Πρωτομαγιά του εβδομηνταέξι...

Πρωτομαγιά στη Ν. Σμύρνη ανθεστήρια,
πονάνε οι ανθοβολιές, του έρωτα πειστήρια.
Πιασμένοι χέρι χέρι, βραδάκι, ρουφάμε αρώματα,
έρωτας, γιασεμιά, τριαντάφυλλα και χρώματα.
Με μάτια με κοιτάς που λάμπουν από πόθο
σε θέλω, ψιθυρίζεις, κι εγώ νιώθω
να φτερουγίζει σαν πουλί και να χτυπά τρελά η καρδιά μου
καλέσματα του έρωτα κόβουν τα γόνατά μου...

Πίσω μας όμως μια κραυγή, έσκισε τον αέρα
σ' όλη μου τη ζωή θα τη θυμάμαι πάντα τέτοια μέρα.
Σκοτώσανε τον Παναγούλη, είπαν ατύχημα!
Ανήμερα Πρωτομαγιάς, στων απεργών το σύνθημα.
Τυχαίο ήταν ατύχημα ανήμερα Πρωτομαγιάς και του Σιδέρη*;
Κι αυτόν τον έπιασε, η μοίρα η κακή απ' το χέρι;
Εκεί όπου διαδήλωναν υπάλληλοι, εργάτες, λαός και νεολαία
πορείες, συγκεντρώσεις, συνθήματα, όλοι μαζί παρέα;
Τυχαία το πράσινο, το γνώριμό μας μιραφιόρι
βγήκε από το δρόμο του ή τό 'βγαλαν οι μισθοφόροι;
Αυτοί οι πληρωμένοι, οι φονιάδες των λαών,
πιόνα, ανδρείκελα και δούλοι ξένων αφεντικών;
Χτύπησε η μοίρα ή οι δειλοί; το πιο περήφανο άτι,
που πότισε το αίμα του, τους τοίχους στο Μπογιάτι;

Μα εκεί φυτρώσανε παντού, λέξεις λουλούδια,
κραυγές, συνθήματα, επαναστατικά τραγούδια.
Έκτοτε άλλαξε η Πρωτομαγιά για τη γενιά μας.
Λουλούδια, αρώματα, απεργίες, καυτά τα δάκρυά μας.
Μνημόσυνο στη μνήμη του, όλοι με μία λέξη:
Πρωτομαγιά του εβδομηνταέξι!
Ζήτω στον Ήρωα των νεανικών μας χρόνων!
Αθάνατος θα ζει εις τους αιώνες των αιώνων!

* Την ίδια ακριβώς ημέρα της δολοφονίας του Παναγούλη, σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό και ο 17χρονος μαθητής Σιδέρης Ισιδωρόπουλος, που κολλούσε αφίσσες για τη συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς!