Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Πάρε τα πρέπει σου αγκαλιά φύγε μη χάνεις ώρα εγώ τα θέλω μου αγαπώ κι ας με πονούνε τώρα





Ύπνο δε βρίχνω κάθε αργά* η κλίνη μου με λιώνει
κι ήρθα να γίνω αγάπη μου του κήπου σου τ' αηδόνι

Θε μου και κάμε μια φορά τσ' αγάπης να ξεχάσω
να πέσω ν' αποκοιμηθώ τον ύπνο να χορτάσω

Κομμάτιασέ μου την καρδιά δε σου παραπονούμαι
και τα κομμάτια θα γενούν καρδιές να σ' αγαπούνε.

Κομμάτια να με κάνουνε για τη δικιά σου αγάπη
θα ζήσει και θα σ' αγαπά το κάθε μου κομμάτι

Κομμάτια να γενεί η καρδιά χιλιάδες να σκορπίσει
κάθε κομμάτι θα γενεί καρδιά να σ' αγαπήσει

Εσύ δεν πρέπει ν' αγαπάς γιατί καρδιά δεν έχεις
σαν πεταλούδα τσ' Άνοιξης όπου σ' αρέσει τρέχεις

Θα τηνε βγάλω να βάλω μαύρο βράχο
για να μπορώ κι εγώ καρδιά σαν τη δικιά σου νά 'χω

Για σένα κάνω όνειρα, όνειρα ας μη γίνουν
με φτάνει που προσπάθησα όνειρα να μη μείνουν

Πάρε τα πρέπει σου αγκαλιά φύγε μη χάνεις ώρα
εγώ τα θέλω μου αγαπώ κι ας με πονούνε τώρα
*αργά=νύχτα

2 σχόλια:

magiakofski είπε...

Πολύ καλό...
«να μην προδίδεις την επιθυμία σου»
κι ας μένεις μόνος

Emelia είπε...

Αθάνατοι λαϊκοί μελωδοί! Τα όνειρα δεν πρέπει να προδίδονται ποτέ!Στο ταξίδι τους ως την πραγματικότητα πάντα αλλάζουν αλλά αξίζει η διαδρομή!