Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

Soneto de la dulce queja, Federico García Lorca... τραγουδάει ο Miguel Poveda

Miguel Poveda, Soneto de la dulce queja

Του γλυκού παράπονου

Φοβάμαι να το χάσω αυτό το θαύμα
των αγαλμάτινων ματιών σου και τον τρόπο
που τη νύχτα ακουμπάει στο μάγουλό μου
το μοναχικό ρόδο της ανάσας σου.

Πονάω να βρίσκομαι σ’ αυτή την όχθη
κορμός χωρίς κλαδιά, και ότι πιο πολύ πονάει
είναι που δεν έχω το λουλούδι, λάσπη ή άργιλο
για το σαράκι του πόνου μου.

Αν είσαι ο κρυμμένος θησαυρός μου,
αν είσαι ο σταυρός και ο υγρός μου πόνος,
αν είμαι το σκυλί της επικράτειάς σου

Μη με αφήσεις να χάσω αυτό που έχω κερδίσει
και που στολίζει τα νερά του ποταμού σου
με φύλλα απ’ το Φθινόπωρό μου το χαμένο.

Sonetos de amor oscuro
Federico García Lorca
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη

SONETO DE LA DULCE QUEJA

Tengo miedo a perder la maravilla
de tus ojos de estatua y el acento
que me pone de noche en la mejilla
la solitaria rosa de tu aliento.

Tengo pena de ser en esta orilla
tronco sin ramas, y lo que más siento
es no tener la flor, pulpa o arcilla,
para el gusano de mi sufrimiento.

Si tú eres el tesoro oculto mío,
si eres mi cruz y mi dolor mojado,
si soy el perro de tu señorío.

No me dejes perder lo que he ganado
y decora las aguas de tu río
con hojas de mi Otoño enajenado.

6 σχόλια:

flamencologio είπε...

ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΜΟΥ:


Federico García Lorca


Τρέμω μην χάσω αγαπημένη
το θαύμα που η ματιά σου άγαλμα στολίζει
τριαντάφυλλο που δίπλα μου ανασαίνει
στα σκοτεινά όταν το μάγουλό μου αγγίζει.


Πονώ στην όχθη νάμαι ετούτη ακόμα
όπως το έρμο δέντρο που κλαδεύουν
μένει κορμός γυμνός,χωρίς ανθούς, λάσπη και χώμα
χωρίς παρηγοριά και το παιδεύουν...

Άν είσαι ο κρυφός ο θησαυρός μου
σταυρός άν είσαι, σαν τον πόνο αν στάζεις,
αν είμαι το πιστό σου το σκυλί που το διατάζεις

άσε με να χαρώ, τρόπαιο σαν πλέει εμπρός μου
φύλλο από φθινόπωρο χαμένο,
ένα στολίδι απ΄τον δικό σου ποταμό παρασυρμένο...






Σονέτα του Σκοτεινού Έρωτα

μετάφραση Νίκος Ξένιος

Unknown είπε...

Ετσι, απλά... Στη Μαριάνα

Σ' αυτές τις
νύχτες που
ριγείς, δε
βρίσκεις
λύτρωση
ούτε καν
στα όνειρά
σου. Αφη-
νεις τη
λευκή σιγή
να γίνει πα-
νωσέντονο,
για σένα και
τ' αδέσποτα
της πόλης.

μαριάννα είπε...

flamencologio

Αστέρι μου!
Το σονέτο σου ειναι άψογο! Και από τεχνική και από μουσικότητα. Και ξέρω πως δεν είναι εύκολο, όταν έχει ήδη προηγηθεί η επιτυχημένη απόδοση του Τριβιζά, όπου με την επίσης επιτυχημένη μελοποίησή του έχει καρφωθεί στο μυαλό και στην καρδιά μας.
Γι αυτό και βρίσκω θαυμάσια τη δουλειά σου!!!
Και σ' ευχαριστώ πολύ πολύ που μου το χάρισες!
Πάντα με εκπλήσσεις ευχάριστα... ;)

μαριάννα είπε...

Chrysoula

Τι τρυφερό Χρυσούλα μου...

Να 'σαι καλά! Ευχαριστώ!

flamencologio είπε...

χιλια ευχαριστώ. Χαίρομαι που σ αρέσει

Juanita La Quejica είπε...

Πόσο ταιριαστή είναι η φωνή του Poveda με τον τίτλο... dulce queja...