Joaquin Sorolla (1863 - 1923) Madre e hijo en la playa
ΜΗΤΕΡΑ
Ανάμεσα στο τίποτα,
όταν μου το επιτρέψουν
οι ανόητοι δαίμονες του χρόνου μου
θα τηρήσω ένα λόγο που ποτέ δεν μου ζήτησες.
Θα σε πάω στο Παρίσι.
Γιατί ίσως, τότε,
στα Ηλύσια Πεδία
ή στα νερά του Σηκουάνα,
με τη Notre Dame στο βάθος ή με τον πύργο του Eiffel,
θα δω πάλι τη λάμψη
την νεανική στα μάτια σου,
το εφηβικό φως
να κατεβαίνει απ' το τραμ
με σακούλες και ψώνια και χαιρετισμούς
και λίγο παραπάνω από είκοσι χρόνων.
Σήμερα σε θυμάμαι έτσι,
όπως τις μέρες χωρίς σχολείο,
σημαία όμορφη μιας χώρας δύσκολης,
λεπτή βροχή τα Σάββατα.
Ποτέ δεν κράτησες πολλά για σένα.
Ούτε καν θέλησες μια νύχτα,
μία πόλη ή ένα ταξίδι.
Ο χρόνος σου καθόταν στο τραπέζι μας
και έπρεπε να τον μοιράσεις σαν το ψωμί,
μεταξύ των παιδιών σου και του φόβου σου.
Έξι φορές ήταν ο φόβος
που η αρρώστια, η ανημποριά ή η δυστυχία
θέλησαν να καθίσουν στο τραπέζι μας.
Να μη βγαίνεις έξω, πού πας τώρα,
πρέπει να είσαι προσεκτικός
με τους έρωτες και τους δρόμους
παράτα πια την πολιτική
ή τη φωλιά του λύκου.
Και χωρίς αμφιβολία
αυτό που δεν τολμούσες να ζητήσεις
κοιμάται στην καρδιά του καθενός.
Επειδή η αγάπη κληρονομείται
σαν ένα παλτό χωρίς κουμπιά,
και θα μου άρεσε να σε συνοδεύσω
σε αίθουσες μουσείων,
πιο υπάκουος και φρεσκοχτενισμένος,
για να συναντήσω στη Μόνα Λίζα
το όνειρο και το χαμόγελο
της ταυτότητας μιας πολυάριθμης φαμίλιας.
Θα σε πάω στο Παρίσι
ή στην πόλη που κοιμάμαι
στο φλιτζάνι του απογευματινού τσαγιού σου,
με τα κρύσταλλά σου
μιας αστικής οικογένειας
περισσότερες προσδοκίες παρά χρήματα,
με τα δόντια σου λεκιασμένα απ' το άλικο χρώμα,
με τις σπουδές σου στη Φιλοσοφική
και στη Λογοτεχνία, je m`apelle
Elisa, j' ai cherché
la lune, la mer, la vie,
la pluie, mon coeur,
και τα πάντα διακόπηκαν.
Όμως είμαστε πραγματικά άδικοι
όταν ξέρουμε πως η αγάπη
δεν θα χρεώσει λογαριασμό.
Αλλά η ξερή κοίτη του ποταμού
επίσης, μπορεί να ξεχειλίσει,
όπως τα ποτάμια της Γρανάδας,
και στο πλευρό σου αναζητώ
αυτή την παλιά νοσταλγία να είμαι καλός,
να μην είμαι εγώ,
να γνωρίσεις το γιο που αξίζεις.
Θα σε πάω στο Παρίσι. Στη μνήμη μου έχεις χαράξει κάτι, το ότι λησμονήθηκες στη ζωή· ζητώντας σε, ταξιδεύω στις πόλεις σου.
Υπέροχο και το ποίημα, αλλά και ο πίνακας. Κατά έναν περίεργο και ανεξήγητο για μένα τρόπο, ο Sorolla είναι από τους αγαπημένους μου. Χρόνια Πολλά Μαριάννα, να σε χαίρονται τα παιδιά σου, αλλά και εμείς!
Χουανιτάκι μου να είσαι καλά! Ευχαριστώ πολύ. Κι εγώ να σας χαίρομαι όλους τους αγαπημένους μου! Τον Sorolla τον λατρεύω κι εγώ και έχω μαζέψει τους καλύτερούς του για μένα, να τους βάλω στους Αλιείς Μαργαριταριών, αλλά τί να πρωτοπρολάβω που θέλω χίλια δυο να κάνω και μου αρέσουν το ίδιο; Όσο για τον Μοντέρο... τον άκουσες στην απαγγελία; Πολύ συγκινήθηκα εχθές που τον μελετούσα. Είναι από την παρουσίαση στη Γρανάδα της συλλογής του Κουρασμένη Όραση, όπου είχε απέναντι την αγαπημένη του μάνα και δίπλα τον Αγιάλα που για να τον τιμήσει, πήγε στην παρουσίαση, όντας 103 χρόνων και έχοντας διαβάσει ΟΛΑ τα ποιήματα του φίλου του, μέσα απ' τα μάτια της γυναίκας του. Απίστευτες ιστορίες...
Χρόνια πολλά και σε σένα μανούλα! Τα χαίρεσαι τα παλικάρια σου! Να είσαι πάντα καλά και κεφάτη να σκορπάς την ομορφιά και την αγάπη γύρω σου. Είναι πραγματικά υπέροχος ο Μοντέρο. Ποιά μάνα δε θα ήταν ευτυχής με τέτοιο γιο; Αλλά όπως υπέροχα λέει ο ίδιος:
...Όμως είμαστε πραγματικά άδικοι όταν ξέρουμε πως η αγάπη δεν θα χρεώσει λογαριασμό.
χρόνια πολλά μανούλες!!!:):) πέρσι με ξύπνησες εσύ για τη γιορτή.. φέτος με ξύπνησε άλλος.. κι εσύ δε το ανέφερες.. δυστυχως η ηλικοτεχνική υποδομή μου με εμπόδισε να φτιαξω κάτι καινούριο.. κι έβαλα το περσνινό..:):) όσο για την ποίηση.. χαχα την αντιπαθώ και την εκδικούμε..:):) την καληνύχτα μου:):)
"Ο χρόνος σου καθόταν στο τραπέζι μας και έπρεπε να τον μοιράσεις σαν το ψωμί, μεταξύ των παιδιών σου και του φόβου σου."
"Επειδή η αγάπη κληρονομείται."Σ' αυτά τα δυο σημεία υποκλίνομαι. Στο πρώτο, γιατί ο Μοντέρο έχει κλειδώσει στην ψυχολογία της μάνας και στο δεύτερο γιατί μαζί με το "η αγάπη είναι πράξη" αποτελεί μότο μου.
Κι επειδή η αγάπη είναι πράξη, και δεν είναι λόγια ή στιχάκια, δεν θα συμφωνήσω με το "Ποιά μάνα δε θα ήταν ευτυχής με τέτοιο γιο".
Νομίζω ότι θα ήταν ευτυχής κάθε μάνα που τα παιδιά της, θα της έδειχναν στην πράξη ότι την αγαπούν.
Γιατί αν περίμεναν από τους διάφορους "Μοντέρο" να "τις πάνε στο Παρίσι", όταν τους το επιτρέψουν οι ανόητοι δαίμονες του χρόνου τους", ...σωθήκανε. Κι αυτές και τα ...κεριά τους.
Να 'σαι καλά κουλπάκι μου! Ευχαριστούμε για τις ευχές σου. Κι εμείς σας αγαπάμε! Τώρα τί εννοείς δεν το είπα φέτος; Κι αυτό το ποίημα εδώ, τί είναι βρε; :)))))
πέρσι είχες έλθει και με είχες ειδοποιήσει..:):) ναι εννοούσα ιδική μνία για τη γιορτή της μητέρας.. όταν το είδα δε κατάλαβα.. ίσως να μη πρόσεξα κάτι.. μπένω φευγαλαία στα διαλήματα της δουλειάς:):) την καληνύχτα μου:):)
Ναι, μάτια μου, είναι. Σε καταλαβαίνω και ξέρω πως η μέρα είναι κόμπος στο λαιμό για πολλούς ανθρώπους. Να κοιτάς μπροστά όμως και να χαίρεσαι τη μανούλα του γιου σου!
Φαίνεται μέσα από σένα το φθινόπωρο οδυνηρό...
-
*Η φυγάς*
Παρατηρώντας σε φαίνεται να μην υπάρχεις
να είσαι πλίνθος και πηλός χωρίς υπόσταση
και μέλι γαρίφαλο ή θάλασσα χωρίς άρωμα πια
και συλλαβές από ...
ΓΑΒΡΙΕΛΑ, Η ΔΙΑΣΗΜΟΤΕΡΗ ΕΤΑΙΡΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
-
Η εκπομπή «ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ» διερευνά την προσωπικότητα μιας «κοινής»
γυναίκας που γοήτευσε τους άνδρες της εποχής και έμεινε αλησμόνητη για την
καλοσύνη ...
Πριν από 11 χρόνια
Εμεις, για παντα εκδρομεις, παντου εκκρεμεις...
Ταξίδια μαγικά. Ταξίδια ονείρου... σε σύννεφα γαλάζια κι απαλά. Μα και ταξίδια αλαργινά σε τρικυμίες και βαθιά, μαύρα νερά...
Η μανία του ταξιδιού προέρχεται από τοποφοβία και όχι από φιλοτοπία. Όποιος ταξιδεύει πολύ, το κάνει για ν' αποφεύγει τον τόπο που αφήνει.
Καταχνιά,
Miguel de Unamuno
Γητεύτρια:
Γητεύω σημαίνει θεραπεύω, γλυκαίνω, ησυχάζω, ηρεμώ δια του λόγου και όχι γοητεύω... προς αποκατάστασιν του κύρους της λέξης! :)
Με λάσπη γήτευε τις πληγές, ο αέρας, ... Κι είσαι αέρας και γήτεψες τις πληγές μου, και των ματιών τα αίματα τ' απώθεσες στην καρδιά της πρώτης ανεμώνας.
Σοφία Φίλντιση
Είπε πάνσοφος φίλος κάποτε και το επιβεβαιώνω διαρκώς: « Το Κρητικός και το Μανιάτης, δεν αποτελεί καταγωγή, αποτελεί... διάγνωση! » ;)
Κι εμεις, εραστες της στιγμης, εκφραστες της ζωης. Ναι, εμεις...
Η ΑΡΠΑΓΗ
-
Ευτυχώς που υπάρχει το σινεμά. Εκεί που το γεγονός «συμβαίνει» και
παράλληλα κινηματογραφείται. Που σημαίνει ότι το βλέμμα παρακολουθεί,
βλέπει μπροστά τ...
Εσείς ξέρετε τι θα πει λησμονιά; Αγιάζι; Αλαργινό;
-
Θα αναδημοσιεύσω σήμερα ένα άρθρο του Δημήτρη Ρηγόπουλου, που δημοσιεύτηκε
πρόσφατα στην Καθημερινή. Όπως θα δείτε, στο τέλος του άρθρου λέω κι εγώ
κάποια...
2542024
-
25 / 4 / 2024
.. μου το είχα υποσχεθεί.. αυτό το (συνεχίζεται).. ήταν υπό αίρεσιν ακόμα..
μα μα κάθε.. νέα συνέχια που.. τα κατάφερνα να.. μαζέψω μερικ...
Τσίπρας-Κασσελάκης-Παναγία, τρίγωνο θείου έρωτος
-
[ Κασσελάκης ο ταπεινός προσκυνητής και Μέγας Χορηγός της Παρθένου
Πορταϊτισσας] του Αναγνώστη Λασκαράτου Οι εφσεβείς αναγνώστε μας, θα
ενθυμούνται τo ξεμο...
ΤΟ ΑΚΕΦΑΛΟ ΑΓΑΛΜΑ
-
ΣΤΑΘΗΣ ΝΑΤΣΑΡΙΔΗΣ
Εκδόσεις ΠΗΓΗ
Σελ. 606, Νοέμβριος 2023
Το βιβλίο που παρουσιάζω σήμερα, είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Σ.
Νατσαρίδη και κυκλοφόρη...
Η δύσκολη εφηβεία των ....59
-
*«Κι αν τώρα σ’ άδειο τσίρκο ακροβατώ ξανά*
*σφραγίζοντας με νόημα το στόμα…*
*είναι γιατί βαθιά …βαθιά παραφυλάει*
*η δύσκολη εφηβεία των...
Στα αλήθεια φορά ψηλό καπέλο η Περσεφόνη;
-
*Η Περσεφόνη φορά ψηλό καπέλο, Μαρία Λεβαντή, *
*Αθήνα 2024, εκδ. ΑΩ*
Δύο τα μέρη της ποιητικής συλλογής, το της κοσμογονίας το ένα
(«Νύχτα-πρώτος ...
Βιβλία στο δρόμο, «ατάκτως ερριμμένα»…
-
Είναι λυπηρό έως σοκαριστικό το θέαμα που αντίκρισα σε δρόμο που έτυχε να
περάσω. Ένας σωρός από βιβλία, σε καλή κατάσταση όπως διαπίστωσα, πεταμένα
στο ...
-
*L’éventualité d’une Guerre mondiale est-elle réelle ?*
par Serge Marchand , Thierry Meyssan
Une guerre atomique est possible. La paix du monde est su...
Ότι ζήσαμε
-
Είμαστε ότι ζήσαμε.
Οι λυπημένες σκέψεις στην άκρη του χρόνου.
Το λευκό σύννεφο στον γαλανό ουρανό.
Οι λίγες λέξεις πάνω στο χαρτί.
Είμαστε η σκουριά ...
πουλητάδες
-
Αχ, βρε, συστηματίες ποιητές / /τι κι αν αλλάζει η φορεσιά σας; // με την
κάψα των γιορτών/ και τον βαθύ τον πόθο των βραβείων/ εδώ εγίνηκε η Αποκριά
-/ κ...
ΙΘΑΚΗ - Ντίνος Χριστιανόπουλος
-
Δεν ξέρω αν έφυγα από συνέπεια
ή από ανάγκη να ξεφύγω από τον εαυτό μου,
τη στενή και μικρόχαρη Ιθάκη
με τα χριστιανικά της σωματεία
και την ασφυκτική τη...
Χάρτης Ναυαγίων
-
ΑΘΕΑΤΗ ΟΨΗ
Να θυμηθώ το πρόσωπό σου θέλω
στον εξόριστο των ανθρώπων τόπο
σε εγκατάλειψη που μυρίζει θειάφι
άσκοπη κίνηση να κάνω
σε ζώνη απαγορευμένη
εκ...
ΜαρμΕΛάΔΑ ΦΡάΟΥΛα
-
“ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ”, ούρλιαξαν αθόρυβα όλες μαζί οι κόκκινες και μπλέ σειρήνες γύρω
από την Έξοδο, ενώ όλες οι συρόμενες γυάλινες πόρτες σφραγίστηκαν αυτόματα.
Το ...
Λιστα Γενάρη
-
Μην παραπονιέσαι, ούτε ένας μήνας δεν πέρασε κι επέστρεψα.
Σάββατο απόγευμα. Ήπιαμε τα κρασάκια μας με τον Δημήτρη το μεσημέρι και
ακούω ελληνικό fm. Ο ...
2024
-
Αγαπημένα μου φατσουλίνια..Ζείτε..βλεπω.Με διαβάζετε ακόμα.Δεν έχει
σημασία που δεν με καταλαβαίνετε. Προσπαθείτε όμως..Το..βλέπω.Η ζωή είναι
δύσκολη στην ...
BRITTANY FRANCE - Βρετάνη Γαλλίας
-
Κάνετε κλικ για μεγέθυνση κάθε φωτογραφίας
Click photo to enlarge
Σήμερα θα σας ταξιδέψω σε ένα πολύ αγαπημένο μου μέρος της Γαλλίας, στην
Βρετάνη.
Αν...
Πράσινες μπάλες
-
Όταν ήμουν πολύ μικρή, πολύ πριν γεννηθεί ο αδελφός μου και πριν πάω στο
νηπιαγωγείο, η μητέρα μου με πήγαινε κάποια πρωινά στα μπαξεδάκια. Έτσι
λέγαμε τότ...
ΑΧ ΒΡΕ ΑΝΝΑ!…
-
-Αχ βρε Άννα!… Αυτό το «Αχ βρε Άννα», ξέρετε πόσες φορές το έχω ακούσει από
φίλους και γενικά δικούς μου ανθρώπους, στην ζωή μου?… Αυτό το «Αχ βρε
Άννα», τ...
Καλή Χρονιά! Καλωσόρισες 2023!!
-
Προχθές ήρθε το νέο μου ημερολόγιο με ταχυμεταφορέα. Εχω τις παραξενιές μου
με τα ημερολόγια. Τα διαλέγω με προσοχή γιατί με συντροφεύουν όλο το
χρόνο. ...
αφωνίες
-
*της Αμαλίας Ρούβαλη*
δεν συχνάζει στα μπαρ παίζει τα ρέστα της στα εμπορικά σηκώνει απ' τα
πατώματα τις λέξεις των άλλων στα παραβάν δοκιμάζει υφ...
Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΚΟΡΗ
-
Είσαι σαν μια αυγή του κόσμου, Έθνια,Όταν αυτός αρχίζει να αναθυμάται καιΝα
ομιλεί μέσα στην καταχνιά της ζωήςΓια τα ανάκτορα του Μύθου ξανά, ότανΗ
περιττή...
Μύκονος η περιβόητη
-
Καλοκαίρι 2022 (ακόμα) και έχουν πάρει φωτιά οι ειδήσεις με τα
τεκταινόμενα στο νησί μας. Όλα αρνητικά. Τα σχόλια στο διαδίκτυο από
μαινόμενους πολίτ...
Η Άνοιξη.
-
Θέλει απεγνωσμένα να μας συναντήσει και κάνει ό,τι μπορεί για να το
καταφέρει. Πυροδοτεί εκρήξεις λουλουδιών, να, οι αμυγδαλιές μοσχοβολάνε, οι
μέλι...
Η μετά Covid ανεργία
-
Η ανεργία αυξάνεται δραματικά, όσο και αν η κυβέρνηση επιχειρεί να
εμφανίζει «σε καταστολή» τους δείκτες που ομολογούν ότι η κρίση που
έρχεται, αμέσως μ...
Out of time - R.E.M.
-
Τριάντα χρόνια από το ιστορικό album των R.E.M. "Out of time" που
έφτασε πολύ ψηλά και όχι άδικα. Αγαπημένο τραγούδι από το album, που
χαρακτηρίστ...
-
Ανακοίνωση Το παρόν ιστολόγιο τελεί υπό όρους άδειας ξεκούρασης από
την συγγραφή (13 συνεχόμενα χρόνια με 1.140 αναρτήσεις). Προϊόντος του
χρόνου θα ...
Ο άγιος Δημήτριος, ο άγιος Νέστωρ και το ΑΠΘ
-
Διάβασα σε κάποιον τοίχο του Facebook κάτι που δεν γνώριζα: Σήμερα
γιορτάζει η Θεσσαλονίκη και [...] το ΑΠΘ. Το πανεπιστήμιο λέγεται
"Αριστοτέλειο",...
Η ποιητική ισημερία του 2020
-
Η εαρινή ισημερία είναι μονάχα μια στιγμή που οριοθετεί την πρώτη ημέρα της
άνοιξης και την παγκόσμια ημέρα ποίησης... Το 2020 όμως έχει πολύ φόβο,
πόνο κα...
Κάτι στιγμές σαν κι αυτή..
-
.. που νιώθεις τόσο μικρός και λίγος..
μα ταυτοχρόνα τόσο σημαντικός..
που προσπαθείς να οργανώσεις
σε σκέψεις και λέξεις..
όλα όσα αισθάνεσαι ή αισθάνθηκ...
Ο σωσίας - Κεφάλαιο 1
-
Κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα εδώ και μέρες ο Χοντρός. Μα γιατί δεν του
δίνουν την υπόθεση; Γιατί; Εντάξει, δεν έχουν και πολύ άδικο που δεν το
κάνουν, α...
-
Αυτοί που νομίζουν ότι η λέξη «μονοσταυρία» και ο στίχος «μόνο σταυρούς/σε
μνήματα/καρφώνω» έχουν κάποιο κοινό στοιχείο, απαλλάσσονται από την
υποχρέωση ...
Ομαδική Έκθεση φωτογραφίας “EN.GRAMS"
-
Το ΒΟΟΖΕ σας προσκαλεί στην ομαδική έκθεση φωτογραφίας με τίτλο “EN.GRAMS".
Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 31Μαΐου στις 20:30 και η
έκθεση θ...
ΑΡΣΕΝ ΛΟΥΠΕΝ Η ΚΟΥΦΙΑ ΒΕΛΟΝΑ ΤΟΥ ΜΩΡΙΣ ΛΕΜΠΛΑΝ
-
Υπόθεση: Ο Arsène Lupine ανταγωνίζεται τον Isidore Beautrelet, έναν νεαρό,
ταλαντούχο ερασιτέχνη ντετέκτιβ, ο οποίος είναι ακόμα στο γυμνάσιο αλλά
είναι ...
Λόγος ζωής
-
Υπάρχει λόγος να ανιχνεύεις λέξεις στο σκοτάδι. Ένας αντάρτης στίχος να
βρεθεί ίσως φωτίσει με τη λάμψη του το Σύμπαν. Τάκης Τσαντήλας
___________________...
2 ΣΟΝΕΤΑ
-
«Ό,τι και να κάνεις, ό,τι και να λαχταράς,
Σ’ εξιλεώνει»
Το 2016, με αφορμή τη συμπλήρωση 400 χρόνων από τον θάνατο του Ουίλλιαμ
Σαίξπηρ (1564 - 1616) παρ...
Πρωτοχρονιά στην Αριστοτέλους
-
ή δεν υπάρχει σωτηρία για αυτήν την πόλη. Και πήγαμε που λες στην
Αριστοτέλους, Η πόλη σχεδόν άδεια, παρκάρισμα όμως πουθενά. Δε γαμείς, το
αφήσαμε κοντά...
Η χρησιμότητα των βιβλίων.
-
Το βιβλίο είναι το πρώτο που αποκτήσαμε στη βιβλιοθήκη μας. Λέγεται «απαλά
ζωάκια». Ο παππούς το αγόρασε, παρακινούμενος από εκείνο τον
μεγαλοϊδεατισμό των...
93. Marguerite Duras: Πνομ Πενχ
-
Ο εραστής
Δεν ξέρω ποιος τράβηξε τη φωτογραφία της απόγνωσης. Εκείνη όπου στεκόμαστε
στην αυλή του σπιτιού μας στο Ανόι. Ίσως ο πατέρας μου για μια τελευτ...
ο Βασίλης Αλεξίου στον Τάσο Πορφύρη
-
***
*Τι είπε μια νύχτα το κλαρίνο *
*του Τάσου Χαλκιά στους ακροατάς του*
*στον Τάσο Πορφύρη *
Εσείς που ακούτε δεν ακούτε.
Μες στα φαράγγια του μυαλού ...
Ανασύνταξη
-
Λευκό το χαρτί
μαύρη η ψυχή
την μαυρίλα θέλω να ξεράσω
η ψυχή μπας και ξαλαφρώσει
να βρει χώρο μια νέα ανάσα
να βρει χώμα νέος σπόρος
να τον ποτίσω με το...
Οι μετόπες της ζωής μας.
-
Σαν κοίταξα ξοπίσω μου κι αυτά τα μόνα ίχνη των ποδιών μου χάθηκαν.
Μονομιάς σβήστηκαν από την άμμο λες και στο σήμερα δεν ήρθα από το χθες.
Μπερδεύτηκαν ο...
...λόγω βλάβης
-
Η βλάβη στον κεντρικό υπολογιστή μου δεν επιτρέπει προς το παρόν νέες
αναρτήσεις.
Το ...εν αναμονή υλικό θα συνεχίσει να προστίθεται όταν η βλάβη
αποκατασ...
ΠΡΑΓΑ (Σπουδή του Γιόζεφ Κ.)
-
Ήμουν στην Πράγα κι’ έπεφτε σκοτάδι,
με τ’ όνειρο του Κάφκα ταξιδιώτης
σε Πύργο κατασκότεινο δεσμώτης
προσμένοντας μιας Δίκης το σημάδι
Ήμουν στη...
Πώς διαβάζονται τα εξωσχολικά βιβλία…
-
Μόνες στο σπίτι με τον μπαμπά που έχει κι από πάνω άδεια είναι ό,τι
χειρότερο μπορεί να μας συμβεί. Καλά, για θάλασσα ούτε κουβέντα. -Πάρτε
κανένα βιβλίο κ...
-
"Τον είδε τον ωραίο ληστή
την ώρα που πηδούσε
απ το παράθυρο.
Έκτοτε
αφήνει την πόρτα της
ολάνοιχτη.
τα υπόλοιπα κοσμήματά της
σε θέση προσιτή
Δεν ξανάρθε.¨
Υπεραστικό
-
Αργείς
σαν ήλιος που ξεχάστηκε στον φάρο.
Δεν θα σου πω που σ' αγαπώ·
το κύμα σου ξεπλένει το μυαλό
κι αποφοιτώ με βότσαλα αριστίνδην.
Τρίβω με άμμο την απόσ...
ΛΑΒΑΜΕ...
-
Καλημέρα.
Με τον γραπτό λόγο ποτέ δεν τα πήγαινα ιδιαίτερα καλά....
Δεν ξέρω τι με έπιασε απόψε.... (;) Μάλλον φταίνε τα ποτά που έχω
κοπανήσει.
Το σκέφτ...
ΩΔΗ ΣΤΟ ΝΤΟΥΕΤΟ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ
-
Πάνε πεντέμιση χρόνια, υπομονετικοί μου αναγνώστες, που σας είχα φιλέψει
ένα βρομόστομο ανοσιούργημα του αγαπημένου μου Κάτουλλου. Τα ‘φερε έτσι η
τύχη, κα...
Νικηφόρος Βρεττάκος, Η αναχώρηση
-
Η αναχώρηση
*Ευγενία Κ. Βρεττάκου*
Κατιφέδες, χρυσάνθεμα, βασιλικά και αρμπαρόριζες,
θαρρούσε κανείς πως ανθίζανε στο λιτό φέρετρό σου,
ως να ρέαν στο βάθο...
Xρόνης Μίσσιος, σήμερα που τα κεραμίδια στάζουν
-
"*Η επανάσταση είναι προσωπική υπόθεση του καθενός μας...*"
*Χρόνης Μίσσιος: Τα κεραμίδια στάζουν*
(εκδόσεις γράμματα, 1991)
*Χρόνης Μίσσιος: «Συνεργασία ...
Γίνε... 007!
-
[image: jamesBond]
Την ευκαιρία να γίνει ο καθένας μας... 007 δίνει ένα νέο καταπληκτικό
διαδραστικό ιντερνετικό παιχνίδι. Το παιχνίδι κυκλοφόρησε στο πλαί...
Στεριανό παραγάδι
-
*ΥΛΙΚΆ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΉ ΤΟΥ ΣΤΕΡΙΑΝΟΥ ΠΑΡΑΓΑΔΙΟΥ ΜΑΣ:*
* 1) Λεκάνη ή κοφίνι.*
* 2) Φελλό για το χείλος της λεκάνης *
*3) Πετονιά νούμερο από 0,70 έως 0,90 ...
ΤΑ ΜΠΑΝΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΚΑΡΕ-ΚΑΡΕ (...το σίκουελ)
-
Η φτώχεια θέλει καλοπέραση και το Ελληνικό σινεμά, παρουσίαζε και τα δυο με
τρόπο μοναδικό ! Όπου φτώχεια σκέτη, ετοιμαστείτε για μελόδραμα. Κεντρικός
άξ...
The Dark Knight Rises (2012)
-
Σκοτεινός Ιππότης: Η Επιστροφή [image: The Dark Knight Rises, Poster]
4.5/5
Σκηνοθεσία: Christopher Nolan
Σενάριο: Christopher Nolan, Jonathan Nolan, Da...
Fra Angelico's Crucifixions
-
Ο μεγάλος ζωγράφος από τη Φλωρεντία έχει επιδείξει πολλά έργα με θέμα την
Σταύρωση σε όλη τη διάρκεια της καλλιτεχνικής του πορείας. Ο Fra Angelico
έχει συ...
Πρώτο [της χρονιάς] και τελευταίο ;-)
-
Dear Diary, Ετούτο το blog για μένα ήταν, απ’ την αρχή, διασκέδαση. Κι ένα
ιδιότυπο «ημερολόγιο», μια και τα περισσότερα πράγματα που έγραφα εδώ ήταν
απλά...
το χρώμα της αναμονής
-
*τι χρώμα έχει η αναμονή*
*στα πιο ψηλά μπαλκόνια *
*τι μουσική, τι ήχο έχει*
*όταν μακριά οι υπόλοιποι γλεντούν*
*μετά τον κατακλυσμό*
*τι νόημα έχει το π...
Federico García Lorca
-
Τρέμω μην χάσω αγαπημένη
το θαύμα που η ματιά σου άγαλμα στολίζει
τριαντάφυλλο που δίπλα μου ανασαίνει
στα σκοτεινά όταν το μάγουλό μου αγγίζει.
Πονώ στην ...
Άλλο (royal έκδοση)
-
Ειν' άλλο να 'σαι πρίγκηπας και άλλο ο αλήτης
άλλο είναι τα Χάιλαντς και άλλο ο Ψηλορείτης
άλλο να είσαι θεατής κι άλλο προσκεκλημένος
αλλό και στην τηλεόρασ...
Είμαι ρατσιστής και φασίστας
-
Mετά από την ηρωική μάχη κατά του φασισμού σήμερα (Πάτρα, Watson) κερδίσαμε
κάτι.
1. Πολλοί ανέτρεξαν στην Wikipedia να διαβάσουν ποιός τελοσπάντων είναι...
Ο «Άσχημος»
-
Όλοι στην πολυκατοικία μας ξέραμε τον «Άσχημο». Ήταν ο αλητόγατος της
γειτονιάς. Tρία πράγματα του άρεσαν στη ζωή: Να καυγαδίζη, να τρώει
σκουπίδια και -ας...
Σαν ορφανέψει μια καρδία...
-
Μία που άκουσα στο ραδιόφωνο...
*Σαν ορφανέψει μια καρδία*
*από την πρώτη αγάπη...*
*Όσες κι αν κάνει παίρνουνε*
*το ίδιο μονοπάτι...*
105 ~ Αρτούρο Γκραφ: Η χώρα που γεννήθηκε
-
Arturo Grαf (1848–1913)
*"Τη χώρα που γεννήθηκα τη λένε Αθήνα."*
*Η χώρα που γεννήθηκα*
(*Ι*)
Με γέννησε μια χώρα στην Ανατολή,
Μ' ένα μαρμαροβούνι γει...
SWELL
-
*....θα πεί υπόκωφο κύμα. ...*
Ενα κύμα πολιτών που επιτέλους μπορεί να αποφασίζει για την τύχη του. Που
δεν αφήνει τη ζωή του και τη ζωή των παιδιών του στ...
Άνθη στα δύσκολα....
-
.
. Όταν μέσα στ΄αγκάθια ανθίζουν τέτοια λουλούδια που σ΄αφήνουν άφωνο,
. όταν για πολύ καιρό, πίσω από την σιωπή και την ακινησία τους κρύβεται
και προετ...
Για την Ιμβριώτισσα μάνα
-
«Επειδή ο Θεός δεν μπορεί να βρίσκεται παντού, έπλασε γι' αυτό τη μάνα»,
ειπώθηκε από τα χείλη κάποιου τόσο εύστοχα, αφού η μάνα είναι αυτή που με
τη δύνα...
Σ' έναν γάτο
-
*Είσαι πολύ πιο σιωπηλός απ' τους καθρέφτες *
*και πιο κρυφός από την πολυκύμαντη αυγή' *
*είσαι κείνος ο πάνθηρας που μόνο από μακριά, *
*...
Ο έναστρος ουρανός
-
Που πηγαίνατε;
Βόνιτσα για το τετραήμερο.
Τι έβλεπες μπροστά σου.
Ποτέ δε βλέπω μπροστά, χάζευα τη θάλασσα και τον ουρανό.
Θυμάσαι το αυτοκίνητο;
Οχι, ...
ΣΤΡΟΒΙΛΟΣ
-
Επιστρέφουν κάποτε
στα γερασμένα σώματα
οι μνήμες των ερώτων.
Χαμηλωμένα φώτα,
τσιγάρο στα χείλη,
το χαλασμένο εκκρεμές
μιας αργής μουσικής.
Χορευτικό κυνη...
Μανόλης Αναγνωστάκης, Αφιέρωση
-
Διαβάζει ο *Μανόλης Αναγνωστάκης*.
Αφιέρωση
Για τους ερωτευμένους που παντρεύτηκαν
Για το σπίτι που χτίστηκε
Για τα παιδάκια που μεγάλωσαν
Για τα πλοία π...
15 σχόλια:
Υπέροχο και το ποίημα, αλλά και ο πίνακας. Κατά έναν περίεργο και ανεξήγητο για μένα τρόπο, ο Sorolla είναι από τους αγαπημένους μου. Χρόνια Πολλά Μαριάννα, να σε χαίρονται τα παιδιά σου, αλλά και εμείς!
Juanita La Quejica
Χουανιτάκι μου να είσαι καλά! Ευχαριστώ πολύ. Κι εγώ να σας χαίρομαι όλους τους αγαπημένους μου!
Τον Sorolla τον λατρεύω κι εγώ και έχω μαζέψει τους καλύτερούς του για μένα, να τους βάλω στους Αλιείς Μαργαριταριών, αλλά τί να πρωτοπρολάβω που θέλω χίλια δυο να κάνω και μου αρέσουν το ίδιο;
Όσο για τον Μοντέρο... τον άκουσες στην απαγγελία; Πολύ συγκινήθηκα εχθές που τον μελετούσα.
Είναι από την παρουσίαση στη Γρανάδα της συλλογής του Κουρασμένη Όραση, όπου είχε απέναντι την αγαπημένη του μάνα και δίπλα τον Αγιάλα που για να τον τιμήσει, πήγε στην παρουσίαση, όντας 103 χρόνων και έχοντας διαβάσει ΟΛΑ τα ποιήματα του φίλου του, μέσα απ' τα μάτια της γυναίκας του. Απίστευτες ιστορίες...
Αγαπημένο Υακινθάκι!
Ανατρίχιασα ολόκληρη!
Ο Luis είναι φίλος πολύ αγαπημένος!
Μου ήρθαν τα φωτεινά μάτια της μανούλας του αλλά και τα έντονα Ισπανικά τα δικά του!
Κάποτε ελπίζω να συνευρεθούμε γλυκιά μανούλα!
Ο Sorolla έχει φωλίτσες στο τζιβαέρι..
Να σε χαίρονται όλοι οι αγαπημένοι σου και να διαχέεις άρωμα ανοιξιάτικο και στη μέση του χειμώνα!
Γλυκά φιλάκια σε σένα αλλά και στη Juanita μας!
mareld
Χρόνια πολλά και σε σένα μανούλα! Τα χαίρεσαι τα παλικάρια σου! Να είσαι πάντα καλά και κεφάτη να σκορπάς την ομορφιά και την αγάπη γύρω σου.
Είναι πραγματικά υπέροχος ο Μοντέρο. Ποιά μάνα δε θα ήταν ευτυχής με τέτοιο γιο;
Αλλά όπως υπέροχα λέει ο ίδιος:
...Όμως είμαστε πραγματικά άδικοι
όταν ξέρουμε πως η αγάπη
δεν θα χρεώσει λογαριασμό.
Κι εσύ Sorolla ε; Ε, πώς αλλιώς; ;)
Μια σφιχτή αγκαλιά!
χρόνια πολλά μανούλες!!!:):)
πέρσι με ξύπνησες εσύ για τη γιορτή.. φέτος με ξύπνησε άλλος.. κι εσύ δε το ανέφερες.. δυστυχως η ηλικοτεχνική υποδομή μου με εμπόδισε να φτιαξω κάτι καινούριο.. κι έβαλα το περσνινό..:):)
όσο για την ποίηση.. χαχα την αντιπαθώ και την εκδικούμε..:):)
την καληνύχτα μου:):)
"Ο χρόνος σου καθόταν στο τραπέζι μας
και έπρεπε να τον μοιράσεις σαν το ψωμί,
μεταξύ των παιδιών σου και του φόβου σου."
"Επειδή η αγάπη κληρονομείται."Σ' αυτά τα δυο σημεία υποκλίνομαι. Στο πρώτο, γιατί ο Μοντέρο έχει κλειδώσει στην ψυχολογία της μάνας και στο δεύτερο γιατί μαζί με το "η αγάπη είναι πράξη" αποτελεί μότο μου.
Κι επειδή η αγάπη είναι πράξη, και δεν είναι λόγια ή στιχάκια, δεν θα συμφωνήσω με το "Ποιά μάνα δε θα ήταν ευτυχής με τέτοιο γιο".
Νομίζω ότι θα ήταν ευτυχής κάθε μάνα που τα παιδιά της, θα της έδειχναν στην πράξη ότι την αγαπούν.
Γιατί αν περίμεναν από τους διάφορους "Μοντέρο" να "τις πάνε στο Παρίσι", όταν τους το επιτρέψουν οι ανόητοι δαίμονες του χρόνου τους", ...σωθήκανε. Κι αυτές και τα ...κεριά τους.
koulpa
Να 'σαι καλά κουλπάκι μου! Ευχαριστούμε για τις ευχές σου. Κι εμείς σας αγαπάμε!
Τώρα τί εννοείς δεν το είπα φέτος; Κι αυτό το ποίημα εδώ, τί είναι βρε; :)))))
Φιλιά!
Κατερίνα σ-Μ.
Χμ... βάζεις πάλι θεματάκια. Που καίνε γαμώτο μου.
Τελικά καλό γιο θεωρούμε αυτόν που πετάει ακολουθώντας τα όνειρά του, που όμως δεν τον αφήνουν να αποδεικνύει στη μάνα του πόσο την αγαπάει;
ή
Αυτόν που θυσιάζει τα δικά του όνειρα για να μην πληγώσει τη μάνα του φεύγοντας ίσως μακριά της ή χαμένος μέσα στους ανόητους δαίμονες του χρόνου του;
Εδώ σε θέλω... Μάνα. ;)
ola uperoxa... panemorfa... opws tous armozei.
Kalhspera se olous :)
πέρσι είχες έλθει και με είχες ειδοποιήσει..:):)
ναι εννοούσα ιδική μνία για τη γιορτή της μητέρας.. όταν το είδα δε κατάλαβα.. ίσως να μη πρόσεξα κάτι.. μπένω φευγαλαία στα διαλήματα της δουλειάς:):)
την καληνύχτα μου:):)
Mafalda
Καλησπέρα! Να 'σαι καλά και πολλές ευχές. Να χαίρεσαι τη δική σου μητέρα και να γίνεις κι εσύ μια γλυκιά μαμά!
καλησπέρα Μαριάννα.
χρόνια πολλά στις μανάδες όλου του κόσμου.
Υπέροχη ανάρτηση. Διάβαζα και δεν το χόρταινα.
giannis kazanis
Να 'σαι καλά Γιάννη! Σ' ευχαριστώ και χαίρομαι που σου άρεσε το ποίημα.
Καλησπέρες
Τραγικο, να μην εχεις που τις ευχες ν αφησεις.
vrakas kostas
Ναι, μάτια μου, είναι. Σε καταλαβαίνω και ξέρω πως η μέρα είναι κόμπος στο λαιμό για πολλούς ανθρώπους. Να κοιτάς μπροστά όμως και να χαίρεσαι τη μανούλα του γιου σου!
Μια αγκαλιά ζεστή!
Δημοσίευση σχολίου