Σκεύη ταξιδίου... Έφη Καλογεροπούλου! Η κόκκινη κίσσα μας και όχι μόνο...

αιωνιότητα

πάνε οκτώ ώρες
που...........
κι εγώ που ανησυχώ
πώς θα περάσουν
τόσα χρόνια
δίχως.........

πτώση

η κραυγή μου θάναι κραυγή λύκου
όταν
στης ερημιάς τους γκρεμούς σαλτάρω.

έχει καιρό απόψε

κρατήσου γερά φώναξα
ρίχνω σκοινιά απόψε
άγκυρες κατεβάζω στα βαθιά
τη ζωή να δέσω

στρίβω τιμόνι στο κενό

τεχνάσματα αρνούμαι
κράτα γερά
στα ύφαλα χυμάω
τους βυθούς σαρκάζω
στο τίποτα γελάω
κράτα γερά
η νύχτα είναι στα ανοιχτά

παγωμένος ο αέρας
λογχίζει
μέχρι να ξημερώσει
μέχρι να ξημερώσει

καθρέφτες ρίχνω στο νερό
σκοτάδι έχασα να βρω
ψάχνω

κι αυτό που όνομα δεν έχει
τρομαγμένο σπαρταρά
στην άκρη του καιρού

ταξίδι

πλήρωσα τις δόσεις
μια θάλασσα λογαριασμοί
το 'χα ξοφλήσει το ταξίδι
πριν

το σκάφος
έγερνε
ακυβέρνητο

στο γυμνό κατάρτι
δεμένο πρόχειρα
σκληρά μαστίγωνε
τον άνεμο

ένα πανί

ένας νεκρός
ζητούσε να υπάρξει

ένας κρεμασμένος
από τα πριν πνιγμένος

κι απ' τον εαυτό του ακόμη
αγέννητος νεκρός

ένα πανί

ένας

Σήμερα λοιπόν επιτέλους, έλαβα το πακέτο με το πολυπόθητο βιβλίο της Έφης Καλογεροπούλου, της δικιάς μας κόκκινης κίσσας!!! Το περίμενα πολύ ανυπόμονα γιατί τα ποιήματά της που διάβαζα από 'δω κι από 'κει, στα φιλικά ιστολόγια με είχαν ενθουσιάσει και περίμενα πώς και πώς να τα διαβάσω. Και φυσικά ήταν καλύτερα από κάθε προσδοκία. Δεν θα κάνω ποιητικές αναλύσεις, οι οποίες και δεν μου λένε το παραμικρό, αφού σπάνια συμφωνώ με τους ειδικούς, θα μιλήσω ως αναγνώστρια, απλή και άσχετη, για να με καταλάβουν οι απλοί και άσχετοι από κριτική, αλλά έμπειροι αναγνώστες. ;)

Η ποιητική συλλογή λοιπόν της κίσσας μας έχει άρωμα γυναίκας. Αλλά τί γυναίκας; Γυναίκας θάλασσα, γυναίκας φωτιά, γυναίκας νύχτα, γυναίκας βροχή, άνεμος, νέφη...
Γραφή ελκυστική, γραφή ερωτική... ποίηση που τη διαβάζεις κι αναστενάζεις και σκέφτεσαι πως... στο μυαλό σου ήταν; Μαζί ζούσατε; Πώς η κίσσα ξέρει τί ένιωθες τότε και τότε και τότε εσύ; Αλλά επειδή στην ποίηση τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και ήδη είπα πολλά, θα πω αυτά που μου είπε ένα πουλάκι που γνωρίζει την κίσσα την γειτόνισσά μου, γιατί τα σπίτια μας τώρα, τα χωρίζει ένα τσιγάρο δρόμος.

Η Έφη λοιπόν γεννήθηκε στον Πειραιά κάποιον Νοέμβρη και πέρασε τα παιδικά της χρόνια στον Κορυδαλλό, όπου εκεί τέλειωσε το Λύκειο και μετά σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας στο Φυσικό Τμήμα. Ακολούθησε την κλασική πορεία των εκπαιδευτικών, φροντιστήρια, ελεύθερο επάγγελμα, δημόσια εκπαίδευση και έτσι βιοπορίζεται ως σήμερα.

Ναι, αλλά μια ανήσυχη κίσσα και μάλιστα κόκκινη, δεν αρκείται σ' αυτά και μάλιστα όταν αγαπά το θέατρο τόσο πολύ. Με το που ιδρύθηκε το τμήμα Θεατρικών Σπουδών στην Φιλοσοφική Αθήνας, έδωσε κατακτήριες, πέρασε και το τελείωσε!!!

Από το 2002 ανήκει ως θεατρολόγος στην θεατρική ομάδα του θέατρο-εργαστηρίου ΜΑΥΡΗ ΣΦΑΙΡΑ της Τότας Σακελλαρίου, Ζωοδόχου Πηγής 48, Εξάρχεια.

Όπου και σαν βοηθός σκηνοθέτη συμμετείχε στις παραστάσεις «Κατάσταση Ι», μια τριλογία (ένα μέρος της το Huis Clos ή No Exit ή Κλειστή πόρτα και άπειρα άλλα ονόματα που δόθηκαν κατά καιρούς στο εκπληκτικό έργο του Jean-Paul Sartre) το άλλο με Arthur Rimbaud και το τρίτο με Samuel Beckett!(ανάθεμα την ξενιτιά, τί έχω χάσει!).

Την επόμενη σαιζόν πάλι σαν βοηθός σκηνοθέτη στο έργο Leonce and Lena(Leonce und Lena) του Georg Büchner, σε σκηνοθεσία της Τότας Σακελλαρίου, που αν θυμάμαι καλά είναι φίλη της Ελένης της Κονδύλη, της Άμπθα δηλαδή, βρε μικρός που είναι ο κόσμος τελικά...

Και βεβαίως, φέτος ...

ΤΩΡΑ ΤΩΡΑ ΤΩΡΑ ΤΩΡΑ ΤΩΡΑ

Ανεβάζουν το έργο του LORCA, Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα(γιουχουουουουουουου!) που θα κάνει πρεμιέρα μετά το Πάσχα, που σημαίνει... θα το προλάβω!!!!!

Θα κλείσω αυτήν την παρουσίαση του βιβλίου και της Έφης με έναν διάλογο που είχαμε προ καιρού κι ελπίζω να τον μεταφέρω σωστά.

- Να σε ρωτήσω κάτι Έφη... Καλά με το Θέατρο και τη Σκηνοθεσία, αφού ως Φυσικός που είσαι πάνε πακέτο! Δεν έχω γνωρίσει Φυσικό ως τώρα που να μην έχει σπουδάσει και Θέατρο!!! Αλλά με την Ποίηση; Με τη γραφή γενικά;

- Κοίτα, χαμογελά, η σχέση μου με τη γραφή δεν είχε, θα έλεγα, όλα αυτά τα χρόνια «δημοσιουπαλληλική συχνότητα». Έγραφα σποραδικά από έφηβη και πάντα σε καταστάσεις εσωτερικής αυτοχειρίας!!!

- Σε καταλαβαίνω απολύτως. Τόσο, όσο δε φαντάζεσαι. Και πότε αποφάσισες να εκδώσεις;

- Το Φθινόπωρο θέλησα να εκδώσω κάποια από τα ποιήματά μου και να τ' αφήσω να ταξιδέψουν. Θα δούμε...
Προς το παρόν όλο τούτο στάθηκε η αφορμή να γνωρίσω υπέροχους ανθρώπους και δεν το ανταλλάσσω με τίποτα αυτό!

(είπε και κάτι πολύ γλυκό για μένα, αλλά δεν το λέω...)

- Και μια τελευταία ερώτηση Εφούλα. Υπήρχε ποιητική φλέβα στην οικογένεια; Κληρονομική προδιάθεση ίσως; Ρωτάω γιατί σχεδόν πάντα βρίσκω να υπάρχει φλέβα ή φλεβίτσα...

- Κληρονομική φλέβα δεν ξέρω αν υπάρχει, όμως ο μπαμπάς μου, Μακρονησιώτης εξόριστος, συχνά πυκνά σκάλιζε στίχους στα βραχάκια, όπως μου έχει αφηγηθεί! Ποιός ξέρει...

- Ξέρει... ξέρει... Μόλις μου επιβεβαίωσες την άποψη που έχω ότι συνήθως, κάτι υπάρχει σχετικό, στην οικογένεια. Δεν μας έρχεται από το πουθενά η πετριά της Ποίησης. Σκέφτομαι να κάνω μια διατριβή με θέμα το κληρονομικό χάρισμα στην Ποίηση! Γιατί δηλαδή στην πολιτική πώς ισχύει; :))))

Εφούλα, χίλια ευχαριστώ για την ευγενική σου χειρονομία να μου στείλεις το βιβλίο σου! Ίσως κάποια στιγμή όταν μεγαλώσω, να ανταποδώσω με καμιά Ανθολογία με μεταφράσεις μου. Αλλιώς θα πνίξω τον καημό μου σε οινοπνεύματα και θα είσαι καλεσμένη να μου κάνεις παρέα...
Καλοτάδιξο το βιβλίο σου! Εύχομαι να αρμενίσει σε θάλασσες μαγικές και να 'χει ούριους ανέμους! Άλλωστε τα σκεύη ταξιδίου υπάρχουν...