Ανελέητη παραφροσύνη να αγαπήσεις μια σκιά. Η σκιά δεν πεθαίνει. Κι ο έρωτάς μου αγκαλιάζει μόνο αυτό που ρέει όπως η λάβα της κόλασης

Alejandra Pizarnik
Φωτό: Ana Teresa Ortega

Οι χαμένες περιπέτειες

Γιορτή στο κενό

Όπως ο άνεμος χωρίς φτερά κλειδωμένος στα μάτια μου
είναι το κάλεσμα του θανάτου.
Μόνο ένας άγγελος θα με ενώσει με τον ήλιο.
Όπου ο άγγελος,
όπου η λέξη του.


Ω για να διαπεράσει με το κρασί την απαλή ανάγκη της ύπαρξης.


Η έλλειψη

Εγώ δεν ξέρω για πουλιά,
δεν γνωρίζω την ιστορία της φωτιάς.
Αλλά πιστεύω ότι η μοναξιά μου θα έπρεπε να έχει φτερά.


Εξορία

στον Raul Gustavo Aguirre

Αυτή η μανία να με ξέρουν άγγελο,
χωρίς ηλικία,
χωρίς θάνατο που να τον ζήσω,
χωρίς συμπόνια για τ' όνομά μου
ούτε για τα κόκαλά μου που κλαίνε περιπλανώμενα.

Και ποιος δεν έχει μια αγάπη;
Και ποιος δε χαίρεται ανάμεσα στις παπαρούνες;
Και ποιος δεν έχει μια φωτιά να κουρνιάσει, ένα θάνατο,
ένα φόβο, κάτι φρικτό,
ακόμα κι αν είναι με πούπουλα,
ακόμα κι αν είναι με χαμόγελα;

Ανελέητη παραφροσύνη να αγαπήσεις μια σκιά.
Η σκιά δεν πεθαίνει.
Κι ο έρωτάς μου
αγκαλιάζει μόνο αυτό που ρέει
όπως η λάβα της κόλασης:
ένα σιωπηλό σπίτι,
φαντάσματα σε γλυκιά διέγερση,
ιερείς αφρού,
και πάνω απ' όλα άγγελοι,
όμορφοι άγγελοι σαν μαχαίρια
που ανυψώνονται τη νύχτα
και ρημάζουν την ελπίδα.


Η μοναδική πληγή

Ποιό πεσμένο κτήνος κατάπληκτο
σέρνεται από το αίμα μου
και θέλει να σωθεί;

Εδώ είναι το δύσκολο:
να περπατήσει στους δρόμους
και να ορίσει τον ουρανό ή τη γη.


Alejandra Pizarnik
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη

Alejandra Pizarnik


Alejandra Pizarnik γεννήθηκε στο Buenos Aires, στις 29 Απριλίου του 1936, σε μια οικογένεια μεταναστών της ανατολικής Ευρώπης. Σπούδασε Φιλοσοφία και Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Buenos Aires και αργότερα ζωγραφική με τον Juan Batlle Planas. Ανάμεσα στο 1960 και 1964, η Pizarnik έζησε στο Παρίσι όπου εργάστηκε για το περιοδικό "Cuadernos" και κάποιες γαλλικές εκδόσεις, δημοσίευσε ποιήματα και κριτικές σε διάφορα ημερολόγια, μετάφρασε Antonin Artaud, Henri Michaux, Aime Cesaire, e Yves Bonnefoy και σπούδασε Ιστορία της Θρησκείας γαλλική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης. Μετά, κατά την επιστροφή της στο Buenos Aires, η Pizarnik εξέδωσε τις τρεις κυριότερες ποιητικές συλλογές της, "Los trabajos y las noches", "Extracciοn de la piedra de locura" y "El infierno musical", καθώς και την εργασία της στην πρόζα "La condesa sangrienta". En 1969 έλαβε μια υποτροφία Guggenheim, και το 1971 μία Fullbright. Στις 25 Σεπτέμβρη του 1972 κι ενώ περνούσε ένα Σαββατοκύριακο έξω από την ψυχιατρική κλινική, στην οποία ζούσε ως εσωτερική ασθενής, η Pizarnik αυτοκτόνησε, παίρνοντας υπερβολική δόση ναρκωτικών.