Από τον Oυρανό χωρίς διαβατήριο
Τη γλώσσα της ποίησης την έμαθα
απ' τ' άστρα, απ' τα πουλιά, απ' τα φύλλα
κι απ' τους πλανόδιους τροχιστές.
* * *
Καλύπτω τις τρύπες
με φεγγάρι, με ποιήματα
ή με τα φιλιά σου.
* * *
Εγώ κοιμάμαι.
Οι λέξεις αγρυπνούν
Σχηματίζουν στον ύπνο μου
πουλιά και δέντρα.
Ξυπνώ
Ούτε πουλί ούτε δέντρο.
* * *
Όλα μου τα ταξίδια εσύ.
Όλες μου οι θάλασσες εσύ.
Όλα μου τα ναυάγια εσύ.
Όταν σε συλλογιέμαι
ένας άνεμος με παίρνει
μαζί με το κρεβάτι μου
χωρίς πυξίδα, χωρίς τιμόνι, χωρίς πανί.
Φερεϊντούν Φαριάντ
Πηγή: Από το εξαιρετικό αφιέρωμα στο Ταξιδεύοντας
%20(1).png)
.jpg)
2 σχόλια:
Ομολογώ ότι το πρωί τον άκουσα για πρώτη φορά. Παράλειψη.
Πολύς κόσμος δεν τον ήξερε. Σεμνός άνθρωπος δεν ήταν των φώτων... Ενώ η ποίησή του ήταν φως, όπως το πνεύμα κι η ψυχή του!
Δημοσίευση σχολίου