...και άλλαξε με τράνταγμα την ύπαρξή μου: έδωσα την έγκρισή μου στην αγνή εξέγερση.

Η Θάλασσα

Χρειάζομαι τη θάλασσα γιατί με διδάσκει:
δεν ξέρω αν μαθαίνω μουσική ή συνείδηση:
Δεν ξέρω αν είναι μόνο κύμα ή ύπαρξη βαθιά
ή απλά βραχνή φωνή ή εκθαμβωτική εικασία
από ψάρια και καράβια.
Γεγονός είναι ότι ακόμα κι όταν κοιμάμαι
με κάποιο τρόπο μαγνητικό κυκλοφορώ
στο πανεπιστήμιο της φουσκοθαλασσιάς.
Δεν είναι μόνο τα θρυμματισμένα κοχύλια,
λες και κάποιος τρεμάμενος πλανήτης
να συμμετείχε σε αργό θάνατο,
όχι, από το θραύσμα ξαναχτίζω τη μέρα,
από μια ριπή αλατιού τον σταλακτίτη,
και από μια κουταλιά τον πελώριο Θεό.

Αυτό που κάποτε μου δίδαξε το φυλάω! Είναι ο αέρας,
ο αδιάκοπος άνεμος, το νερό και η άμμος.

Φαίνεται λίγο για τον νέο άνθρωπο
που ήρθε εδώ να ζήσει με τις πυρκαγιές του,
και χωρίς αμφιβολία ο παλμός που ανέβαινε
και κατέβαινε στην άβυσσο του,
το κρύο του γαλάζιου που έτριζε,
η κατάρρευση του άστρου,
το τρυφερό ξεδίπλωμα του κύματος
κατασπαταλώντας χιόνι με τον αφρό,
η ήρεμη δύναμη, εκεί, αποφασιστική
σαν ένας θρόνος από πέτρα στο βυθό,
αντικατέστησε τον περίβολο στον οποίο μεγάλωναν
η επίμονη θλίψη, συσσωρεύοντας λήθη,
και άλλαξε με τράνταγμα την ύπαρξή μου:
έδωσα την έγκρισή μου στην αγνή εξέγερση.

Pablo Neruda
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη