Παρασκευή 1 Μαΐου 2009

Πρωτομαγιά του εβδομηνταέξι...


Πρωτομαγιά στη Ν. Σμύρνη ανθεστήρια,
πονάνε οι ανθοβολιές, του έρωτα πειστήρια.
Πιασμένοι χέρι χέρι, βραδάκι, ρουφάμε αρώματα,
έρωτας, γιασεμιά, τριαντάφυλλα και χρώματα.
Με μάτια με κοιτάς που λάμπουν από πόθο
σε θέλω, ψιθυρίζεις, κι εγώ νιώθω
να φτερουγίζει σαν πουλί και να χτυπά τρελά η καρδιά μου
καλέσματα του έρωτα κόβουν τα γόνατά μου...

Πίσω μας όμως μια κραυγή, έσκισε τον αέρα
σ' όλη μου τη ζωή θα τη θυμάμαι πάντα τέτοια μέρα.
Σκοτώσανε τον Παναγούλη, είπαν ατύχημα!
Ανήμερα Πρωτομαγιάς, στων απεργών το σύνθημα.
Τυχαίο ήταν ατύχημα ανήμερα Πρωτομαγιάς και του Σιδέρη*;
Κι αυτόν τον έπιασε, η μοίρα η κακή απ' το χέρι;
Εκεί όπου διαδήλωναν υπάλληλοι, εργάτες, λαός και νεολαία
πορείες, συγκεντρώσεις, συνθήματα, όλοι μαζί παρέα;
Τυχαία το πράσινο, το γνώριμό μας μιραφιόρι
βγήκε από το δρόμο του ή τό 'βγαλαν οι μισθοφόροι;
Αυτοί οι πληρωμένοι, οι φονιάδες των λαών,
πιόνα, ανδρείκελα και δούλοι ξένων αφεντικών;
Χτύπησε η μοίρα ή οι δειλοί; το πιο περήφανο άτι,
που πότισε το αίμα του, τους τοίχους στο Μπογιάτι;

Μα εκεί φυτρώσανε παντού, λέξεις λουλούδια,
κραυγές, συνθήματα, επαναστατικά τραγούδια.
Έκτοτε άλλαξε η Πρωτομαγιά για τη γενιά μας.
Λουλούδια, αρώματα, απεργίες, καυτά τα δάκρυά μας.
Μνημόσυνο στη μνήμη του, όλοι με μία λέξη:
Πρωτομαγιά του εβδομηνταέξι!
Ζήτω στον Ήρωα των νεανικών μας χρόνων!
Αθάνατος θα ζει εις τους αιώνες των αιώνων!



* Την ίδια ακριβώς ημέρα της δολοφονίας του Παναγούλη, σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό και ο 17χρονος μαθητής Σιδέρης Ισιδωρόπουλος, που κολλούσε αφίσσες για τη συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς!

10 σχόλια:

Vrakas Kostas είπε...

Μνημες!
Ορια!
Σημεια αναφορας!
Ταυτισμα!
Οργη!
Θαυμασμος!
Παλη!
Ελπιδα!

Εξαιρετικη αναρτηση Μαριαννα!
Οπως παντα αλλωστε.
Ηταν χρονια που εβραζε ακομα το αιμα μας!
Και που προθυμα θα το χυναμε για τα πιστευω μας!
Τιποτα δεν πηγε χαμενο θελω να πιστευω.
Οι θυσιες καποιων,εστω και αργα,γινονται συμβολο και μπαιρακι,στις ψυχες αυτων που θα τους..ξαναανακαλυψουν!

Καλο μηνα Μαριαννα!

Υγ...............

μαριάννα είπε...

vrakas kostas

Μακάρι Κωστή μου να είναι έτσι όπως τα λες. Μακάρι! Το έχουν ανάγκη οι νέοι μας και όλοι μας. Φαίνεται όμως πως έχεις την καλή διάθεση αυτού που ζει εκτός πατρίδας. Αν ζήσεις μόνιμα εδώ θα νιώσεις όπως κι εμείς, τόσο μεγάλη απογοήτευση. Απογοήτευση που μας οδήγησε στο να απαξιώσουμε τους πολιτικούς στο σύνολό τους. Ποιοί; Εμείς! Η γενιά του Πολυτεχνείου! Που αγαπήσαμε την πολιτική και τους αγώνες και ζυμωθήκαμε μέσα απ' αυτούς. Τώρα σκέφτομαι την αποχή από τις ευρωεκλογές, πολύ σοβαρά. Ποιός; Εγώ! :))))) Ποιός να μου τό 'λεγε πριν κάποια χρόνια...

Καλό μήνα μάτια μου! Να 'σαι καλά!

Vassilis Stranger είπε...

Καλό Μήνα, καλή άνοιξη, λέμε τώρα...
μια και οι εποχές πλέον γίνανε δυο, λέτε και ο χρόνος κώλυσε και αυτός από την κρίση.

Όσο για τον Αλέκο, δεν είναι και εύκολο να το ξεχάσεις. Βλέπεις μόλις ξημέρωσε η μέρα πήγαμε εκεί στον τόπο του υποτιθέμενου ατυχήματος. Είναι η γειτονία μου βλέπεις και δεν μόνο που το βλέπαμε καταλάβαμε πολλά.... Πάρα πολλά, και ας ήταν τα χρόνια μας λίγα με λίγη γνώση αλλά με μεγάλη καρδιά και προπαντός ελεύθερη.

μαριάννα είπε...

Vassilis Stranger

Καλό μήνα Βασίλη και κάθε χαρά μαγιάτικη!
Ε ναι, ήταν βλέπεις ν' ανοίξουν οι φάκελοι σχετικά με τα όργανα ασφαλείας της Χούντας (Φάκελος ΕΣΑ). Η αποκάλυψη των φακέλων, που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, και που λένε ότι περιείχαν αποδείξεις σε βάρος κάποιων πολιτικών που συνεργάστηκαν με την χούντα. Όμως ποτέ δεν αποδείχτηκε τίποτα.
Κι εντελώς τυχαία σκοτώθηκε σε ατύχημα και ο Σιδέρης.

Καλησπέρα!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μπράβο για την αναφορά σου στον Παναγούλη.
Τη θυμάμαι δυστυχώς εκείνη τη νύχτα...και ύστερα το λαϊκό προσκύνημα στη Μητρόπολη Αθηνών.

΄Ημουν κι' εγώ εκεί...

ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΜΗΝΑ!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

μαριάννα είπε...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ

Γεια σου γλαρένια μου. Καλό μήνα και κάθε χαρά λουλουδιαστή!
Τα θυμάσαι λοιπόν κι εσύ. Βούιξε η Αθήνα τότε, από στόμα σε στόμα και παγώσαμε όλοι. Δεν θα το ξεχάσω.
Έχω γράψει πολλές φορές για τον Παναγούλη και για την Φαλάτσι. Μ' έναν περίεργο τρόπο ο καθένας τους σημάδεψε τη ζωή μου διαφορετικά. Στην Οριάνα με το βιβλίο της, Γράμμα σ' ένα παιδί που δε γεννήθηκε ποτέ, χρωστάω την απόφαση να κρατήσω τον πρώτο μου γιο... να 'ναι γαλήνια η ψυχούλα τους!
Μου είναι αδύνατον να περάσει Πρωτομαγιά και να μην τους θυμηθώ.

Να 'σαι καλά κορίτσι μου! Μια σφιχτή αγκαλιά!

monahikoslikos είπε...

Καλό σου μήνα Μαριάννα που όσο κι αν προσπαθείς να αποστασιοποιηθείς από τα καθ΄ ημάς δεν παύεις να συντηρείς τις μνήμες μας και να τις συντηρείς σωστά και χωρίς φιοριτούρες και σκοπιμότητες.

μαριάννα είπε...

monahikoslikos

Αχ βρε Λύκε μου καλέ! Να είσαι καλά! Μακάρι να ήταν αλλιώς η ζωή μας. Δεν είναι επιλογή μου το κλείσιμο στο καβούκι μου και η αποστασιοποίηση από την πολιτική. Αλλά δεν αντέχεται πια... Η Ελλάδα πονάει. Και μας πονάει πολύ. Πονούσε και το '76, αλλά είχαμε όνειρα. Υπήρχαν ελπίδες. Τώρα πού να ονειρευτείς πια και πού να ρημάξεις;
Στη Διαμαντοπούλου, στην Μπακογιάννη ή στον Τσίπρα; (Τυχαίο το δείγμα κι έπιασα τον «αφρό», μην πούμε για Παυλίδηδες και σία) :)))))

Ανώνυμος είπε...

Ο Ισιδωρος , απο τους ξεχασμενους της εποχης εκεινης ... ετων 17-18, μελος της Κ.Ο. Μαχητης. Χαθηκε ενα βραδυ στην Πειραιως, την ωρα που κολλαγανε αφισσες και οι μπατσοι ορμησαν να τους πιασουν. Στην προσπαθεια του να ξεφυγει τον χτυπησε ενα αμαξι. Την μεθεπομενη στην κηδεια του εγινε μεγαλη πορεια με 20000 ατομα, μελη αριστεριστικων οργανωσεων και αναρχικοι, δεν μετειχαν φυσικα κανενα απο τα γνωστα μαγαζια της σημερον.Η πορεια φυσικα ηταν απαγορευμενη, εγινε ομως , ηταν μια απο τις ελαχιστες που εσπασε την απαγορευση.Ευτυχως κανεις δεν επαιξε παιχνιδια πανω στην μνημη του, δεν εγινε συμβολο, μυθος τιποτε ... εμεινε ο Σιδερης , χωρις μυθοποιηση, η μοιρα της ζωης του ηταν αυτη .Η μοιρα η δικη μας;;;
Μην ξεχασετε να ψηφισετε τους αμνημονες και σιωπηρους , ψηφιστε τους για να μεινει η μνημη αυτου του εφηβου καθαρη και λαμπρη.Τοτε δεν καηκε τιποτε ... γιαυτο και σωθηκε η μνημη του, περπατησε τους δρομους αυτης της πολης με το δικο του τροπο , αυτον που χανουμε .

μαριάννα είπε...

Συμφωνώ με όσα λες για το Σιδέρη, ανώνυμε και εντελώς και απολύτως και πιο πολύ δε γίνεται.
Αλλά μαυρίστε τους αμνήμονες και τους σιωπηρούς, έτσι κι αλλιώς η μνήμη του Σιδέρη δεν κινδυνεύει πια.