Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2007

Ανελέητη παραφροσύνη να αγαπήσεις μια σκιά. Η σκιά δεν πεθαίνει. Κι ο έρωτάς μου αγκαλιάζει μόνο αυτό που ρέει όπως η λάβα της κόλασης


Alejandra Pizarnik
Φωτό: Ana Teresa Ortega


Οι χαμένες περιπέτειες


Γιορτή στο κενό


Όπως ο άνεμος χωρίς φτερά κλειδωμένος στα μάτια μου

είναι το κάλεσμα του θανάτου.
Μόνο ένας άγγελος θα με ενώσει με τον ήλιο.
Όπου ο άγγελος,
όπου η λέξη του.


Ω για να διαπεράσει με το κρασί την απαλή ανάγκη της ύπαρξης.



Η έλλειψη


Εγώ δεν ξέρω για πουλιά,

δεν γνωρίζω την ιστορία της φωτιάς.
Αλλά πιστεύω ότι η μοναξιά μου θα έπρεπε να έχει φτερά.


Εξορία


στον Raul Gustavo Aguirre


Αυτή η μανία να με ξέρουν άγγελο,

χωρίς ηλικία,
χωρίς θάνατο που να τον ζήσω,
χωρίς συμπόνια για τ' όνομά μου
ούτε για τα κόκαλά μου που κλαίνε περιπλανώμενα.

Και ποιος δεν έχει μια αγάπη;

Και ποιος δε χαίρεται ανάμεσα στις παπαρούνες;
Και ποιος δεν έχει μια φωτιά να κουρνιάσει, ένα θάνατο,
ένα φόβο, κάτι φρικτό,
ακόμα κι αν είναι με πούπουλα,
ακόμα κι αν είναι με χαμόγελα;

Ανελέητη παραφροσύνη να αγαπήσεις μια σκιά.

Η σκιά δεν πεθαίνει.
Κι ο έρωτάς μου
αγκαλιάζει μόνο αυτό που ρέει
όπως η λάβα της κόλασης:
ένα σιωπηλό σπίτι,
φαντάσματα σε γλυκιά διέγερση,
ιερείς αφρού,
και πάνω απ' όλα άγγελοι,
όμορφοι άγγελοι σαν μαχαίρια
που ανυψώνονται τη νύχτα
και ρημάζουν την ελπίδα.


Η μοναδική πληγή


Ποιό πεσμένο κτήνος κατάπληκτο

σέρνεται από το αίμα μου
και θέλει να σωθεί;

Εδώ είναι το δύσκολο:

να περπατήσει στους δρόμους
και να ορίσει τον ουρανό ή τη γη.


Alejandra Pizarnik

Μετ. Μαριάννα Τζανάκη




Alejandra Pizarnik


Alejandra Pizarnik γεννήθηκε στο Buenos Aires, στις 29 Απριλίου του 1936, σε μια οικογένεια μεταναστών της ανατολικής Ευρώπης. Σπούδασε Φιλοσοφία και Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Buenos Aires και αργότερα ζωγραφική με τον Juan Batlle Planas. Ανάμεσα στο 1960 και 1964, η Pizarnik έζησε στο Παρίσι όπου εργάστηκε για το περιοδικό "Cuadernos" και κάποιες γαλλικές εκδόσεις, δημοσίευσε ποιήματα και κριτικές σε διάφορα ημερολόγια, μετάφρασε Antonin Artaud, Henri Michaux, Aime Cesaire, e Yves Bonnefoy και σπούδασε Ιστορία της Θρησκείας γαλλική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης. Μετά, κατά την επιστροφή της στο Buenos Aires, η Pizarnik εξέδωσε τις τρεις κυριότερες ποιητικές συλλογές της, "Los trabajos y las noches", "Extracciοn de la piedra de locura" y "El infierno musical", καθώς και την εργασία της στην πρόζα "La condesa sangrienta". En 1969 έλαβε μια υποτροφία Guggenheim, και το 1971 μία Fullbright. Στις 25 Σεπτέμβρη του 1972 κι ενώ περνούσε ένα Σαββατοκύριακο έξω από την ψυχιατρική κλινική, στην οποία ζούσε ως εσωτερική ασθενής, η Pizarnik αυτοκτόνησε, παίρνοντας υπερβολική δόση ναρκωτικών.

14 σχόλια:

μαριάννα είπε...

!!!!!!!
Καλημέρα!

Vrakas Kostas είπε...

"Ανελέητη παραφροσύνη να αγαπήσεις μια σκιά. Η σκιά δεν πεθαίνει!!!
....................................
Και οσο και να την..κυνηγας..δεν τη ..φθανεις!!Την ΣΚΙΑ!!
Καλημερα Μαριαννα!!!

cropper είπε...

Α, αυτή η Αλεχάντρα πολύ μ' άρεσε. Άσχετος είμαι, αλλά αυτή μου παραήταν άγνωστη. Και παραήταν καλή.

Και λυπημένη. Ίσως επειδή η μοναξιά της δεν είχε φτερά. Κρίμα, όλες οι καλές μοναξιές απ' τα φτερά τους κρέμονται.

Και πέθανε, κρίμα κι αυτό. Κουβαλούσε φαίνεται, εκτός απ' τα δικά της, κι όλο το βάρος των ρωσοεβραίων γονιών, που μετανάστευσαν στην Αργεντινή. Εκεί την γέννησαν, εκεί πέθανε, αφού πρόλαβε να γράψει τέτοια ποιήματα και να μάθει να ζωγραφίζει κάτι υπερ-ρεαλιστικούς πίνακες. Πρόλαβε, ωστόσο, να περάσει 4 χρονάκια στην πόλη του φωτός. Α, πολύ της άρεσε το Παρίσι. Γνωρίστηκε μ' ένα σωρό άξιους γραμματιζούμενους και καλλιτέχνες, όπως οι Antonin Artaud, André Pieyre de Mandiargues, Francisco Farreras Valentí, Julio Cortázar, Octavio Paz, αλλά γύρισε στο Μπουένος Άιρες, γιατί οικονομικά δεν τά 'βγαζε πέρα. Τόσο μικρή και πρόλαβε ν' ασχοληθεί με αρκετά. Μέχρι και το βραβείο "του καλλίτερου βιβλίου ποίησης" πήρε για το βιβλίο της "Los trabajos y las noches". Ίσως αυτές οι δουλειές κι οι νύχτες να φταίνε που έφυγε νωρίς, στα 33 της, το 1972, παίρνοντας, μάλλον, υπερβολική δόση λύπης.

Τώρα σίγουρα έχει φτερά. Τα κατάφερε κι άγγελος έγινε.


Έψαξα και τα βρήκα, γιατί αυτό το κορίτσι, τη νεκρική Alejandra, έπρεπε, ρε γαμώτο, να το είχα γνωρίσει. Είχα περίσσευμα φτερών, ανέκαθεν.

Γειά σας.

cropper είπε...

Άντε τώρα. Εγώ έγραφα μια ώρα σχόλιο κι εσύ πρόλαβες να τα περάσεις μπροστά στο ποστ.

μαριάννα είπε...

@ vrakas kostas

Καλημέρα Κώστα μου!
Αααααχ! Αυτές οι σκιές των ερώτων!!!
Απίστευτος στίχος!!!
Όποιος έχει αγαπήσει μια σκιά ξέρει... ξέρει τι σημαίνει ανελέητη παραφροσύνη! ;)

μαριάννα είπε...

@ cropper

Κωστή μου αγαπημένε! Ευχαριστώ πάρα πολύ για τα στοιχεία που έγραψες. Θα τα συμπληρώσω και στους Εκφραστές.
Λοιπόν άκου. Χθες βράδυ ο τρελάρας που τσακωνόμουν στο προηγούμενο ποίημα, ο οποίος είναι αυτός που με έμπασε στην ισπανική μετάφραση, ωθώντας με, κυριολεκτικά με κλωτσιές και βρισοκοπίδι, το οποίο έχουμε ανταλλάξει δημόσια και ιδιωτικά, άπειρες φορές, γιατί τον ξέρω πολλά χρόνια. Αυτός ο τύπος λοιπόν, όπου είναι από τους ανθρώπους που μου προκαλεί τα πιο αντιφατικά συναισθήματα, από το να κλάψω νιώθωντάς την προστατευτική ματιά του να με παρακολουθεί με αγάπη, μέχρι να τον πλακώσω στο ξύλο για τον τρόπο που μιλάει. Του χρωστάω πολλά, αλλά τα έχω ξεπληρώσει με αίμα. Ότι καλό μου έχει εκμαιεύσει, μου το έχει εκμαιεύσει οδυνηρά.
Μένω στα καλά του όμως, αναγνωρίζοντας ότι όλοι οι χαρισματικοί και οι προικισμένοι άνθρωποι, κουβαλάνε τρέλα με τα κιλά.
Χθες λοιπόν, μετά το σκυλοφάγωμα, το μεταφραστικό, μου σύστησε να μεταφράσω την Αλεχάντρα Πιθαρνίκ και γενικά μου έδωσε πολλές και χρησιμότατες συμβουλές και μου έδωσε φτερά, γιατί όταν αυτός ασχολείται ακόμα και βρίζοντας, σημαίνει ότι κάτιτις βρίσκει. Σε καμιά κρίση καλοσύνης, σπανιότατη, :) μου το λέει.
Έψαξα λοιπόν και βρήκα στο νετ και πάλι αναγκαστικά, αφού τα βιβλία στα ισπανικά πρέπει να τα πάρεις από Ισπανία ή από Αργεντινή, την ποίηση της Αλεχάντρα και διαβάζοντάς την, ξετρελάθηκα! Κυριολεκτικά! Η γυναίκα μου πάει πάρα πολύ... προσωπικά. Μου πάει το γράψιμό της τραγικά... :)
Επικέντρωσες κι εσύ ακριβώς στον στίχο που κι εγώ έπαθα πλάκα.

Αλλά πιστεύω ότι η μοναξιά μου θα έπρεπε να έχει φτερά.

Όπως και σε αυτόν που έβαλα τίτλο που ανέφερε ο Κώστας πιο πάνω.
Έτσι λοιπόν, έμεινα ως τις πέντε καταγοητευμένη, να μεταφράζω και δεν άντεχα να γράψω στοιχεία γι αυτήν. Τα γράψαμε ταυτόχρονα. :)

Πέρασα ξημερώματα από το μπαράκι σου και διάβασα το υπέροχο ποστ σου, αλλά δεν ήθελα να απαντήσω βιαστικά.
Τελικά μου φαίνεται θα εξελιχθεί σε λογοτεχνικό μπαράκι και θα την καταγραφούμε...

Φιλιά! Κι ευχαριστώ! :)

artois είπε...

Οι ποιητές της "Έλξης των Ομωνύμων", λοιπόν, έχουν την τιμητική τους στο blog σου. Χαίρομαι που σου άρεσε το βιβλίο.

Και είναι καλό που αυτή τη φορά είναι μια από τις γυναίκες ποιήτριες αυτής της ανθολογίας. Αρκετά με τους κυρίους...

ATHENA είπε...

ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΣΤΙΧΟ ΚΕΝΤΡΑΡΑΜΕ

ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟΣ ...

ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΙΔΑ ΟΤΙ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΒΙΟΥς ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΥΣ, ΕΝΑΜΙΣΥ ΜΗΝΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ. ΧΡΥΣΗ ΝΙΟΤΗ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΘΑΝΟ ΝΑ ΠΙΝΑΝ ΤΑ ΚΟΝΙΑΚΑΚΙΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΔΙΠΛΑΝΑ ΤΡΑΠΕΖΙΑ ΣΤΟ ΚΑΦΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΟΥ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟΥ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΓΓΙΧΤΗΚΑΝ ΚΙ ΟΙ ΑΓΚΩΝΕΣ ΤΟΥΣ...

Η ΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΔΙΚΙΑΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ, ΠΙΟ ΛΥΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΡΜΗΤΙΚΗ ΓΕΜΑΤΗ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΥΣ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΡΚΕΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟΥς,
ΑΡΚΕΤΟΥς ΚΑΘΟΛΟΥ,ΠΟΥ ΣΥΧΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΥΗΜΕΝΟΥς ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΜΠΑΝΑΛ ΙΣΤΟΡΙΑ...

ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΡΑΦΟΥΝ

ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΚΙΑΣ ΜΟΥ Η ΖΩΗ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΚΑΠΟΥ ΤΟ 1974-75-76 ΑΛΛΟ ΑΝ ΠΡΟΛΑΒΕ ΤΟ ΓΥΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΧΙΛΙΕΤΙΑΣ, ΣΑΝ ΑΛΛΗ ΕΖΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΟς ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 70. ΑΠΟ ΤΑ 40 Ως ΤΑ 63ΜΙΣΥ ΠΟΥ ΗΡΘΕ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

ΝΑ΄ΣΑΙ ΚΑΛΑ ΓΗΤΕΥΤΡΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΜΕΤΑΦΡΑΖΕΙΣ !-)

μαριάννα είπε...

@ artois

Κοίτα να δεις πλάκα. Τυχαίο εντελώς είναι. Το βιβλίο του Κούπα, ίσα που πρόλαβα να το ξεφυλλίσω. Δε θυμόμουν καν το όνομα της Αλεχάντρα.
Και δεν την ήξερα καν. Μου την πρότεινε εχθές το βράδυ ο φίλος που κοντράραμε. Και με το που τη διάβασα έπαθα πλάκα και έκανα αμέσως τη μετάφραση.
Σύμπτωση είναι τώρα που κι αυτή είναι στο βιβλίο της ομοερωτικής ποίησης; Όχι σαφώς. Απλά οι άνθρωποι είχαν πάθος... και βγαίνει στους στίχους τους.
Σωστό κι αυτό με τις κυρίες. Για να πιάσουμε μερικά θηλυκά της Τέχνης... που σκίζουν! ;)

μαριάννα είπε...

@ ATHENA

Δε φαντάζεσαι τη χαρά μου να ανακαλύπτω και να μαθαίνω ιστορίες σαν αυτή που μας είπες με τη μητέρα σου. Έχεις ποστάρει γι αυτήν; Ποιήματά της; Θέλουμε να μάθουμε έτσι Αθηνούλα; Αν έχεις κάνει κάποιο αφιέρωμα, δώσε μας το λινκ. Αν όχι, πρέπει να κάνεις. Αν χρειάζεσαι βοήθεια, μετά χαράς. Αλλά τέτοια μανούλα ποιήτρια πρέπει να τη μάθουμε ε;
Και δε φαντάζεσαι πόσο χαίρομαι να βλέπω νέους να ασχολούνται με την ποίηση και να τους συγκινεί!
Σε καμαρώνω βρε κορίτσι και για τη μαχητικότητά σου, να ξέρεις!

Φιλιά πολλά πολλά!

drunk tank είπε...

α ρε Μαριάννα θα με κάνεις να αρχίσω μαθήματα ισπανικών μου φαίνεται! και δεν έχω καθόλου χρόνο!!! ας πρόσεχα! αφού δεν το έκανα μικρός...
τότε που ήξερα μόνον τους βασικούς, όπως θεωρούσα!
τώρα ευτυχώς μας γνωρίζεις συνέχεια και άλλους, σου το έχω ξαναπεί, χαίρομαι που βρέθηκα εδώ.


υγ: σε ευχαριστώ για όσα μου είπες, καταλαβαίνεις. και τον περιμένω τον Καίσαρα...

Ανώνυμος είπε...

Σημερα το πρωι ακουσα στο ραδιοφωνο την εξης φραση που βρηκα ακαταμαχητη.Απο το βιλβιο 'Σενσο' του Δ.Δημητριου εκδ."'Ινδικτος":'Κανενας θεος δεν μπορει να σε αγαπησει οπως ενας ανθρωπος'.Ελπιζω να την θυμαμαι σωστα.Καλο μηνα!-ΑΤΠ-

μαριάννα είπε...

@ Κωνσταντίνος Π

Νά 'χα τα χρόνια σου! Αχ και να τα 'χα! Όχι ισπανικά θα άρχιζα... μη σου πω και κωπηλασία που λατρεύω, για πρωταθλητισμό! :) Από το πολύ κουπί που έχω τραβήξει στη ζωή μου...
Ξεκίνα βρε συ και μην το σκέφτεσαι καν!

Σε φιλώ

μαριάννα είπε...

@ -ΑΤΠ-

Πετάς σήμερα! ;)

Καλό μήνα! Και σ' ευχαριστώ που σκέφτηκες να το μοιραστείς μαζί μας!