Να τεθεί στο αρχείο!

Στις 30 Μαρτίου του 1840, η Μαντώ υποβάλλει στο βασιλιά Όθωνα αναφορά με την οποία ζητά ηθική και οικονομική αναγνώριση της μεγάλης της προσφοράς.

Υπενθυμίζω ότι η Μαντώ, μόλις άρχισε ο αγώνας πήγε στη Μύκονο όπου εξόπλισε με δικά της χρήματα δύο πλοία, με τα οποία καταδίωξε η ίδια τους πειρατές που σάρωναν εκείνη την εποχή τη θαλάσσια περιοχή της Μυκόνου. Αργότερα δημιούργησε στόλο από έξι πλοία και συγκρότησε σώμα πεζικού που αποτελούνταν από 16 λόχους των πενήντα ανδρών και πήρε μέρος στην επιχείρηση της Καρύστου καθώς και στις μάχες του Πηλίου, της Φθιώτιδας και της Λειβαδιάς. Επέστρεψε κατόπιν στη Μύκονο και ασχολήθηκε με τη τροφοδοσία του ναυτικού αγώνα και τη συγγραφή των απομνημονευμάτων της.

Μετά από χρόνια η αναφορά της ανακαλύπτεται από τον ιστοριοδίφη Γ. Βλαχογιάννη σε κάποιο μπακάλικο, μαζί με άλλα χαρτιά περιτυλίγματος! Έφερε, γραμμένη στα γερμανικά, πιθανώς από το χέρι του βασιλιά, την ένδειξη: « Να τεθεί στο αρχείο! »

Όταν έληξε η επανάσταση εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο. Της απονεμήθηκε από τον Καποδίστρια ο βαθμός της αντιστρατήγου και σπίτι για να μείνει. Όμως έπεσε κι αυτή θύμα του Κωλέτη, όπως και ο Κολοκοτρώνης και ο Πλαπούτας, ο οποίος Κωλέτης την έδιωξε από το Ναύπλιο και πεντάφτωχη επέστρεψε στην Πάρο.

Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, μετά την επιστροφή της από την Αθήνα στην Πάρο, προσβάλλεται από τυφοειδή πυρετό και πεθαίνει σε συγγενικό της σπίτι σε ηλικία σαράντα τριών ετών! Ναι, 43! Η γυναίκα που αγάπησε την Ελλάδα και τον Δημήτριο Υψηλάντη περισσότερο απ' οτιδήποτε στη ζωή της, που θυσίασε τα πάντα στον αγώνα, η πολύγλωσση αρχοντοπούλα, πεθαίνει μόνη και φτωχιά στα 43 της χρόνια!