Romy Schneider et Michel Piccoli - La chanson d'Hélène (Du film "Les choses de la vie")
Μουσική: Philippe Sarde
Ce soir nous sommes septembre et j'ai fermé ma chambre
Le soleil n'y entrera plus
Tu ne m'aimes plus
Là-haut un oiseau passe comme une dédicace
Dans le ciel
Parlé:
Je t'aimais tant Hélène
Il faut se quitter
Les avions partiront sans nous
Je ne sais plus t'aimer Hélène
Avant dans la maison j'aimais quand nous vivions
Comme un dessin d'enfant
Tu ne m'aimes plus
Je regarde le soir tomber dans les miroirs
C'est la vie
Parlé:
C'est mieux ainsi Hélène
C'était l'amour sans amitié Il va falloir changer de mémoire
Je ne t'écrirai plus Hélène
L'histoire n'est plus à suivre et j'ai fermé le livre
Le soleil n'y entrera plus
Tu ne m'aimes plus
.png)
.jpg)
11 σχόλια:
Θεέ μου, Μαριάνναααααα!!!!!!
Δεν είναι δυνατόν!!! Αυτό το τραγούδι το ψάχνω χρόνια γιατί δεν ηξερα τον τίτλο του και ξαφνικά νάτο τώρα εδώ. Απίστευτο! Κι αυτοί οι στίχοι "κοιτάζω το βράδυ να πέφτει μέσα στους καθρέφτες..." μου είχαν καρφωθεί, αλλά πού να το βρω;
Αν ήξερες τι δώρο μου έκανες απόψε...
Και είμαι και παθιασμένη με τα γαλλικά :-)))
Χίλια φιλιά αγαπημένη μου Μαριάννα.
Ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ!
Σε λατρεύω!
Πόσο καταλαβαινόμαστε Μελιτάκι μου αγαπημένο! ;)
Παθιασμένη κι εγώ από μικρή με τα γαλλικά από το σινεμά, τα τραγούδια και τον Πρεβέρ, όταν πήγα πρώτη φορά στο Παρίσι, ήταν σούρουπο, έκλαιγα από έκσταση.
Δεν υπάρχει γωνιά στο Παρίσι που να μην την έχω περπατήσει ή να μην τη θυμάμαι.
Αν η λέξη δεν ακούγεται γελοία, θα έλεγα πως έχω σχέση καρμική και αν υπήρχαν προηγούμενες ζωές σίγουρα έχω ζήσει Παρίσι και Πετρούπολη.
Ενώ λατρεύω την Ελβετία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Ιρλανδία ή τη Σκωτία, σε καμιά χώρα δεν νιώθω τόσο οικεία, όσο Γαλλία και Ρωσία και ειδικά στις πόλεις που σου είπα.
Όσο για το κομμάτι αυτό, εκτός από τη Ρόμυ που τη λάτρεψα στην ωριμότητά της ακόμα πιο πολύ από τη λάμψη της νιότης της, εκτός από τον Πικολί που επίσης ήταν ένας από τους αγαπημένους μου, είναι και ο στίχος που έγραψες: Je regarde le soir tomber dans les miroirs... που με είχε στείλει, γι αυτό και τον κοκκίνισα.
Ο στίχος αυτός μου θύμισε Ταρκόφσκι, εχθές που τον ξαναδιάβαζα, αλλά και Γκανά «Θα 'χουμε σε παλιό καθρέφτη γνωριστεί κι έμεινε αυτό το ράγισμα στα μάτια».
Είναι όμορφο να ζεις με πάθος μελίτη μου... αν μη τι άλλο, νιώθεις τόσο πλήρης που άθελά σου υπερίπτασαι και αποστασιοποιείσαι από κάθε μιζέρια και ασχήμια και ζεις σ' έναν κόσμο δικό σου με εικόνες μαγικές και ήχους μοναδικούς.
Μια αγκαλιά πολύ πολύ σφιχτή!
Να περάσεις ένα υπέροχο τριήμερο!
Εχουμε Σεπτέμβριο απόψε και σφάλιστα την κάμαρή μου
Ήλιος δεν θα την ξαναδεί
Δεν μ'αγαπάς πια
κι εκεί ψηλά
ένα πουλί περνά στον ουρανό
σαν ένα αφιέρωμα
Τόσο σ΄αγαπούσα Ελένη
πρέπει όμως να σ΄αφήσω
Χωρίς εμάς θα φύγουν τ'αεροπλάνα
Ελένη πια δεν ξέρω πώς
να σ'αγαπώ
Πώς τρελλαινόμουνα παλιά μέσα στο σπίτι που ζούσαμε σαν ζωγραφιά ενός παιδιού
Πια δεν μ'αγαπάς
και βλέπω στους καθρέφτες το δειλινό να πέφτει
και λέω
έτσι είν'η ζωή
Είναι καλύτερα έτσι Ελένη
πίστεψέ με
έλειπε από τον έρωτά μας η φιλία
Θα χρειαστεί τις μνήμες μας ν'αλλάξουμε
Ποτέ πια δεν θα σού ξαναγράψω
γράμμα Ελένη
Πάει τέλειωσε η ιστορία αυτή
έκλεισα το βιβλίο
το σφάλισα
ο ήλιος δεν θα ξαναμπεί
γιατί
πια δεν μ΄αγαπάς...
Νίκο μου είσαι καταπληκτικός! Με προλαβαίνεις πάντα. Λες και με διαβάζεις... :)
Όταν απάντησα στη Μελίτη, άρχισα να μεταφράζω το τραγούδι και σε σκεφτόμουν. Νύσταζα όμως και σκέφτηκα να το χτενίσω το πρωί με τον καφέ μου.
Και βρήκα τη δική σου μετάφραση! Πόσο πολύ σ' ευχαριστώ!
Τρελαίνομαι για τέτοιες ανταλλαγές και εκδοχές μεταφραστικές.
Η δική μου, θηλυκή ματιά, είναι αυτή κι έχω εξήγηση για κάθε λέξη:
Απόψε έχουμε Σεπτέμβρη
και έκλεισα την κάμαρά μου
Ο ήλιος δε θα ξαναμπεί
Εσύ πια δε μ' αγαπάς
Εκεί ψηλά, ένα πουλί περνά
σαν μια αφιέρωση στον ουρανό.
Σ' αγαπούσα τόσο πολύ Ελένη
Πρέπει όμως να σ' αφήσω
Τ' αεροπλάνα θα φύγουνε χωρίς εμάς
Δεν ξέρω πια να σ' αγαπώ Ελένη.
Πριν, στο σπίτι, μου άρεσε που ζούσαμε
σαν σε μια ζωγραφιά παιδιού
Εσύ πια δε μ' αγαπάς
Κοιτάζω το βράδυ να πέφτει μες στους καθρέφτες
Αυτό είναι η ζωή
Είναι καλύτερα έτσι Ελένη
Δεν ήταν η αγάπη μας συντροφική
Θα χρειαστεί ν' αλλάξουμε τη μνήμη
Δεν θα σου ξαναγράψω πια Ελένη
Δεν πάει άλλο η ιστορία
και έχω κλείσει το βιβλίο
Ο ήλιος δε θα ξαναμπεί
Εσύ πια δε μ' αγαπάς
**********
Το Εσύ στο στίχο Tu ne m'aimes plus, το βρίσκω αναγκαίο ως εμφατικό, αν και ξέρω ότι δεν είναι απαραίτητο γραμματικά.
Επίσης εσύ έβαλες «αφιέρωμα» στο στίχο
Là-haut un oiseau passe comme une dédicace
Dans le ciel,
ενώ εγώ το βλέπω σαν μια τελευταία «αφιέρωση» την ώρα του χωρισμού, που έρχεται και δένει τυχαία με την μελαγχολία της, έτσι θέλει εκείνη, αυτή την ώρα, να ερμηνεύσει το πέταγμα του πουλιού.
Στο στίχο
Je regarde le soir tomber dans les miroir
το «δειλινό» είναι ρομαντική ώρα με χρώματα που δείχνει βέβαια ότι ο ήλιος χάνεται και η αγάπη τους σβήνει, όμως το «βράδυ» δείχνει μαυρίλα, την ώρα του χωρισμού τα βλέπεις όλα μαύρα, όχι μαβιά.
Επίσης στο στίχο
C'est la vie
το «έτσι είναι η ζωή» μου βγάζει μοιρολατρική αποδοχή, ενώ το «αυτό είναι η ζωή» μου βγάζει πικρή διαπίστωση από το μαύρο που πέφτει στους καθρέφτες.
Και τέλος στο στίχο
L'histoire n'est plus à suivre et j'ai fermé le livre
η ιστορία δεν τελείωσε, το τελειώνω δείχνει ολοκλήρωση και κλείσιμο ενός κύκλου.
Νομίζω πως το n'est plus à suivre εκτός του ότι εξυπηρετεί στην ομοιοκαταληξία, δείχνει αναγκαστική κι επιβαλλόμενη διακοπή της ιστορίας, αφού δεν πάει άλλο γιατί δεν υπάρχει φιλική σχέση όπως το βλέπει αυτός.
Προφανώς ήταν μόνο πάθος για 'κείνον. Ενώ εκείνη το έβλεπε αλλιώς, πολύ πιο τρυφερά, αν κρίνουμε από το στίχο που λέει Avant dans la maison j'aimais quand nous vivions
Comme un dessin d'enfant.
Πες μου τη γνώμη σου αν θέλεις. Μου αρέσει πολύ η ανταλλαγή απόψεων στον τρόπο που ένας μεταφραστής διαβάζει και ερμηνεύει ένα ποίημα.
Είναι πολύ γοητευτική η διαφορά πρόσληψης της τέχνης από τους ανθρώπους. Η άλλη οπτική με συνάρπαζε πάντα.
Απίστευτο το τι μπορεί να βγάλει στον καθένα μας μια μουσική, ένας στίχος, ένας πίνακας.
Ανάλογα με την ψυχοσύνθεση, τα βιώματα, τις ανάγκες μας, το φύλλο μας και τα όσα κουβαλάει, τα ερμηνεύουμε όλα. Και κυρίως τον έρωτα. Γι αυτό και υπάρχει τόση ένταση στις ερωτικές σχέσεις. Δεν είναι συναρπαστικό;
Ενίοτε και εξοργιστικό; :)
Να μην μπορεί να σε καταλάβει ο έρωτάς σου;
Και να σου χρυσώνει το χάπι με την παπαριά: Θα σ' αγαπώ πάντα! Δε θα σε ξεχάσω ποτέ! :)))))
Το χοχλιό μου μέσα!χαχαχαχαχαχα
Μαριάννα, θα σου κλέψω το τραγουδάκι δι' ιδίαν χρήσιν. Καλημέρα. Σε φιλώ.
Γιώργος Κεντρωτής
Με πολιιή χαρά, που λέει και η θυγάτηρ Ίβιτς-Πετρουλάκη!:)
Χαίρομαι που σου άρεσε!
Καλημέρα και πολλά φιλιά! Και καλά κούλουμα!
ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΜΟΥ ΧΧΧ ΑΙΣΘΗΣΙΣ
Ρωσία και Σκωτία, άκουσα και μπήκα, Μαριάνα!
Τι μελωδία ευαίσθητη και λεπτή μελωδία, στ' αλήθεια...
Κάτι από άγγιγμα μεταξιού και σαν χιόνι, νιώθω να με τυλίγει.
Στα καλύτερα νοητικά ταξίδια μ πηγαίνεις, καλή μου.
Σ' ευχαριστώ
Ο Αγιος Βαλεντίνος με βρήκε ν' ακούω "Από έρωτα πεθαίνουν τα κλαριά", του Λόρκα.
ΩΣΗΕ
Μαζί σου Κωνσταντίνε μου!
Πολλά φιλιά!
Chrysoula
Ταξίδια ποιητικά μας κάνετε εσείς ποιητές και είναι τόσο όμορφα... μαγικά.
Τα δικά μου ταξίδια βασίζονται στις δικές σας δημιουργίες που απλά ξεχωρίζω.
Και συμβαίνει το ποθητό, μερικούς από σας, να σας έχω συνταξιδιώτες πότε πότε.
Χαρά μεγάλη... ;)
Την δική μου Ελένη την παρομοίαζαν με την Romy Schneider. Άσχημο τέλος είχαν και οι δύο, παρά την ομορφιά και το ταλέντο...
Δημοσίευση σχολίου