Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

Καλή χρονιά πιτσιρδέλια! Δημιουργική και χαρούμενη!


Τα παιδιά της γης

Λεμόνι
Ο χειμώνας κι αν θυμώνει,
Λεμονιά γερτή ώς το χώμα,
Τον καρπό της καμαρώνει:
Δροσερή χαρά στο στόμα,
Ζουμερό, ξανθό λεμόνι.

Πορτοκάλι
Μόλις η άνοιξη θα ’ρθει,
Πώς μυρίζουν οι άσπροι ανθοί!
Και στο κρύο, στη συννεφιά,
Φως και χρώμα κι ομορφιά–
Πορτοκάλια χρυσαφιά.

Κρεμμύδι
Λέει το κρεμμύδι: «Δεν μπορώ να νιώσω
Γιατί όλοι κλαίνε σαν βρεθούν κοντά μου.
Εγώ είμαι τρυφερό κι ήμερο τόσο
Κι όλους τους αγαπώ με την καρδιά μου».

Φασολάκι
Το φασολάκι σκαρφαλώνει όπου κι αν βρει.
Κι έκανε το φουστάνι του κουρέλι.
Μα λέει η μητέρα η φασολιά: «Ας χαρεί,
Κι εγώ του το μπαλώνω, δε με μέλει».

Τα κεράσια
«Το Μάη θα γίνουν τα κεράσια» λένε
Οι σπουργίτες. «Καλά θα βολευτούμε!»
Και τα κεράσια που τ’ ακούνε κλαίνε
Και ρωτάν: «Πού θα πάμε να κρυφτούμε;»

Μουριά
Μόλις η μουριά τα πρώτα
φύλλα της πετάξει,
Μεγαλώνουν τα σκουλήκια
που μας κάνουν το μετάξι.
Κι όταν έρθει το ζεστό,
τ’ αγαπημένο καλοκαίρι,
Στα παιδιά με τα πανέρια
μούρα ολόγλυκα θα φέρει.

Μηλιά
Απ’ τη μηλιά γλυκόμηλο,
Κατέβα σε παρακαλώ.
Σε περιμένουν τα παιδιά
Με τη χαρούμενη καρδιά.

Κυδωνιά
Χρυσοχέρα η Κυδωνιά,
Δεν προφταίνει στη δουλειά.
Χίλια δυο γλυκά μας δίνει
Και πελτέ σαν το ρουμπίνι.

Λίνα Κάσδαγλη

(από το βιβλίο: Aνθολόγιο για τα παιδιά του Δημοτικού, μέρος πρώτο, Oργανισμός Eκδόσεως Διδακτικών Bιβλίων, 1975)

Πηγή: Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού

12 σχόλια:

Ελένη Μπέη είπε...

Μαριάννα, τι ωραίο! Υπήρχε αυτό στο ανθολόγιο τόοοοοτε που ήμουν στο δημοτικό;! Δεν το θυμάμαι. "Κατεβαίνει υποψήφιο" για δόσιμο στα ...πιτσιρδέλια σε πρώτη ευκαιρία.

μαριάννα είπε...

Είδες νερένια μου πόσοι θησαυροί υπάρχουν σε 'κείνα τα παλιά ανθολόγια ή τα παλιά αναγνωστικά και τα νεοελληνικά αναγνώματα του γυμνασίου και λυκείου; Το κακό είναι ότι δεν τα κρατούσαμε όλα, ούτε καν στις σχολικές βιβλιοθήκες. Είναι πολλά που τα ψάχνω ακόμα, τα οποία περιείχαν αληθινούς θησαυρούς.

Καλή χρονιά κι από 'δω!

Ελένη Μπέη είπε...

Μαριάννα, πράγματι.
Ξέρεις, τα ανθολόγια που χρησιμοποιούσαμε με την προηγούμενη σειρά βιβλίων (πριν τα αλλάξουν και μας αλλάξουν τον αδόξαστο) τα έχω κρατήσει. Σιγά σιγά επιλεγμένα κείμενα και ποιήματα τα περνώ στον υπολογιστή, τους προσθέτω εικονογράφηση και τα δίνω στα παιδιά για κατανόηση κειμένου ή για το κέφι μας. Γιατί δεν είναι βιβλία τούτα δω που μας φέρανε-εξόριστη σχεδόν η λογοτεχνία από τις σελίδες τους.

Την ιδέα μου την έδωσε ένας φωτισμένος συνάδελφος που σκέφτηκε να φωτοτυπήσει τα κείμενα των φυλλαδίων αξιολόγησης της Ε΄ και Στ΄ που είχαμε παλιά και να τα δίνει κάθε Παρασκευή στους μαθητές του. Ε, εγώ το επέκτεινα λιγάκι.

μαριάννα είπε...

Αυτή τη συζήτηση είχαμε κι εμείς σχολείο, αναφορικά με τα νέα βιβλία και πραγματικά ΟΛΟΙ, αναγνώριζαν πως τα βιβλία που εμείς είχαμε παλιά, παρά το παρωχημένο της θεματολογίας τους, συγκινούσαν και άρεσαν στα παιδιά.

Και τα θυμόντουσαν. Είχαν αξίες ζωής τέτοιες που γαλήνευαν την ψυχή.

Υπήρχε μια οικογένεια με ρόλους διακριτούς και τρυφερούς, αδέρφια, παππούδες, γονείς, δάσκαλοι γενναιόδωροι, παπάδες ταπεινοί, οι άνθρωποι δούλευαν και κέρδιζαν το ψωμί τους με κόπο, οι Κυριακές κι οι σχόλες διέφεραν από τις καθημερινές, υπήρχε φύση, χωριό, πόλη, εποχές, αισθήματα, ευθύνη, καθήκον, μπέσα.

Όποιος ρίξει μια ματιά στις σημερινές αηδίες, καταλαβαίνει τη διαφορά. Και καταλαβαίνει γιατί αναπαράγονται κοινωνίες σαν τις σημερινές. Κλέψανε από τα παιδιά την αθωότητά τους, την παιδικότητά τους. Τα κάνανε συνθετικά του μαν. Μπάτμαν, ίξμαν, κάτμαν και σούπερμαν.

Κι όσοι ρομαντικοί παλεύουν να διασώσουν το ότι... θεωρούνται γραφικοί και ιδιόμορφοι.

Μεγάλη κουβέντα νερένια μου και πονάει... :)

Antoine είπε...

Ο μικρός μου αδελφός έγινε γυμνασιόπαιδο φέτος!
Καλή χρονιά τους!

μαριάννα είπε...

Antoine

Καλή χρονιά να έχει και καλή πρόοδο, σαν τη δική σου! ;)

The Hawk είπε...

Μήπως είναι αυτό το λαδί με τα λουλούδια;
Θυμάμαι ότι είχαμε ένα τέτοιο Ανθολόγιο, αλλά δεν θυμάμαι για πιες τάξεις.
Αν δεν κάνω λάθος το ίδιο βιβλίο πρέπει να περιέχει το περίφημο:
"Ντίλι ντίλι ντίλι, ντίλι το καντήλι που έφεγγε και κένταγε η
κόρη το μαντήλι..."

Όπως και γλωσσοδέτες όπως:
"Ο τζίζηρας, ο μίτζηρας ο τζιτζιμιτζηκότζηρας..."

-----

Όσο για το βιβλίο με την οικογένεια που αναφέρεις,
νομίζω κάπως έτσι ήταν το Αναγνωστικό της
τρίτης δημοτικού.

μαριάννα είπε...

The Hawk

Ναι, μάλλον αυτό είναι. Θυμάσαι μια χαρά βλέπω. :)
Πάντως μιλούσα με την κόρη μου που είναι 28 και από τα βιβλία τα δικά της δεν θυμάται τίποτα.
Είχανε πέσει τα παιδιά μου πάνω σε όλες τις αλλαγές και τους εξευρωπαϊσμούς των βιβλίων που τα κάνανε... Βιβλία χωρίς ταυτότητα. Όπως είναι και όλα τα ξενόγλωσσα. Ποιός από μας δε θυμάται το Vers la France και το A Paris; Και ποιός θυμάται τα βιβλιοτετράδια τα μετέπειτα, αγγλικών και γαλλικών; Σαχλοβιβλία του κερατά. Άσε που τ' αλλάζουνε μονίμως σαν τα πουκάμισα. Τα εκσυγχρονίζουν μονίμως.
Τί να πεις; Υπομονή... :)

Καλή χρονιά στη μικρή σου!

Rena Fan είπε...

Καλή μας χρονιά... με δύναμη και δημουργική διάθεση!

koulpa είπε...

αχ τι γλυκό.. παλινπαιδίζω..:):)
πανέμορφες οι φωτογραφίες σου πάνω.. αλλά γωνατίζουν το καβουρντιστήρι μου.. μάλον.. πάντος τελευταία θέλει ιώβιο υπομονή για να μπω να σε δώ..:):)
σου αφιέρωσα κι εγώ ποιματάκι στις μπουρμπουλήθρες.. μια και σε θεωρώ κυρίως υπέυθυνη.. έλεγα να στο φέρω εδώ να το διαβάσεις.. αλλά μετά το ποστ.. δε το θεωρώ πρέπον..:):)
τα λέω εδώ γιατί δε ξέρω πότε και πως θα καταφέρω να ξαναμπώ..:):)
πράγματικά.. δε ξέρω αν τα παιδιά σήμερα αισθάνονται τη θαλπορή και την ασφάλεια που αισθάνθηκα εγώ μεγαλώνοντας..:):)
καληνυχτούδιαααα και καλό φθινόπωρο:):)

μαριάννα είπε...

Rena Fan

Καλή και δημιουργική χρονιά Αποστόλη μου και καλή δύναμη να έχουμε!

μαριάννα είπε...

koulpa

Καλό φθινόπωρο κούλπα μου! Θα έρθω να δω το ποίημά σου και χίλια ευχαριστώ για την αφιέρωση! ;)

Φιλιά! Καλό βράδυ!