río,
entre suspiros,
una canción viene y va,
que la canta María
al querer de un andaluz.
María es la alegría
y es la agonía
que tiene el Sur,
que conoció a ese hombre
en una noche
de vino verde y calor
y entre palmas y fandangos
la fue enredando,
le trastornó el corazón.
Y en las playas de isla
se perdieron los dos.
Donde rompen las olas
besó su boca
y se entregó.

¡Ay, María la Portuguesa!
Desde Ayamonte hasta Faro
se oye este fado
por las tabernas,
donde bebe 'vinho' amargo.
¿Por qué canta con tristeza?
¿Por qué esos ojos cerrados?
Por un amor desgraciado.
Por eso canta, por eso pena.

Fado
porque me faltan sus ojos.
Fado
porque me falta su boca.
Fado
porque se fue por el río.
Fado
porque se fue con la sombra.

Dicen que fue el "te quiero"
de un marinero
razón de su padecer,
que una noche en los barcos
de contrabando
pa'l langostino se fue.
Y en las sombras del río
un disparo sonó
y de aquel sufrimiento
nació el lamento
de esta canción.

Στις 5 Ιανουαρίου του 1985, ο Χουάν Φλόρες ετών 35, πυροβολήθηκε από έναν "φύλακα" Πορτογάλο, κάποιον Nunes, στην ακτή του Marin Castro (Πορτογαλία), κατηγορούμενος για παράνομη αλιεία, και κανείς δεν ξέρει ακριβώς τον λόγο «που εκτελέστηκε στα δύο μέτρα», σύμφωνα με όσα κατέθεσαν οι μάρτυρες στη δίκη.

Όταν πέθανε ο ψαράς, αναπτύχθηκε γύρω του ένας θρύλος και ο Carlos Cano έγραψε το τραγούδι που έμελε να γίνει θρύλος ακόμα μεγαλύτερος, τη María La Portuguesa, το τραγούδι, το fado, που αφηγείται μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σε ένα ναύτη που πυροβολήθηκε και τη Μαρία, μια μυστηριώδη Πορτογαλίδα γυναίκα.

Η ταυτότητα της γυναίκας έχει κρατηθεί μυστική για χρόνια, και κανείς δεν ξέρει αν ήξεραν πραγματικά στην Πορτογαλία για την Μαρία και τον Χουάν Φλόρες, αλλά υπάρχουν λεπτομέρειες για το θάνατό του που και για την ίδια την οικογένειά του δεν είναι ακόμη σαφείς.

Ο Manuel Flores, ο αδελφός του, διατηρεί όλα τα αποκόμματα εφημερίδων της εποχής, και εφιστά ιδιαίτερα την προσοχή σε μια φωτογραφία που δείχνει μια γυναίκα περίπου 45 ετών με ένα στεφάνι δίπλα από το φέρετρο του το οποίο μεταφέρθηκε στο νεκροταφείο του Ayamonte .

"Ξέρουμε ακριβώς το όνομά της, ήταν η Μαρία, αλλά δεν ξέρουμε ποια ακριβώς ήταν η σχέση που είχε με τον αδελφό μου, ή γιατί έμεινε δίπλα στο φέρετρό του όλη τη νύχτα", δήλωσε ο Manuel.

Επιπλέον, συμπλήρωσε ο Manuel, πριν από 25 χρόνια ο μόνος τρόπος για να ταξιδεύουμε μεταξύ Ayamonte και Castro Marin ήταν ένα πλοίο, το οποίο χρησιμοποιήθηκε μόνο για να μεταφέρουν τη σωρό του αδελφού μου και η μυστηριώδης Μαρία ήθελε να επιβιβαστεί αλλά η οικογένεια μου την εμπόδισε. Όταν όμως το πλοίο με τη σωρό έφθασε στο λιμάνι του Ayamonte, αυτή ήδη περίμενε εκεί.

«Μερικές φορές θεωρούμε ότι το τραγούδι δεν έχει να κάνει με τον αδελφό μου, αλλά είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πολλά πράγματα που συνέβησαν», δήλωσε ο Μανουέλ.

Ο Μανουέλ ο αδελφός του νεκρού ψαρά που είναι ιδιοκτήτης μπαρ, φυλάει σαν χρυσάφι τυλιγμένο σ' ένα ύφασμα ένα κάδρο που του έδωσε ο ίδιος ο Carlos Cano, με τους αυθεντικούς στίχους του τραγουδιού, ο ίδιος ο Γραναδίνος τραγουδιστής, που πήγε σε μία από τις επισκέψεις του στην πόλη προκειμένου να συμμετάσχει στο τοπικό Φεστιβάλ Μουσικής.

Μισό θρύλος μισό πραγματικότητα, η αλήθεια είναι ότι Χουάν Φλόρες άφησε χήρα και δύο κόρες ηλικίας 4 και 8 ετών. Τα κορίτσια δε, το μόνο που πήραν από την πορτογαλική κυβέρνηση ήταν μια αποζημίωση από 200.000 πεσέτες, πολύ κάτω από τα δύο εκατομμύρια που ισχυρίστηκαν ότι τους έδωσαν στη δίκη.

Το τραγούδι αυτό υπήρξε μια ανεκτίμητη διαφήμιση για το Ayamonte, μία πόλη 21.000 κατοίκων που αποκαλείται «Πόρτα της Ισπανίας» και είναι το νοτιοδυτικό άκρο της χερσονήσου.

Ο δήμαρχός του, Antonio Rodriguez, είναι περήφανος για τη δημοσιότητα που έχει φέρει στον τόπο του: "Είναι ανεκτίμητο το όφελος του Ayamonte, για το πλήθος των ανθρώπων που έχουν αποφασίσει να έρθουν εδώ για το τραγούδι, ή που αποφάσισαν λόγω της ιστορίας αυτής να επισκεφτούν τα μέρη που αναφέρονται στο τραγούδι.

Ένας δημοτικός σύμβουλος διηγείται ως ανέκδοτο ότι ο πρώην δήμαρχος, Isaías Pérez Saldaña, που ήταν Υπουργός της Κυβέρνησης της Ανδαλουσίας, έγινε δεκτός σε κάποια χωριά με το τραγούδι του Carlos Cano, ένα είδος ανεπίσημου ύμνου του Ayamonte.

Η γυναίκα που θεωρείται ότι ήταν η Μαρία η Πορτογαλίδα, η María la Portuguesa