Τετάρτη 22 Αυγούστου 2007

Ελευθερία δε γνωρίζω άλλη από την ελευθερία του να είμαι κοντά σε κάποιον Του οποίου το όνομα δεν μπορώ ν' ακούσω χωρίς ανατριχίλα· Luis Cernuda


Si el hombre pudiera decir lo que ama
Si el hombre pudiera decir lo que ama,
si el hombre pudiera levantar su amor por el cielo
como una nube en la luz;
si como muros que se derrumban,
para saludar la verdad erguida en medio,
pudiera derrumbar su cuerpo,
dejando sólo la verdad de su amor,
la verdad de sí mismo,
que no se llama gloria, fortuna o ambición,
sino amor o deseo,
yo sería aquel que imaginaba;
aquel que con su lengua, sus ojos y sus manos
proclama ante los hombres la verdad ignorada,
la verdad de su amor verdadero.
Libertad no conozco sino la libertad de estar preso en alguien
cuyo nombre no puedo oír sin escalofrío;
alguien por quien me olvido de esta existencia mezquina
por quien el día y la noche son para mí lo que quiera,
y mi cuerpo y espíritu flotan en su cuerpo y espíritu
como leños perdidos que el mar anega o levanta
libremente, con la libertad del amor,
la única libertad que me exalta,
la única libertad por que muero.

Tú justificas mi existencia:
si no te conozco, no he vivido;
si muero sin conocerte, no muero, porque no he vivido.


Αν ο άνθρωπος μπορούσε να πει


Αν ο άνθρωπος μπορούσε να πει αυτό που αγαπά,
Αν ο άνθρωπος μπορούσε να σηκώσει τον έρωτά του στον ουρανό
Σαν ένα σύννεφο στο φως
Αν όπως τείχη που γκρεμίζονται,
Για να χαιρετήσει την αλήθεια ορθή στη μέση,
Θα μπορούσε να γκρεμίσει το σώμα του,
αφήνοντας μόνο την αλήθεια του έρωτά του,
Την αλήθεια του εαυτού του,
Που δε λέγεται δόξα, τύχη ή φιλοδοξία,
Αλλά έρωτας ή επιθυμία,
Εγώ θα ήμουν εκείνος που φανταζόταν·
Εκείνος που με τη γλώσσα του, τα μάτια του και τα χέρια του
Δηλώνει δημόσια μπροστά στους ανθρώπους την άγνωστη αλήθεια,
Την αλήθεια του αληθινού έρωτά του.

Ελευθερία δε γνωρίζω άλλη από την ελευθερία του να είμαι κοντά σε κάποιον
Του οποίου το όνομα δεν μπορώ ν' ακούσω χωρίς ανατριχίλα·
Κάποιον για τον οποίο ξεχνιέμαι από αυτή την άθλια ύπαρξη.
Για τον οποίο η μέρα και η νύχτα είναι για μένα αυτό που θέλει,
Και το κορμί και το πνεύμα μου πλέουν στο κορμί και το πνεύμα του
Σαν ξύλα χαμένα που η θάλασσα βυθίζει ή ανυψώνει
Ελεύθερα, με την ελευθερία του έρωτα,
Τη μοναδική ελευθερία που με διεγείρει,
Τη μοναδική ελευθερία που γι αυτήν πεθαίνω.
Εσύ δικαιώνεις την ύπαρξή μου:
Αν δε σε γνωρίσω, δεν έχω ζήσει·
Αν πεθάνω χωρίς να σε γνωρίσω, δεν πεθαίνω γιατί δεν έχω ζήσει.


Μετ. Μαριάννα Τζανάκη


Εδώ η απαγγελία του ποιήματος

Dedicado...

23 σχόλια:

μαριάννα είπε...

Μα τί ποίημα!!!!

Cle Petridou είπε...

Πού πας και τα βρίσκεις, ήθελα να ’ξερα...

Το κρατώ.
Την καλημέρα μου!

invita είπε...

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΦΙΛΕΝΑΔΑ. ΓΥΡΙΣΑ!! ΟΛΑ ΕΝΤΑΞΕΙ. ΠΕΡΑΣΑ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΗΣΥΧΑ ΑΛΛΑ ΠΟΛΥ ΜΟΝΑΧΙΚΑ. ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ. ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΧΩ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΝΝΟΩ ΤΗΣ ΤΡΕΛΑΣ. Κ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΩ. ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΟΥΤΕ Σ"ΑΓΑΠΩ ΟΥΤΕ ΔΕΝ Σ'ΑΓΑΠΩ Κ ΤΕΡΜΑ. ΜΟΝΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ Κ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΗ. 2 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΗ. 2 ΧΡΟΝΙΑ ΗΞΕΙΣ ΑΦΙΞΕΙΣ. 2 ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΣΑ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΚΑΝΩ Κ ΠΟΣΟ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ.ΠΟΣΟ ΑΛΛΟ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΩ!Κ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΤΙΚΟ ΟΛΟ ΜΕ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΣΟΥ. ΣΑΝ ΝΑ ΤΟ ΗΞΕΡΕΣ!!! ΕΣΥ? ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ?? ΦΙΛΙΑ ΚΑΛΗ ΜΟΥ!!

artois είπε...

---για την αρλέττα:

Επειδή βλέπω πως η γητεύτρια είναι μοναχοφαγού και δεν σου μαρτυράει "πού πάει και τα βρίσκει" θα σου πω εγώ το μυστικό:

Στα βιβλία βρε!

(αλλά και στο διαδίκτυο υπάρχουν εξαιρετικά sites, ξένα κυρίως, με χιλιάδες ποιήματα.)


Απλά μαθήματα για αρχάριους θαρραλέους εξερευνητές του ποιητικού σύμπαντος:

* Μπαίνεις σε ένα βιβλιοπωλείο, μεγάλο, κατά προτίμηση, για περισσότερη ποικιλία.

* Πας στα ράφια που φέρουν την ένδειξη "ΠΟΙΗΣΗ".

* Επιλέγεις, για αρχή, μεγάλες ανθολογίες, ελληνικές ή ξένες.

* Διαβάζεις και ξεχωρίζεις τους ποιητές που σου αρέσουν.

* Μετά ξαναπηγαίνεις στα βιβλιοπωλεία και αρχίζεις να αγοράζεις τις προσωπικές συλλογές των επιλεγμένων σου ποιητών.

* Και, τέλος, ψάχνεις και τις συλλογές των ποιητών που δεν υπάρχουν στις ανθολογίες.

Παντού θα βρεις διαμάντια.
Καλό δρόμο!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

η ελευθερία δε νικιέται, γητεύτρ(ι)α μου!

γιάννης φιλιππίδης είπε...

Για μένα ελευθερία κι ομορφιά και γαλήνη είναι να σε βλέπουν όμορφο, τα μάτια εκείνων που σ’ αγαπούν. Τότε, μ’ έναν –κατά κάποιο τρόπο- νιώθεις ν’ αποκτάς δύναμη, φτερά.

Το παίρνω λίγο μονοδιάστατα το θέμα που θίγεται, αλλά τι να κάνω που έτσι με προκαλεί να εκφραστώ;

φιλι, από τον γιάννη που επέστρεψε και του λείψατε…

ΥΓ: Τι φωτο είναι αυτή παιδάκι μου. Μa que couleur! Να σου πετάξω και γω μία τώρα που αδυνάτισα, να μας μιλάνε όλο το χειμώνα; Θα συγκρατηθώ.

ΥΓ2: Στη φωτο, τώρα, εγώ ο αγαθός κι ευκολόπιστος, φρονώ, ότι είσαι εσύ. Τώρα είσαι… δεν είσαι… ας πρόσεχες!!!

φιλι ξανά…

μαριάννα είπε...

@ για την Αρλέτα

Φιλενάδα σε βλέπω φουλ στην ποίηση οσονούπω!!! :)))))
Μετά και τις οδηγίες προς ναυτιλομένους... από αρτουά!
Άντε να ξεχειμωνιάσουμε ερωτικά!!! Διότι η ποίηση είναι έρωτας... σωστά;

μαριάννα είπε...

@ invita

Καλώς το μου! Καλωσόρισες!
Αχ μάτια μου! Αν είχα πιο πολύ θάρρος θα σου έλεγα «ξεκόλλα!»...
Αλλά για να μην ξεκολλάς κάτι θα ξέρεις. Σου εύχομαι να βρεις την ηρεμία σου και να ισορροπήσεις εσύ, άσχετα με το τι θα αποφασίσει εκείνη. Δυο χρόνια βασανιστήριο πολύ δεν είναι;
Τα δικά μου όπως τα άφησες. Υπό έλεγχο και χαλαρά τώρα. ;)
Θα λείψω για τριήμερο. Πάω στη Τζια σε φίλους. Θα τα πούμε...

Σε φιλώ...

μαριάννα είπε...

@ artois

Κοίτα εσύ να μου βγάλεις τ' όνομα!;)
Μοναχοφαγού εγώ; Που μοιράζομαι τα πάντα με τους φίλους; Τα όνειρα, τις ανησυχίες, τις χαρές, τις λύπες, το κρεβάτι μου; :ΡΡΡΡΡΡ
Μέχρι και το παρφαί μου βρε θα σας έδινα!

μαριάννα είπε...

@ Σπύρος Σεραφείμ

Γιατί νικιέται ο έρωτας;

μαριάννα είπε...

@ Γιάννης Φιλιππίδης

Θέλουμε τη φωτό την αδυνατισμένη όπως και δήποτε! Αλλιώς θα διαδηλώσουμε οι γυναίκες της μπλογκόσφαιρας!

Καλώς κάνεις και φρονείς, διότι εγώ είμαι, που αυτή την εποχή νιώθω Μπάσιντζερ! ;)

Φιλάκια!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

"...Αν δε σε γνωρίσω, δεν έχω ζήσει.."
΄Ηξερε τί έγραφε...

Καλώς σε βρίσκω!

Γλαρένιες αγκαλιές

(Υ.Γ. Με συγκίνησες με το Ντεσεβάκι σου)

drunk tank είπε...

πραγματικά υπέροχο ποίημα.
χαίρομαι που σε γνωρίζω και πάνω από όλα που μου γνώρισες τον luis cernuda.

μαριάννα είπε...

@ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ

Σε κάτι τέτοιες φράσεις κολλάω κι εγώ γλαρένια μου! ;) Και την έχω καταβρεί να τους ψαχουλεύω για να βρίσκω τα διαμάντια τους. Και είναι κι ανεξάντλητοι... ευτυχώς!
Καλωσόρισες! :)

μαριάννα είπε...

@ drunk tank

Καλωσόρισες Κωνσταντίνε μου! Κι εγώ χαίρομαι που σε γνωρίζω κι ακόμα πιο πολύ αν μπόρεσα να προσθέσω κάτι καινούργιο στα όμορφα που κρατάμε στη μνήμη μας.
Θα τα λέμε... :)

Γουφ είπε...

τον θεό εννοεί. πρόκειται για προσευχή.

drunk tank είπε...

υπάρχει τίποτε ωραιότερο από την ποίηση;
και πάλι σε ευχαριστώ.ήδη έψαξα και βρήκα αρκετά για τον θερνούδα και νομίζω ότι κάποιο βιβλιοπωλείο θα τιμηθεί με την επίσκεψή μου!

artois είπε...

Μάλλον κάναμε λάθος που αναπτύξαμε τον διάλογο περί αυτού του ποιήματος στο προηγούμενο ποστ. Κανονικά εδώ ήταν η θέση του.

Βάζω το λινκ για να μεταφερθεί, έστω και από σπόντα, στη σωστή του θέση.

μαριάννα είπε...

@ γούφας

Ναι. Το Θεό του έρωτα όμως... ;)

Ανώνυμος είπε...

Back at last.
Την καλημερα μου.
Φιλακια........

Μαρινα ..... είπε...

Γιάννης ποναει σήμερα...
Η μητερα εφυγε...
πουλι εγινε και πεταξε

μαριάννα είπε...

@ bil karas

Καλωσόρισες μάτια μου! :)
Πόσο χαίρομαι...
Σε φιλώ...

μαριάννα είπε...

@ Μαρινα Γ..... εμπυρη γνωση

Την αγάπη μου και στους δυο σας!
Σ' ευχαριστώ... κι από δώ...