Τ' αγαπημένα απ' τη Ρωσία...Andrei Rublyov

Ρωσία

1. Αντρέι Ταρκόφσκι (Andrei Tarkovsky), από τους καλύτερους σκηνοθέτες - ποιητές όλων των εποχών κατά την ταπεινή μου άποψη. Θεωρώ ότι όλες του οι ταινίες είναι κινηματογραφική ποίηση με αποκορύφωμα το Αντρέι Ρουμπλιόφ (Andrei Rublyov, 1969) και τη Θυσία (Offret, 1986).

Έχουν γραφτεί τόσα για τον Ταρκόφσκι, από Έλληνες και ξένους σινεφίλ, που ότι κι αν προσθέσω θα είναι επανάληψη.

Αντρέι Ρουμπλιόφ

Υπενθυμίζω την υπόθεση του Αντρέι Ρουμπλιόφ, της οποίας το σενάριο έγινε με τη συνεργασία του Κοντσαλόφσκι (Andrei Konchalovsky), αδερφού του Μιχάλκοφ. Με πρόσχημα την ασκητική ζωή του Αντρέι Ρουμπλιόφ, ενός μοναχού του 15ου αιώνα, του οποίου οι εικόνες συγκαταλέγονται στις ωραιότερες που έχει ποτέ ζωγραφίσει ανθρώπινο χέρι, η ταινία αναφέρεται στις σχέσεις ανθρώπου-Θεού, στον ρόλο του καλλιτέχνη, στην σχέση του με τη φύση, με το λαό, με τη χώρα του, την αγωνία του για τη δημιουργία και όλα αυτά δοσμένα τόσο ποιητικά, όσο ελάχιστες φορές μπόρεσαν να καταγραφούν έτσι από σκηνοθέτη. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο αφού η ποίηση έρεε στο αίμα του γιου του μεγάλου Ρώσου ποιητή, Αρσένι Ταρκόφσκι.

Η Θυσία

Οι τελευταίες ώρες πριν το πυρηνικό ολοκαύτωμα. Ο κόσμος σε λίγες ώρες θα αφανιστεί. Ο Αλεξάντερ γιορτάζει με την οικογένειά του και τους φίλους του τα γενέθλιά του, όταν μαθαίνει αυτά τα τρομακτικά νέα στην τηλεόραση.

Κάνει τότε ένα τάμα στο Θεό, να θυσιάσει ό,τι είναι πολύτιμο γι` αυτόν, αρκεί να αποτραπεί η ολική καταστροφή. Όταν ξυπνάει το άλλο πρωί η ζωή έχει βρει και πάλι τους κανονικούς της ρυθμούς. Φαίνεται ότι η ευχή του εισακούστηκε. Τώρα, όμως, πρέπει και αυτός με τη σειρά του να τηρήσει τη συμφωνία με το Θεό και να αρχίσει να θυσιάζει όλα όσα λάτρεψε περισσότερο σ` αυτή τη ζωή... Το κύκνειο άσμα του μεγάλου οραματιστή σκηνοθέτη Αντρέι Ταρκόφσκι, σε συνεργασία με τον μόνιμο συνεργάτη του Ι. Μπέργκμαν.

Το αποτέλεσμα είναι μία κορυφαία εικαστική και διανοητική απόλαυση, στην πιο ολοκληρωμένη ταινία του μεγάλου δημιουργού...την οποία και μόλις που πρόλαβε να χαρεί, αφού πέθανε μετά από λίγο.

Μέγα Βραβείο Επιτροπής, Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής, και Βραβείο FIPRESCI στο Φεστιβάλ Καννών.