Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2009

Εμείς Με ποιήματα ξορκίζουμε στα μέρη μας την θλίψη- Στρατής Παρέλης... ή ποταμός που ρέει ασταμάτητα ! :)


(Τι να πω που απίθανη μουσική έχει η γύρω μου νύχτα..)

145.

Τι να πω που απίθανη μουσική έχει η γύρω μου νύχτα..

Σπάζει την σιωπή των μετέωρων ωρών.

Ως τα χαράματα βροντάν οι νότες της.

Ασήμι αγρύπνιας τρώει το φεγγάρι.


Τ’ ουρανού σκύλε που αλυχτάς, φύγε τώρα.

Σε άλλες γειτονιές των άστρων άμε..

Εμείς
Με ποιήματα ξορκίζουμε στα μέρη μας την θλίψη-

Τους δράκοντες της νύχτας!

***


(Ποιός είν’ αυτός..)

144.

Ποιός είν’ αυτός που γυρεύει τύχες στον άνεμο και στης νύχτας φυσά την φλογέρα;

Άγιος ή τρελός;

Ή λυπημένος είτε ποιητής;

Των άστρων δείχνει πορείες..

Στα χέρια του κρατά πουλιά

Και τα μαθαίνει τις ελευθερίες της ψυχής και του ανέμου.

***

(Δεν θα με βοηθήσει το μυαλό..)

Δεν θα με βοηθήσει το μυαλό, θα με προδώσει..

Δεν θα είμαι ο ίδιος άνθρωπος, κανείς δεν θα είναι..

Θα με φάει ο σαρκοφάγος καιρός.


Δεν θα μπορώ να θυμάμαι, να κρατώ εικόνες
Μες την μοναδική οθόνη του μυαλού.

Θέλοντας να ζήσω με λιγότερης σκέψης εγκαύματα..


Θαυμάζοντας τα δέντρα του τοπίου και εκείνα των πουλιών
Τα τραγούδια
Που ως τα ποιήματα πετάνε.

***

60.

Τόσα βιβλία ο κόσμος μου και πουθενά μια πόρτα
Διαφυγής!

Θεέ μου πού είμαι;

«είκοσι χρόνια παίζοντας, αντί χαρτιά βιβλία
Είκοσι χρόνια παίζοντας, έχασα την ζωή…»

Α, ποιητή πως τόξερες ότι θα σφάλλουμε εν τέλει!

Γυρεύοντας το πράσινο στο κόκκινο για τ’ άσπρο
Που μες το μαύρο δεν χωρά γιατί θα γίνουν κίτρινα όλα…

23.7.2008

Στρατής Παρέλης

7 σχόλια:

Αλεξάνδρα είπε...

Eπαναλαμβάνομαι μα είναι τόσο όμορφα όσα μας φέρνεις.

Και τι όμορφες που είναι οι φωτογραφίες.

"Γυρεύοντας το πράσινο στο κόκκινο για τ’ άσπρο
Που μες το μαύρο δεν χωρά γιατί θα γίνουν κίτρινα όλα…"

πολύ με εντυπωσίασε!

φιλιά κι
ενα όμορφο Σαββατοκύριακο εύχομαι

μαριάννα είπε...

Αλεξάνδρα

Γεια σου Αλεξανδράκι μου! Ρομαντικό μου! Έχουμε την ίδια τρέλα με τις φωτό, τα ποιήματα και όσα μας συγκινούν.
Στο μπλογκ του Στρατή, αν πατήσεις στο όνομά του στο τέλος της ανάρτησης, θα βρεις πραγματικά ποτάμια ποίησης να ρέουν ασταμάτητα.

Καλό ΣΚ και πολλά φιλιά!

Antoine είπε...

Τόσα βιβλία ο κόσμος μου και πουθενά μια πόρτα Διαφυγής!

απίστευτο... χωρίς άλλα σχόλια.

Υ.Γ. Πανέμορφη η φωτογραφία από τη Βρετάνη!

μαριάννα είπε...

Antoine

Είδες αλήθειες που λένε κάποια ποιήματα;

Αυτό το ποίημα, μου θύμισε με το στίχο του Καρυωτάκη, από τα Νηπενθή/Στροφές,

«είκοσι χρόνια παίζοντας, αντί χαρτιά βιβλία
Είκοσι χρόνια παίζοντας, έχασα την ζωή...»

κάποιες νύχτες με φεγγάρι, σε κάτι παραλίες μαγικές, που γελούσα νομίζοντας πως η ζωή είναι στο χέρι μου...

Και σήμερα ο ίδιος στίχος, μέσα απ' το ποίημα του Στρατή, μου βγάζει τη γλώσσα, σαν να μου λέει:

Άρπα την! Αλαζονική, που νόμιζες πως όλα ήταν στο χέρι σου!

Η Βρετάνη, εκ του σύνεγγυς, ωραιοτέρα. ;) Να πας. Μην αμελήσεις.

Σε φιλώ!

Μηθυμναίος είπε...

Είναι το ευλογημένο από Θεούς και Μούσες νησί της Λέσβου, Μαριάννα μου, που γεννά τέτοιυς ποιητές!!!

Καλημέρα Μαριάννα!
Καλημέρα Στρατή!

μαριάννα είπε...

Μηθυμναίος

Θα συμφωνήσω Στράτο μου. Απολύτως όμως. Το πανέμορφο νησί σας είναι ευλογημένο!

Καλημέρα και πολλά φιλιά!

Antoine είπε...

Αξιόλογη η αντιπαράθεση με τον Καρυωτάκη. Αλλά αυτοί οι στίχοι του Παρέλη δε σου κρύβω ότι μου ξύπνησαν εικόνες στο νου. Και συναισθήματα φυσικά, ανάμεικτα.