Τετάρτη 26 Μαρτίου 2008

Ο Howard Zinn, ο Karl Heinrich Marx και ο Άγγελος Αντωνόπουλος στον καλύτερό του ρόλο!

Ξέρω. Το ξέρετε. Αλλά δεν μπορώ να μην το γράψω. Το οφείλω. Στον Άγγελο Αντωνόπουλο που ερμήνευσε μοναδικά, ΜΟΝΑΔΙΚΑ όμως, το ρόλο του Μαρξ από το κείμενο του αριστερού στοχαστή, του Χάουαρντ Ζιν που έγραψε το καταπληκτικό βιβλίο με τίτλο: Ο Μαρξ στο Σόχο, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΑΙΩΡΑ. Επίσης το οφείλω στον Άρη Λασκαράτο που έκανε τη μετάφραση, στην Αθανασία Καραγιαννοπούλου που σκηνοθέτησε και σε όλους τους συντελεστές της εξαιρετικής παράστασης! Και φυσικά το οφείλω στον Marx!
Το έργο λοιπόν που παίχτηκε πρώτη φορά στην Ελλάδα από τον Άγγελο Αντωνόπουλο, με παραχώρηση αδείας, από τον ίδιο τον Ζιν, παίζεται για τρίτη σαιζόν στο θέατρο Βασιλάκου.
Η αλήθεια είναι ότι δεν πήγα προετοιμασμένη κι αυτό γιατί οι κριτικές μου είναι αδιάφορες και έπαψαν να επηρεάζουν τις επιλογές μου. Έτσι λοιπόν ήταν πραγματικά μια πολύ μεγάλη απόλαυση όλη η παράσταση, λεπτό προς λεπτό.
Ο Μαρξ ζητάει από τις αρμόδιες αρχές του άλλου κόσμου να κατέβει για λίγο στη Γη, για να «αποκαταστήσει το όνομα του», όπως λέει. Από λάθος, αντί να επιστρέψει στο Σόχο του Λονδίνου, όπου έζησε και πέθανε, βρίσκεται στο Σόχο της Νέας Υόρκης. Έχει μία ώρα στη διάθεσή του μόνο για να τακτοποιήσει τις εκκρεμότητές του.
Με χιούμορ και άλλοτε με παράπονο, ο Μαρξ μιλάει για τη ζωή του, «ξεκαθαρίζει» τις περίφημες ρήσεις του, νοσταλγεί τους άλλους μεγάλους της εποχής (Ένγκελς, Μπακούνιν, Προυντόν, Χάινε), και τελικά διαπιστώνει πως τίποτα δεν άλλαξε στον κόσμο τα τελευταία 123 χρόνια. «Και λένε πως οι ιδέες μου έχουν πεθάνει», μονολογεί.
Ο Αντωνόπουλος, ο οποίος προέρχεται από το θέατρο Τέχνης, είναι εκπληκτικός στον ρόλο του Μαρξ, ακόμα και σε ομοιότητα εμφανισιακή. H κινητικότητα του Aντωνόπουλου σε όλο το έργο, είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή. Απίστευτος! Αξιοθαύμαστος! O Mαρξ στη διάρκεια της παράστασης πίνει μπύρες, καπνίζει το πούρο του, θυμώνει, τραγουδάει, θυμάται, συγκινείται. Εμφανίζεται όπως ήταν στην πραγματικότητα. Ένας βιοπαλαιστής, ζωντανός, ευέξαπτος άνθρωπος, με αδυναμίες και μια συγκινητική αγάπη για τη γυναίκα του τη Τζένη και τα παιδιά του, που υπέφεραν μαζί του στη φτώχεια. «Ένα χειμώνα- τους ξέρετε τους λονδρέζικους χειμώνες- τον πέρασα χωρίς παλτό. Kάποια άλλη φορά βγήκα από το σπίτι και τα πόδια μου άρχισαν να παγώνουν στο χιόνι και τότε το συνειδητοποίησα: δε φορούσα παπούτσια. Tα είχαμε δώσει στο ενεχυροδανειστήριο την προηγούμενη μέρα».
Φυσικά και δεν είναι ο ψυχρός διανοούμενος που θα ήθελαν να είναι. Γιατί όπως λέει «-Yπάρχει τίποτα πιο βαρετό από το να διαβάζεις πολιτική οικονομία; - Nα γράφεις πολιτική οικονομία, απαντά».
Tα σκηνικά επιβεβαιώνουν τον Mαρξ ότι ο «καπιταλισμός δεν είναι πιο ανθρώπινος σήμερα. Σήμερα το πρωί, για να φτάσω ως εδώ, διέσχισα τους γεμάτους σκουπίδια δρόμους της πόλης σας (περιοχή Σόχο Νέας Υόρκης), αναπνέοντας τη βρωμιά, περνώντας δίπλα από άνδρες και γυναίκες που κοιμόντουσαν στο πεζοδρόμιο, στριμωγμένοι ο ένας κοντά στον άλλο, για να αντέξουν το κρύο. Αντί για τον ήχο της μπαλάντας, στα αυτιά μου έφτανε μια φωνή: "I’ m hungry, sir …".»

«Η Τζένη πίστευε στις ιδέες μου, αλλά ήθελε να περιγράφω τη θεωρία της υπεραξίας με τρόπο κατανοητό στους απλούς εργάτες. Εγώ της έλεγα: «Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τη θεωρία της υπεραξίας, αν δεν κατανοήσει πρώτα ότι το εργατικό δυναμικό είναι ένα ειδικό εμπόρευμα, που η αξία που καθορίζεται από το κόστος των μέσων διαβίωσης, το οποίο, όμως δίνει αξία σε όλα τα άλλα εμπορεύματα, μία αξία που υπερβαίνει πάντα την αξία του εργατικού δυναμικού».

«Όχι έτσι!» φώναζε εκείνη. «Πρέπει απλά να πεις: Ο εργοδότης σας δίνει έναν πολύ χαμηλό μισθό, που φτάνει ίσα ίσα για να ζείτε και να συνεχίσετε να δουλεύετε, αλλά εκείνος κερδίζει από τη δουλειά σας πολύ περισσότερα από όσα σας δίνει. Έτσι εκείνος γίνεται ολοένα και πιο πλούσιος, ενώ εσείς μένετε φτωχοί».

Θυμάται με ιδιαίτερη αγάπη τα χρόνια στο Παρίσι, όπου κατέφυγαν με την Τζένη όταν τον έδιωξαν από τη Γερμανία. Εκεί παντρεύτηκαν. «Ήμασταν ευτυχισμένοι στο Παρίσι, ζούσαμε με ελάχιστα, συναντούσαμε τους φίλους μας στα καφέ. Κι εκείνοι ζούσαν με ελάχιστα. Τί παρέα ήμασταν εκείνη την εποχή! Ο Μπακούνιν, ο τεράστιος άξεστος αναρχικός. Ο Ένγκελς, ο όμορφος άθεος. Ο Χάινε, ο άγιος ποιητής. Ο Στίρνερ, ο απόλυτος απροσάρμοστος. Και ο Προυντόν, που είπε, «Η ιδιοκτησία είναι κλοπή!»... Αλλά ήθελε κι αυτός λίγη!»

Μια φοβερή στιγμή της παράστασης είναι όταν ο Mαρξ περιγράφει την Παρισινή Kομμούνα το 1871. O Aντωνόπουλος καταφέρνει να ζωντανέψει ένα συγκινημένο Mαρξ από «το πιο ένδοξο επίτευγμα όλης της ανθρωπότητας», όταν «το Παρίσι καταλήφθηκε από τους εργάτες, τις νοικοκυρές, τους υπαλλήλους, τους διανοούμενους, τους ένοπλους πολίτες» για να κάνουν πράξη αυτό που ο ίδιος είχε πει «O πλούτος της γης να χρησιμοποιηθεί για τις κοινωνικές ανάγκες και όχι για τα κέρδη των πλουσίων». Kαι ένα συγκλονισμένο Mαρξ αφού «η Kομμούνα συντρίφτηκε» και μαζί της η πίστη του ότι ο καπιταλισμός θα ανατραπεί πολύ γρήγορα.

«Θέλεις να ξέρεις, μονολογεί στο έργο ο Μαρξ, τι εννοώ όταν μιλάω για τη δικτατορία του προλεταριάτου; Δες την Κομμούνα του Παρισιού. Αυτό είναι αληθινή δημοκρατία. Όχι η δημοκρατία της Αγγλίας ή της Αμερικής, όπου οι εκλογές είναι ένα τσίρκο, όπου ανεξάρτητα από το αποτέλεσμά τους, οι πλούσιοι θα συνεχίσουν να κυβερνούν τη χώρα. Η Κομμούνα του Παρισιού. Υπήρξε το πρώτο νομοθετικό σώμα στην ιστορία στο οποίο εκπροσωπούνταν οι φτωχοί. Οι νόμοι που ψηφίζονταν ήταν για εκείνους. Κατάργησε τα χρέη τους, ανέστειλε την καταβολή των ενοικίων, υποχρέωσε τα ενεχυροδανειστήρια να τους επιτρέψουν τα πιο απαραίτητα υπάρχοντα τους. Οι ηγέτες της αρνήθηκαν να ορίσουν για τους εαυτούς τους μισθούς ψηλότερους από τους μισθούς των εργατών. Και σχεδίαζαν να προσφέρουν σε όλους ελεύθερη είσοδο στα θέατρα».

Στο «Μανιφέστο» ο Μαρξ αναφέρει ότι «στη θέση της παλιάς αστικής κοινωνίας με τις τάξεις και την πάλη των τάξεων, θα έχουμε μια ένωση, στην οποία η ελευθερία του ατόμου θα είναι προϋπόθεση για την ελευθερία του συνόλου».

«Το ακούσατε αυτό; μονολογεί ο Μαρξ, Μια ένωση! Αντιλαμβάνονται ποιος είναι ο στόχος του κομμουνισμού; Η ελευθερία του ατόμου! Νομίζουν ότι κάποιος που δηλώνει κομμουνιστής ή σοσιαλιστής αλλά φέρεται σαν γκάνγκστερ, μπορεί να καταλάβει τι είναι κομμουνισμός;

Το να σκοτώνεις αυτόν που διαφωνεί μαζί σου-αυτό είναι ο κομμουνισμός για τον οποίο εγώ έδωσα τη ζωή μου; Αυτοί που επέμεναν να ερμηνεύουν τις ιδέες μου με θρησκευτικό φανατισμό επέτρεψαν άραγε στους πολίτες να διαβάσουν το γράμμα που είχα στείλει στη Νιου Γιορκ Τρίμπουν, στο οποίο διακήρυττα πως η θανατική ποινή δεν έχει θέση σε καμιά κοινωνία η οποία αυτοχαρακτηρίζεται πολιτισμένη;»


Κάποια στιγμή διαβάζει εφημερίδες και δείχνει σε όλους πόσο επίκαιρες παραμένουν οι ιδέες του. «Λιγότεροι από πεντακόσιοι άνθρωποι ελέγχουν περιουσιακά στοιχεία δύο τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Mήπως είναι ανώτεροι; Mήπως δουλεύουν πιο σκληρά;»

«Eπέτειος του πολέμου του Kόλπου. Mια γρήγορη και γλυκιά νίκη.
Nαι τους ξέρω αυτούς τους σύντομους και γλυκούς πολέμους, που αφήνουν χιλιάδες πτώματα στο χώμα και μικρά παιδιά να λιμοκτονούν, χωρίς φαγητό και φάρμακα.»

«Oι φυλακές σας έχουν ξεχειλίσει. Kαι ποιοι είναι μέσα; Oι φτωχοί. Oι κλέφτες, διαρρήκτες, ληστές, έμποροι ναρκωτικών. Πιστεύουν στην ελεύθερη αγορά. Kάνουν ό,τι και οι καπιταλιστές αλλά σε μικρότερη κλίμακα.»

Απαντάει και σ' αυτούς που διαστρέβλωσαν τις θεωρείες του, ξεκινώντας απ' όσους τον ταυτίζουν με τις σταλινικές δικτατορίες: «Mήπως ξέρουν αυτοί οι ηλίθιοι τι είναι κομμουνισμός; Nομίζουν ότι ένα σύστημα όπου κυβερνάει ένας μαχαιροβγάλτης και δολοφονεί τους συντρόφους επαναστάτες είναι κομμουνισμός;»

Aνοίγει το κομμουνιστικό μανιφέστο για να θυμηθεί: «Στη θέση της παλιάς κοινωνίας με τις τάξεις και την πάλη των τάξεων, θα έχουμε μια ένωση στην οποία η ελευθερία του ατόμου θα είναι προϋπόθεση για την ελευθερία του συνόλου». «Tο ακούτε αυτό; Mια ένωση! Aντιλαμβάνονται ποιος είναι ο στόχος του κομμουνισμού; H ελευθερία».

Θυμάται ότι η διαστρέβλωση είναι παλιά ιστορία. Στον Πίπερ, έναν κόλακα «θαυμαστή» του που παπαγάλιζε τα γραπτά του, όταν του ανέφερε την ίδρυση της Μαρξιστικής Εταιρείας του Λονδίνου και τον κάλεσε να μιλήσει εκεί, είχε απαντήσει: «Δεν μπορώ να το κάνω αυτό». «Γιατί;» ρώτησε. «Γιατί εγώ δεν είμαι μαρξιστής.»

«Μια φορά είπα στην Τζένη: «Ξέρεις τί φοβάμαι πιο πολύ απ' όλα;» «Ότι δε θα γίνει ποτέ η επανάσταση του προλεταριάτου;» είπε εκείνη. « Όχι!» της λέω. «Φοβάμαι ότι η επανάσταση θα γίνει, αλλά θα πέσει στα χέρια ατόμων σαν τον Πίπερ -κόλακες όταν δεν έχουν εξουσία και φανφαρόνοι όταν την αποκτήσουν. Δογματιστές! Θα μιλούν για λογαριασμό του προλεταριάτου και θα ερμηνεύουν τις ιδέες μου στον κόσμο κατά πως τους βολεύει. Θα στήσουν ένα νέο ιερατείο, μια νέα ιεραρχία, με αφορισμούς και μαύρες λίστες, ιερά εξέταση και εκτελεστικά αποσπάσματα.
Όλα αυτά θα γίνουν στο όνομα του κομμουνισμού, στέλνοντας εκατό χρόνια πίσω τον κομμουνισμό της ελευθερίας. Θα λερώσουν το όμορφο όνειρό μας και για να καθαρίσει θα χρειαστεί να γίνει μια δεύτερη επανάσταση, ίσως και τρίτη. Αυτό φοβάμαι.»

O Xάουαρντ Zιν είναι βετεράνος του ριζοσπαστικού αριστερού κινήματος στις HΠA και παραμένει στην πρώτη γραμμή της μάχης ενάντια στον καπιταλισμό και τον πόλεμο. Eίναι καθηγητής Iστορίας στο Πανεπιστήμιο της Nέας Yόρκης, ενώ τα ιστορικά του βιβλία, με πιο γνωστή τη «Λαϊκή Iστορία των HΠA» έχουν αποτελέσει τεράστια βοήθεια για τους ακτιβιστές στην Aμερική και όχι μόνο. Oπως λέει ο Nόαμ Tσόμσκι στο οπισθόφυλλο του βιβλίου: «O Xάουαρντ Zιν συνέβαλε σημαντικά στην αφύπνιση και στην αλλαγή του τρόπου που ζει και σκέφτεται μια ολόκληρη γενιά Aμερικανών».

Και το έργο τελειώνει με το ακόλουθο μήνυμα που βγαίνει από τα χείλη του Μαρξ:

«Ας σταματήσουμε να μιλάμε για καπιταλισμό και σοσιαλισμό. Ας μιλήσουμε απλώς για το πώς θα χρησιμοποιήσουμε τον απίστευτο πλούτο της γης προς όφελος των ανθρώπων. Δώστε στους ανθρώπους αυτά που χρειάζονται: φαγητό, φάρμακα, καθαρό αέρα, πόσιμο νερό, δέντρα και γρασίδι, ευχάριστα σπίτια να μένουν, μερικές ώρες δουλειάς, μερικές ώρες ελεύθερες. Μη ρωτήσετε ποιος το αξίζει. Όλοι οι άνθρωποι το αξίζουν».

36 σχόλια:

μαριάννα είπε...

.
.
.
.
.
.
Θέατρο Βασιλάκου
Πλαταιών & Προφ. Δανιήλ 3
Τηλ. 210-3467735
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Μετάφραση : Άρης Λασκαράτος
Σκηνοθεσία : Αθανασία Καραγιαννοπούλου
Σκηνικά – κοστούμια : Γιώργος Ασημακόπουλος
Φωτισμοί : Αλέκος Αναστασίου
Βοηθός Σκηνοθέτης : Δημήτρης Μπογδάνος
Φωτογραφίες : Παύλος Φυσάκης


Δευτέρα : 9:15 μ.μ.
Τρίτη : 9:15 μ.μ.

μαριάννα είπε...

«Δεν αναρωτιέστε γιατί νιώθουν την ανάγκη να με ανακοινώνουν το θάνατό μου ξανά και ξανά;» O Mαρξ, ακόμη και στον κάτω κόσμο παρέμεινε ξεχωριστός και μαχητικός και όταν αιτήθηκε στους αρμοδίους να τον αφήσουν να κατέβει μία ώρα στη γη για να υπερασπιστεί τις ιδέες του, ήταν κάθετος και αδιαπραγμάτευτος. Kαι το αίτημά του τελικά έγινε δεκτό γι αυτό και λέει: «Aκόμη κι εκεί έχω τη φήμη ταραχοποιού. Kι ακόμη και 'κει η διαμαρτυρία πιάνει τόπο.»

μαριάννα είπε...

Ένα άλλο σημείο που τον πλήγωνε και τον ενοχλούσε ήταν η απομόνωση φράσεων του. Και ανέφερε το εξής πολύ χαραχτηριστικό:

«Η θρησκεία είναι ο αναστεναγμός του καταπιεσμένου πλάσματος, η καρδιά ενός άκαρδου κόσμου, η ψυχή σε απάνθρωπες συνθήκες, είναι το όπιο του λαού».

Μηθυμναίος είπε...

Εσύ, εσύ, εσύ μας οδηγείς!!!
Κι αναρωτιέμαι: γιατί να διαβάζουμε κριτικές; 9έχεις και δίκιο να μην τις πιστεύεις).
Έχουμε εσένα, καλή μου, να μας οδηγείς!!!
Φιλάκια και καλημέρες!

μαριάννα είπε...

@ μηθυμναίος

Καλώς τον! Γυρίσατε; Μπράβο! Ελπίζω να περάσατε όμορφα!
Μην το χάσετε Στράτο μου! Πάρε τηλέφωνο και κάνε μια κράτηση να πάτε με την Αλεξάνδρα. Θα σας ενθουσιάσει! Ειλικρινά είναι από τα καλύτερες θεατρικές παραστάσεις που έχω δει.

Φιλιά πολλά και καλημέρες!

monahikoslikos είπε...

Δεν έχω λόγια να περιγράψω τα αισθήματα που με πλημύρισαν διαβάζοντάς σε.
Να είσαι πάντα καλά, να γράφεις να σε διαβάζουμε να γινόμαστε ανθρωπινότεροι.

faraona είπε...

Γητευτρια μου
Εξεραιτικο το ποστ.Ο Αντωνοπουλος παντα μου αρεζε,ακομη κι οταν τον εβλεπα στα νιατα μου σε ταινιες σαχλαμαρες,εμενα μου αρεζε.
Αυτος ο ρολος τωρα στην ωριμοτητα του πρεπει να του πηγαινε γαντι.
ΑΥΤΟ ΔΕ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ: "Ας σταματήσουμε να μιλάμε για καπιταλισμό και σοσιαλισμό. Ας μιλήσουμε απλώς για το πώς θα χρησιμοποιήσουμε τον απίστευτο πλούτο της γης προς όφελος των ανθρώπων. Δώστε στους ανθρώπους αυτά που χρειάζονται: φαγητό, φάρμακα, καθαρό αέρα, πόσιμο νερό, δέντρα και γρασίδι, ευχάριστα σπίτια να μένουν, μερικές ώρες δουλειάς, μερικές ώρες ελεύθερες." Μη ρωτήσετε ποιος το αξίζει. Όλοι οι άνθρωποι το αξίζουν».
Σε φιλω κοριτσι μου

μαριάννα είπε...

@ monahikoslikos

Λύκε μου την ίδια συγκίνηση είχα κι εγώ σε όλη τη διάρκεια της παράστασης!
Δεν μπορώ να σου περιγράψω πώς ένιωθε ο κόσμος όλος... Δεν έπεφτε καρφίτσα στο θέατρο.

Ρουφήξαμε την παράσταση όλη λέξη προς λέξη, με την ανατριχίλα της ψευδαίσθησης ότι απέναντι μας είχαμε τον Μαρξ!!!!

Εκπληκτικός ο Αντωνόπουλος που τον αποθεώσαμε κυριολεκτικά! Ακόμα πονούν οι ώμοι και τα χέρια μου από το συνεχόμενο χειροκρότημα! Ένα κοινό συνεπαρμένο, χειροκροτούσε ασταμάτητα σχεδόν ένα τέταρτο!

Αυτό το έχω νιώσει μόνο στη Λαμπέτη στη Δεσποινίδα Μαργαρίτα και στην Μπαζάκα επίσης στον ίδιο ρόλο. Και στον Φέρτη όταν έπαιξε πρόσφατα σχετικά, τη ζωή του Όσκαρ Ουάιλντ.

Εδώ όμως η συγκίνηση ήταν πολύ μεγαλύτερη, δεδομένης της σχέσης και της αδυναμίας των ανθρώπων της γενιάς μας με τον Μαρξ!

Ο Ζιν με κάλυψε στο 100%. Είπε όλα αυτά που σκέφτομαι και πιστεύω! Με συγκλόνισε η διαπίστωση και η αίσθηση, ότι ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ!

ΟΤΙ ΚΑΠΟΥ ΣΤΗ ΓΗ ΕΝΑΣ 80ΧΡΟΝΟΣ, ΕΓΡΑΨΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ!

μαριάννα είπε...

@ Faraona

Kαλημέρα κοπελιά μου! Κι εγώ το ίδιο! Πάντα τον αγαπούσα και τον θαύμαζα! Κι έχει παίξει και πολύ καλούς ρόλους. Προέρχεται από το Θέατρο Τέχνης. Εδώ όμως, του πήγαινε γάντι ο ρόλος! Αν δεν πετύχεις κάπου την παράσταση, τουλάχιστον πάρε το βιβλίο. Δεν το χορταίνω!

Σε φιλώ φαραονάκι μου!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Από όσα διάβασα στο ποστ σου, καταλαβαίνω πως πρόκειται για ένα συγκλονιστικό έργο, που βάζει τα πράματα ξανά στην σωστή απόσταση να τα κοιτάμε. Συγχαρητήρια για την ανάρτηση!
Μια καλή μέρα να έχεις! :))

koulpa είπε...

Καταπληκίκή παρουσία.. δε συζητώ για τη φωνή και τον τονισμό..:):)
Δε προλαβαίνω τωρα.. τρέχωωωω.. θα επανέλθω το βράδυ..:):)
Φιλιά και καλησπέρες:):)

ILIAS είπε...

Πάντα σε χαίρομαι. Πραγματικά δεν χρειαζόταν να διαβάσεις κριτική, την έκανες υπέροχα μόνη σου!
Τελικά θα με κάνεις θεατρόφιλο και αυτό είναι πολύ καλό
Άλλο ένα έργο λοιπόν που θα δώ!

Νά'σαι πάντα καλά γητεύτρια

mareld είπε...

Μπουγαρίνι μου!!

Γράφεις με το χέρι της καρδιάς..αφήνεις και λίγο αίμα για την ιστορία..
μου είναι όλοι γνωστοί και αγαπημένοι.από 5χρ δουλεύω στους "αφεντάδες"
και πάντα είχα ένα παράθυρο ανοιχτό να ξεφύγω σε περίπτωση κινδύνου...
Ο Μαρξ και η Τζένη του!!!
Τα λόγια του έχουν ποτίσει το είναι μου και έχω την αίσθηση ότι έζησαν στην εποχή μας,
ήταν φίλοι μου και απλά τώρα έχουν πεθάνει. Μου λείπουν..μου έχει λείψει ακόμη και η λέξη Κομμουνισμός..
Στεναχωρήθηκα που είμαι μακριά. Θα παρακολουθούσα με το Χάρη {το γιο μου} που διαβάζει Τσόμσκι αλλά και Ζιν.
Θα του πω να διαβάσει το φανταστικό ποστ σου!!!

Φιλιά!

drunk tank είπε...

μαριάννα μου,

με βιαστική ανάγνωση και δίχως τη δυνατότητα παρακολούθησης της (οποιασδήποτε) παράστασης μένω μόνον στο επιμύθιο
"Ας σταματήσουμε να μιλάμε για καπιταλισμό και σοσιαλισμό. Ας μιλήσουμε απλώς για το πώς θα χρησιμοποιήσουμε τον απίστευτο πλούτο της γης προς όφελος των ανθρώπων. Δώστε στους ανθρώπους αυτά που χρειάζονται: φαγητό, φάρμακα, καθαρό αέρα, πόσιμο νερό, δέντρα και γρασίδι, ευχάριστα σπίτια να μένουν, μερικές ώρες δουλειάς, μερικές ώρες ελεύθερες. Μη ρωτήσετε ποιος το αξίζει. Όλοι οι άνθρωποι το αξίζουν"

προσωπικά μου λείπουν οι ελεύθερες ώρες :-) .

καλό βράδυ

mystikaperasmata είπε...

Νομιζω οτι με επηρεασες αρκετα για να παρακολουθησω την συγκεκριμενη παρασταση. Ελπιζω να εισαι καλα Μαριαννα μου.
Την καλησπερα μου.

Ανώνυμος είπε...

Φοβάμαι μήπως καταντήσω ... γραφική επαναλαμβάνοντας συνέχεια το ίδιο πράγμα : Πως θεωρώ τον εαυτό μου αδικημένο και άτυχο , επειδή ζω μακριά από την Αθήνα ... Έτσι λοιπόν , αποφάσισα να πω κάτι άλλο :
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό ... εν τη ατυχία του ... επειδή γνώρισα αυτό το μπλογκ (το δικό σου) , και μπορώ κι εγώ να .... ταξιδεύω στα "όμορφα" και ενδιαφέροντα της Πρωτεύουσας .....
Δεν είναι τα ... θέματα , όσο ο ... τρόπος .
Φιλιά .

mareld είπε...

" Πόσο όμορφα γράφει, η φίλη σου, η Γητεύτρια, μαμά!! Να μου την χαιρετίσεις"..
Ο Χάρης μου..

Φιλάκια!

αμμος είπε...

Μαριάννα αν είσαι ακόμα αθήνα μάλλον σε ενδιαφέρει αυτό:
Ομάδα Πρωτοβουλίας από τον Κώστα Κρεμμύδα ποιητή, Ευτύχη Μπιτσάκη φιλόσοφο, Ανδρέα Παγουλάτο ποιητή, Δημήτρη Παπαχρήστο συγγραφέα, Χρύσα Προκοπάκη ποιήτρια, καλεί σε μια βραδιά ποίησης και μουσικής, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης 2008 με θέμα: "Ο ποιητής ως πολίτης" στο Κοινωνικό Κέντρο Νοσότρος στα Εξάρχεια.

Αλεξάνδρα είπε...

Το είδα πέρσι σε άλλη σκηνή.

Εξαιρετικό έργο από έναν εξαιρετικό ηθοποιό.

Πολύ όμορφη η ανάρτησή σου. Πολλαπλά τα μηνύματα... Σε περικυκλώνουν.

φιλιά

πάντα φεύγω πιο γεμάτη από το blog σου και σε ευχαριστώ γι αυτό.

μαριάννα είπε...

@ ανεμοσκορπίσματα

Όντως. Έτσι ακριβώς. Βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Άλλον Μαρξ είχαμε διαβάσει όλοι μας, άλλα είδαμε στην πορεία.
Να 'σαι καλά κι ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Μακάρι να το δείτε όσοι μπορείτε...

Καλό βράδυ!

μαριάννα είπε...

@ koulpa

Τρέχεις ματάκια ε; Κι εγώ το ίδιο. Το έχει η εποχή... :)Όλοι τρέχουν!

Καλό βράδυ! Φιλιά!

μαριάννα είπε...

@ EKTORAS

Άντε Εκτοράκο μου! Μακάρι! Να πηγαίνουμε και παρέα στα θέατρα! ;)
Το καλό θέατρο τελικά είναι η καλύτερη παιδεία. Κι όπως έλεγε ο Μαρξ:

«... Η Κομμούνα του Παρισιού. Υπήρξε το πρώτο νομοθετικό σώμα στην ιστορία στο οποίο εκπροσωπούνταν οι φτωχοί. Οι νόμοι που ψηφίζονταν ήταν για εκείνους. Κατάργησε τα χρέη τους, ανέστειλε την καταβολή των ενοικίων, υποχρέωσε τα ενεχυροδανειστήρια να τους επιτρέψουν τα πιο απαραίτητα υπάρχοντα τους. Οι ηγέτες της αρνήθηκαν να ορίσουν για τους εαυτούς τους μισθούς ψηλότερους από τους μισθούς των εργατών. Και σχεδίαζαν να προσφέρουν σε όλους ελεύθερη είσοδο στα θέατρα».

Kαλό βράδυ Έκτορά μου! Φιλιά!

μαριάννα είπε...

@ mareld και Χάρης

Το μήλο κάτω απ' τη μηλιά δε θα έπεφτε; Λογικό είναι... :)
Πόσο χρονών είναι το αστέρι που διαβάζει ήδη Τσόμσκι και Ζιν;
Κατενθουσιάστηκα! Να μου τον φιλήσεις ε; Και πολλά φιλιά και στην υπέροχη και άξια μανούλα του! ;)

μαριάννα είπε...

@ κωνσταντίνος π

Καλά είσαι αγόρι μου; Όλα καλά;

Φιλιά πολλά!

μαριάννα είπε...

@ δημήτρης

Καλώς τον μου! Μακάρι ματάκια μου να το πετύχεις! Θα κατέβεις Αθήνα; Το είχαν φέρει στην Καλαμαριά, διάβαζα. Είμαι σίγουρη ότι θα σε ενθουσιάσει, απ' όσο σε ξέρω...;)

Πολλά φιλιά Δημήτρη μου!

μαριάννα είπε...

@ silia

Αν σου πω πόσο σε σκέφτομαι... Έχω ζήσει τη ζωή σου ακριβώς. Με τις ίδιες χαρές και τις ίδιες αναζητήσεις. Ερχόμουν που και που και ξεχαρμάνιαζα. Αυτό που κάνω και τώρα δηλαδή. Τρέχω να προλάβω ότι μπορώ. Και πάντα ψόφια και άυπνη γιατί είναι και οι άπειρες δουλειές που πρέπει να γίνουν. Αλλά έχει πολλά ωραία η Αθήνα βρε κορίτσι. Πολύ ξελογιάστρα. Παρά τα στραβά και τ' ανάποδα. ;) Όμως αν δεν τα καταφέρεις να το δεις, υπάρχει τουλάχιστον το βιβλίο.
Ελπίζω όμως να καταφέρουμε να συμπέσουμε!

Φιλιά πολλά πολλά!

μαριάννα είπε...

@ αμμος

Άμμε μου καλέ σ' ευχαριστώ! Υποθέτω πως μιλάς γι απόψε ε; Είναι ήδη αργά. Κι ήθελα να σου στείλω μήνυμα για να μιλήσουμε έστω τηλεφωνικά. Θα έρθεις αύριο στον Ιανό;

μαριάννα είπε...

@ αλεξάνδρα

Καλώς το κορίτσι μου το θεατρόφιλο! Τα ίδια έλαγα κι εγώ για τις δικές σου παρουσιάσεις. Ξέρεις πόσο τις χαίρομαι! Γιατί είναι εκ βαθέων και από καρδιάς.

Φιλάκια πολλά Αλεξάνδρα μου!

mareld είπε...

Καρδούλι μου!

Ο Χαρης μου είναι 16χρονών.
Του έδωσα όση αγάπη είχα και δεν
είχα γιατί ήταν ευαίσθητο και 1χρ μου έπαθε αναφυλακτικό σοκ{λάθος των γιατρών}. Στα 4,5χρ στο αεροδρόμιο της Μαδρίτης, έφυγε από την ουρά για τον έλεγχο διαβατηρίων και πήγε να διαμαρτηρηθεί για τον Σολάνα τους και το πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία. Οι Ισπανοί το πήραν στο τέλος αγκαλιά και το φιλούσαν.Τώρα είναι 1,95 λεβέντης και σοφός. Τρέμει η ψυχή μου..Το έχω μάθει να χτυπάει το άδικο όπου και να το βρει και αυτή η στάση ζωής ξέρεις πληρώνεται άσχημα..
Είναι τόσο ενημερωμένος που με τρομάζει..Χθες το βράδυ ήρθε και μου ζήτησε το Άξιον Εστί. Μέχρι τώρα δεν διάβαζε ποιηση..δάκρυσα.

Φιλιά ψυχή μου και αγκαλίτσες!

μελονικος είπε...

Hγητεύτρια Είπε:
«Δώστε στους ανθρώπους αυτά που χρειάζονται: φαγητό, φάρμακα, καθαρό» Πόσο το φοβάμαι το δώστε. Θα προτιμούσα το πάρτε.
Πάρτε αυτό που είναι δικό σας Δώστε τι;;. Ελεημοσύνη;; Να λείπει.

μαριάννα είπε...

@ mareld

Τί αστέρι έφτιαξες mareldaki μου! Εύγε κοπέλα μου! Εύγε! Να τον χαίρεσαι και να τον καμαρώσεις όπως ονειρεύεσαι και όπως ονειρεύεται κι ο ίδιος! Γιατί συχνά τα όνειρα τα δικά μας γι αυτά, δεν συμπίπτουν με τα δικά τους όνειρα... Αυτά ξέρουν όμως και τα εμπιστεύομαι απολύτως.
Να είναι ευτυχισμένα και να είναι καλά!

Σας φιλώ καλή μου και τους δυο!

μαριάννα είπε...

@ νίκος

Δεν το είπε η γητεύτρια, το είπε ο Μαρξ!

Και το είπε απευθυνόμενος σ' αυτούς που θα έκαναν την επανάσταση για να φέρουν την ισότητα και τη δικαιοσύνη. Άσχετα αν παραποιήθηκαν και διαστρεβλώθηκαν οι θεωρείες του σκόπιμα ή από βλακεία.

Καλώς ή κακώς, οι άνθρωποι όντας ανισομοιρασμένοι στη γη, δεν δύνανται να διαχειριστούν μόνοι ούτε τον αέρα που αναπνέουν.

Βλέπεις δεν τα εποίησε με τόση σοφία και έφτιαξε ένα ον, μισερό, εγωκεντρικό, άπληστο και πολύ πιο άγριο από κάθε ζώο. Τα ζώα μπορούν και επιβιώνουν στη ζούγκλα βρίσκοντας τον χώρο τους, ο άνθρωπος θα φάει τις σάρκες του.

Ακόμα και σήμερα που υποτίθεται πως έχει έναν στοιχειώδη πολιτισμό, συμπεριφέρεται σαν βάρβαρος κανίβαλος.

Βγες μια τσάρκα σε ώρα αιχμής με αυτοκίνητο σε πολυσύχναστη περιοχή της Αθήνας κι εκεί θα καταλάβεις ποιοί ορίζουν την τύχη σου και ποιοί με την ψήφο τους καθορίζουν το μέλλον του τόπου σου και της ζωής σου.

Έχω φρικάρει... κυριολεκτικά! Αυτό το «είδος» σε αφθονία που βλέπω γύρω μου, έχω την αίσθηση ότι περπατάει στα τέσσερα και αντί λόγου, κραυγάζει και βρυχάται βρισοκοπίδι.

Αυτό το «είδος» είναι σε θέση να πάρει μόνο του αυτά που πρέπει, ώστε να σου αφήσει το δικό σου αέρα; Τον δικό σου χώρο; Τη δική σου ζωή; Πού ζεις; Στους αιθέρες; :))))

Καλημέρα!!! :)

μελονικος είπε...

Δεν πιστεύω πως πρέπει να τους δώσουν. Πιστεύω πως τους κλέβουν και πρέπει να το πάρουν. Όμως έχεις δίκαιο. Δεν είναι σε θέση αν βρουν ευκαιρία να φερθούν με δικαιοσύνη. Σα λύκοι, σα παλιόσκυλα θα φερθούν . Θα προσπαθήσουν να γίνουν αυτοί πλούσιοι στη θέση αυτών που γκρέμισαν. Εδώ αναγνωρίζω πως με ρούμποσες.
Την καλημέρα μου..

Ανώνυμος είπε...

Μοναδική παράσταση , κράτησε το ενδιαφέρον μου από την αρχή μέχρι το τέλος παρά το γεγονός ότι έπαιζε μόνο ένας ηθοποιός ( Αγγ. Αντωνόπουλος ).
Την είδα πέρισυ στα Τρίκαλα , το έργο έκανε περιοδεία , και η αίθουσα ήταν γεμάτη . Γιατί και ο απλός κόσμος της επαρχίας ξέρει να εκτιμά και να τιμά έναν σπουδαίο καλλιτέχνη , όπως ο Άγγελος Αντωνόπουλος .

char/man

μαριάννα είπε...

@ νίκος

Πικρή νίκη! ;) Θα προτιμούσα να είχες δίκιο και να ήταν τόσο ώριμοι οι άνθρωποι ώστε να ξέρουν να σέβονται τον διπλανό τους και να ξέρουν πού αρχίζουν και πού τελειώνουν τα δικαιώματά τους. Για να γυρίσει ο ήλιος, Νίκο μου, θέλει δουλειά πολλή... :)

μαριάννα είπε...

@ char/man

Πολύ χαίρομαι Θανάση μου που το είδες! Όσο για το κοινό της επαρχίας συμφωνώ απόλυτα και ξέρω πόσο διψά και πόσο λαχταρά για καλές παραστάσεις. Και πολύ χαίρομαι που οι πιο πολλοί θίασοι περιοδεύουν το καλοκαίρι και που οι πιο πολλοί Δήμοι εντάσσουν στο πολιτιστικό τους καλοκαίρι θεατρικές παραστάσεις.